Τό ἴδιο συμβαίνει καί γιά τήν ἁγ. Γραφή καί τούς ἱερούς Κανόνες. Δέν ἀποτελοῦν δηλαδή ὁδοδεῖκτες καί
φραγμούς διά νά
μήν παρεκκλίνωμε δεξιά ἤ ἀριστερά καί τρόπον τινά ἀσφαλῆ ὁδό σωτηρίας, ἀλλά ἀποτελοῦν ἕναν ἀγρό
μέ ἄνθηκαί ἀγκάθια, τά ὁποῖα ἐμεῖς σήμερα ἔχομε ὑποχρέωσι νά τά διαχωρίσωμε, ἔχομε δικαίωμα ἐπιλογῆς ἐπεμβάσεως καί ἀκυρώσεως, ἔχομε δικαίωμα αὐθαιρέτου ἑρμηνείας
καί μάλιστα ἀντιθέτου
στήν διαχρονική Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας καί τό κυριώτερο, ὅλα αὐτά θεωροῦνται
διάκρισις καί σύνεσις
καί ἀπεγκλωβισμός ἀπό τά ἀσφυκτικά κατάλοιπα τοῦ παρελθόντος. Ἡ μετάλλαξις τῆς Παραδόσεως στήν σημερινή ἐποχή ἔχει ἐπεκταθῆ καί σέ ἄλλα παρεμφερῆ θέματα, ὅπως
εἰς τό θέμα τῆς
οἰκονομίας καί ἀκριβείας καί εἰς τό πότε αὐτά χρησιμοποιοῦνται, εἰς τό πότε θεωρεῖται
κάποιος αἱρετικός καί πότε ἐμεῖς
ἀποτειχιζόμεθα ἀπό αὐτόν, εἰς τό πότε ἐκπίπτει ὁ Ἐπίσκοπος ἀπό τόν θρόνο του διά θέματα πίστεως καί αἱρέσεως, εἰς τό πῶς ἀντιμετωπίζονται οἱ
αἱρετικοί, καί ποῖοι
ἔχουν ἄδεια εἰσόδου εἰς τόν ναό κατά τόν καιρό τῆς τελέσεως τῶν μυστηρίων, στό ποῖα εἶναι τά
ὅρια τῆς Συνόδου ἐν
σχέσει μέ τίς ἀποφάσεις της, οἱ ὁποῖες ἀναφέρονται στίς σχέσεις μέ τούς αἱρετικούς
κλπ. Ὅλα αὐτά
παρουσιάζουν σήμερα τήν Ὀρθοδοξία ἄνευ φραγμοῦ (ξέφραγο ἀμπέλι), τόν δέ φραγμό καθεῖλον
οἱ ἴδιοι οἱ
θεωρούμενοι προστάτες καί πρῶτοι φύλακες τῆς πίστεως, οἱ ἐντεταλμένοι σκοποί ἀπό τόν
Χριστό καί τοιουτοτρόπως τήν λυμαίνονται οἱ ἀγριόχοιροι (αἱρετικοί) καί οἱ πορευόμενοι παρά τήν ὁδόν (πολιτικοί,
νεορθόδοξοι κλπ.).
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου