Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

Ὅλα αὐτά, ὅπως εἴδαμε, τά ὀνομάζει ὁ Ἰωσήφ «ὀρθοδοξίας ἀθέτησι». Δηλαδή ἐπρόδιδον τήν Ὀρθοδοξία οἱ Κύπριοι Ἐπίσκοποι, χωρίς νά ἀρνηθοῦν κάποιο δόγμα της, ἀλλά μόνο μέ τήν ἀναγνώρισι τοῦ Πάπα. Καί το φοβερώτερο ἦτο ὅτι ὡρκίζοντο καί ἐκ μέρους τοῦ ποιμνίου των, ὅτι καί αὐτό θά συμπεριφέρεται ἔτσι πρός τόν Πάπα: «ὀμνύει παρά πᾶσαν αὐτοῦ τήν ζωήν, πάντα φυλάττειν αὐτός τε καί πάντες οἱ ὑπ’ αὐτόν, ὅσα ρητῶς, ἐγγράφως τε, και ἐμπράκτως ἐκεῖ παρών ἐπαγγέλλεται». Δηλαδή οἱ Ἐπίσκοποι αὐτοί ὡδηγοῦσαν στόν γκρεμό, διά τῆς προδοσίας τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅλο τό ποίμνιο, τό ὁποῖο ὑποτίθεται ὅτι τούς ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός διά νά τό ὁδηγήσουν εἰς τήν σωτηρία καί τό ὡδηγοῦσαν μέ μόνη τήν σιωπηλή συμφωνία καί ἀφωνία του.

H συνέχεια "κλικ" πιο κάτω στο: Read more

Ἀπό αὐτά δέ, τά ὁποῖα περιγράφει ὁ Ἰωσήφ στην συγκλονιστική αὐτή ὁμιλία, γίνεται φανερό ὅτι μόλις κατακτήθηκε ἡ Κύπρος ἀπό τούς Φράγκους καί οἱ Ἐπίσκοποι ὑπετάγησαν ἐγγράφως καί ἐνόρκως στούς Παπικούς, τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως διέκοψε τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ τήν τοπική Ἐκκλησία

τῆς Κύπρου. Ἀπό τότε μέχρι τήν ἐποχή τοῦ Ἰωσήφ τοῦ Βρυεννίου παρῆλθον διακόσια καί πλέον ἔτη, χωρίς να ὑπάρχη ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ τήν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου. Φαίνεται λοιπόν ὅτι κατ’ αὐτήν τήν ἐποχή τοῦ Βρυεννίου ἐζήτησαν οἱ Κύπριοι τήν ἀποκατάστασι τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μέ τήν Κωνστατινούπολι. Τό

Πατριαρχεῖο τότε ἔστειλε στήν Κύπρο τόν Ἰωσήφ τον Βρυέννιο διά νά διαπιστώση ἄν οἱ Κύπριοι Ἐπίσκοποι ἐξακολουθοῦν νά εἶναι ὑποταγμένοι στούς Παπικούς καί

ἀναγνωρίζουν τόν Πάπα. Ὁ Ἰωσήφ ἔμεινε στήν Κύπρο ἕνα ἤ δύο χρόνια καί διεπίστωσε ἰδίοις ὄμμασι ὅτι, ναί μέν οἱ Κύπριοι Ἐπίσκοποι ἐζήτουν τήν ἀποκατάστασι τῆς διακοπείσης πρό διακοσίων καί πλέον ἐτῶν ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας, πλήν ὅμως ἐσυνέχιζον νά εἶναι ὑποτεταγμένοι στούς Παπικούς καί ἐγγράφως καί ἐνόρκως νά τό ὁμολογοῦν. Ὅταν λοιπόν ἐπέστρεψε εἰς τήν Κωνστατινούπολι διά τῆς ὁμιλίας του αὐτῆς πρός τήν Σύνοδο, ἐνημερώνει τούς Ἐπισκόπους καί ἀντιτίθεται δριμύτατα πρός τήν

μελετωμένη διά τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας ἕνωσι τοῦ Πατριαρχείου μέ τήν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου. Αὐτήν την θέσι του τήν περιγράφει ὁ Ἰωσήφ ὡς ἑξῆς:

«Εἴ δή ταῦτ’ ἀληθῆ καί οὐκ ἐνδέχεται ἄλλως τά πράγματα γίνεσθαι, ἤ τό Πνεῦμα το ἅγιον διά τῶν ἁγίων αὐτοῦ ἀπεφήνατο, ἀδύνατόν μου πάντως δοκεῖ, ἔθος διακόσια ἔτη ψυχῶν τοσούτων κατακρατῆσαν, γράμμασιν ἐκκοπῆναι ψιλοῖς. Διά τοι τοῦτο προσήκει μάλιστα ξυρᾶν λέοντα, ἤ τοξεύειν πρός οὐρανόν, ἤ ταῖς χερσί τῶν νεφῶν ἅπτεσθαι, ἤ τάς ὄρνιθας ἀμέλγειν, ἤ τυφλῷ διανεύειν, ἤ νεκρῷ διαλέγεσθαι, ἤ ᾄδειν πρός ὄνον... ἤ Κυπρίους εἰς κοινωνίαν ὀρθοδόξων προσδέχεσθαι · τί δήποτε; ὅτι ἀφ’ οὗ Κύπριοι τοῖς Λατίνοις ὑπέκυψαν, τεσσαράκοντα ἔτη πρός τοῖς διακοσίοις παρῆλθε · δύο καί τριάκοντα πατριάρχαι τῆς βασιλίδος τῶν πόλεων ταυτησί, καί ἑπτά καί δέκα βασιλεῖς, οἷς πᾶσιν οὐδ’ ὄναρ ἐπῆλθε Κυπρίους προσδέξασθαι. Οὕς τοίνυν τοσοῦτοι καί τοιοῦτοι, ὡς ἀναξίους εἰς κοινωνίαν τῶν ὀρθοδόξων παρεῖδον, ἡμεῖς ἀρτίως παραδεξόμεθα, ὡς δῆθεν πάντων ἐκείνων καί ἁγιώτεροι καί σοφώτεροι; ἄπαγε τῆς τοσαύτης ἀγνοίας, ἵνα μή λέγω πωρώσεως! τό γάρ προσδέξασθαι τούτους, οὕς αὐτοί παρῃτήσαντο, ἀπραξίαν μέν πάντων ἐκείνων κατηγορεῖ τήν ἐσχάτην, ἡμῶν δέ πάλιν ἄκραν ἐλέγχει ἀπόνοιαν. Ὡς ἔγωγε μυριάκις ἄν ἑλοίμην θανάτῳ παραδοθῆναι, ἤ τήν ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν (ἥτις γε μόνῃ τῇ οὐρανίῳ τῶν πρωτοτόκων συνάπτεται) τῇ τῶν Κυπρίων ἡνωμένην ἰδεῖν,ἥτις οὐδέ Ἐκκλησία ἐστί, κατά τόν τῆς ἀληθείας λόγον αὐτόνομος, ἀλλ’ ὑποτεταγμένη ἑτέρᾳ κατά πολλά» (ὅπ. ἀν.,σελ. 13). Ὁ Ἰωσήφ λοιπόν προτιμοῦσε τόν θάνατο, σύμφωνα

μέ τά ἴδια του τά λόγια, παρά τήν ἐκκλησιαστική ἕνωσι με τήν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου.