Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

Ἡ ἐγκύκλιος αὐτή ἐπιστολή ἦτο, κατά τόν Ἀρσένιο Τύρου (ἀντιπρόσωπο τοῦ Πατριάρχου Ἀντιοχείας τότε στήν Κωνστατινούπολι,σύμφωνα μέ τήν Θ.Η.Ε., τόμ.3,σ.241)

προϊόν καί ἀποτέλεσμα Συνόδου.«Ὁ πρῶτος τόμος ἤ ἀντίτομος ἤ λόγος εἶναιἐγκύκλιος ἐπιστολή, δι’ ἧς ὁ πατριάρχης ἀποκηρύσσει καί ἀποκόπτει τόν Παλαμᾶν καί τούς ὁμόφρονας αὐτοῦ, συμφώνως πρός ἀπόφασιν τῆς “ Ἐκκλησίας”. Ὁ Ἀρσένιος Τύρου βεβαιοῖ ὅτι ὁ λόγος οὗτος εἶναι προϊόν συνόδου · “συναγαγών τοίνυν ὁ πατριάρχης

τήν ὑπ’ αὐτόν θείαν καί ἱεράν σύνοδον θριαμβεύει τε τά τούτου (Παλαμᾶ) ληρήματα καί ἀφορισμῷ καί τελείῳ παραπέμπει ἀναθέματι σύν πᾶσι τοῖς αὐτοῦ γε ὁμόφροσι καί τόμον ἐκτίθησι τούτου ἕνεκεν, ἐν ᾧ ἀποφαντικῶς οὕτω διαλαμβάνεται”» (ΕΠΕ 3, Εἰσαγωγή, σελ. 487).

Βλέπουμε λοιπόν ὅτι ὁ ἅγ. Γρηγόριος, λόγῳ τῶν αἱρετικῶν φρονημάτων τοῦ Πατριάρχου Ἰωάννου Καλέκα,διέκοψε τό μνημόσυνό του πρό συνοδικῆς κρίσεως.

Αὐτό ἦτο μία ἀπό τίς αἰτίες πού ἐξεδόθη ἐναντίον του ὁ ἀναθεματισμός «...τολμήσαντας ἀκανονίστως καί ἀκρίτως ἀποκόψαι τό μνημόσυνόν μου...». Πρέπει νά σημειωθῆ ὅτι,

τότε πού ὁ ἅγιος Γρηγόριος διέκοψε τήν μνημόνευσι τοῦ Πατριάρχου, ὁ Καλέκας δέν εἶχε καταδικασθῆ ἀπό Σύνοδο, ὁ δέ Ἅγιος δέν εἶχε χειροτονηθῆ Ἐπίσκοπος, ἀλλά ἦτο

ἁπλός ἱερομόναχος τοῦ ἁγ. Ὄρους. Φαίνεται πώς τήν ἀπόφασι αὐτή τοῦ ἀναθεματισμοῦ τοῦ ἁγίου τήν ὑπέγραψαν καί ἄλλοι Ἐπίσκοποι, μεταξύ τῶν ὁποίων καί ὁ Πατριάρχης

Ἀντιοχείας Ἰγνάτιος, ὁ δέ ἅγιος δέν τήν ἐτήρησε, ἀλλά κατ’ ἰδίαν συνέχισε νά λειτουργῆ. Διαβάζουμε στήν Ἐγκύκλιο τοῦ Καλέκα: «Ὁ δέ γε ἀρχηγός καί προστάτης τῶν βλασφη-

μιῶν Παλαμᾶς, τά ἴσα καί αὐτός μετά τῆς ἑταιρείας αὐτοῦ καταψηφισθείς (οὔτε γάρ τῆς ἐνστάσεως ἐνεδίδου, οὐθ’ ὁπωσοῦν καθυφίει τῆς ἀλόγου ἀδολεσχίας), ἐκκήρυκτος καί Ἐκκλησίας Θεοῦ καί ἱερωσύνης γίνεται, ὥς γε διέξεισι τά κατ’ αὐτόν ὑπομνήματα, σεσημασμένα ὑπό τε τοῦ τότε πατριαρχοῦντος τῆς βασιλίδος τῶν πόλεων, ὑπό τε τοῦ

Θεουπόλεως Ἀντιοχείας, καί τῶν καθ’ ἕκαστον ἀρχιερέων, τῶν τε νῦν ἐνθάδε παρόντων, καί τῶν εἰς τάς λαχούσας ἰόντων. Γίνεται μέν οὕτως ἡ τούτων ἐπίσχεσις καί ἀργία, εἰ καί, μηδέν ἡγησάμενοι τήν ἐπιτίμησιν, ἀντείχοντο τῆς ἱερωσύνης, τολμηρῶς ἀναφέροντες τάς μυστικάς θυσίας ἐν ἀποκρύφῳ» (P.G. 150, 880D).