Περί Συνόδων και της μελετωμένης πανορθοδόξου -- Θεοδωρήτου Ιερομονάχου

«Σύνοδος τοίνυν, δέσποτα, ου το απλώς συνάγεσθαι ιεράρχας τε και ιερείς, καν πολλοί ώσι. Κρείσσων γαρ, φησί, εις ποιών το θέλημα του Κυρίου, ή μύριοι παραβαίνοντες· αλλά το εν ονόματι Κυρίου, εν τη ειρήνη και φυλακή των κανόνων· και το δεσμείν και λύειν ουχ ως έτυχεν, αλλ΄ ως δοκεί τη αληθεία, και τω κανόνι, και τω γνώμονι της ακριβείας» (P.G. 99,  985).

Ταύτα έγραψε προ 1200 περίπου ετών ο μέγας ομολογητής Θεόδωρος ο Στουδίτης. Προ 200 δε ετών ο πολύς Αθανάσιος ο Πάριος, κατά την αυτώ υπό του Θεού δοθείσαν χάριν, ως ακολούθως διετύπωσεν την περί συνόδων πίστιν των ορθοδόξων, εις το ανέκδοτον αυτού έργον: «Δἠλωσις της περί των εν Αγίω Όρει ταραχών αληθείας». «Λοιπόν δεν είναι πάντοτε σεπτόν και τίμιον το της Συνόδου όνομα. Αλλ΄ εκείνη μεν είναι σεπτή και τιμία, η αγία Σύνοδος, η στοιχούσα τοις τε εγγράφοις και αγράφοις παραδεδομένοις υπό των αγίων Αποστόλων και της Κοθολικής Εκκλησίας. Και της τοιαύτης Συνόδου κατά χρέος τας αποφάσεις δεχόμεθα και φυλάττομεν· των δε αλλοτρίων την φωνήν, ούτε γινώσκομεν, ούτε πειθόμεθα αυτή.  
-------------------------------------
Ανώνυμος είπε...

Φρονώ ότι όφειλε η Εκκλησία να διοργανώσει πανορθόδοξη σύνοδο πολύ καιρό πριν. Μα δε το βλέπω να γίνεται ούτε ποτέ θα γίνει! Θα πει κάποιος μη λες μεγάλο λόγο, το αν θα υπάρξει ποτέ σύνοδος τέτοια κανείς δε το ξέρει. Ξέρετε το λέω αυτό επειδή διακρίνω ότι σιγά-σιγά επεκτείνεται η μολυσματική νόσος του οικουμενισμού και των άλλων νοσηρών καταστάσεων, ενώ στις ηγετικές θέσεις σχεδόν παντού δεν υπάρχει ειλικρινής διάθεση ούτε να απομακρυνθούν, ούτε να βαδίσουν, ούτε να καθαίρουν κάθε τι μολυσματικό ακριβώς έτσι όπως ενεργούσαν οι χαρισματικοί πατέρες τότε που οικοδομούσαν το σώμα με αυταπάρνηση και αγωνιστικό φρόνημα. Εν τω μεταξύ επειδή η Εκκλησία απαρτίζεται από κλήρο και πιστούς οι πιστοί πλέον είναι ελάχιστοι με αγωνιστικό φρόνημα οι περισσότεροι βολεμένοι εαυτούς και αλλήλους αποδέχονται μια τυπολατρική τήρηση τα της πίστεως παραδεδομένα. Παλιότερα εκείνοι οι οποίοι κρατούσαν ως θεματοφύλακες της πίστεως ήταν τα μοναστήρια, μα παρατηρούμε ακόμη και σε αυτά υπάρχει πλέον έντονο εκκοσμικευμένο φρόνημα. Καταθέτω απλά την γνώμη μου, ενδεχομένως να κάνω λάθος αν ναι, διορθώστε με.. Χριστός Ανέστη ο Κύριος.

                   

Δυνάμεθα εντεύθα ν΄ απαριθμήσωμεν πολλάς τοιαύτας Συνόδους, αλλ΄ ίνα μη χρονοτριβώμεν περιττώς, ας ίδη ο αναγνώστης τον Β΄ τόμον των Συνοδικών και θέλει εύρει αυτάς, όπου και ρητώς ληστρικαί επιγράφονται. Και το χειρότερον όπου όχι μόνον τοπικαί και ολιγάριθμοι αστάθησαν τοιαύται, αλλά και οικουμενικαί πολυάριθμοι, οία η εν Εφέσω το δεύτερον, η συμφωνήσασα τω μονοφυσίτη Ευτυχεί και τον ευσεβέστατον και αγιώτατον Φλαβιανόν τον Κων/λεως αποκτείνασα. Μετά ταύτην η επί Κοπρωνύμου πολυαριθμοτάτη, η φριάξασα κατά των αγίων εικόνων. Ομοίως και η επί Βασιλείου του Μακεδόνος οικουμενική ονομασθείσα, παρανομωτάτη δ΄ αναφανείσα, ως καθελούσα και αναθεματίσασα τον αγιώτατον Φώτιον. Περιττόν δε είναι ν΄ αναφέρω το εν Φλωρεντία οικουμενικόν μεν, ληστρικώτατον δε συνέδριον. Λοιπόν πάλιν λέγομεν, δεν είναι πάντοτε σεπτόν και τίμιον το της Συνόδου όνομα, καθώς ουδέ το της Εκκλησίας, καθ΄ ότι, εστί μεν Εκκλησία αγίων και Εκκλησία οσίων, αλλ΄ εστί κατά τον ψαλμόν και Εκκλησία πονηρευομένων». Νυν δε, η συνείδησις των ορθοδόξων, η διακρατούσα πιστώς α παρέλαβε παρά των αγίων αυτής Πατέρων, έχει αποκηρύξει ήδη και την προετοιμαζομένην απ΄ ετών «πανορθόδοξον σύνοδον», καθόσον ου μόνον το προεδρείον αυτής αλλά και άπας ο προγραμματισμός της, εν σκοπόν επιθυμούν να υπηρετήσουν: το πώς δηλαδή κατ΄ αυτήν να δικαιώσουν τους αιρετικούς της Δύσεως προκειμένου να ενωθούν ευκολώτερον μετ΄ αυτών, παρά να καταδικάσουν τας αιρέσεις των.

(περιοδικό «Ο Αγιορείτης» αρ. φ. 2 Νοέμβριος 1978).