2. Να
δούμε στη καταχώρηση αυτή, την περίπτωση του Νεστόριου. Την περίπτωση του αγίου
Μαξίμου, που αναφέρει ο αδελφός Silver, για να μη
μακρύνουμε πολύ το λόγο, θα την δούμε στην επόμενη καταχώρησή μας.
Ο Νεστόριος ήταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (428-431).
Με το όνομά του ονομάστηκε η αίρεση του Νεστοριανισμού, που δίδασκε ότι ο Χριστός έχει δύο ξεχωριστά πρόσωπα, τα οποία ακολούθως ενώθηκαν σε ένα ηθικό πρόσωπο, το πρόσωπο του Κυρίου. Οι Ορθόδοξοι πιστεύουν, ότι ο Χριστός έχει δύο φύσεις, δυο θελήσεις και δύο ενέργειες, αλλά μία μόνο υπόσταση, δηλ. είναι ένα πρόσωπο. Οι θελήσεις και οι ενέργειες του Κυρίου είναι φυσικές, επειδή είναι των φύσεών Του. Δεν είναι ηθικές, όπως θέλουν οι Νεστοριανοί! Ο Νεστοριανισμός δέχεται ότι τα δύο πρόσωπα του Χριστού έχουν δύο διαφορετικές αγιότητες, μία θεία, τη θεότητα, και μία ανθρώπινη, την οποία απόκτησε ο Χριστός ύστερα από πολύ και σκληρό αγώνα να μην αμαρτήσει!
Ο Νεστόριος συλλειτουργούσε το 428, με τον επίσκοπο Δωρόθεο, οταν ο τελευταίος αναφώνησε στο ναό «Εί τις Θεοτόκον είναι λέγει την Μαρίαν, ούτος ανάθεμα έστω». Οι Ορθόδοξοι αμέσως βγήκαν έξω από την Εκκλησία. Οι περισσότεροι έκοψαν την κοινωνία, όχι μόνο με το Δωρόθεο, αλλά και με τον Πατριάρχη Νεστόριο, επειδή συλλειτούργησε με τον Δωρόθεο, «παραυτίκα, κλήρος και λαός απ΄ αυτού εχωρίσθη, προ συνοδικής διαγνώσεως και καταδίκης αυτού» ( του Δωροθέου)!
Κατά τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά εκβάλλονται της Εκκλησίας και αναθέματι
καθυποβάλλονται πάντες οι εκπίπτοντες της Ορθοδόξου Πίστεως και μη «ομολογούντες και πιστεύοντες ως το Πνεύμα το Άγιον προεμήνυσε δια των Προφητών, ως ο Κύριος εθέσπισε δια σαρκός ημίν επιφανείας, ως οι Απόστολοι εκήρυξαν πεμφθέντες υπ΄ Αυτού, ως οι Πατέρες ημών και διάδοχοι εκείνων εδίδαξαν ημάς…».
΄Οταν οι πιστοί της Κωνσταντινούπολης έκοψαν την «κοινωνία» με τον αιρετικό επίσκοπο Δωρόθεο, και τον Πατριάρχη Νεστόριο, επειδή είχε «κοινωνία» με τον αιρετικό Δωρόθεο (αργότερα πληροφορήθηκαν οι πιστοί, ότι και ο Νεστόριος πίστευε ό,τι και ο Δωρόθεος), δεν είχε καταδικαστεί κανένας απ΄ αυτούς από Σύνοδο. Το 431 η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος καταδίκασε τον Νεστοριανισμό. Τότε όμως, που αναφάνηκε η αίρεση, ποιοί αποτελούσαν την Εκκλησία; Ο Νεστόριος με τους οπαδούς του, ή οι πιστοί που έκοψαν την «κοινωνία» μαζί του;
Είναι προφανές, ότι την Εκκλησία αποτελούσαν όσοι πιστοί έκοψαν την «κοινωνία» με τον Νεστόριο, που ήταν αιρετικός, καίτοι δεν είχε καταδικαστεί ακόμα από καμιά Σύνοδο. Δεν έχει σημασία, πόσοι ήταν αυτοί. ΄Ο άγιος Νικηφόρος ο ομολογητής λέει: «Ει δε και πάνυ ολίγοι εν τη ευσεβεία και Ορθοδοξία διαμείνωσιν, ούτοι εισίν Εκκλησία και το κύρος και η προστασία των εκκλησιαστικών θεσμών εν αυτοίς κείται, καν αυτοίς υπέρ της ευσεβείας κακοπαθήσαι δεήσοι». Η Εκκλησία μπορεί να υπάρχει και με τρία μόνο άτομα, λένε οι Πατέρες «και εν τρισίν Ορθοδόξοις οριζομένη κατά τους αγίους»(Χρυσόστομος P.G. 55,158 & 160, 203 και Θεόδωρος Στουδίτης P.G.99, 1049)!
Ύστερα απ΄ αυτά, καταλαβαίνουμε καλύτερα τι εννοούσε ο Κύριος όταν έλεγε «άρα ελθών ο υιός του ανθρώπου, ευρήσει την πίστιν επί της γης» (Λουκ. 18,18); Εάν εύρει κατά τη μέλλουσα παρουσία Του στη γη την πίστη, έστω και σε ελάχιστους ανθρώπους, αυτοί θα είναι η Εκκλησία! Αν δεν εύρει την ορθή πίστη, ούτε σε ένα άνθρωπο, αυτό σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει η Εκκλησία! Ίσως ανατριχιάζουν μερικοί, ακούγοντας ότι μπορεί, κατά το λόγο του Κυρίου, να μην υπάρχει κατά τη Δεύτερη Παρουσία Του στον κόσμο η Εκκλησία Του. Οι πολλοί πιστοί εφησυχάζουν για την ύπαρξη της Εκκλησίας μέχρι τη μέλλουσα Κρίση, από τα λόγια του Κυρίου, ότι «πύλες του Άδου» δεν θα «κατισχύσουν» αυτής. ΄Ομως, τα λόγια αυτά του Κυρίου, δεν έχουν καμιά σχέση με το θέμα μας. Σημαίνουν, ότι αυτό το οποίο συνέβη στην Παλαιά Διαθήκη, που οι προ Χριστού άγιοι, οι οποίοι αποτελούσαν την τότε Εκκλησία της Παλαιάς Διαθήκης, αιχμαλωτίστηκαν από τον διάβολο στον Άδη, δεν πρόκειται να ξανασυμβεί με την Εκκλησία της Καινής Διαθήκης!
Ας μεταφέρουμε όμως τα΄ ανωτέρω στις μέρες μας.
α. Και σήμερα, όχι μόνο ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος, αλλά και τόσοι άλλοι Πατριάρχες, Αρχιεπίσκοποι, επίσκοποι, κηρύττουν πρωτογενώς αιρέσεις, όπως τον Οικουμενισμό, τον Παπισμό, τον Νεστοριανισμό, την Πανθρησκεία κτλ. κτλ. Αλλά, και οι υπόλοιποι, και αν οι ίδιοι δεν κηρύττουν καμιά αίρεση, όμως είναι αιρετικοί, επειδή «κοινωνούν» με όσους είναι πρωτογενώς αιρετικοί, όπως είναι ο Βαρθολομαίος και η συντροφιά του.
Και ως τέτοιους πρέπει να θεωρήσουμε και όσους φωνάζουν κατά του Παπισμού και Οικουμενισμού, όμως δεν παύουν την "κοινωνία" με τον Βαρθολμαίο και τους λοιπούς Λατινόφρονες!
β Οι Ορθόδοξοι της Κωνσταντινούπολης το 428 αποτειχίστηκαν από την Εκκλησία του Νεστόριου, που δεν ήταν η Εκκλησία του Χριστού. Η Εκκλησία του Χριστού ήταν όσοι αποτειχίστηκαν! Και σήμερα, η Εκκλησία των Λατινοφρόνων και Οικουμενιστών, δηλ. του Βαρθολομαίου και όσων «κοινωνούν» με αυτόν, δεν είναι η Εκκλησία του Χριστού!
Κατόπιν τούτων, όσοι έφυγαν ή φεύγουν από το Βαρθολομαίο, δηλ. όσοι έπαυσαν ή παύουν την «κοινωνία» με την Εκκλησία του Βαρθολομαίου, όπως εκείνοι που έφυγαν από το Νεστόριο, δεν φεύγουν από την Εκκλησία του Χριστού! Φεύγουν από την αιρετική Εκκλησία των αιρετικών. Μένουν όμως στην Εκκλησία του Χριστού, γιατί αυτοί είναι η Εκκλησία!
β. Θα προσθέσω όμως και κάτι άλλο, που αφορά τη Νεοημερολογίτικη Εκκλησία της Ελλάδος, η οποία το 1930, αλλά και το 1970, υιοθέτησε συνοδικώς την αίρεση του Νεστοριανισμού!
Συγκεκριμένα, ο αείμνηστος καθηγητής Παν. Τρεμπέλας τον περασμένο αιώνα δίδαξε την αίρεση, ότι ο Χριστός κατώρθωσε να μην αμαρτήσει κατόπιν σκληρού αγώνα! Δηλ. δέχονταν ύπαρξη δύο αγιοτήτων στο Χριστό (Π. Τρεμπέλα, Ιησούς, ο από Ναζαρέτ, Αθήνα 19402, σελ. 134, 254. βλ. Ιδίου, Η ηθική τελειότης του Χριστού κατά το ανθρώπινον, Αθήναι 1930). Είναι αυτό που δέχονταν και ο Ν. Καζαντζάκης, για τους "πειρασμούς" του Χριστού!
Την κακοδοξία αυτή των «δύο αγιοτήτων» του Κυρίου κατήγγειλαν στη Σύνοδο του Νέου Ημερολογίου το 1929 δύο άτομα. Η Σύνοδος ανέθεσε στον καθηγητή Χρήστο Ανδρούτσο να μελετήσει την καταγγελία, ο οποίος υπέβαλε σ΄ αυτήν την από 22 Μαΐου 1930 ΄Εκθεση, στην οποία μεταξύ άλλων έλεγε:
«Η διάκρισις διπλής αγιότητος εν τω Ιησού Χριστώ, θείας και ανθρωπίνης, ης έχεται ο Π. Τρεμπέλας, ουδέν έχει το δογματικώς επιλήψιμον.
Αποδεχόμενοι οι πιστοί δύο θελήσεις εν τω Ιησού Χριστώ, είμεθα ηναγκασμένοι να συναποδεχθώμεν και δύο αγιότητας, την θείαν και την καθαρώς ανθρωπίνην, διότι η αγιότης ούσα ηθική ιδιότης αναφέρεται κυρίως και κατ΄ εξοχήν εις την θέλησιν. Αποδεχόμενοι δε εξ ίσου το υπό της εν Χαλκηδόνι Οικουμενικής Συνόδου διατυπωθέν δόγμα, ότι εν τη υποστατική ενώσει των δύο φύσεων η σαρξ του Κυρίου θεουμένη λαμβάνει δώρα εξ αυτής (της υποστατικής ενώσεως), εννοούμεν φυσικώς τα δώρα τα προσιτά τη πεπερασμένη φύσει μέχρι του υψίστου και εφικτού βαθμού εξικνούμενα, ουχί δε και θείας ιδιότητας, δι΄ ων αύτη εξίσταται της οικείας φύσεως. Η αγιότης του Χριστού ως ανθρώπου δεν δύναται να εξισωθή προς την θείαν αγιότητα και πηγήν παντός αγαθού… Οι περί τα θεολογικά ασχολούμενοι γινώσκουσιν, ότι ουδεμία θεία ιδιότης δύναται να μεταδοθή αυτή εις την ανθρωπίνην φύσιν αυτήν, για τον απλούστατον λόγον, διότι αύτη μεν είναι άπειρος, η δε ανθρωπίνη φύσις πεπερασμένη…» (Σωτ. Κυριαζοπούλου, Οι αιρετικοί, Αθήναι 1934, σ.140. Και Ορθόδοξος Τύπος, (1.3.76)!!
Η Σύνοδος της κρατικής Εκκλησίας αποδέχτηκε την κακόδοξη Έκθεση του καθηγητή Χρήστου Ανδρούτσου! Έτσι, κατέστη η ίδια αιρετική!
Αλλά, και το 1970, που η Σύνοδος ολόκληρης της Ιεραρχίας της Νεοημερολογίτικης Εκκλησίας της Ελλάδος αφόρισε τη γνωστή Ηγουμένη της Κοζάνης Μαγδαληνή, στο αφοριστικό έγγραφό της, λέει για τη Μαγδαληνή ότι «....μονοφυσιτισμό ενόσησε και μονοθελητισμόν και μονοενεργητισμόν, μίαν αιρετιζόντως επί της ενσάρκου οικονομίας, Χριστού του αληθινού Θεού ημών αντεισαγαγούσα αγιότητα και μίαν θέλησιν και μίαν ενέργειαν».
Υποστηρίζει, δηλ Η Ιεραρχία της νεοημερολογίτικης Εκκλησίας της Ελλάδος, ότι δήθεν η Μαγδαληνή «αντεισήγαγε» την «μίαν αγιότητα» του Χριστού! Αυτό σημαίνει, ότι η Εκκλησία του Χριστού δέχονταν πάντοτε τις «δύο αγιότητες» του Χριστού, και ήρθε τώρα η Ηγουμένη Μαγδαληνή, και «αντεισήγαγε» την «μίαν αγιότητα»! Αλλά αυτό είναι μεγάλο ψέμα!
Ποτέ η Εκκλησία του Χριστού δεν δέχτηκε την κακοδοξία αυτή των «δύο αγιοτήτων» του Χριστού! Κανένας απ΄ τους αγίους Πατέρες δεν δίδαξε κάτι τέτοιο! Απεναντίας, με τα όσα διδάσκουν, δέχονται την «μία αγιότητά» Του! Και αυτό δεν είναι μονοφυσιτισμός, όπως κακόδοξα διδάσκει η Σύνοδος του Νέου Ημερολογίου. Η κακοδοξία αυτή υποστηρίχτηκε για πρώτη φορά το 1930 από την Νεοημερολογίτικη Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και τους δύο καθηγητές της θεολογίας!
Δεν κατέστη, λοιπόν, η Νεοημερολογίτικη Εκκλησία της Ελλάδος νεστοριανική;
Στο ερώτημα, λοιπόν, του αγαπητού Silver εάν οι Ορθόδοξοι εγκατέλειψαν την Εκκλησία, όταν ο Νεστόριος βλασφημούσε τον Κύριο, τα γεγονότα αποδεικνύουν, κατά τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο, ότι οι Ορθόδοξοι εγκατέλειψαν την Εκκλησία του Νεστορίου, αλλά έμειναν στην Εκκλησία του Χριστού, που την αποτελούσαν οι ίδιοι ως Ορθόδοξοι! ΄Οπως κάνουν και σήμερα όσοι αποτειχίζονται από την κρατική Νεοημερολογίτικη Εκκλησία της Ελλάδος, ή τον Βαρθολομαίο και τους άλλους Πατριάρχες!
( Στην επόμενη καταχώρησή μας θα εξετάσουμε και την περίπτωση του αγίου Μάξιμου του Ομολογητή. Παρακαλώ, λίγη υπομονή!)
Ο Νεστόριος ήταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (428-431).
Με το όνομά του ονομάστηκε η αίρεση του Νεστοριανισμού, που δίδασκε ότι ο Χριστός έχει δύο ξεχωριστά πρόσωπα, τα οποία ακολούθως ενώθηκαν σε ένα ηθικό πρόσωπο, το πρόσωπο του Κυρίου. Οι Ορθόδοξοι πιστεύουν, ότι ο Χριστός έχει δύο φύσεις, δυο θελήσεις και δύο ενέργειες, αλλά μία μόνο υπόσταση, δηλ. είναι ένα πρόσωπο. Οι θελήσεις και οι ενέργειες του Κυρίου είναι φυσικές, επειδή είναι των φύσεών Του. Δεν είναι ηθικές, όπως θέλουν οι Νεστοριανοί! Ο Νεστοριανισμός δέχεται ότι τα δύο πρόσωπα του Χριστού έχουν δύο διαφορετικές αγιότητες, μία θεία, τη θεότητα, και μία ανθρώπινη, την οποία απόκτησε ο Χριστός ύστερα από πολύ και σκληρό αγώνα να μην αμαρτήσει!
Ο Νεστόριος συλλειτουργούσε το 428, με τον επίσκοπο Δωρόθεο, οταν ο τελευταίος αναφώνησε στο ναό «Εί τις Θεοτόκον είναι λέγει την Μαρίαν, ούτος ανάθεμα έστω». Οι Ορθόδοξοι αμέσως βγήκαν έξω από την Εκκλησία. Οι περισσότεροι έκοψαν την κοινωνία, όχι μόνο με το Δωρόθεο, αλλά και με τον Πατριάρχη Νεστόριο, επειδή συλλειτούργησε με τον Δωρόθεο, «παραυτίκα, κλήρος και λαός απ΄ αυτού εχωρίσθη, προ συνοδικής διαγνώσεως και καταδίκης αυτού» ( του Δωροθέου)!
Κατά τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά εκβάλλονται της Εκκλησίας και αναθέματι
καθυποβάλλονται πάντες οι εκπίπτοντες της Ορθοδόξου Πίστεως και μη «ομολογούντες και πιστεύοντες ως το Πνεύμα το Άγιον προεμήνυσε δια των Προφητών, ως ο Κύριος εθέσπισε δια σαρκός ημίν επιφανείας, ως οι Απόστολοι εκήρυξαν πεμφθέντες υπ΄ Αυτού, ως οι Πατέρες ημών και διάδοχοι εκείνων εδίδαξαν ημάς…».
΄Οταν οι πιστοί της Κωνσταντινούπολης έκοψαν την «κοινωνία» με τον αιρετικό επίσκοπο Δωρόθεο, και τον Πατριάρχη Νεστόριο, επειδή είχε «κοινωνία» με τον αιρετικό Δωρόθεο (αργότερα πληροφορήθηκαν οι πιστοί, ότι και ο Νεστόριος πίστευε ό,τι και ο Δωρόθεος), δεν είχε καταδικαστεί κανένας απ΄ αυτούς από Σύνοδο. Το 431 η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος καταδίκασε τον Νεστοριανισμό. Τότε όμως, που αναφάνηκε η αίρεση, ποιοί αποτελούσαν την Εκκλησία; Ο Νεστόριος με τους οπαδούς του, ή οι πιστοί που έκοψαν την «κοινωνία» μαζί του;
Είναι προφανές, ότι την Εκκλησία αποτελούσαν όσοι πιστοί έκοψαν την «κοινωνία» με τον Νεστόριο, που ήταν αιρετικός, καίτοι δεν είχε καταδικαστεί ακόμα από καμιά Σύνοδο. Δεν έχει σημασία, πόσοι ήταν αυτοί. ΄Ο άγιος Νικηφόρος ο ομολογητής λέει: «Ει δε και πάνυ ολίγοι εν τη ευσεβεία και Ορθοδοξία διαμείνωσιν, ούτοι εισίν Εκκλησία και το κύρος και η προστασία των εκκλησιαστικών θεσμών εν αυτοίς κείται, καν αυτοίς υπέρ της ευσεβείας κακοπαθήσαι δεήσοι». Η Εκκλησία μπορεί να υπάρχει και με τρία μόνο άτομα, λένε οι Πατέρες «και εν τρισίν Ορθοδόξοις οριζομένη κατά τους αγίους»(Χρυσόστομος P.G. 55,158 & 160, 203 και Θεόδωρος Στουδίτης P.G.99, 1049)!
Ύστερα απ΄ αυτά, καταλαβαίνουμε καλύτερα τι εννοούσε ο Κύριος όταν έλεγε «άρα ελθών ο υιός του ανθρώπου, ευρήσει την πίστιν επί της γης» (Λουκ. 18,18); Εάν εύρει κατά τη μέλλουσα παρουσία Του στη γη την πίστη, έστω και σε ελάχιστους ανθρώπους, αυτοί θα είναι η Εκκλησία! Αν δεν εύρει την ορθή πίστη, ούτε σε ένα άνθρωπο, αυτό σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει η Εκκλησία! Ίσως ανατριχιάζουν μερικοί, ακούγοντας ότι μπορεί, κατά το λόγο του Κυρίου, να μην υπάρχει κατά τη Δεύτερη Παρουσία Του στον κόσμο η Εκκλησία Του. Οι πολλοί πιστοί εφησυχάζουν για την ύπαρξη της Εκκλησίας μέχρι τη μέλλουσα Κρίση, από τα λόγια του Κυρίου, ότι «πύλες του Άδου» δεν θα «κατισχύσουν» αυτής. ΄Ομως, τα λόγια αυτά του Κυρίου, δεν έχουν καμιά σχέση με το θέμα μας. Σημαίνουν, ότι αυτό το οποίο συνέβη στην Παλαιά Διαθήκη, που οι προ Χριστού άγιοι, οι οποίοι αποτελούσαν την τότε Εκκλησία της Παλαιάς Διαθήκης, αιχμαλωτίστηκαν από τον διάβολο στον Άδη, δεν πρόκειται να ξανασυμβεί με την Εκκλησία της Καινής Διαθήκης!
Ας μεταφέρουμε όμως τα΄ ανωτέρω στις μέρες μας.
α. Και σήμερα, όχι μόνο ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος, αλλά και τόσοι άλλοι Πατριάρχες, Αρχιεπίσκοποι, επίσκοποι, κηρύττουν πρωτογενώς αιρέσεις, όπως τον Οικουμενισμό, τον Παπισμό, τον Νεστοριανισμό, την Πανθρησκεία κτλ. κτλ. Αλλά, και οι υπόλοιποι, και αν οι ίδιοι δεν κηρύττουν καμιά αίρεση, όμως είναι αιρετικοί, επειδή «κοινωνούν» με όσους είναι πρωτογενώς αιρετικοί, όπως είναι ο Βαρθολομαίος και η συντροφιά του.
Και ως τέτοιους πρέπει να θεωρήσουμε και όσους φωνάζουν κατά του Παπισμού και Οικουμενισμού, όμως δεν παύουν την "κοινωνία" με τον Βαρθολμαίο και τους λοιπούς Λατινόφρονες!
β Οι Ορθόδοξοι της Κωνσταντινούπολης το 428 αποτειχίστηκαν από την Εκκλησία του Νεστόριου, που δεν ήταν η Εκκλησία του Χριστού. Η Εκκλησία του Χριστού ήταν όσοι αποτειχίστηκαν! Και σήμερα, η Εκκλησία των Λατινοφρόνων και Οικουμενιστών, δηλ. του Βαρθολομαίου και όσων «κοινωνούν» με αυτόν, δεν είναι η Εκκλησία του Χριστού!
Κατόπιν τούτων, όσοι έφυγαν ή φεύγουν από το Βαρθολομαίο, δηλ. όσοι έπαυσαν ή παύουν την «κοινωνία» με την Εκκλησία του Βαρθολομαίου, όπως εκείνοι που έφυγαν από το Νεστόριο, δεν φεύγουν από την Εκκλησία του Χριστού! Φεύγουν από την αιρετική Εκκλησία των αιρετικών. Μένουν όμως στην Εκκλησία του Χριστού, γιατί αυτοί είναι η Εκκλησία!
β. Θα προσθέσω όμως και κάτι άλλο, που αφορά τη Νεοημερολογίτικη Εκκλησία της Ελλάδος, η οποία το 1930, αλλά και το 1970, υιοθέτησε συνοδικώς την αίρεση του Νεστοριανισμού!
Συγκεκριμένα, ο αείμνηστος καθηγητής Παν. Τρεμπέλας τον περασμένο αιώνα δίδαξε την αίρεση, ότι ο Χριστός κατώρθωσε να μην αμαρτήσει κατόπιν σκληρού αγώνα! Δηλ. δέχονταν ύπαρξη δύο αγιοτήτων στο Χριστό (Π. Τρεμπέλα, Ιησούς, ο από Ναζαρέτ, Αθήνα 19402, σελ. 134, 254. βλ. Ιδίου, Η ηθική τελειότης του Χριστού κατά το ανθρώπινον, Αθήναι 1930). Είναι αυτό που δέχονταν και ο Ν. Καζαντζάκης, για τους "πειρασμούς" του Χριστού!
Την κακοδοξία αυτή των «δύο αγιοτήτων» του Κυρίου κατήγγειλαν στη Σύνοδο του Νέου Ημερολογίου το 1929 δύο άτομα. Η Σύνοδος ανέθεσε στον καθηγητή Χρήστο Ανδρούτσο να μελετήσει την καταγγελία, ο οποίος υπέβαλε σ΄ αυτήν την από 22 Μαΐου 1930 ΄Εκθεση, στην οποία μεταξύ άλλων έλεγε:
«Η διάκρισις διπλής αγιότητος εν τω Ιησού Χριστώ, θείας και ανθρωπίνης, ης έχεται ο Π. Τρεμπέλας, ουδέν έχει το δογματικώς επιλήψιμον.
Αποδεχόμενοι οι πιστοί δύο θελήσεις εν τω Ιησού Χριστώ, είμεθα ηναγκασμένοι να συναποδεχθώμεν και δύο αγιότητας, την θείαν και την καθαρώς ανθρωπίνην, διότι η αγιότης ούσα ηθική ιδιότης αναφέρεται κυρίως και κατ΄ εξοχήν εις την θέλησιν. Αποδεχόμενοι δε εξ ίσου το υπό της εν Χαλκηδόνι Οικουμενικής Συνόδου διατυπωθέν δόγμα, ότι εν τη υποστατική ενώσει των δύο φύσεων η σαρξ του Κυρίου θεουμένη λαμβάνει δώρα εξ αυτής (της υποστατικής ενώσεως), εννοούμεν φυσικώς τα δώρα τα προσιτά τη πεπερασμένη φύσει μέχρι του υψίστου και εφικτού βαθμού εξικνούμενα, ουχί δε και θείας ιδιότητας, δι΄ ων αύτη εξίσταται της οικείας φύσεως. Η αγιότης του Χριστού ως ανθρώπου δεν δύναται να εξισωθή προς την θείαν αγιότητα και πηγήν παντός αγαθού… Οι περί τα θεολογικά ασχολούμενοι γινώσκουσιν, ότι ουδεμία θεία ιδιότης δύναται να μεταδοθή αυτή εις την ανθρωπίνην φύσιν αυτήν, για τον απλούστατον λόγον, διότι αύτη μεν είναι άπειρος, η δε ανθρωπίνη φύσις πεπερασμένη…» (Σωτ. Κυριαζοπούλου, Οι αιρετικοί, Αθήναι 1934, σ.140. Και Ορθόδοξος Τύπος, (1.3.76)!!
Η Σύνοδος της κρατικής Εκκλησίας αποδέχτηκε την κακόδοξη Έκθεση του καθηγητή Χρήστου Ανδρούτσου! Έτσι, κατέστη η ίδια αιρετική!
Αλλά, και το 1970, που η Σύνοδος ολόκληρης της Ιεραρχίας της Νεοημερολογίτικης Εκκλησίας της Ελλάδος αφόρισε τη γνωστή Ηγουμένη της Κοζάνης Μαγδαληνή, στο αφοριστικό έγγραφό της, λέει για τη Μαγδαληνή ότι «....μονοφυσιτισμό ενόσησε και μονοθελητισμόν και μονοενεργητισμόν, μίαν αιρετιζόντως επί της ενσάρκου οικονομίας, Χριστού του αληθινού Θεού ημών αντεισαγαγούσα αγιότητα και μίαν θέλησιν και μίαν ενέργειαν».
Υποστηρίζει, δηλ Η Ιεραρχία της νεοημερολογίτικης Εκκλησίας της Ελλάδος, ότι δήθεν η Μαγδαληνή «αντεισήγαγε» την «μίαν αγιότητα» του Χριστού! Αυτό σημαίνει, ότι η Εκκλησία του Χριστού δέχονταν πάντοτε τις «δύο αγιότητες» του Χριστού, και ήρθε τώρα η Ηγουμένη Μαγδαληνή, και «αντεισήγαγε» την «μίαν αγιότητα»! Αλλά αυτό είναι μεγάλο ψέμα!
Ποτέ η Εκκλησία του Χριστού δεν δέχτηκε την κακοδοξία αυτή των «δύο αγιοτήτων» του Χριστού! Κανένας απ΄ τους αγίους Πατέρες δεν δίδαξε κάτι τέτοιο! Απεναντίας, με τα όσα διδάσκουν, δέχονται την «μία αγιότητά» Του! Και αυτό δεν είναι μονοφυσιτισμός, όπως κακόδοξα διδάσκει η Σύνοδος του Νέου Ημερολογίου. Η κακοδοξία αυτή υποστηρίχτηκε για πρώτη φορά το 1930 από την Νεοημερολογίτικη Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και τους δύο καθηγητές της θεολογίας!
Δεν κατέστη, λοιπόν, η Νεοημερολογίτικη Εκκλησία της Ελλάδος νεστοριανική;
Στο ερώτημα, λοιπόν, του αγαπητού Silver εάν οι Ορθόδοξοι εγκατέλειψαν την Εκκλησία, όταν ο Νεστόριος βλασφημούσε τον Κύριο, τα γεγονότα αποδεικνύουν, κατά τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο, ότι οι Ορθόδοξοι εγκατέλειψαν την Εκκλησία του Νεστορίου, αλλά έμειναν στην Εκκλησία του Χριστού, που την αποτελούσαν οι ίδιοι ως Ορθόδοξοι! ΄Οπως κάνουν και σήμερα όσοι αποτειχίζονται από την κρατική Νεοημερολογίτικη Εκκλησία της Ελλάδος, ή τον Βαρθολομαίο και τους άλλους Πατριάρχες!
( Στην επόμενη καταχώρησή μας θα εξετάσουμε και την περίπτωση του αγίου Μάξιμου του Ομολογητή. Παρακαλώ, λίγη υπομονή!)
15 σχόλια:
"Οι Ορθόδοξοι πιστεύουν, ότι ο Χριστός έχει δύο φύσεις, δυο θελήσεις και δύο ενέργειες, αλλά μία μόνο υπόσταση, δηλ. είναι ένα πρόσωπο. Οι θελήσεις και οι ενέργειες του Κυρίου είναι φυσικές, επειδή είναι των φύσεών Του"
ΚΧ
Έχω τη γνώμη ότι τούτο είναι ελλειπές, αν δεν συμπληρώσουμε εμαφατικά το "εν μια υποστάσει". Δηλαδή. "οι (δύο) θελήσεις και οι (δυο) ενέργειες του Κυρίου είναι των (δύο) φύσεών Του σε μία όμως υπόσταση. Συμπληρώνω : Την υπόσταση του "Υιού Ανθρώπου".
α) Ως προς το "δύο θελήσεις και δύο ενέργειες εν μιά υποστάσει", διαβάζουμε στην Προς Φιλιππησίους Επιστολή του Απ. Παύλου :
... 13 ὁ Θεὸς γάρ ἐστιν ὁ ἐνεργῶν ἐν ὑμῖν καὶ τὸ θέλειν καὶ τὸ ἐνεργεῖν ὑπὲρ τῆς εὐδοκίας. (Φλ. β΄)
β) Ως προς το "υιός Ανθρώπου" και την φύση αυτής έχουμε το κατωτέρω :
... 3 τὸ γὰρ ἀδύνατον τοῦ νόμου, ἐν ᾧ ἠσθένει διὰ τῆς σαρκός, ὁ Θεὸς τὸν ἑαυτοῦ υἱὸν πέμψας ἐν ὁμοιώματι σαρκὸς ἁμαρτίας καὶ περὶ ἁμαρτίας, κατέκρινε τὴν ἁμαρτίαν ἐν τῇ σαρκί (Ρμ. η΄),
και το
... 6 ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, 7 ἀλλ' ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, 8 καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ(Φλ. β΄).
Η ανθρωπίνη φύσις του Κυρίου, ήταν η άπτωτη φύση του Αδάμ, όχι όμως και η εν δόξη άφθαρτη (του Αδάμ), γι΄ αυτό ο Κύριος ονομάζεται νέος Αδάμ.
Διευκρινίζω το : "όχι όμως και η εν δόξη άφθαρτη", που μόλις έγραψα.
Και λέγω, ούτε γνωρίζουμε, ούτε υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε, σχετικά με το τι θα συνέβαινε αν ο Αδάμ δεν είχε υποστεί την πτώση. Αυτό μπορεί να απασχολεί τους Ταλμουδιστές, τους Καμπαλιστές, τους Μασόνους ή γενικότερα τους στοχαζόμενους φιλόσοφους ή θεοσοφιστές (μυστικιστές, νιρβάνα, γκουρού κλπ). Δεν μας αφορά.
Ειλικρινά, έμεινα άναυδος με αυτά του Π. Τρμπέλα και Χρ. Ανδρούτσου.
Ανήκουστο και πρωτοφανές αυτό το : "Αποδεχόμενοι οι πιστοί δύο θελήσεις εν τω Ιησού Χριστώ, είμεθα ηναγκασμένοι να συναποδεχθώμεν και δύο αγιότητας, την θείαν και την καθαρώς ανθρωπίνην, διότι η αγιότης ούσα ηθική ιδιότης αναφέρεται κυρίως και κατ΄ εξοχήν εις την θέλησιν".
Και πώς, λέγω, συμβιβάζεται αυτό με το "... 13 ὁ Θεὸς γάρ ἐστιν ὁ ἐνεργῶν ἐν ὑμῖν καὶ τὸ θέλειν καὶ τὸ ἐνεργεῖν ὑπὲρ τῆς εὐδοκίας";
Αν τούτο ισχύει δια το "ἐν ὑμῖν" και αφορά στη δική μας (κατά Χάριν) αγιότητα, το ίδιο μπορούμε να ισχυριστούμε και δια τον Κύριο;
Δεν ήταν εκείνος που είπε στον Πέτρο "Ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ· σκάνδαλόν μου εἶ· ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων";
Δεν ήταν εκείνος που είπε "«Ἐγὼ οὐ ζητῶ τὸ θέλημα τὸ ἐμόν, ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με Πατρὸς»;
Τι να πει κανείς για όλα αυτά, άλλο από το ότι μας παραμόρφωσε η καινοτομία του 1924.
Σας ευχαριστώ για τη δημοσίευση του προηγούμενου σχολίου.
Πότε τα έγραψε αυτά ο Κοσμάς;
Που το γράφει ο Τρεμπέλας αυτό που λέει ο Κοσμάς; Πού γράφει ο Τρεμπέλας ότι ο Χριστός κατόπιν σκληρού ηθικού αγώνος κατέκτησε την αγιότητα; Θέλουμε να παραθέσει την φράση ολόκληρη και τη σελίδα για να διαπιστώσουμε και εμείς οτι αληθεύουν οι κατηγορίες του Κοσμά. Μάλλον ο δυστυχής παλαιοημερολογίτης Κοσμάς παρερμηνεύει τον Τρεμπέλα διαφορετικά οι πρώτοι που θα τον είχαν βάλει στο στόχαστρο θα ήταν ο Φλωρίνης και ο Σωτηρόπουλος που έλεγξαν τις βλασφημίες Καζαντζάκη και των οπαδών του.
Ο δυστυχής Χριστοδουλίδης προσπαθεί να εμφανίσει ότι αιτία όλων των κακών είναι η αλλαγή του Παλαιου ημερολογίου αλλά αυτό είναι σκέτη σαχλαμάρα και να το σκεφτεί κανείς! Απο παλαιοημερολογίτικες σαχλαμάρες άλλο τίποτα ο Χριστοδουλίδης.
@Μάλλον ο δυστυχής παλαιοημερολογίτης Κοσμάς
To ότι θέλεις αναφορά από το κείμενο του Τρεμπέλα, πολύ σωστό. Αλλά αυτό το "δυστυχής" τι το γράφεις και δημιουργείς αρνητική εικόνα του χαρακτήρος σου. Ο Κοσμάς πιστεύει αυτά που πιστεύει, εσύ πιστεύεις αυτά που πιστεύεις, το ίδιο και εγώ, αλλά και κάθε συνάνθρωπός μας. Τώρα ποιος έχει δίκαιο...
Ανώνυμος :
(Λένε ότι) ... αιτία όλων των κακών είναι η αλλαγή του Παλαιου ημερολογίου αλλά αυτό είναι σκέτη σαχλαμάρα και να το σκεφτεί κανείς!
ΚΧ
Σκεπτόμενοι κατά θεόν (όχι Θεόν) είναι οι παπικοί, είναι οι προτεστάντες, είναι οι Εβραίοι, οι Ισλαμιστές και όλοι όσοι έχουν μέσα εις την κεφαλήν κάποια ανώτερη δύναμη.
Κατά Χριστόν - Πάτέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα - σκεπτόμενοι είναι ελάχιστοι. Και όσοι εκ της καινοτομίας προκύψαντες το ισχυρίζονται, όντας μαθητές πλανημένων διδασκάλων, πλανώνται.
Όσο το ψεύδος της καινοτομίας κραταιούται και η αλήθεια εκδιώκεται ή αποσιωπάται, καλό δεν θα δούμε. Όπως, άλλωστε, καλό δεν βλέπει όλη η οικουμένη από τον κίβδηλο θεό της αίρεσης ή άλλων παρεμφερών του τύπου της "ανώτερης δύναμης" : Ένας θεός για όλους με ποικιλία εκφράσεων!
@Ο δυστυχής Χριστοδουλίδης
Πάλι τα ίδια! Ο αδελφός Χριστοδουλίδης είναι αγαπητός αδελφός, έντιμος, αξιοπρεπής, ανιδιοτελής επιστήμων, Πιστός Χριστιανός, ο οποίος αγωνίζεται γι΄ αυτά που πιστεύει, αδιαφορώντας αν έχουν επιπτώσεις οικονομικές, επαγγελματικές κ.λ.π.
Για τον αδελφό Χριστοδουλίδη(τον οποίο γνωρίζω χρόνια τώρα από τον Ορθόδοξο Τύπο και όχι μόνο) ένα προέχει η Δόξα του Κυρίου και της Εκκλησίας Του.
Τώρα το γεγονός ότι είναι πιστός του εν Ελλάδι Πάτριου, είναι σεβαστή η τοποθέτησής του, άσχετα αν μερικοί δεν συμφωνούν.
Μπορείς αδελφέ μου με επιχειρήματα εκκλησιολογικά, δογματικά κλπ να εκθέσεις τις θέσεις σου, και να αποδείξεις την λανθασμένη, κατ΄εσέ, τοποθέτησή του, χρησιμοποιώντας κόσμιο λεξιλόγιο.
Αν νομίζει κανείς ότι η αλλαγή του ημερολογίου έφερε πλάνες στην Εκκλησία της Ελλάδας είναι ΠΛΑΝΕΜΕΝΟΣ! ΠΛΑΝΑΤΑΙ! ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΤΥΧΗΣ!
Ας είναι αξιοπρεπής, έντιμος, αξιοπρεπής, ανιδιοτελής επιστήμων κτλ κτλ κτλ
Δια την επίμαχη γραφή του Π. Τρεμπέλα
Ανώνυμος :
Πού γράφει ο Τρεμπέλας ότι ο Χριστός κατόπιν σκληρού ηθικού αγώνος κατέκτησε την αγιότητα; Θέλουμε να παραθέσει την φράση ολόκληρη και τη σελίδα για να διαπιστώσουμε και εμείς οτι αληθεύουν οι κατηγορίες του Κοσμά
ΚΧ
«δεν πρέπει να λησμονώμεν, ότι η τελειότης, ή αγιότης και αναμαρτησία του Ιησού, καίπερ απηλλαγμένη πάσης σκιάς και πάσης κηλίδος και παντός μώμου,
δεν ειμπορεί ποτέ να εξισωθεί προς την απόλυτον και απεριόριστον αγαθότητα του Θεού. Η αναμαρτησία και αγιότης του Ιησού ως ανθρώπου υπήρξεν
αναμαρτησία και αγιότης ανθρωπίνη. Μολονότι δε ο Ιησούς δεν εγνώρισεν ουδέ μακρόθεν πειραματικώς την αμαρτίαν, όμως η αγαθότης του και η αρετή του διήλθε διάφορα στάδια προόδου έως ου ετελειώθη δια των παθημάτων ( Εβρ β΄ 10, ε΄ 8,9) και έμαθεν ο Ιησούς αφ’ ων έπαθε την υπακοήν. Ενώ λοιπόν η αγαθότης του Ιησού ως ανθρώπου υπέκειτο εις πρόοδον και τελειοποίησιν, του Θεού η αγαθότης είναι άπειρος και αμετάβλητος και πάντοτε η αυτή»
Π. Τρεμπέλα, Ιησούς, ο από Ναζαρέτ, Αθήνα 1940, σελ. 134, 254.
βλ . Ιδίου, Η ηθική τελειότης του Χριστού κατά το ανθρώπινο, Αθήναι 1930
Τα ανωτέρω από το βιβλίο του κ. Αθανασίου Σακαρέλλου, "Παληό και Νέο ημερολόγιο, ογδόντα χρόνια από τη δημιουργία του ημερολογιακού σχίσματος", σελ. 126
Αν νομίζει κανείς ότι η αλλαγή του ημερολογίου έφερε πλάνες στην Εκκλησία της Ελλάδας είναι ΠΛΑΝΕΜΕΝΟΣ! ΠΛΑΝΑΤΑΙ! ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΤΥΧΗΣ!
Ας είναι αξιοπρεπής, έντιμος, ανιδιοτελής επιστήμων κτλ.
ΚΧ
"ἔρχομαι ταχύ· κράτει ὁ ἔχεις, ἵνα μηδεὶς λάβῃ τὸν στέφανον σου"
@Αν νομίζει κανείς ότι η αλλαγή του ημερολογίου έφερε πλάνες στην Εκκλησία της Ελλάδας είναι ΠΛΑΝΕΜΕΝΟΣ! ΠΛΑΝΑΤΑΙ! ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΤΥΧΗΣ!
Ήταν η αρχή της ξεθεμελιώσεως της Πίστης μας.
Αν σου φέρω ένα παράδειγμα ίσως καταλάβεις το νόημα της αλλαγής.
Όταν η γιαγιά μου αποφάσισε να κοντύνει, την μέχρι εδάφους φούστα της, κατά μόνο 5 πόντους, οι πολλοί δεν έδωσαν σημασία. Άλλωστε τι ήταν οι 5 πόντοι; Και όμως φίλε μου αυτοί οι 5 πόντοι ήταν υδρογονική βόμβα γι΄ αυτούς που είχαν νουν Κυρίου. Μετά την γιαγιά μου, ακολούθησε η μάνα μου με άλλους 20 πόντους, η κόρη μου με ακόμη 30 πόντους και η εγγονή μου γυρνώ σχεδόν γυμνή!!! Αυτοί οι 5 πόντοι σήμερα είναι το γενικό "ξεβράκωμα", η γενική σαρκολατρεία, τα Σόδομα και Γόμορρα. Είναι πολύ δύσκολο να καταλάβεις γιατί το Άγιο Πνεύμα μας καθοδηγεί γράφοντας : Στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις ας εδιδάχθητε είτε δια λόγου είτε δι΄ επιστολής ημών. Μη μέτερε όρια α οι Πατέρες υμών έθεντο…
Το πάθημα και η υπακοή του Κυρίου
«Το γαρ απρόσληπτον, αθεράπευτον ο δε ήνωται τω Θεώ, τούτο και σώζεται» (σημ. το απρόσληπτον του θανάτου).
Σχετικά με το Εβρ β΄10, ε΄8,9 και το υπό Π Τρεμπέλα "Μολονότι δε ο Ιησούς δεν εγνώρισεν ουδέ μακρόθεν πειραματικώς την αμαρτίαν, όμως η αγαθότης του και η αρετή του διήλθε διάφορα στάδια προόδου έως ου ετελειώθη δια των παθημάτων και έμαθεν ο Ιησούς αφ’ ων έπαθε την υπακοήν", τα ακόλουθα (*) :
τὸν δὲ βραχύ τι παρ’ ἀγγέλους ἠλαττωμένον, βλέπομεν Ἰησοῦν διὰ τὸ πάθημα τοῦ θανάτου δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφανωμένον, ὅπως χάριτι θεοῦ ὑπὲρ παντὸς γεύσηται θανάτου (Εβ. β΄9).
Αλλά και παραπομπή στο Εβ. ε΄ 8-9 και το "ἔμαθεν ἀφ' ὧν ἔπαθεν τὴν ὑπακοήν" συνηγορεί με το Φλ. β΄ 8 "ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ". Δηλαδή, υπακοή στο πάθημα του θανάτου.
Ο Κύριος δεν ετελειώθη δια παθημάτων, ούτε "η αγαθότης του και η αρετή του διήλθε διάφορα στάδια προόδου". Μόνο ένα υπήρξε το πάθημα : "διὰ τὸ πάθημα τοῦ θανάτου δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφανωμένον" βλέπουμε τον Ιησού, όπως γράφει στην Προς Εβραίους ο απ. Παύλος. Με αυτό το πάθημα πάτησε τον θάνατο, ήρε τας πύλας του Άδου και "ουδείς νεκρός επί μνήματος".
(*) Άλλοι θα τα έχουν γράψει καλύτερον εμού.
Silver σε βλέπω και εσένα επηρεασμένο απο τις παλαιοημερολογιτικες μπουρδες. Και εσύ πιστεύεις ότι για όλα φταίει το ημερολόγιο!!!
λυπάμαι!!
αυτο γράφεις στο σχόλιο σου May 12, 2013 at 12:22 PM
Silver, σε βλέπω επηρεασμένο από τους πλανηθέντες υπό του αρχεκάκου Πατέρες των Οικουμενικών Συνόδων.
Κι εσύ πιστεύεις ότι το Σχίσμα του 1054 φταίει για όλα, για τους Λουθηροκαλβίνους, για τους τους προτεστάντες, φταίει όμως και για το σχίσμα του 1924. Κρίμα.
Δεν σε λυπάμαι.
Δημοσίευση σχολίου