Μαρτίνος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών, ο της Ρώμης μακάριος Επίσκοπος, έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Κώνσταντος Β΄ του βασιλεύσαντος κατά τα έτη χμα΄ - χξη΄ (641- 668), όστις εφονεύθη εις τας εν Σικελία Συρακούσας, εντός του λουτρού του λεγομένου Δάφνη, δεχθείς τραύμα εις την κεφαλήν δια τινος κάδου, υπό του Ανδρέου Τρωϊλου. Ούτος λοιπόν ο θεσπέσιος Μαρτίνος, δια την Ορθόδοξον Πίστιν ωδηγήθη βιαίως από της Ρώμης εις την Κωνσταντινούπολιν, μετ’ άλλων δυτικών Επισκόπων, κατά προσταγήν του βασιλέως και πολλάς θλίψεις και κακοπαθείας υπέμεινε μετ’ εκείνων καθ’ οδόν ο μακάριος, έως ότου φθάσωσιν εις Κωνσταντινούπολιν.
Επειδή δε ο μεν βασιλεύς υπερήσπιζε την δυσσεβή αίρεσιν των Μονοθελητών, ο δε Άγιος Μαρτίνος απεκήρυξε και ανεθεμάτισε τους Σέργιον, Πύρρον και Θεόδωρον τους Μονοθελητάς και εξέδωκεν όρον μετά της εν Ρώμη συναχθείσης Συνόδου, ο οποίος ανέτρεπε την αίρεσιν των Μονοθελητών, δια ταύτα, έστειλεν ο βασιλεύς και έφερον τον Άγιον εις την Κωνσταντινούπολιν, ως είπομεν, δέσας δε αυτόν και τους μετ’ αυτού Επισκόπους, ως κακούργους και ληστάς, με αλύσεις και δεσμά, εφυλάκισεν αυτούς εις το Πραιτώριον και εκεί τους αφήκε φυλακισμένους επί τρία ολόκληρα έτη. Έπειτα απέστειλεν αυτόν και τους συν αυτώ εξορίστους εις την πόλιν της Χερσώνος, την πλησιάζουσαν εις την Κριμαίαν· εκεί δε πολλά δεινά υπομείνας ο αοίδιμος και μαρτυρικώς την ζωήν του διανύσας, προς Κύριον εξεδήμησε. Το δε άγιον αυτού Λείψανον ενεταφιάσθη έξω της πόλεως Χερσώνος εν τω Ναώ της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου