Προσευχή εις το άκτιστον τριαδικόν Φως -- Του Καθηγητού Ανδρέου Θεοδώρου

Φως θείον και επουράνιον· ο εγγενής πλούτος και η έμφυτος λαμπηδών της θεότητος, το προαιώνιον και άναρχον· το αϊδίως αναλάμπον εν τη ουσία του Θεού, της οποίας την άϋλον απλότητα καταλείπεις ανέπαφον, και την οποίαν διακρίνεις θεοπρεπώς ασυνθέτως και αμερίστως· το μη προσωρινώς υπό του Θεού κτιζόμενον και είτα εις αέρα διαχεόμενον και αφανιζόμενον, το ανέσπερον και αδιάδοχον, η φωτεινή δόξα της τριαδικής Θεότητος, ης τας υποστάσεις θεοπρεπώς συνενοίς εν κοινότητι βουλής και ενεργήματος, υπάρχον εν αυταίς ολόκληρον, αμέριστον και αδιαίρετον· το φως του αγεννήτου Πατρός, το αϊδίως μεταδιδόμενον εις τον Υιόν δια της γεννήσεως και εις το Πνεύμα το άγιον δια της εκπορεύσεως· το φως του Υιού, το μερικώς επί του Θαβωρίου αναλάμψαν και φωτίσαν την κτίσιν, επισκιάσαν δε του φυσικού ηλίου την λαμπρότητα, και νικήσαν την φυσικήν των Μαθητών δεκτικότητα και αντοχήν· και το Φως του παναγίου Πνεύματος, το οποίον, ως άκτιστος χάρις και ενέργεια, ζωοποιεί, συνέχει και κινεί σύμπασαν την κτίσιν.

Φως αποκαλυπτικόν και μυσταγωγικόν· το την αδιάγνωστον φύσιν του Θεού, την απρόσιτον εις πάσαν νοητικήν του πλάσματος δυνατότητα, κοινοποιούν δια των ακτίστων σου θείων ενεργειών τω κόσμω, το Φως το κοινωνητόν και μεταδοτόν, δι’ ου η ακοινώνητος θεία ουσία, η πάντων υπερέχουσα, αποκαλύπτεται εις ειδωλικής πλάνης· το εκ του μηδενός πλάσαν τα όντα, και, ως τείται η αληθής θεογνωσία δια της απελάσεως του σκότους της τα κτίσματα, επιλάμπει εν αυτώ η σωτήριος αλήθεια και συγκροπρόνοια, συνέχον εις το είναι και κυβερνόν, ώστε ν’ ανταποκρίνωνται ταύτα εις τον ειδικόν λόγον της υπάρξεώς των και να επιτυγχάνουν του εσχάτου τέλους της δημιουργίας των· το Φως το μονοκρατές και παντοκρατές και αεικρατές, το παντοδυνάμως άρχον επί πάντων, η απόλυτος δύναμις και εξουσία, εις ην υπείκουσι τα σύμπαντα. Φως τελεστικόν και σοφοποιόν, όπερ διακοσμείς τας επουρανίους αγγελικάς ταξιαρχίας, και, ως χάρις του αγίου Πνεύματος, συγκροτείς όλον τον θεσμόν της Εκκλησίας, τελειοίς τα αγιαστικά αυτής μυστήρια, ον η ζωήρρυτος πηγή σοφίας και αγιασμού των λογικών φύσεων, ας αγαθοπρεπώς μυσταγωγείς και συνάπτεις μετά της Θεότητος. Το Φως το ανέσπερον, εν τη φωτεινή ακτίνι του οποίου τελείται η αληθινή προσευχή, καθ’ ην ο καθαρός νους, πυρούμενος εν αγάπη και εκστασιαζόμενος, θεάται μυστικώς την δόξαν σου, καταλαμπόμενος και φωταγωγούμενος και αναδίδων την άϋλον αίγλην σου και εις αυτό το της ψυχής υλικόν περίβλημα· ούτινος το κάλλος και η φωταύγεια, καίπερ διηνεκώς διαλάμποντα, παραμένουσιν αθέατα εις την φυσικήν του πλάσματος αίσθησιν, θεατά δε εις μόνους τους καθαρούς τη καρδία, κατά την ρητήν του Σωτήρος ημών διαβεβαίωσιν. Φως τελειωτικόν και θεοποιητικόν, η φωτεινή αίγλη της θείας ενεργείας, εν τη οποία τελείται η κατά χάριν θέωσις του καθαρού πλάσματος· η λαμπηδών της θείας βασιλείας, η λαμπρότης των ουρανών, η ανεκλάλητος χαρά των αγίων, ο ασίγαστος ύμνος των Αγγέλων, η άρρητος απόλαυσις των μετά του Θεού ηνωμένων δικαίων, το επιθαλάμιον άσμα του Παραδείσου, αλλά και η καυστικότης των εν τω πυρί κολαζομένων αδίκων. Σέλας τριλαμπές και τρίφωτον, συ ει ο άναρχος Θεός ημών. Σε προσκυνούμεν ευλαβώς και σε δοξάζομεν ως την τριαδικήν δόξαν και λαμπρότητα, ως το άκτιστον Φως του Χριστού και την θείαν ενέργειαν και χάριν, την συνέχουσαν εν εαυτή και συντηρούσαν τα πάντα. Συ ει το νόημα της υπάρξεως και της ζωής ημών. Εν τη φωτεινή αίγλη της ακτίνος σου ριζούται βαθύτατα το ον, εν αυτή η αληθινή ζωή, η πραγματική χαρά και η καθαρά του πνεύματος απόλαυσις και ευφροσύνη· εκτός δε σου ελλοχεύουν η φθορά και η νέκρωσις, η σκοτεινή του θανάτου απόγνωσις, η αθλιότης και ο «μηδενισμός» της υπάρξεως. Σ’ ευχαριστούμεν δια τ’ αγαθά, άτινα απειροδώρως επιδαψιλεύεις εφ’ ημάς· δια τας πολλάς σου δωρεάς, τα χαρίσματα και τας ευλογίας σου. Σ’ ευχαριστούμεν ιδιαιτέρως δια την χαρισματικήν θέωσιν της φύσεως ημών, την οποίαν αγαθοδώρως θα παράσχης εις τους αξίους εν τω αΰλω δόξη της βασιλείας σου. Δεόμεθά σου Φως ιλαρόν, γαληναίον και ασπάσιον, συντήρησον ημάς εν τη φωταυγεία της θεότητός σου. Δος ημίν σοφίαν και σύνεσιν. Απάλλαξον ημάς της αγνωσίας και της πλάνης. Φώτισον ημών την διάνοιαν και διάνοιξον τον νουν εις το να διακρίνομεν εκάστοτε την σωτήριον αλήθειαν του ψυχοκτόνου ψεύδους της αμαρτίας, να την αγαπώμεν περιπαθώς και να προσκολλώμεθα εις αυτήν, ως το ύψιστον αγαθόν και τον άφθιτον θησαυρόν ημών, το εν «ούτινός εστι χρεία». Κάθαρον την φύσιν ημών εκ του μολυσμού της αμαρτίας, όστις αποξενοί ημάς της φωταγωγίας σου και κρατεί δεσμίους εις το πνεύμα της ακαθαρσίας. Δος ημίν δύναμιν εις τας δεινάς του βίου περιστάσεις, παρηγορίαν εις τας θλίψεις, γαλήνην ψυχής εν τη τρικυμία των σκανδάλων της Εκκλησίας και αίσθησιν ασφαλείας εις την θηριώδη κακότητα των μακράν του νόμου σου διαβιούντων ανθρώπων. Τήρησον τας καρδίας ημών αγνάς και καθαράς, εν μετανοία ειλικρινεί, προσηλωμένας εις το θείον σου αγαθόν, εις την τήρησιν του θεοσώστου σου θελήματος, μακράν πάσης κακότητος και εμπαθείας, φυλασσομένας σταθερώς εις την θείαν σου αγάπησιν. Ομίλει συνεχώς εν ταις καρδίαις ημών, Φως νοερόν και άϋλον, κράζον εν αυταίς Αββά, ο Πατήρ. Δίδου ημίν παρηγορίαν και παράκλησιν εν τη αυχμηρά πικρότητι του βίου, πτερούν το πνεύμα ημών εις την Άνω Ιερουσαλήμ, όπου το πολίτευμα ημών υπάρχει, και ένθα τελείται η φαιδρά πανήγυρις του ουρανού εν τη αΰλω φαιδρότητι της δόξης σου. Τήρει ημάς εν τη χρηστότητί σου ως άλας της γης και φως του κόσμου, αγωνιζομένους τον αγώνα τον καλόν και δοξάζοντας το πανάγιον Όνομά σου επί της γης. Ότι συ ει το Φως το αληθινόν, το φωτίζον και αγιάζον τα σύμπαντα, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, συν τω Πατρί και τω Υιώ και τω αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Δεν υπάρχουν σχόλια: