«Ὀμώμοκας, Μέμνησο τῆς Σωτηρίας» Τοῦ αειμνήστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος εἶχε διαπρέψει στίς σπουδές του ὅταν σπούδαζε στήν Ἀθήνα μέ τό φίλο του Βασίλειο. Τόση ἦταν ἡ ὑπεροχή του στή φιλοσοφία καί σ᾽ ὅλα τά μαθήματα, ὥστε οἱ συμφοιτητές του ζητοῦσαν νά γίνει... καθηγητής τους! Ὡστόσο ὁ Γρηγόριος εἶχε δώσει τήν καρδιά του στόν Κύριο καί τήν Ἐκκλησία Του. Ἦταν τόσο δεξιοτέχνης καί ἀριστοτέχνης στό λόγο καί τή γραφή, ὥστε ὁ λόγος του ἦταν πάντα λακωνικός. Ἄλλωστε, οἱ Ἕλληνες ἀπ᾽ τ᾽ ἀρχαῖα τά χρόνια μέχρι σήμερα, νά τό ᾽χουν στό στόμα τους, «τό λακωνίζειν ἐστί φιλοσοφεῖν». Ὁ «λακωνικός» ἄνθρωπος εἶναι αὐτός, πού ἐκφράζεται καί διατυπώνεται σύντομα καί εὔστοχα. Ἐνῶ οἱ ἄνθρωποι συχνά λένε πολλά, φλύαρα, καί κουραστικά, ὥστε μέ δυσκολία νά ἀντιλαμβάνονται τά νοήματά τους.
Κι ἐρχόμαστε στόν πιό πάνω λακωνικό λόγο τοῦ Γρηγορίου, πού μέ τέσσερις λέξεις ἐκφράζει καί ἑρμηνεύει ὅλο τό θέμα τῆς σωτηριολογίας καί μάλιστα, τῆς προσωπικῆς ἑκάστου σωτηρίας. Τί σημαίνει, λοιπόν: «Ὀμώμοκας, Μέμνησο τῆς σωτηρίας»; Ἔχεις δώσει μέ τό ἅγιο Βάπτισμα καί μέ τό «Σύμβολο τῆς Πίστεως», «ὅρκο». Ὡρκίστηκες. Ἔδωσες, δηλαδή, ἱερή ὑπόσχεση ὅτι ἔγινες χριστιανός Ὀρθόδοξος, καί πιστεύεις στόν Ἕνα ἀληθινό, Τριαδικό Θεό, πού περιέχει ὅλες τίς Χριστιανικές ἀλήθειες, τίς ὁποῖες γνώρισες, καί τίς ὁποῖες ἄν ἐφαρμόσεις, θά ἐπιτύχεις τήν αἰώνια σωτηρία τῆς ψυχῆς σου. Ἡ λέξη «σωτηρία» ἀναφέρεται καί στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀλλά πολύ περισσότερο στήν Καινή Διαθήκη. Κι αὐτό, γιατί σκοπός τῆς τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ ἐνανθρώπησης, ἦταν καί παραμένει ἡ σωτηρία τοῦ σύμπαντος κόσμου. Μέ τήν ἀγάπη σας στό Χριστό καί τή χαρά τῆς Πίστης, θ᾽ ἀπολαμβάνετε «τό τέλος τῆς πίστεως ὑμῶν, σωτηρίαν ψυχῶν», λέγει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, ὁ ὁποῖος προσθέτει ὅτι καί αὐτοί οἱ προφῆται «περί σωτηρίας ἐξεζήτησαν καί ἐξηρεύνησαν» (Α´ Πέτρ. Α´ 9-10). Ἀλλά δέ χωράει καθυστέρηση στά θέματα τῆς σωτηρίας. «Ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται καί βιασταί ἁρπάζουσιν αὐτήν» (Ματθ. ΙΑ´ 12). Καί «ἰδού, νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού νῦν ἡμέρα σωτηρίας» (Β´ Κορ. ΣΤ´ 2). Ὁ μέγας τῶν ἐθνῶν Ἀπόστολος, ὁ Παῦλος, μέσα ἀπ᾽ τή φυλακή τῆς Ρώμης, γράφει στούς ἀγαπητούς του Φιλιππισίους, προτρέποντάς τους - πάνω ἀπ' ὅλα - «μετά φόβου καί τρόμου τήν ἑαυτῶν σωτηρίαν κατεργάζεσθε» (Φιλιπ. Β´ 12). Ὁ ἴδιος Ἀποστολος καί γενναῖος ἀθλητής τοῦ Εὐαγγελίου, θά γράψει τοῦτο τόν ὑπέροχο λόγο: «Οὐ γάρ ἐπαισχύνομαι τό εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ. Δύναμις γάρ Θεοῦ ἐστιν εἰς σωτηρίαν» (Ρωμ. Α´ 16). Ἐάν θέσουμε πάλι τήν ἐρώτηση στόν Κύριο: «Εἰ ὀλίγοι οἱ σωζόμενοι;» Δέ γνωρίζω, ἀλλ᾽ ἴσως μᾶς δώσει τήν ἴδια ἀπάντηση, ὅπως τότε: «Ἀγωνίζεσθε εἰσελθεῖν διά τῆς στενῆς πύλης»! Τί ἄλλο μᾶς ἀπομένει; Πάλι Μετάνοια. Ἡ μόνη ὁδός σωτηρίας.