Ασύγγνωστος Θεσμική εκτροπή υπό του Δήμου Αθηναίων --- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Δια του βήματος τούτου, καταδεικνύω συστηματικώς, τα κακώς κείμενα παθολογοανατέμνων τα μείζονα προβλήματα τα οποία ταλανίζουν το έθνος και την κοινωνία, υπό το υποκειμενικό μου πρίσμα, εξ αυτού του λόγου, εις αυτό το άρθρο θα επικεντρωθώ σε μία πρωτάκουστη απόφαση του Δήμου Αθηναίων, το οποίο έθεσε προς ψήφιση διαρκούντος του Δημοτικού Συμβουλίου, την 10^η Φεβρουαρίου εν έτει 2020, συντεταγμένο ψήφισμα προς «Καταδίκη» της Χρυσής Αυγής

Να υπομνήσω ρητώς ότι η εν λόγω μακρόσυρτη δίκη, ευρίσκεται εις το στάδιο των αγορεύσεων εκατέρωθεν των Δικηγόρων, πρωτίστως της πολιτικής και ακολούθως κατά την δικονομική τάξη των συνηγόρων υπερασπίσεως των κατηγορουμένων, κατόπιν της αθωωτικής προτάσεως της Εισαγγελέως.
-------------------------------------------
Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Κατσιβαρδᾶς: «κλυδωνίζεται εκ θεμελίων, η περίοπτη Συνταγματική κατοχύρωση της διάκρισης των εξουσιών».

Συμφωνῶ ἀπολύτως μέ τήν ἐξαιρετικήν ἀνάλυσιν τοῦ κ. Κατσιβαρδᾶ. Θά ἤθελα νά προσθέσω τό ἑξῆς: Οἱ ΒΡΩΜΕΡΟΙ ΠΡΟΔΟΤΑΙ πού «κυβερνοῦν» τήν δύσμοιρον αὐτήν χώραν κατά τίς τελευταῖες δεκαετίες (πόσες ἄραγε;) ἔχουν κατ' οὐσίαν ὑπαγάγει ὅλες τίς ἐξουσίες εἰς μίαν, αὐτήν τῶν Σιωνιστῶν, τῶν ὁποίων αὐτοί εἶναι ὑπηρέται. Δέν ὀρρωδοῦν πρό οὐδενός ἠθικοῦ ἤ νομικοῦ ἐμποδίου, προκειμένου νά προδώσουν τά πάντα εἰς τούς ἐχθρούς τῆς Ἑλλάδος, ὡς νά ἠδωνίζωνται ὅταν προδίδουν! Ἐν προκειμένῳ, ὅσοι ἐψήφισαν τό κατάπτυστον ψήφισμα μέ τό ὁποῖον παρεμβαίνουν εἰς τό ἔργον τῆς Δικαιοσύνης πρέπει νά ὁδηγηθοῦν εἰς τά σκοτεινότερα κελλία τῶν φυλακῶν διά τήν κατάλυσιν τοῦ Συντάγματος, τοὐτἐστιν δ' Ἐσχάτην Προδοσίαν.

Η ως άνω παρατήρηση σχετίζεται άμεσα με την οιονεί θεσμική εκτροπή  και  ιταμή παρέμβαση, του Δήμου Αθηναίων, κατά αυτόν τον έκνομο τρόπο, προς την Δικαστική ανεξαρτησία, η οποία αποτελεί ανυπερθέτως την θεμελιώδη οργανωτική βάση του Δημοκρατικού μας πολιτεύματος.

Η ως άνω ανάλυση συντελείται υπό ένα αμιγώς νομικό πρίσμα και ουδαμώς πολιτικό, εξ αφορμής της «αρίστης των αρίστων» εμβριθή και ειδικά εμπεριστατωμένη και αιτιολογημένη παρέμβαση του  εγκρίτου Δικηγόρου Αθηνών Βασιλείου Καπερνάρου, εν ενεργεία Δημοτικού Συμβούλου Αθηνών, με τον συνδυασμό «Αθήνα το σπίτι μας», ο οποίος στηλίτευσε την ακηδία της νομικής υπηρεσίας του Δήμου Αθηναίων, δια την μη προσήκουσα γνωμοδότηση περί του ανεπίτρεπτου και νομικώς απαράδεκτου συνταχθέντος  επιμάχου κειμένου, τεθειμένου προς  ψήφιση, το οποίο όμως συνιστά κατ’ ουσίαν επιρροή και προτροπή στην Δικαιοσύνη, να καταδικάσει την Χρυσή Αυγή.

Επισημαίνω εις το σημείο αυτό, ότι η περίπυστος δίκη τώρα κορυφώνεται, η Εισαγγελέας πρότεινε την αθωότητά των μελών της Χρυσής Αυγής, θα επακολουθήσουν εκατέρωθεν, ως προανέφερα οι αγορεύσεις των Δικηγόρων και μετά ταύτα, θα αποφανθούν οι Δικαστές εις τον πρώτο βαθμό, οριστικώς περί της ενοχής των εν τέλει ή όχι.

Εν άλλοις λόγοις, καθίσταται νομικώς και πολιτικώς απαράδεκτη αυτή η στάσις του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων, συνεπεία της οποίας πλήττεται εκ βάθρων το Κράτος Δικαίου, εκ του οποίου απορρέει το Δημοκρατικό μας πολίτευμα και εν εκτάσει ο σεβασμός προς τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών, ενώ εκ παραλλήλου κλυδωνίζεται εκ θεμελίων, η περίοπτη Συνταγματική κατοχύρωση της διάκρισης των εξουσιών.

Ειδικότερον καθ’ όσον αφορά την ελληνική έννομη τάξη, εις το Σύνταγμα (άρθρο 26) απαντάται η καθιέρωση της αρχής της διάκρισης των λειτουργιών, κατά την παραδεγμένη τριπλή ουσιαστική διάκριση των λειτουργιών του κράτους σε νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική, οι οποίες ανατίθενται σε διαφορετικά η κάθε μια όργανα (τυπική ή οργανική διάκριση των λειτουργιών). Η αποδοχή της τυπικής διάκρισης των λειτουργιών, που αποτελεί θεμελιώδη οργανωτική αρχή του πολιτεύματος , είναι συνέπεια της ανάγκης να αποφευχθεί η σύμπτωση της άσκησης νομοθετικής, εκτελεστικής ή δικαστικής εξουσίας σε ένα μόνο πρόσωπο (όργανο) και ο κίνδυνος τυραννίας , είναι δε τόσο άρρηκτα συνδεδεμένη με την αρχή του κράτους δικαίου, ώστε να παρατηρείται  ότι η μια αποτελεί πρόκριμα και συγχρόνως επακόλουθο της άλλης.

Εις επίρρωσιν των ως άνω παραθέτω την κατοχύρωση της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης εις τα Διεθνή νομικά κείμενα :

1. Το άρθρο 10 της Διεθνούς Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων 2. Το άρθρο 14 παρ. 1 του Διεθνούς Συμφώνου για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα 3. Οι υπ.αριθμ. 40/32 της 29 Νοεμβρίου 1985 και 40/146 της 13 Δεκεμβρίου 1985 αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών 4. Το άρθρο 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ 5. Η υπ.αριθμ. R (94) 12 σύσταση της Επιτροπής των Υπουργών των κρατών μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης για την ανεξαρτησία, την αποτελεσματικότητα και το ρόλο των δικαστών 6. Οι διατάξεις του Ευρωπαϊκού Χάρτη για το Νομικό Καθεστώς των Δικαστών (European Charter on the statute for Judges) 7. Ο Οικουμενικός Χάρτης του δικαστή και ο Χάρτης του Ευρωπαίου8. Η Σύσταση (2004) 20 της 15 Δεκεμβρίου 2004 του Συμβουλίου της Ευρώπης

 Περαιτέρω η όλως αυθαίρετη αυτή ενέργεια του Δημοτικού συμβουλίου, ως οργανισμού της Τοπικής αυτοδιοικήσεως πρώτου βαθμού, πέραν από καταχρηστική και προδήλως αντιβαίνουσα προς την Συνταγματική έννομη τάξη, καταλύει εκ βάθρων κάθε ψήγμα νομικού πολιτισμού και ουσιαστικών εγγυήσεων, περί του τεκμηρίου της αθωότητας υπέρ του κατηγορουμένου, τις οποίες προβλέπει ρητώς η εθνική, Ευρωπαϊκή αλλά και Διεθνής έννομη τάξη ( άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος, άρθρο 6 παρ. 2 της Ε.Σ.Δ.Α, καθώς και 223 παρ. 4, 273 παρ 2 εδαφ. β’ και 371 παρ. 2 εδαφ. γ’ Κ.Π.Δ),

Πιο αναλυτικά το δικαίωμα στη χρηστή απονομή της δικαιοσύνης (ή δικαίωμα σε "δίκαιη δίκη"), οι εκδηλώσεις του οποίου περιγράφονται στο άρθρο 6 της ΕΣΔΑ. Στην παρ.1 του άρθρου αυτού ορίζεται ότι "Παν πρόσωπον έχει δικαίωμα όπως η υπόθεσίς του δικασθή [μεταξύ άλλων εγγυήσεων που δεν ενδιαφέρουν στο σημείο αυτό] υπό ανεξαρτήτου και αμερολήπτου δικαστηρίου". Και περαιτέρω, στην παρ.2 του ίδιου άρθρου ορίζεται ότι "Παν πρόσωπον κατηγορούμενον επί αδικήματι τεκμαίρεται ότι είναι αθώον μέχρι της νομίμου αποδείξεως της ενοχής του". Η παραβίαση των δικαιωμάτων αυτών δημιουργεί την ακυρότητα που αναφέρθηκε, η οποία είναι απόλυτη και ελέγχεται με τον αναιρετικό λόγο του άρθρου 510 παρ.1 στοιχ. Α΄ ΚΠΔ. Σύμφωνα με την ερμηνεία που έχει δοθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: ΕΔΔΑ), η υποχρέωση αμεροληψίας αναφέρεται όχι μόνο στο δικαστήριο, ως δικαιοδοτικό όργανο, αλλά και στα μέλη που το συγκροτούν, ως φυσικά πρόσωπα στα οποία είναι ανατεθειμένη η συγκεκριμένη λειτουργία. Η αμεροληψία οικοδομεί την εμπιστοσύνη, την οποία πρέπει ένα δικαστήριο να εμπνέει στους πολίτες μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Η εμπιστοσύνη κλονίζεται, όταν υπάρχουν δεδομένα που μπορούν να θέσουν σε αμφισβήτηση την αμεροληψία. Η έλλειψη αμεροληψίας ενδέχεται να είναι είτε "υποκειμενική", όπως όταν κάποιο μέλος του δικαστηρίου εξέφρασε δημοσίως προσωπικές απόψεις επί της ουσίας της υποθέσεως πριν από την ολοκλήρωση της δίκης (ΕΔΔΑ: L. κατά Λεττονίας της 28-11-2002) είτε "αντικειμενική", όπως όταν κάποιο μέλος του δικαστηρίου συμμετείχε σε προηγούμενα στάδια της διαδικασίας και προέβη σε διαδικαστικές ενέργειες, οι οποίες προϋπέθεταν τη διαμόρφωση δικανικής πεποίθησης σε έκταση που εκ των πραγμάτων προκαλεί εντυπώσεις προκατάληψης (ΕΔΔΑ: P.P. κατά Ισπανίας της 25-7-2002, P. κατά Βελγίου 1-10-1982). Εξ άλλου, το τεκμήριο της αθωότητας έχει την έννοια ότι η κατηγορούσα αρχή φέρει το βάρος απόδειξης της ενοχής του κατηγορουμένου, ο οποίος, σε περίπτωση αμφιβολίας, πρέπει να κηρυχθεί αθώος. Η αρχή αυτή παραβιάζεται, όταν τα μέλη του δικαστηρίου, κατά τη διάρκεια της δίκης και πριν από την ολοκλήρωση αυτής, προβαίνουν σε δηλώσεις ή παραδοχές που προϋποθέτουν το ότι ο κατηγορούμενος έχει τελέσει την αξιόποινη πράξη, για την οποία κατηγορείται (ΕΔΔΑ: M. κατά Ελβετίας της 25-3-1983

Ως εκ τούτου το ατόπημα αυτό του Δήμου, δέον όπως αποκατασταθεί, διότι εκτίθεται ανεπανόρθωτα ο κεντρικός Δήμος της πρωτευούσης της Πατρίδας μας, καθότι καταστρατηγεί ευθέως την νομιμότητα διολισθαίνοντας προς εκτροπές, ήτοι, υπερακοντίζοντας τις επιταγές του Συντάγματος, χάριν την ασκήσεως απλώς μίας στείρας πολιτικής αντιπαραθέσεως.

Προσέτι, αλλάζουμε θέμα, το δεύτερο καίριο ζήτημα το οποίο έθιξε ο κ. Καπερνάρος, εις το προρρηθέν Δημοτικό συμβούλιο, καθίσταται η λήψη καταδιωκτικών μέτρων (ό,τι δηλαδή πειθαρχικά και διοικητικά ο Νόμος επιτάσσει) κατά των αρμοδίων υπαλλήλων του Δήμου, οι οποίοι βραδύνουν αδικαιολόγητα τις διαδικασίες εξυπηρέτησης των πολιτών όπως χορήγηση τυχόν εγγράφων, κατόπιν υποβληθέντων αιτήσεων των πολιτών, ή την απάντηση επί υπηρεσιακών αιτημάτων, ή την δυνατότητα προσβάσεως σε έγγραφα, με αποτέλεσμα να υπερβαίνονται υπέρμετρα, οι κατά περίπτωση εκ του νόμου προσηκόντως τεθειμένες προθεσμίες προς διεκπεραίωση των αιτημάτων και της εν γένει τελεσφόρου εξυπηρετήσεως των πολιτών.

Εν κατακλείδι, η καταβαράθρωση των θεσμών και η περιφρόνηση ιδίως του Συντάγματος εις την Ελλάδα, συνιστά ανυπερθέτως δείκτη ελλείμματος Δημοκρατίας, απίσχνανσης της νομιμότητας και ραγδαίας γιγάντωσης της παντοδαπούς αυθαιρεσίας, τάσεις οι οποίες μας καταδικάζουν αφεύκτως εις την ανυποληψία και νομοτελειακά εις την ασυδοσία.

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς

         Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

         www.katsivardas-dimitriadou.gr

                       6944-938836