Ἡ ἑορτὴ τῆς Ἀναλήψεως

Κατὰ τὴν ἑορτὴν τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου µας ἑορτάζοµε, ὅπως λέγει καὶ τὸ Κοντάκιον τῆς ἑορτῆς «τὴν ὑπὲρ ἡµῶν πλήρωσιν τῆς οἰκονοµίας καί τὴν ἀδιάστατον ἕνωσιν τῶν ἐπὶ τῆς γῆς ἐν τοῖς οὐρανίοις».Δηλαδή ἡ ἀνθρώπινη φύσις τοῦ Χριστοῦ ἀνελήφθη καί ἐκάθησε εἰς τά δεξιά τοῦ Πατρός. Ἡ ἀνθρώπινη φύσις ποὺ ἔλαβε κατὰ τὴν σάρκωσί Του ἀπὸ τὴν Παναγία, ἡ ὁποία παρέµεινε ἡ ἰδία καὶ µετὰ τὴν Ἀνάστασι καὶ µετὰ τὴν Ἀνάληψί Του, αὐτὴ πού ἦτο τελεία ἀνθρώπινη φύσις, ὅµως ἀναµάρτητη, ἔδωσε τὴν δυνατότητα εἰς ὁλόκληρο τὸ ἀνθρώπινο γένος νὰ σωθῆ καὶ νὰ θεωθῆ.
Ἀφοῦ κατὰ τὴν σάρκωσι ἐπῆρε ὁλόκληρο τὸν ἄνθρωπο καὶ ὅλα ὅσα ἀνήκουν εἰς τὸν ἄνθρωπο ἐκτός ἀπὸ τὴν ἁµαρτία ἔτσι ἐνήργησε καὶ ὅλα τὰ φυσικὰ καὶ ἀδιάβλητα πάθη τοῦ ἀνθρώπου – ὅπως εἶναι ἡ πείνα, ἡ δίψα, ὁ κόπος, ὁ πόνος, ἡ φθορά, ἡ δειλία-, καί τὰ ἡγίασε. Αὐτὰ τά ἀδιάβλητα πάθη εἰς τὸν Χριστὸ ὑπῆρχαν κατὰ φύσιν καί πάνω ἀπό τήν φύσι,κατά φύσι ὅµως, ὅταν παραχωροῦσε εἰς τὴν σάρκα νὰ παθαίνη τὰ δικά της ἀλλὰ καὶ πάνω ἀπό τήν φύσι, διότι δὲν προηγοῦντο ἀπὸ τὴν θέλησί του, δηλαδή «θέλων ἐπείνασε, θέλων ἐδίψησε, θέλων ἀπέθανε», κατά τον Δαµασκηνόν ἅγιον Ἰωάννην. Μὲ τὴν Ἀνάληψι τοῦ Κυρίου ὁ ἄνθρωπος γίνεται κοινωνός, διὰ τῆς θείας Μεταλήψεως εἰς τήν θεότητα τοῦ Χριστοῦ.