«Ἥρωες καὶ Ἅγιοι» -- Τοῦ κ. Εὐάγγελου Ἀποστόλου πρώην Λυκειάρχου (Θεολόγου – Φιλόλογου)

Τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ ἐµπεριέχει θαύµατα, µὲ κορυφαῖον: τὴν Ἐνανθρώπησιν – Σταύρωσιν καὶ Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὴ ἡ Χώρα εἶναι «εὐλογηµένη», διότι διαχρονικὰ ἑδραιώθη εἰς τὸ τρίπτυχον: «θρησκεία, πατρίς, οἰκογένεια». Ἀνέδειξεν ἥρωας καὶ ἐπίστευσεν εἰς Ἁγίους. Καὶ αἱ δύο, αὐταὶ πραγµατικότητες, σηµαίνουν : «ὁ Ξεχωριστὸς» καὶ συνταιριάζουν µὲ τὴν Ἀρετήν, ἡ ὁποία προέρχεται ἐκ τοῦ ρήµατος: ἀραρίσκω (ξεχωρίζω). Τὸ «Ξεχωριστός» ἐπιβεβαιώνει τὸν Κανόνα, ὡς τρόπον σεπτῆς συµπεριφορᾶς καὶ δηµιουργικῆς λειτουργίας, σὲ ἕνα Κράτος Ἠθικῆς καὶ Δικαίου, εἰδάλλως ἡ Ἰσονοµία – Ἰσοπολιτεία µεταλλάσσονται, σὲ ἰσοπέδωσιν καὶ ἐξαχρείωσιν. Τά ἀτοµικὰ πάθη (προϊὸν χρησιµοθηρίας – ἀπιστίας), µᾶς παρασύρουν καὶ συµπεριφερόµεθα ὡς Φαρισαῖ οι καὶ ἔτσι δὲν ἀντιµετωπίζοµεν τὸν διπλανόν µας, «ὡς κατ’ εἰκόνα Θεοῦ», ἤτοι Πλησίον. Ὁ Ἰησοῦς εἶπεν «οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ’ ἐπὶ παντὶ ρήµατι ἐκπορευοµένῳ, διὰ στόµατος Θεοῦ». (κατὰ Ματθ. 4,4,5). Τὰ συλλογικὰ πάθη, ὑπηρετούµενα ἀπὸ ἀνεπαρκεῖς πολιτικοὺς ἡγέτας, ὡδήγησαν τὸ Ἑ λ λ η ν ι κ ὸ ν Ἔθνος, εἰς ἐθνικάς συµφοράς.
Περίτρανα ἀποδεικνύεται, µὲ τὴν Μικρασιατικὴν Καταστροφήν, ἀφοῦ µετέτρεψαν τὴν ἀνθοφοροῦσαν (διὰ χιλιετίαν καὶ πλέον) Μικρασιατικὴν Γῆ, εἰς «ἀλλοτινάς Πατρίδας», µίαν Γῆ θρησκευοµένην καὶ πιστήν. Οἱ Μικρασιᾶται ἐµφοροῦνται ἀπὸ δηµοκρατικὸν φρόνιµα, ὅµως συνάµα τιµοῦν τὰς Παραδόσεις τους καὶ δὲν ἀποδέχονται τὴν παραποίησιν τῆς αἱµατοβαµµένης Ἱστορίας τους. Διὰ τοῦτο, τὰ πολιτικὰ τιτιβίσµατα, ὅτι ὁ ἀφανισµὸς τῶν Ποντίων, δὲν εἶναι Γενοκτονία, ἀπορρίπτονται, ὡς κενοφανῆ – ἐπιβλαβῆ καὶ ἀνιστόρητα. Εἶναι συνετὸν καὶ θεάρεστον ὅτι οἱ Χριστιανοὶ ἀγωνίζονται, ὡς τὸ «ἅλας τῆς γῆς». Μολονότι, δὲν κατορθώνουν ὅλοι: τὸ «Μακάριοι οἱ δεδιωγµένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης», ἐντούτοις οἱ Ἥρωες καὶ οἱ Ἅγιοι τὸ ἐστόχευσαν καὶ τὸ ὑπηρέτησαν. Οἱ Ἕλληνες λειτουργοῦν, ἄλλοτε ὡς Λαὸς καὶ ἄλλοτε ὡς ὄχλος. Εἰς τοῦτο, βασικὸν ρόλον διαδραµατίζει, ἡ Παιδεία. Τὸ Σύνταγµα κατοχυρώνει τὴν ἀνεξιθρησκίαν, συνάµα ὅµως σηµειώνει, ὅτι ἐπίσηµος θρησκεία εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Χριστιανική. Ἡ Ἑλληνικὴ οἰκογένεια (θεµέλιον τῆς κοινωνίας µας ἀκόµη), µπορεῖ νὰ ἐκσυγχρονίζεται, ἀλλὰ ἐκκλησιάζεται ἀθρόα καὶ ἀπορρίπτει πλειοψηφικά, τὴν ἀπιστίαν διὰ τὰ τέκνα της. Κατανοεῖ ὅτι σὲ µία κοινωνίαν, ἡ ὁποία βάλλεται πανταχόθεν, οἱ ἥρωες καὶ οἱ ἅγιοι εἶναι ἡ ἱερὰ παρακαταθήκη καὶ ἡ ζωογόνος Δύναµις, διὰ σταθερὰν καὶ γόνιµον πορείαν προόδου, µὲ ἀνθρώπινον πρόσωπον καὶ θεάρεστον σῆµα. Τριαδικότης Του εἶναι Κοινωνία Ἀγάπηςσχέδιον Θείας Οἰκονοµίας. Χρειάζεται βέβαια, νὰ γίνωµεν «δοῦλοι», ἤτοι ἀφοσιωµένοι, εἰς τὸ Πανάγιον θέληµα τοῦ Θεοῦ. Δυστυχῶς, κάποιοι ἡγέται µαζὶ µὲ τοὺς ὑποστηρικτάς τους παρεσύρθησαν καὶ ὑπηρετοῦν ἐσκεµµένα, ὡς δοῦλοι, τὸν πολιτικὸν ἀµοραλισµὸν καὶ τὸν ἀθέµιτον οἰκονοµικὸν ἀνταγωνισµόν, παρακάµπτοντας τὴν λυτρωτικὴν πρόσκλησιν τοῦ Χριστοῦ: «Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοὶ ὅτι υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται». Εἰς ὅλους αὐτοὺς ἁρµόζει ἡ ἐπιτίµησις τοῦ Κυρίου «Οὐαὶ Γραµµατεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί», διότι ἐπέλεξαν τὴν πλατεῖαν πύλην καὶ εὐρύχωρον ὁδόν, ἡ ὁποία ὑπάγει εἰς τὴν ἀπώλειαν. Ἡ ἐπιτίµησις αὐτὴ συνοδεύει καὶ κάποιους «ποιµένας» τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι, ἐνίοτε, «ποιµαίνουν» µὲ τυπολατρείαν καὶ φανατικὸν λόγον, λησµονώντας, ὅτι ἡ Δογµατικότης, ἡ ὁποία ὑπηρετεῖ τὴν θείαν Ἀγάπην, δὲν ἐκτρέπεται. Ἡ Ἑλλὰς λοιπόν, διὰ νὰ εὐδοκιµῆ, χρειάζεται ἀδόλους καὶ γνησίους ἥρωας, ἔχει ἀνάγκη τοὺς ἁγίους της, οἱ ὁποῖοι µεσολαβοῦν, ὡς Πρότυπα διακονοίας- θυσίας καὶ πρεσβεύουν, διὰ τὴν σωτηρίαν µας, εἰς τὸν Πανάγαθον καὶ Δικαιοκρίτην Θεόν. Εἶναι ἀληθές, ὅτι εἴµεθα οἱ γεννήτορες τῆς γνησίας Δηµοκρατίας, βάθρον προόδου – κιβωτὸς Ἀξιῶν καὶ ὄχι τῆς Δηµοκρατίας, ἡ ὁποία λειτουργεῖ, «ὡς σαγήνη καὶ λαϊκισµός». Σκεφθεῖτε, πόσο γνησία εἶναι ἡ Δηµοκρατία, ἡ ὁποία δὲν τιµωρεῖ τοὺς «ὑπευθύνους», ἂν καὶ ὡδήγησαν τὴν Χώραν, σὲ κοινωνικὰ καὶ οἰκονοµικὰ ἀδιέξοδα. (Σύµφωνα µὲ τὴν ΕΛΣΤΑΤ ὑ π ά ρ χ ο υ ν : 1.500.000 ἄνεργοι – 3.500.000 ἀνενεργὸς πληθυσµὸς καὶ ἕνας εἰς τοὺς τρεῖς Ἕλληνας, ζῆ εἰς τὰ ὅρια τῆς φτώχειας). Παραµυθιάζονται τὰ Ἑλληνόπουλα, µὲ ἀντεθνικάς – ἀντιορθόδοξους καὶ κενοφανεῖς δοξασίας καὶ ἑώλους εἰκασίας, ὅτι πρόοδος εἶναι ἡ ἀπογύµνωσις τῆς Ἱστορίας µας, ἀπὸ τοὺς ἥρωας καὶ ἡ µετατροπὴ τοῦ µαθήµατος τῶν Θρησκευτικῶν, σὲ µάθηµα Θρησκειολογίας, διὰ νὰ περιορισθῆ δῆθεν, ἡ Κατήχησις. Ὁ Χριστὸς εἶπεν « ὅστις θέλει ὀπίσω µου ἀκολουθεῖν». Ἡ Ἐλευθερία ἑδράζεται εἰς τὴν πλήρη γνῶσιν τῆς Ἀλήθειας καὶ ὄχι εἰς τὸν τεµαχισµόν της. Ὁ προληπτικὸς φόβος στοχεύει εἰς τὴν ἡµιµάθειαν καὶ ἐνσπείρει τὴν σύγχυσιν, ἐπειδὴ τὸ ἀπαιτεῖ ἡ Παγκοσµιοποίησις, ὑπηρετουµένη τώρα, ἀπὸ «Ἀριστερὰ Ἰδεολογήµατα». Οἱ Ἕλληνες εἶναι Εὐρωπαῖοι πολῖται καὶ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, εἰς τὴν µεγάλην πλειοψηφίαν τους, ἀφοῦ ἐπέλεξαν νηφάλια, νὰ τιµοῦν τοὺς ἥρωάς τους καὶ νὰ προσκυνοῦν τοὺς ἁγίους τους. Ἀπόδειξις ὅτι γεµίζουν τὰς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ὄχι πλέον τὰς πλατείας. Ἡ Δηµοκρατία µας ἔγινε κολοβή, (ὑπερτερεῖ ἡ ἀποχή, εἰς τὰς τελευταίας Ἐθνικάς ἐκλογάς), διότι οἱ Ἕλληνες πονοῦν καὶ συνθλίβονται, ἀπὸ τὴν ἀναλγησίαν καὶ τὸν ἐµπαιγµὸν ἀρκετῶν πολιτικῶν ἰθυνόντων. Ἀγανακτοῦν, διότι τὰ Μνηµόνια ἔγιναν «Μνηµόσυνα», τὰ ὁποῖα θάβουν τὴν ἀξιοπρέπειαν – τὴν ἀξιοκρατίαν καὶ ταρακουνοῦν τὴν ἐθνικὴ κυριαρχίαν. Ὁ Ἰσοκράτης ἔγραψε « Ἡ δηµοκρατία µας αὐτοκαταστρέφεται, διότι κατεχράσθη τὰ δίκαια τῆς Ἐλευθερίας καὶ τῆς Ἰσότητος. Διότι ἔµαθε τοὺς πολίτας νὰ θεωροῦν τὴν αὐθάδειαν ὡς δικαίωµα, τὴν παρανοµίαν ὡς ἐλευθερίαν, τὴν ἀναίδειαν τοῦ λόγου, ὡς ἰσότητα καὶ τὴν ἀναρχίαν ὡς εὐδαιµονίαν». Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος µᾶς παρέχει τὴν λύσιν, εἰς τὴν ἐπιστολὴν πρὸς Φιλιππησίους , προέτρεπε : « Τέλος ἀδελφοί µου, ὅτι εἶναι ἀληθινὸν – σεµνὸν- δίκαιον-καθαρὸν-ἀξιαγάπητον καλόφηµον, ὅ,τι ἔχει σχέσιν µὲ τὴν ἀρετὴν καὶ εἶναι ἄξιον ἐπαίνου, αὐτὰ νὰ ἔχετε εἰς τὸ µυαλόν σας. Καὶ ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος δίνει τὴν εἰρήνην, θὰ εἶναι µαζί σας».

Δεν υπάρχουν σχόλια: