Τα κόμματα απομακρύνονται συνεχώς από την κοινωνία και μόνο αντίδοτο σε αυτό είναι η ενεργοποίηση των πολιτών
Από τον Δημήτρη Γαρούφα*
Τον τελευταίο μήνα ήμουν ομιλητής στο ιστορικό ποντιακό σωματείο «Εύξεινος Λέσχη» της Θεσσαλονίκης, που αποτελεί τη «ναυαρχίδα» των ποντιακών σωματείων, σε εκδήλωση των Σαρακατσάνων φοιτητών στη Θεσσαλονίκη, επίσης όμως χρειάστηκε για επαγγελματικούς λόγους να βρεθώ σε Κατερίνη, Σέρρες και Κομοτηνή. Συζήτησα με εκατοντάδες ανθρώπους κάθε ηλικίας στη Θεσσαλονίκη αλλά και στην περιφέρεια και απ’ ό,τι διαπίστωσα όλοι με απογοήτευση και θλίψη παρακολουθούν όσα συμβαίνουν στη χώρα μας τους τελευταίους μήνες, τα οποία φιλοτεχνούν εικόνα σήψης και παρακμής.
Οι πολίτες, στη συντριπτική πλειονότητά τους, αισθάνονται πληγωμένοι γιατί, κόντρα στην ιστορική αλήθεια, η Ελλάδα αναγνώρισε ως δήθεν «μακεδονική γλώσσα» την ομιλούμενη σήμερα στα Σκόπια σλαβοβουλγαρική διάλεκτο και τους Σλάβους των Σκοπίων ως «μακεδονική εθνότητα». Αλλά εξίσου πληγώνονται όταν βλέπουν κόμματα που είχαν σωστή θέση στο συγκεκριμένο θέμα να «κοσμούν» τα ψηφοδέλτιά τους για την Ευρωβουλή με πρόσωπα που διαστρέφουν την ελληνική Ιστορία, αρνούνται τη Γενοκτονία του Ελληνισμού της Ανατολής και πρόβαλαν δημόσια απόψεις που δεν τόλμησαν ούτε οι Τούρκοι να προβάλουν.
Πρώτη φορά είδα ότι το ενδιαφέρον για τα εθνικά θέματα εξισώνεται με το ενδιαφέρον για τα οικονομικά, ενώ όλοι μου εξέφραζαν την αγωνία τους για το μέλλον της χώρας. Η αγωνία τους επιτείνεται περισσότερο από το γεγονός ότι κόμματα εξουσίας με πατριωτικές περγαμηνές κάνουν εκπτώσεις στις αρχές τους και δίνουν στέγη σε ανθρώπους που αποδομούν την ελληνική Ιστορία και σε γυρολόγους της πολιτικής που σε μια βουλευτική θητεία αλλάζουν 2-3 κόμματα.
Ο απλός πολίτης αναρωτιέται ποιες είναι οι αρχές και οι αξίες αυτών που με μοναδικό γνώμονα τα οφέλη της ιδιότητας του βουλευτή αλλάζουν κόμματα σαν τα πουκάμισα, και αναρωτιέται ακόμη αλλά και προβληματίζεται γιατί οι ηγεσίες των κομμάτων αποδέχονται και επικροτούν αυτό το φαινόμενο. Πιστεύουν πραγματικά ότι μεγεθύνεται η εμβέλεια του κόμματός τους δίνοντας στέγη σε «γυρολόγους»; Δεν κατανοούν ότι με αυτόν τον τρόπο συμβάλλουν στην περαιτέρω υποβάθμιση της πολιτικής ζωής; Δεν κατανοούν ότι με αυτόν τον τρόπο δείχνουν να μην τους ενδιαφέρει η ύπαρξη αρχών και ήθους στην πολιτική ζωή;
Αυτό το κλίμα παρακμής σε συνδυασμό με τη διεθνή ρευστότητα, την έκδηλη επιθετικότητα της Τουρκίας αλλά και γειτονικών χωρών με υποκίνηση της Τουρκίας ανησυχεί τους πολίτες.
Και τους ανησυχεί ακόμη περισσότερο το γεγονός ότι ο πολιτικός μας κόσμος στην πλειονότητά του δεν ασχολείται με τα πραγματικά προβλήματα του τόπου, δεν παρουσιάζονται προτάσεις τεκμηριωμένες και ολοκληρωμένα προγράμματα η υλοποίηση των οποίων θα φέρει ανάπτυξη και θα δημιουργεί νέα προοπτική, ενώ η πολιτική αντιπαράθεση περιορίζεται σε θέματα μικροπολιτικής. Βρισκόμαστε παραμονές ευρωεκλογών αλλά καμιά συζήτηση δεν γίνεται για το τι Ευρώπη θέλουμε, πώς η ενωμένη Ευρώπη θα έχει αρχές με ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα, πώς θα υπάρχει μια ισόρροπη ανάπτυξη.
Καμία πρόταση δεν ακούγεται για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στην Ε.Ε. για να περιορισθεί ο ρόλος της απρόσωπης και πλουσιοπάροχα αμειβόμενης νομενκλατούρας της, πώς θα δημιουργηθούν θεσμοί αλληλεγγύης και πώς θα αντιμετωπισθεί ουσιαστικά το μεταναστευτικό πρόβλημα. Κανείς δεν προβάλλει το όραμα μιας Ε.Ε. με ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα που θα λειτουργεί ως παράγοντας σταθερότητας στο ρευστό διεθνές περιβάλλον.
Φοβάμαι πως όσο περνά ο καιρός τόσο περισσότερο απομακρύνονται από την κοινωνία τα πολιτικά μας κόμματα. Δίνουν την εντύπωση ότι δεν έχουν συνειδητοποιήσει τι έγινε στην Ελλάδα τα τελευταία 10 χρόνια και γι’ αυτό εξακολουθούν να αναζητούν μετριότητες του κομματικού σωλήνα, ανεπάγγελτους γόνους και επαγγελματίες της μικροπολιτικής που σαν τους ηθοποιούς μπορούν να παίξουν όλους τους ρόλους, σήμερα στο ένα κόμμα και αύριο στο άλλο, που πρεσβεύει τα εντελώς αντίθετα.
Αλλά η δύναμη των αλλαγών βρίσκεται στα δικά μας χέρια, των πολιτών. Ενδεικτικά αναφέρω ότι τον Ιανουάριο του 2018 μια επιτροπή αγνώστων στην κοινή γνώμη κάλεσε σε συλλαλητήριο τους πολίτες για το θέμα των Σκοπίων κι ανταποκρίθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες αναγκάζοντας κόμματα εξουσίας να αναπροσαρμόσουν τη στάση τους.
Αν αρχίσουμε να λειτουργούμε ως ενεργοί πολίτες, όλα μπορούν να αλλάξουν, γιατί, όπως έγραψε ο Τζον Κένεντι στον επίλογο του βιβλίου του «Σκιαγραφία των γενναίων», «σε μια δημοκρατία κάθε πολίτης, άσχετα με το ενδιαφέρον που έχει για την πολιτική, ασκεί κι αυτός ένα λειτούργημα και υπέχει μια ευθύνη. Και σε τελική ανάλυση το είδος της κυβερνήσεως που έχουμε εξαρτάται κυρίως από το πώς εκπληρώνει καθένας τις υποχρεώσεις του. Εμείς, ο λαός, είμαστε τα αφεντικά και θα έχουμε την πολιτική ηγεσία, καλή ή κακή, που εμείς θέλουμε και αξίζουμε».
*Δικηγόρος, πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης
Από τον Δημήτρη Γαρούφα*
Τον τελευταίο μήνα ήμουν ομιλητής στο ιστορικό ποντιακό σωματείο «Εύξεινος Λέσχη» της Θεσσαλονίκης, που αποτελεί τη «ναυαρχίδα» των ποντιακών σωματείων, σε εκδήλωση των Σαρακατσάνων φοιτητών στη Θεσσαλονίκη, επίσης όμως χρειάστηκε για επαγγελματικούς λόγους να βρεθώ σε Κατερίνη, Σέρρες και Κομοτηνή. Συζήτησα με εκατοντάδες ανθρώπους κάθε ηλικίας στη Θεσσαλονίκη αλλά και στην περιφέρεια και απ’ ό,τι διαπίστωσα όλοι με απογοήτευση και θλίψη παρακολουθούν όσα συμβαίνουν στη χώρα μας τους τελευταίους μήνες, τα οποία φιλοτεχνούν εικόνα σήψης και παρακμής.
Οι πολίτες, στη συντριπτική πλειονότητά τους, αισθάνονται πληγωμένοι γιατί, κόντρα στην ιστορική αλήθεια, η Ελλάδα αναγνώρισε ως δήθεν «μακεδονική γλώσσα» την ομιλούμενη σήμερα στα Σκόπια σλαβοβουλγαρική διάλεκτο και τους Σλάβους των Σκοπίων ως «μακεδονική εθνότητα». Αλλά εξίσου πληγώνονται όταν βλέπουν κόμματα που είχαν σωστή θέση στο συγκεκριμένο θέμα να «κοσμούν» τα ψηφοδέλτιά τους για την Ευρωβουλή με πρόσωπα που διαστρέφουν την ελληνική Ιστορία, αρνούνται τη Γενοκτονία του Ελληνισμού της Ανατολής και πρόβαλαν δημόσια απόψεις που δεν τόλμησαν ούτε οι Τούρκοι να προβάλουν.
Πρώτη φορά είδα ότι το ενδιαφέρον για τα εθνικά θέματα εξισώνεται με το ενδιαφέρον για τα οικονομικά, ενώ όλοι μου εξέφραζαν την αγωνία τους για το μέλλον της χώρας. Η αγωνία τους επιτείνεται περισσότερο από το γεγονός ότι κόμματα εξουσίας με πατριωτικές περγαμηνές κάνουν εκπτώσεις στις αρχές τους και δίνουν στέγη σε ανθρώπους που αποδομούν την ελληνική Ιστορία και σε γυρολόγους της πολιτικής που σε μια βουλευτική θητεία αλλάζουν 2-3 κόμματα.
Ο απλός πολίτης αναρωτιέται ποιες είναι οι αρχές και οι αξίες αυτών που με μοναδικό γνώμονα τα οφέλη της ιδιότητας του βουλευτή αλλάζουν κόμματα σαν τα πουκάμισα, και αναρωτιέται ακόμη αλλά και προβληματίζεται γιατί οι ηγεσίες των κομμάτων αποδέχονται και επικροτούν αυτό το φαινόμενο. Πιστεύουν πραγματικά ότι μεγεθύνεται η εμβέλεια του κόμματός τους δίνοντας στέγη σε «γυρολόγους»; Δεν κατανοούν ότι με αυτόν τον τρόπο συμβάλλουν στην περαιτέρω υποβάθμιση της πολιτικής ζωής; Δεν κατανοούν ότι με αυτόν τον τρόπο δείχνουν να μην τους ενδιαφέρει η ύπαρξη αρχών και ήθους στην πολιτική ζωή;
Αυτό το κλίμα παρακμής σε συνδυασμό με τη διεθνή ρευστότητα, την έκδηλη επιθετικότητα της Τουρκίας αλλά και γειτονικών χωρών με υποκίνηση της Τουρκίας ανησυχεί τους πολίτες.
Και τους ανησυχεί ακόμη περισσότερο το γεγονός ότι ο πολιτικός μας κόσμος στην πλειονότητά του δεν ασχολείται με τα πραγματικά προβλήματα του τόπου, δεν παρουσιάζονται προτάσεις τεκμηριωμένες και ολοκληρωμένα προγράμματα η υλοποίηση των οποίων θα φέρει ανάπτυξη και θα δημιουργεί νέα προοπτική, ενώ η πολιτική αντιπαράθεση περιορίζεται σε θέματα μικροπολιτικής. Βρισκόμαστε παραμονές ευρωεκλογών αλλά καμιά συζήτηση δεν γίνεται για το τι Ευρώπη θέλουμε, πώς η ενωμένη Ευρώπη θα έχει αρχές με ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα, πώς θα υπάρχει μια ισόρροπη ανάπτυξη.
Καμία πρόταση δεν ακούγεται για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στην Ε.Ε. για να περιορισθεί ο ρόλος της απρόσωπης και πλουσιοπάροχα αμειβόμενης νομενκλατούρας της, πώς θα δημιουργηθούν θεσμοί αλληλεγγύης και πώς θα αντιμετωπισθεί ουσιαστικά το μεταναστευτικό πρόβλημα. Κανείς δεν προβάλλει το όραμα μιας Ε.Ε. με ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα που θα λειτουργεί ως παράγοντας σταθερότητας στο ρευστό διεθνές περιβάλλον.
Φοβάμαι πως όσο περνά ο καιρός τόσο περισσότερο απομακρύνονται από την κοινωνία τα πολιτικά μας κόμματα. Δίνουν την εντύπωση ότι δεν έχουν συνειδητοποιήσει τι έγινε στην Ελλάδα τα τελευταία 10 χρόνια και γι’ αυτό εξακολουθούν να αναζητούν μετριότητες του κομματικού σωλήνα, ανεπάγγελτους γόνους και επαγγελματίες της μικροπολιτικής που σαν τους ηθοποιούς μπορούν να παίξουν όλους τους ρόλους, σήμερα στο ένα κόμμα και αύριο στο άλλο, που πρεσβεύει τα εντελώς αντίθετα.
Αλλά η δύναμη των αλλαγών βρίσκεται στα δικά μας χέρια, των πολιτών. Ενδεικτικά αναφέρω ότι τον Ιανουάριο του 2018 μια επιτροπή αγνώστων στην κοινή γνώμη κάλεσε σε συλλαλητήριο τους πολίτες για το θέμα των Σκοπίων κι ανταποκρίθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες αναγκάζοντας κόμματα εξουσίας να αναπροσαρμόσουν τη στάση τους.
Αν αρχίσουμε να λειτουργούμε ως ενεργοί πολίτες, όλα μπορούν να αλλάξουν, γιατί, όπως έγραψε ο Τζον Κένεντι στον επίλογο του βιβλίου του «Σκιαγραφία των γενναίων», «σε μια δημοκρατία κάθε πολίτης, άσχετα με το ενδιαφέρον που έχει για την πολιτική, ασκεί κι αυτός ένα λειτούργημα και υπέχει μια ευθύνη. Και σε τελική ανάλυση το είδος της κυβερνήσεως που έχουμε εξαρτάται κυρίως από το πώς εκπληρώνει καθένας τις υποχρεώσεις του. Εμείς, ο λαός, είμαστε τα αφεντικά και θα έχουμε την πολιτική ηγεσία, καλή ή κακή, που εμείς θέλουμε και αξίζουμε».
*Δικηγόρος, πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου