Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Πολλοί εὐσεβοφανεῖς ἐπικρίνουν ἐκείνους πού διαφωνοῦν μέ τούς μεγαλόσχημους οἰκουμενιστές,γιατί, λένε, δέν ταιριάζει οἱ μικροί καί ἀμαθεῖς νά μή δείχνουν τόν προσήκοντα σεβασμό σέ ἐξέχοντα πρόσωπα τῆς Ἐκκλησίας. Θεωροῦν ἀσέβεια ἕνας ἁπλός ἱερέας, ἕνας μοναχός ἤ ἕνας θεολόγος νά κρίνει τίς πράξεις τῶν Μητροπολιτῶν, τῶν Ἀρχιεπισκόπων καί τῶν Πατριαρχῶν. Μόνο νά ἐπαινεῖ ἐπιτρέπεται. Ποτέ νά διαφωνεῖ καί μάλιστα δημοσίως. Οἱ ἱερεῖς καί οἱ μοναχοί πρέπει νά εἶναι πειθήνια ὄργανα τῶν προϊσταμένων τους, τῶν «ἡγουμένων» τους. Νά καθησυχάζουν τή συνείδησή τους ἀποδεχόμενοι τό «ἔχουν γνῶσιν οἱ φύλακες» καί ἄς ἀποδεικνύουν τά γεγονότα τό ἀντίθετο. Συνηθίζουν ἐπίσης οἱ ἀδελφοί αὐτοί νά χαρακτηρίζουν τούς ζηλωτές ὡς φανατικούς, στενόμυαλους, ἀδιάκριτους, ἀδιάλλακτους καί προβληματικούς. Γιά τούς πρωτεργάτες ὅμως κι ἔνοχους καμιά λέξη.

Δέν θέλουν νά δυσαρεστήσουν τούς μεγάλους καί να χάσουν τήν εὔνοιά τους. Τήν ἴδια τακτική τηροῦν καί οἱ περισσότεροι καθηγητές στά Πανεπιστήμια, οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζονται ὡς γνῶστες ὄχι μόνο τοῦ παρελθόντος καί τοῦ παρόντος, ἀλλά και τοῦ ἄδηλου μέλλοντος! Ἐξουθενώνουν τούς ἁπλούς ζηλωτές τῆς πίστεως, ἐνῶ πλέκουν τό ἐγκώμια στούς Πατριάρχες καί Ἀρχιεπισκόπους, προκειμένου νά ἐξασφαλίσουν τήν ἱκανοποίηση προσωπικῶν τους αἰτημάτων. Δυστυχῶς, οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, ἄν καί ἔχουν πανεπιστημιακούς τίτλους καί ἀξιώματα, τούς λείπει τό ἀγωνιστικό φρόνημα, ὁ ἱερός παλμός καί ἡ πίστη στήν αἰωνιότητα. Εἶναι ἄνθρωποι τοῦ κόσμου καί ὄχι τοῦ οὐρανοῦ. Μοιάζουν μέ σβησμένους φάρους, πού δέν προσφέρουν καμιά ὑπηρεσία στούς καπετάνιους. Ἀπ᾽ ὅλους αὐτούς δέν περιμένουμε καμιά συμβουλή και καμιά ὑπόδειξη. Ἐμεῖς, οἱ εὐαίσθητοι περί τήν πίστη ἁπλοί χριστιανοί, κληρικοί καί λαϊκοί, γνωρίζουμε ὅτι πρέπει νά ὁμολογοῦμε τήν ὀρθόδοξη πίστη μας καί νά ὑπερμαχοῦμε γι᾽ αὐτή. Αὐτό, δηλαδή, πού ἔκαναν οἱ ἀμέτρητες χιλιάδες τῶν παλαιῶν καί νεωτέρων ἁγίων μαρτύρων. Συγχρόνως δέ νά ἀποκαλύπτουμε καί τά σχέδια ὅλων ἐκείνων πού ὑπονομεύουν τήν ἁγία πίστη μας, χωρίς δισταγμό καί φόβο. Αὐτό ἔκαναν οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, αὐτό συμβούλευαν καί οἱ σύγχρονοι Γέροντες. Εἰδικότερα γιά τόν οἰκουμενισμό, πού ἀποτελεῖ τόν μεγαλύτερο ἐχθρό τῆς πίστεώς μας, ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος ἔλεγε τά ἑξῆς: «Ἐάν θέλωμε νά εἴμεθα μέ τόν Χριστό, πρέπει νά ξεσκεπάζωμε τόν ἀντίχριστο Οἰκουμενισμό. Εἶναι ἀνάγκη νά ὑψώνουμε φωνή διαμαρτυρίας καί νά καταγγέλλωμε κάθε ἐνέργεια, κάθε κίνησι, καί κάθε πρᾶξι, πού δέν εἶναι σύμφωνη με τήν γραμμή τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Ἔχουμε χρέος νά πολεμοῦμε τούς ἐχθρούς τῆς Πίστεώς μας. Ἔχουμε καθῆκον νά ξεσκεπάζωμε κάθε σκοτεινό σχέδιο δράσεώς των καί κάθε ὕπουλη δραστηριότητα ὡρισμένων Οἰκουμενιστῶν θεολόγων καί ἑνωτικῶν ρασοφόρων καί τῶν ἄλλων μεγαλόσχημων ἰσχυρῶν καί σκοτεινῶν δυνάμεων, πού κρύβονται πίσω τους. Ἔχομε ὑποχρέωσιν ἡμεῖς πού γνωρίσαμε τήν ἀλήθεια, νά διαφωτίσωμε τούς ἀδελφούς μας, τόν Ὀρθόδοξο Χριστιανικό λαό, διά νά μή παρασύρεται» («Ὁ Οἰκουμενισμός χωρίς μάσκα», β´ ἔκδοση 1995, σελ. 267).