«Ἔχει ὁ Θεός γιά ὅλους» ΥΠΕΡΒΑΣΙΣ ΤΟΥ ΑΓΧΟΥΣ -- Τοῦ αειμνήστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Τό ἄγχος εἶναι μιά κατάσταση ἀνησυχίας, ἀβεβαιότητας καί ἀγωνίας. Τρία ἔντονα ὑπαρξιακά συναισθήματα, πού δημιουργοῦν τό ἄγχος. Ἡ ἀβεβαιότητα γιά ἕνα γεγονός, προκαλεῖ ἐσωτερική ἀνησυχία καί ἡ κορύφωση τῆς ἀνησυχίας προκαλεῖ τό μαρτύριο τῆς ἀγωνίας. Εἶναι τόσα τά περιστατικά τῆς καθημερινῆς ζωῆς, ὥστε θά ᾽λεγε κανείς πώς, κάθε στιγμή ἔχει τή δική της ἀγωνία. Μιά ἀγωνία, συχνά παραλυτική, βασανιστική, γεμάτη ἀπό πολλά καί ἀδυσώπητα ἐρωτηματικά: Θά γίνει; Δέ θά γίνει; Θά ἐπιτύχει; Θ’ ἀποτύχει; Νά τό κάνω; Νά μή τό κάνω; Θά μπορέσω; Δέ θά μπορέσω; Θά γυρίσει μέ ἀσφάλεια; Ἤ μήπως συμβεῖ κάτι ἀναπάντεχο; Ἀνησυχία καί ἀγωνία γιά τό  αὔριο, γιά τό μέλλον τῶν παιδιῶν, γιά τόν πατέρα πού κινδυνεύει νά χάσει τή δουλειά του. Γιά τή στενότητα τῶν οἰκονομικῶν τῆς οἰκογένειας. Γιά τήν ἐξόφληση χρεῶν. Γιά τά τόσα προβλήματα τῆς κάθε στιγμῆς. Προβλήματα – μαχαίρια. Προβλήματα συγκλονιστικά. Προβλήματα ἡφαιστειακά. Προβλήματα πού καῖνε καί βασανίζουν.

------------------------

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Δόξα τω θεώ πάντων ένεκεν όπως μας λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος... Γιατί ακόμα και αν ο Θεός επιτρέψει με μαρτυρικό θάνατο να χάσει ένας άνθρωπος την πρόσκαιρη ζωή του αυτό δεν σημαίνει ότι δεν φροντίζει την αθάνατη ψυχή μας, όπως σταυρικά κοιμήθηκε ο Μονογενής Υιός του Χριστός και αναστήθηκε παίρνοντας μαζί του στην Ουράνια Βασιλεία έναν ληστή που ομολόγησε τον Χριστό ως σωτήρα του σώζοντας την αθάνατη ψυχή του... Μνησθητί μου Κύριε εν τη βασιλεία σου. Γιατί «ὃς δ' ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν (Μάρκ. 8, 35)».

Ἡ ἐξουθενωτική ἔνταση τοῦ ἄγχους συνοδεύεται συχνά καί ἀπό ἀποτυχίες. Αὐτό τό βλέπει κανείς σέ πολλούς ἀπό τούς ὑποψηφίους τῶν ΑΕΙ, πού ἀποτυγχάνουν λόγω ἄγχους, τό ὁποῖο εἶναι μεταδοτικό. Ἀκόμα καί στόν ἀθλητισμό.Μετά τήν ἧττα ἑλληνικῆς ὁμάδας σέ κρίσιμο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα μπάσκετ, ὁ προπονητής «ἀπέδωσε στό ἄγχος τήν κακή ἐμφάνιση τῆς ἑλληνικῆς ὁμάδας». Τό στρές εἶναι κι αὐτό σάν ἕνα πιεσόμετρο. Ὅπως ἀνεβαίνουν οἱ βαθμοί μέ τήν πίεση τοῦ αἵματος, κατά παρόμοιο τρόπο ἀνεβαίνει καί ἡ ἔνταση τοῦ στρές μέ τήν αὔξηση τῶν προβλημάτων. Ἡ μείωση τῆς ἔντασης τοῦ στρές ἐπιτυγχάνεται μέ τήν αὔξηση τῆς χριστιανικῆς πίστης. Καί πίστη δέν εἶναι μόνο ἡ βεβαίωση γιά τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, ἀλλά σημαίνει καί τήν ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη τοῦ ἀνθρώπου στήν πρόνοια καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός μᾶς εἶπε: «Οὐ μή σε ἀνῶ, οὐδ’ οὐ μή σε ἐγκαταλίπω» ( Ἑβρ. ΙΓ´ 5). Δέ θά σέ ἀφήσω, οὔτε θά σέ ἐγκαταλείψω ποτέ. Σ’ ὅλη τήν Ἁγία Γραφή –Παλαιά καί Καινή Διαθήκη– εἶναι διάχυτη ἡ διδασκαλία γιά τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, προπάντων στόν ἄνθρωπο. Κι αὐτές οἱ παροιμίες τοῦ λαοῦ εἶναι πολύ διδακτικές. Τίς ἀκούει κανείς κάθε στιγμή: «Ἔχει ὁ Θεός», ἤ «ἔχει ὁ Θεός γιά ὅλους», ἤ «ἔχεις πίστη στό Θεό; Μή φοβᾶσαι τόν ἐχθρό». Οἱ Ἄγγλοι λένε : «Ἕνα “σήμερα”, ἀξίζει δύο “αὔριο”». Αὐτό μᾶς δίδαξε καί ὁ Χριστός: «Μή μεριμνᾶτε διά τήν αὔριον»... «Πολλάκις καί ἐν τοῖς μικροτάτοις ἡ σοφία τοῦ δημιουργοῦ διαφαίνεται... Οὐδέν ἄτακτον, οὐδέ ἀόριστον, οὐδέν εἰκῆ γενόμενον, οὐδέ ὡς ἔτυχε φερόμενον ἐν τοῖς οὖσιν», λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος. Καί στά πιό μικρά καί ἀδιόρατα, ἀποκαλύπτεται καί φαίνεται ἡ σοφία τοῦ δημιουργοῦ Θεοῦ. Τίποτε τό τυχαῖο καί χωρίς τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ δέ γίνεται. «Προνοία Θεοῦ τά πάντα διοικεῖται», θά συμπληρώσει ὁ Ἱερός Χυσόστομος. «Πάντα δικαίως καί φιλανθρώπως ὁ Θεός καί συμφερόντως ποιεῖ». Ὅλα τά ἐπιτρέπει ὁ δίκαιος καί πανάγαθος Κύριος, γιά τό συμφέρον τῆς ψυχῆς μας. «Πολλή γάρ ἡ τοῦ Θεοῦ σοφία καί ἐξ ἀμηχάνων εὑρίσκει πόρους». Εἶναι μεγάλη ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ, καί βρίσκει διέξοδο καί ἐκεῖ πού ὑπάρχουν ἀδιέξοδα. Γι᾽ αὐτό, θά προσθέσει ὁ σοφός καί μέγας διδάσκαλος τῆς οἰκουμένης, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Μή ἀμφίβαλλε περί τῆς τοῦ Θεοῦ προνοίας, ἀλλά θαύμαζε αὐτοῦ τήν κηδεμονίαν». Καί καταλήγοντας, θά πεῖ: «Μή τοίνυν φροντίσης τῶν σῶν, ἀλλά ἄφες αὐτά τῷ Θεῷ». Μή φροντίσεις μέ ἀγωνία καί ἄγχος γιά τίς ὑποθέσεις καί τά προβλήματά σου, ἀλλά ἄφησέ τα στό Θεό. Ὁ πάνσοφος καί πανάγαθος Κύριος, ὁ κτίστης καί δημιουργός τῶν πάντων, «τόν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπί πονηρούς καί ἀγαθούς καί βρέχει ἐπί δικαίους καί ἀδίκους» (Ματθ. Ε´ 45). Ὑπέροχα καί ἀθάνατα εἶναι τά λόγια τοῦ Κυρίου μας στήν «ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλία», γιά τήν ἀγαθή Πρόνοια τοῦ Θεοῦ: Ματθ. ΣΤ΄ 25-34. Μέ ἁπλά «καί σύντομα λόγια, λέγει: “Μή φροντίζετε μέ ἀγωνία τί θά φᾶτε καί τί θά πιεῖτε καί τί θά ντυθεῖτε. Μιά ματιά στά πουλιά τοῦ οὐρανοῦ καί στά ἐφήμερα λουλούδια τοῦ ἀγροῦ, θά σᾶς πείσει ὅτι ὑπάρχει κάποιος, πού τά φροντίζει”». Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τά πουλιά. Λοιπόν; Ὁ οὐράνιος Πατέρας γνωρίζει ὅλες τίς ὑποθέσεις καί τά προβλήματα τῆς ζωῆς σας, καί νά ᾽στε βέβαιοι πώς φροντίζει καί γιά τόν καθένα σας. Καί τό συμπέρασμα τοῦ Κυρίου: «Ζητεῖτε δέ πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν». Πρῶτα τά τοῦ Θεοῦ καί ὕστερα τά τοῦ ἀνθρώπου. Πρῶτα τά πνευματικά καί ὕστερα τά ὑλικά. Πρῶτα ἡ ψυχή καί ὕστερα τό σῶμα. «Τελείας ψυχῆς ἐστι τό ἀμέριμνον», λέγει ὁ Ὅσιος Νεῖλος ὁ Ἀσκητής. Ἀγγίζει τήν τελειότητα. «Ὁ γευσάμενος τῶν ἄνω, εὐχερῶς τῶν κάτω καταφρονεῖ», διδάσκει ὁ Ὅσιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος. Ἡ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στή στοργική ἀγάπη καί φροντίδα τοῦ Θεοῦ, ἀποτελεῖ τήν καλύτερη καί ἐπιτυχέστερη ὑπέρβαση τοῦ ἄγχους. Ὅπως κάθε πάθηση τοῦ σώματος ἀντιμετωπίζεται μέ τό ἀνάλογο φάρμακο καί τήν εἰδική θεραπευτική ἀγωγή, ἔτσι καί τό ἀποτελεσματικότερο μέσον ὑπέρβασης τοῦ ἄγχους εἶναι ἡ ἀνάθεση τῶν προβλημάτων μας στήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ. «Ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν, Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα». Μονάχα σάν ἀκουμπᾶμε στόν Κύριο καί κρατᾶμε τό χέρι Του, νιώθουμε ἀσφάλεια καί εἰρήνη.