Κάποιο ἔντυπο σχολίαζε κάποτε τό ἐνδιαφέρον τῶν γυναικῶν μέ τό φιγουρίνι καί τη μόδα, καί ἔγραφε: “ Ἕνα σύνθημα κυκλοφορεῖ ἐντατικά στα χείλη τῶν γυναικῶν: Αὐτό συνηθίζεται, ἐκεῖνο δέ συνηθίζεται! Αὐτό φοριέται, ἐκεῖνο δέ φοριέται! Καί σύμφωνα μέ αὐτή τη μεγάλη... ἐπιταγή, ἑκατομμύρια κυριῶν καί δεσποινίδων κανονίζουν τό ντύσιμό τους, τό κτένισμά τους, τό βάψιμό τους. Ἡ ἄγραφη αὐτή ἐπιταγή ἔχει βαρύτητα, γιά πολλές γυναῖκες, περισσότερο κι ἀπ᾽ τίς δέκα ἐντολές. Αὐτή κυβερνᾶ, ἐπιτάσσει, ἐγκρίνει ἤ ἀπαγορεύει”! Οἱ διαταγές τῆς μόδας ἐπιβάλλονται -χωρίς βία- κι ἔχουν δύναμη μεγαλύτερη κι ἀπ᾽ τίς διαταγές τῶν ἀξιωματικῶν τοῦ στρατοῦ ἤ τά διατάγματα τῶν πλέον αὐταρχικῶν δικτατορικῶν καθεστώτων. Ἡ δέ πειθαρχία τῶν ὀπαδῶν καί αὐτῆς τῆς ξέφρενης καί ἄσεμνης καί ἀναίσχυντης, ἀκόμα, μόδας, εἶναι τόσο πιστή, πού ξεπερνᾶ καί αὐτή τήν ἔσχατη ὑποταγή τῶν δούλων τῆς ρωμαϊκῆς ἐποχῆς. Εἶναι τέτοια ἀχρεία ἡ ὑποταγή στήν "ἄφωνη" φωνή τῆς δικτατορίας τῆς μόδας, ὥστε, ὅπως εἶπε καί ὁ Φονταίν: "ὅταν μία κουταμάρα εἶναι τῆς μόδας, καμιά ἐξυπνάδα δέ μπορεῖ ν᾽ ἀντισταθεῖ"! Τόν περασμένο χρόνο, το φιγουρίνι -ἡ μόδα- εἶχε διατάξει ἀνά τήν ὑφήλιο, οἱ γυναῖκες να ἀφήσουν γυμνό τόν ὀμφαλό και τή μέση τους ὁλόγυμνη... καί νεώτερες καί μεγαλύτερες στην ἡλικία ἐμφανίζονταν παντοῦ με γυμνή τή μέση, πρός κατάπληξη -μόνο κατάπληξη;- τῶν πάντων! Οἱ δέ γυναῖκες περιφέρονταν ἀλαζονικά καί ὑπερήφανα, χωρίς ἴχνος αὐτοσυνειδησίας και τύψεων. Μερικές, μάλιστα, με θρασύτητα καί πώρωση πνευματική, μόλυναν καί τούς ἱερούς χώρους τῶν Ναῶν. Ἡ βεβήλωση τῆς ἱερότητας στήν ἀποκορύφωση! Ὡστόσο, ἡ ἀσέβεια δέ σταμάτησε ὡς ἐκεῖ. Τόν ἑπόμενο χρόνο, μέ ἠλεκτρονική ταχύτητα ἔφτασε ἡ νέα δικτατορική διαταγή: Φέτος, ὄχι γυμνή ἡ περί τόν ὀμφαλό μέση, ἀλλά γυμνό τό σῶμα ἀπ᾽ τή μέση καί πάνω. Διατάσσει λοιπόν τή γυναίκα, σχεδόν.... γυμνόστηθη!
Καί μή νομίζουμε πώς αὐτά συμβαίνουν μόνο στήν ἐποχή μας. Δεκαεφτά αἰῶνες πρίν, ὁ ἱερός Χρυσόστομος, ἀπευθυνόμενος στίς γυναῖκες τῆς ἐποχῆς του, ἔλεγε τά παρακάτω καταπληκτικά: « Ὅταν ὁ Παῦλος δίδασκε τάς γυναῖκας "ἐν καταστολῇ κοσμίῳ μετά αἰδοῦς και σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς, μή ἐν πλέγμασιν ἤ χρυσίῳ ἤ μαργαρίταις ἤ ἱματισμῷ πολυτελεῖ, ἀλλ᾽ ὅ πρέπει γυναιξίν ἐπαγγελλομέναις θεοσέβειαν, δι᾽ ἔργων ἀγαθῶν", ἐσύ τί κάνεις; Τόλμησες νά ἔρθεις νά προσευχηθεῖς μέ τέτοια ἐμφάνιση; Πέταξε μακριά αὐτή τήν ὑποκριτική ἀμφίεση. Ὁ Θεός δέν ἐμπαίζεται. Αὐτά εἶναι γνωρίσματα και ἐμφανίσεις τῶν γελωτοποιῶν καί τῶν χορευτῶν. Μή μιμεῖσαι τίς πόρνες. Γιατί, ἐάν ὁ Παῦλος ἀπαγόρευσε τά χρυσάφια καί τά μαργαριτάρια καί τά πολυτελῆ ἐνδύματα, πολύ περισσότερο ἀπαγορεύει τά φτιασίδια, τό βάψιμο τῶν ματιῶν, τό κουνιστό βάδισμα, τή ναζιάρικη φωνή, το ἐρωτικό καί πορνικό βλέμμα, το ἐξεζητημένο φόρεμα, τήν περίεργη ζώνη καί τά ὁλοστόλιστα παπούτσια». Καί προχωρεῖ ὁ μέγας καί ἀνεπανάληπτος Χρυσόστομος στην περιγραφή τῆς μόδας τῆς ἐποχῆς του, λέγοντας: «Τί νά πεῖ κανείς γιά ᾽κεῖνες τίς μύριες περιστροφές τῶν ματιῶν; Γιά τό δέσιμο, πού ἄλλοτε μέν κρύβεται, ἄλλοτε δέ γυμνώνεται ὁ στηθόδεσμος; Γιατί καί αὐτό πολλές φορές το ἀπογυμνώνουν...». Αὐτούς ὅλους τούς καλλωπισμούς ὁ μέγας ποιμενάρχης τῆς Ἐκκλησίας, τούς ὀνομάζει "κόσμον σατανικόν" καί "σφόδρα μέγα τό ἁμάρτημα". Ἀκόμα πιο φοβερό καί βδελυρό καί ἀσυγχώρητο, ὅταν μάλιστα, εἰσχωρεῖ καί ἐντός τοῦ Ναοῦ. Τίς γυναῖκες, δυστυχῶς, τίς ξεγυμνώνει ὁ Σατανᾶς, ἀλλ᾽ οὔτε το ἀντιλαμβάνονται, οὔτε τό συνειδητοποιοῦν. Καί αὐτό εἶναι το πιό φοβερό. Θεέ μου, ποῦ καταντήσαμε! Μέσα στόν ἱ. Ναό, μπροστά στο ἱερό θυσιαστήριο, καί ἐνῶ ὁ Κύριος θυσιάζεται καί μᾶς προσφέρει τό ἄχραντο Σῶμα Του και τό τίμιο Αἷμα Του, ὄχι "μυροφόρες", ἀλλά "χριστιανές" μέ πορνική ἐμφάνιση, προσέρχονται γιά νά κοινωνήσουν. Ὦ, ἄν εἶχαν τή συναίσθηση τῆς πρώην νεαρῆς πόρνης, τῆς μετέπειτα ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, ἡ ὁποία, προσπαθοῦσε νά μπεῖ στόν Ἱ. Ναό τῆς Ἀναστάσεως για νά προσκυνήσει τόν Τίμιο Σταυρό, ἀλλ᾽ ἡ θεϊκή δύναμη την ἀπωθοῦσε καί δέν τήν ἄφηνε να προχωρήσει ἐντός τοῦ Ἱ. Ναοῦ. Μονάχα σάν ἱκέτεψε τήν Παναγία νά τῆς ἐπιτρέψει ἔγινε τό μεγάλο θαῦμα καί ἡ Μαρία γιά 50 χρόνια ἔζησε μέ αὐστηρή νηστεία καί προσευχή, καί ἀναδείχθηκε μιά ἀπ᾽ τίς ἐξοχώτερες ὁσιακές μορφές τῆς Ἐκκλησίας. Ὅλοι εἴμαστε ἁμαρτωλοί και ὅλοι ἔχουμε ἀνάγκη μετάνοιας. Ἄς κοιταχτοῦμε στόν καθρέφτη τῆς αὐτοεξέτασης καί τῆς αὐτογνωσίας, κι ὅταν ἰδοῦμε καί διαπιστώσουμε τούς μολυσμούς "τῆς σαρκός καί τοῦ πνεύματος", ἄς καταφύγουμε στό δεύτερο βάπτισμα τῆς πνευματικῆς ἀναγέννησης καί σωτηρίας, δηλαδή, το μυστήριο τῆς Ἱ. Ἐξομολογήσεως. Ὡστόσο, τό γένος τῶν χριστιανῶν γυναικῶν θά πρέπει να συνετιστεῖ καί νά ντυθεῖ τή σεμνότητα καί τήν ἀληθινή εὐσέβεια, διότι "πᾶσα παράβασις και παρακοή (θά λάβει)" ἔνδικον μισθαποδοσίαν" (Ἑβρ. Β΄ 2). Ἀποτελεῖ αἰσχύνη, νά μᾶς διδάσκουν οἱ μουσουλμάνοι σεμνότητα!... Πνευματικός ὁδηγός μας ἄς εἶναι ἡ ὡραιότατη παραγγελία τοῦ κορυφαίου ἀποστόλου Παύλου: « Ὅσα ἐστίν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετή καί εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε...ταῦτα πράσσετε» (Φιλιπ. Δ΄ 8-9). Ἡ σεμνότητα θά ῾ναι γιά πάντα, τό πιό πολύτιμο διαμάντι τῆς ψυχῆς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου