Η ΑΛΛΟΙΩΣΙΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΔΕΝ ΞΕΡΩ πόσοι ἄνθρωποι ἀξιοποιοῦν πνευματικά το καλοκαίρι. Πόσοι καταφεύγουν σέ τόπους ἱερούς για να γνωρίσουν πρόσωπα και να ἀποκομίσουν ὠφέλεια. Πόσοι ἀποφεύγουν τον πειρασμό τῆς χαλάρωσης και ὀκνηρίας. Πόσοι ἐπιλέγουν την ἡσυχία, το στοχασμό, την προσευχή, την ἀναγωγή ἀπό τίς ὡραιότητες τῆς φύσης στο Δημιουργό, την εὐχαριστία τοῦ Θεοῦ και την ἔμπρακτη ἀγάπη προς τούς ἀδελφούς. Ἀπευθύνομαι πάντα στους συνειδητούς χριστιανούς και ὄχι στους κατ᾽ ὄνομα, οἱ ὁποῖοι περιμένουν τίς διακοπές για να ταξιδέψουν, να φᾶνε περισσότερο, να διασκεδάσουν χωρίς μέτρο καί να ἀπολαύσουν τίς σαρκικές ἡδονές. Δυστυχῶς, οἱ παραθεριστές λησμονοῦν παντελῶς το Θεό. Και το ἀνησυχητικό εἶναι ὅτι ἐπηρεάζουν ἐκεῖ πού πηγαίνουν και τούς μόνιμους κατοίκους.
Ἰδιαίτερα στους παραθαλάσσιους τουριστικούς τόπους, ὅπου χάνεται ἡ ντροπή και ἡ γύμνια εἶναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα ὅλων. Συχνά ἐκφράζουμε τη λύπη μας, γιατί ἡ ἐπαρχία ἔχει ἐρημώσει καί οἱ κάτοικοι εἶναι λίγοι και ὑπερήλικες. Ὅλοι μοιρολογοῦμε γι᾽ αὐτό το φαινόμενο. Ὡστόσο, για τά ὅσα συμβαίνουν στην ἐπαρχία κατά την περίοδο τοῦ καλοκαιριοῦ με πρωταγωνιστές τούς τουρίστες καί παραθεριστές, δεν λυπούμαστε. Ἀνεχόμαστε καταστάσεις ἀπερίγραπτες. Μᾶς ἐνθουσιάζει το γεγονός ὅτι βλέπουμε πολλούς  ἀνθρώπους, ἀλλά δεν μᾶς ἐνοχλεῖ ἡ ἁμαρτωλή συμπεριφορά τους. Μᾶς ἱκανοποιεῖ το γεγονός ὅτι ἀφήνουν χρήματα στην περιοχή, ἀλλά δεν μᾶς ἐξοργίζει ἡ ἀνηθικότητά τους, ἡ περιφρόνηση τῆς ἑλληνορθόδοξης παράδοσης και ἡ εἰσβολή ξένων προτύπων ζωῆς. Βέβαια, δεν εἶναι εὔκολο να ἀνακόψεις αὐτό το ρεῦμα, την ὥρα μάλιστα πού το ἐνθαρρύνουν οἱ ἄνθρωποι τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας και τῆς αὐτοδιοίκησης. Μπορεῖς ὅμως να ἀντισταθεῖς και να τό ἀρνηθεῖς. Μπορεῖς να πεῖς ὄχι στις ποικίλες πολιτιστικές ἐκδηλώσεις, πού διοργανώνουν οἱ τοπικοί φορεῖς για να «ἀνεβάσουν» τό ἐπίπεδο τῶν ἀνθρώπων και να προσφέρουν εὐχάριστη διασκέδαση. Μπορεῖς να ἀδιαφορήσεις στα ὅσα διατυπώνουν οἱ «ἔξυπνοι» και «παντογνῶστες», πού ἀρνοῦνται την παράδοση τῆς Ἐκκλησίας και διαστρεβλώνουν τη διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου. Στην ἐποχή μας ἔχουν ἀλλοιωθεῖ και τά πανηγύρια στις μνῆμες διαφόρων Ἁγίων. Ἔχουν ἀποσυνδεθεῖ χρονικά και ἔχουν μεταφερθεῖ στην περίοδο τοῦ Δεκαπενταύγουστου. Τό χρῶμα τους πιά δεν ἔχει καμιά σχέση με τά παλαιά πανηγύρια. Μοναδική ἔγνοια τῶν διοργανωτῶν εἶναι ὁ ἐκσυγχρονισμός, ἡ προβολή και ἡ συγκέντρωση χρημάτων. Προκλητικά περιφρονοῦν τη νηστεία και τήν τοπική παράδοση. Τά σύγχρονα πανηγύρια μοιάζουν περισσότερο με τούς ἀποκριάτικους χορούς πού διοργανώνουν οἱ διάφοροι σύλλογοι και οἱ ἀδελφότητες. Μεταφέρονται ὅλες οἱ συνήθειες και προτιμήσεις τῶν ἀνθρώπων τῆς πόλης. Ἔχουν χάσει πιά τό νόημά τους. Και εἶναι τόσο μεγάλη ἡ ἄγνοια, ὁπού τά ἐμφανίζουν ὡς παραδοσιακά, ὅπως τά ἔκαναν οἱ παπποῦδες τους! Χρειάζεται οἱ ἄνθρωποι να ἐπιστρέψουν στην ἀληθινή παράδοση και να ἐπισκέπτονται τούς διάφορους τόπους τῆς πατρίδας μας με σεβασμό στα ἤθη και ἔθιμα, ἀποβάλλοντας ἔστω και για λίγο τίς συνήθειές τους. Να μη ἔχουν ἀπαιτήσεις ἀταίριαστες με τό  ἦθος τῶν ἁγνῶν ἀνθρώπων τῆς ἐπαρχίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: