Η θεολογία του Π. Τρεμπέλα αποδεκατίζει τα ψεύδη των οικουμενιστών

Του κ. Παναγιώτου Νούνη, θεολόγου

Έγραψε προσφάτως ο Σεβασμιώτατος Προικοννήσου κ. Ιωσήφ:

«Όμως δεν είναι καθόλου άγνωστη στην ιστορία της Εκκλησίας η χρήσις του όρου αυτού («Ετερόδοξη Εκκλησία») για μη Ορθόδοξους, τόσο από μεμονωμένους Αγίους Πατέρες, όσο και από Συνόδους. Ακόμη και στις μέρες μας, συντηρητικοί και κατά τα άλλα σοφοί Θεολόγοι, όπως ο Χρ. Ανδρούτσος, ο χαρακτηρισθείς (όχι αδίκως) «λιοντάρι της Ορθοδοξίας», ο μακαριστός Παναγιώτης Τρεμπέλας, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω, μετέσχε ενεργώς της Οικουμενικής κινήσεως με πρωτεύοντα ρόλο, έλαβε μέρος στη Γενική Συνέλευσι του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών στο Έβανστον (1954) και όχι μόνο, ο Παναγιώτης Μπρατσιώτης, ο Ιωάννης Καρμίρης, ο Κωνσυαντίνος Μουρατίδης κ.ά., παραδοσιακοί και συντηρητικοί, επαναλαμβάνω, καθηγητές, στις πανεπιστημιακές τους παραδόσεις και στα συγγράμματά τους μιλούσαν πάντοτε περί «Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας». (…) Ποτέ δεν διανοήθηκαν να μιλήσουν για «Ρωμαιοκαθολική θρησκευτική Κοινότητα» όπως κάποιοι όψιμοι ορθοδοξαμύντορες απαίτησαν».  

                     

Ο τω όντι λέων της Ορθοδοξίας Τρεμπέλας δεν προσέφερε μονάχα πολύτιμες και αξιόλογες ακαδημαϊκές υπηρεσίες στην Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία σε Διορθόδοξα και Θεολογικά Συνέδρια, αλλά όντως συμμετέσχεν ως μόνιμος αντιπρόσωπος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων σε σωρηδόν Θεολογικούς Διαλόγους μετά των ετεροδόξων. Παράλληλα, μέχρι και η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών και πάσης Ελλάδος εζητούσε, τις αριστοτεχνικές, πολύτιμες και απλανείς, θεολογικώς, ακαδημαϊκές συμβουλές του. Ειρήσθω εν παρόδω του εζητήθη μάλιστα, μία επίσημος Θεολογική Γνωμάτευσις, περί του ζητήματος της Οικουμενικής Κινήσεως (=Οικουμενισμός), δια το Παγκόσμιον Συμβούλιον «Αιρετικών Εκκλησιών», αλλά και δια την προ πολλού προετοιμαζομένην και διακαώς προσδοκουμένην Νέαν Πανορθόδοξον Σύνοδον…                                            

Ο άριστος Δογματολόγος της Εκκλησίας, ο Παναγιώτης Τρεμπέλας, ασχέτως κι αν εχρησιμοποιούσε (εσφαλμένα σαφώς) τον ακαδημαϊκό όρον «Ετερόδοξη Εκκλησία», τούτο το έπραττε ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΩΣ, εντός του ιστορικού και ακαδημαϊκού πλαισίου της εποχής του, η οποία ήτο βαθειά επηρεασμένη υπό του δυτικοτρόπου Σχολαστικισμού μέχρι και εις τα τρίσβαθα εν Ελλάδι ορθόδοξα ακαδημαϊκά θεολογικά έδρανα· το απέδειξε (Ιωάννου Ρωμανίδου (Πρωτοπρεσβυτέρου), Εγχειρίδιον- Αλληλογραφία π. Ι.Σ. Ρωμανίδου και καθ. Π. Ν. Τρεμπέλα), ο διάδοχος Καθηγητής και μεθεπόμενος, μείζων Δογματολόγος εκ Καππαδοκίας π. Ιωάννης Ρωμανίδης.                                                        

Αναντίρρητα όμως ο Τρεμπέλας ΟΥΔΕΠΟΤΕ επίστευσεν  (σαν μερικά ακαδημαϊκά φερέφωνα του Ζηζιούλα) εις την «Χιμαιρικήν Εκκλησιολογίαν» της διηρημένης και διευρυμένης Εκκλησίας.            Λόγου χάριν, σημειώνει ο Τρεμπέλας ανάμεσα στα τόσα πολλά, και πολύ εύστοχα, δογματολογικά γραφθέντα του (Επί της Οικουμενικής Κινήσεως και των Θεολογικών Δαλόγων, έκδοσις Τρίτη, Αδελφότης Θεολόγων «ο ΣΩΤΗΡ», Αθήναι 2007, σελ. 93 και σελ. 94):

«Η υπό τους σημερινούς (15 Μαϊου 1971) όρους συμμετοχή μας εις το Παγκόσμιον Συμβούλιον Των Εκκλησιών είναι όλως ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ. Εάν δεν εξασφαλισθή, καθ’ ους όρους ο άγιος Χαλκηδόνος καθώρισε, το να φέρωσιν αι ενέργειαι και αποφάσεις του Συμβουλίου τούτο ΕΜΦΑΝΗ ουχί την προτεσταντικήν αλλά και την ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ σφραγίδα, ενδείκνυται να ΑΠΟΧΩΡΗΣΩΜΕΝ».

Τώρα καταλεικτικώς, ο Τρεμπέλας εν σκηνοίς δικαίων καταγράφει ρωμαλαίως, τα εξής (παν)εύστοχα δια την σημερινήν τραγελαφικήν περίπτωσιν:

«Το Σχίσμα (Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών) εφ’ όσον η άρσις αυτού ΔΙΑ ΣΥΝΟΔΟΥ γενικωτέρας ΔΕΝ ΑΠΕΦΑΣΙΣΘΗ και εφ’ όσον η κοινή του χριστιανικού λαού συνείδησις ΔΕΝ ΣΥΜΜΑΡΤΥΡΕΙ, παραμένει. Το να κηρύττεται ότι το Σχίσμα ήρθη(…) αποτελεί προφανή αντίφασιν και εξόφθαλμον ΕΜΠΑΙΓΜΟΝ. Επί δογματικών δε ζητημάτων, οίον και το προκείμενον, μεταξύ των Ιεραρχών δέον να υπάρχη ομοφωνία. Ιεράρχης τολμών να διακηρύττη ότι έχει διαφορον των λοιπών Ιεραρχών γνώμην ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΙΡΕΤΕΟΣ κατά την απ’ αρχής πράξιν της Εκκλησίας».

Υφίστατο εν τινι ομοφωνία επί Δογματικών, Εκκλησιολογικών και άλλων Κανονικών ζητημάτων λ.χ. μεταξύ των αγίων Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών: Προικοννήσου κ. Ιωσήφ και Πειραιώς κ. Σεραφείμ; Αναντίρρητα η απάντησις είναι αποφατική! Τότε, π.χ. ποίος εκ των δύο Ιεραρχών είναι πανάξιος της Κανονικής καθαιρέσεως σύμφωνα με την απλανή και ορθόδοξον Συνοδικήν  Πράξιν της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας; Διαλέγετε και παίρνετε…