Ωσαύτως η εορτή της αναστηλώσεως των ι. εικόνων, εις ην συνάπτεται το Συνοδικόν της Ορθοδοξίας – το οποίον δυστυχώς έπαυσεν αναγινωσκόμενον επ΄ Εκκλησίας...

Η αγία Τεσσαρακοστή, καθ΄ ην οι ιεροί Ναοί μας αποβάλλουν τον λαμπρόν διάκοσμον και ενδύονται πενθίμως, την σκυθρωπότητα του κατά Θεόν πένθους συντονίζουσαι, αποκαλύπτει όλον το πνευματικόν και λειτουργικόν μεγαλείον της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, δια των Μεγάλων Αποδείπνων, δια των Προηγιασμένων, των Χαιρετισμών της Παναγίας Παρθένου, των μελωδικωτάτων Τριωδίων, των θεοπνεύστων Κανόνων, της αυστηράς νηστείας, των θείων Λειτουργιών του Μ. Βασιλείου και όσων λαμβάνουν χώραν εν ταις Ι. Ακολουθίαις και Αγρυπνίαις των Ι. Μονών δια τύπων και συμβόλων. Εν τω συνόλω της η περίοδος αύτη αποτελεί θεοτερπή ύμνον προς το ασκητικόν πνεύμα της Εκκλησίας και θρίαμβον ηθικόν του Μοναχισμού, ιδία δε των εορτών των δύο Καθηγητών της Ερήμου, Γρηγορίου του Παλαμά και Ιωάννου της Κλίμακος. Ωσαύτως η εορτή της αναστηλώσεως των ι. εικόνων, εις ην συνάπτεται το Συνοδικόν της Ορθοδοξίας – το οποίον δυστυχώς έπαυσεν αναγινωσκόμενον επ΄ Εκκλησίας – διδάσκουν  περί των θησαυρών της Ορθοδόξου πνευματικότητος και φρονηματίζουν τον λαόν εις τον σεβασμόν των αγίων Πατέρων και των ιερών της Εκκλησίας παραδόσεων. Η ακολουθούσα εορτή της Σταυροπροσκυνήσεως, την οποίαν έταξαν οι Πατέρες επί τω σκοπώ, όπως, ενισχυόμενοι υπό της χάριτος της αναδιδομένης από τον τίμιον Σταυρόν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, συνεχίσωμεν με αδιάπτωτον προθυμίαν τους πνευματικούς αγώνας, εμφανίζει όλην την μητρικήν αγάπην της Εκκλησίας προς τα μοχθούντα πνευματικώς τέκνα της, επικαλούμενα εν πίστει και πόθω την συμμαχίαν του Κυρίου ούτω: «Χριστέ ο Θεός ημών, ο την εκούσιόν σου σταύρωσιν, εις κοινήν εξανάστασιν, του γένους των ανθρώπων καταδεξάμενος, και τω καλάμω του Σταυρού, βαφαίς ερυθραίς τους σαυτού δακτύλους αιματώσας, τοις αφεσίμοις ημίν, βασιλικώς υπογράψαι φιλανθρωπευσάμενος, μη παρίδης ημάς κινδυνεύοντας και πάλιν την από σου διάστασιν…». Ενθουσιά ο θεόληπτος μελωδός κατενώπιον στήκων του ζωηφόρου Σταυρού του Κυρίου και με υπερφυά εγκώμια καταστολίζει αυτόν και τον επ΄ αυτού καθηλωθέντα Χριστόν. Εντός της κατανυκτικής ταύτης ατμοσφαίρας, μεταξύ συναισθημάτων γλυκυτάτης συντριβής και χαροποιού πένθους της αγαπώσης ψυχής, εορτάζει ο Ακάθιστος ύμνος, εορτή τόσον συνδεδεμένη με την ευσέβειαν του Έθνους ημών και την άμαχον προστασίαν της Υπερμάχου Στρατηγού, λυτρωσαμένης εκ των επικειμένων δεινών την τιμώσαν την θεομητορικήν αυτής δόξαν θεοφρούρητον Πόλιν