+π.
Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης
7)
Ουδέποτε εις την ιστορίαν η Ορθόδοξος Παράδοσις εξέλαβεν ότι οι πιστοί είναι
μία κοινωνία μυημένων, οι οποίοι δεν ευθύνονται δια την κοινωνίαν γενικώς.
Αντιθέτως, ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός εισεχώρησεν εις κάθε άποψιν της κοινωνίας,
ειδικώς δια του θεραπευτικού ασκητισμού, εις τον οποίον συμμετείχον
αυτοκράτορες, δημόσιοι υπάλληλοι, στρατιωτικοί, διανοούμενοι, έμποροι, αγρόται,
εργάται, νέοι και γέροι ομοίως, οι οποίοι έβλεπον τον μοναχισμόν ως κέντρον
ασκήσεως της τελειώσεως των θεραπευτών των.
8)
Το ενδιαφέρον της Ορθοδόξου Παραδόσεως δι' όλας τας όψεις της Κοινωνίας, τον
πολιτισμόν και τας πολιτιστικάς εκδηλώσεις επίσης προέρχεται από την
συναίσθησιν ότι όλοι οι άνθρωποι όχι μόνον έχουν νοεράν ενέργειαν αλλ' επίσης
την άκτιστον δόξαν, ή χάριν, ή βασιλείαν του Θεού εντός αυτών, αν και αυτά
είναι εις χαμηλήν ή σχεδόν μίαν ανενεργόν μορφήν εξ αιτίας των ασθενειών του
νοός και της υποδουλώσεώς του εις την λογικήν, τα πάθη και το περιβάλλον, με
επακόλουθον την επικράτησιν του φόβου, του άγχους και εξω-πραγματικών
αντιλήψεων. Οι Ορθόδοξοι επίσης ενεργούν υπό την αντίληψιν ότι 1) ο Ίδιος ο
Θεός ενεργεί αμέσως εις κάθε άνθρωπον, ανεξαρτήτως των εσφαλμένων πεποιθήσεών
του και της θεραπευτικής καταστάσεως, 2) αγαπά όλα τα δημιουργήματα με την
ιδίαν αγάπην και 3) όλοι θα ίδουν την άκτιστον δόξαν του Χριστού, μερικοί ως
φώς, άλλοι ως πυρ και σκότος εξώτερον, αναλόγως εάν αι καρδίαι των έχουν
φωτισθή ή πωρωθή.
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου