Τό ὅτι εἶναι ἀσυγκρίτως χειρότερο ἡ μνημόνευσις εἰς τά
μυστήρια τοῦ αἱρετικοῦ, ἡ ἐκκλησιαστική κοινωνία και ἡ ἀναγνώρισίς του εἰς
τύπον καί τόπον Χριστοῦ, ἀπό τον ἁπλό χαιρετισμό καί τήν εἴσοδό του στήν ἰδιωτική
κατοικία μας, εἶναι ἡλίου φαεινότερο καί μόλις εἶναι ἀνάγκη νά το ἀναφέρωμε. Ἐπίσης
ἡ διδασκαλία τῆς ἁγ. Γραφῆς, ὅτι δηλαδή μέ τόν ἁπλό χαιρετισμό καί τήν εἴσοδο
στήν κατοικία μας ἔχομε κοινωνία μέ τήν αἵρεσι καί τά πονηρά ἔργα τοῦ αἱρετικοῦ,
σημαίνει ὅτι πολύ περισσότερο ἔχομε κοινωνία μέ τήν αἵρεσι καί τόν αἱρετικό ἄν
τόν μνημονεύσωμε στην Ἐκκλησία ἤ συμπροσευχηθοῦμε μαζί του ἤ τόν ἔχομε εἰς τύπον
καί τόπον Χριστοῦ. Δι’ αὐτόν ἀκριβῶς τόν λόγο οἱ ὑπέρμαχοι τῆς δυνητικῆς
θεωρίας τοῦ ἐν λόγῳ Κανόνος ἀναγκάσθηκαν νά κατασκευάσουν καί ἄλλη παρεμφερῆ διδασκαλία,
ὅτι δηλαδή ἡ μνημόνευσις εἶναι ἁπλῶς εὐχή ὑπέρ ὑγείας καί μακροημερεύσεως τοῦ Ἐπισκόπου
καί οὐδεμίαν ἄλλην θεολογική διάστασι ἔχει, ἐνῶ οἱ Πατέρες ὅπως ἀναφέραμε στήν
σελίδα 207 διδάσκουν τό ἐντελῶς ἀντίθετο. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Γαλάτας ἐπιστολή
μέ ἀπόλυτη αὐστηρότητα διδάσκει τά ἑξῆς σχετικά με τήν σχέσι τῶν Ὀρθοδόξων μέ
τούς αἱρετικούς: «ἀλλά και ἐάν ἡμεῖς
ἤ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὅ εὐηγγελισάμεθα
ὑμῖν ἀνάθεμα ἔστω · ὡς προειρήκαμεν, καί ἄρτι
πάλιν λέγω · εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται
παρ’ ὅ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω» (Γαλ. α΄, 8,9). Αὐτό
τό χωρίον τῆς ἁγ. Γραφῆς εἶναι ἴσως τό αὐστηρότερο ὡς
πρός την διασφάλισι τῆς ἀληθείας καί τήν ἀπομάκρυνσί
μας ἀπό αὐτούς πού διδάσκουν οἱανδήποτε αἵρεσι καί
καινοτομία.
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου