Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

                                                                                                                                                                                                                                         Η αγιότης εκδηλούται πάντοτε ως φως. Από την αλήθειαν αυτήν ζη το Ευαγγέλιον του Χριστού και εις αυτόν και εις τον αγγελικόν κόσμον. Εις την Μεταμόρφωσιν του Σωτήρος Χριστού μας παρέχεται ο τύπος της μεταμορφώσεως εκάστου εξ ημών δια της αγιότητος εις φως (βλ. Ματθ. 17,2. Λουκ. 9,29). Μεταμορφωθέντες δια της αγιότητος οι άγιοι, ακτινοβολούν πάντοτε το κεχαριτωμένον φως, το οποίον κάποτε κατά την δωρεάν του Θεού ημπορεί να λάμψη από αυτούς ως ήλιος. Τούτο συμβαίνει πολύ συχνά εις τους αγίους ασκητάς. Ιδού δύο-τρία παραδείγματα.  «Ην τις λεγόμενος Αββάς Παμβώ και περί τούτου λέγεται, ότι τρία έτη έμεινεν αιτούμενος τον Θεόν και λέγων: μη δοξάσης με επί της γης, και ούτως εδόξασεν αυτόν ο Θεός, ώστε μη δύνασθαί τινα ατενίσαι εις το πρόσωπον αυτού, εκ της δόξης ην είχε το πρόσωπον αυτού». –«Έλεγον περί του Αββά Παμβώ, ότι ως έλαβε Μωϋσής την εικόνα της δόξης Αδάμ, ότε εδοξάσθη το πρόσωπον αυτού, ούτω και του Αββά Παμβώ ως αστραπή έλαμπε το πρόσωπον και ην ως βασιλεύς καθήμενος επί του θρόνου αυτού. Της αυτής εργασίας ην και ο Αββάς Σιλουανός και ο Αββάς Σισώης».                                                               –«Έλεγον περί του Αββά Σισώη, ότι ότε έμελλε τελευτάν, καθημένων των πατέρων προς αυτόν, έλαμψε το πρόσωπον αυτού ως ο ήλιος, και λέγει αυτοίς: ιδού ο Αββάς Αντώνιος ήλθε, και μετά μικρόν λέγει, ιδού ο χορός των προφητών ήλθε, και πάλιν το πρόσωπον αυτού περισσώς έλαμψε και είπεν, ιδού ο χορός των αποστόλων ήλθε, και εδιπλασίασε το πρόσωπον αυτού πάλιν, και ιδού αυτός ως μετά τινων λαλών, και εδεήθησαν αυτού οι γέροντες, λέγοντες: μετά τίνος ομιλείς πάτερ; Ο δε έφη, ιδού οι άγγελοι ήλθον λαβείν με και παρακαλώ ίνα αφεθώ μετανοήσαι μικρόν, και λέγουσιν αυτώ οι γέροντες: ου χρείαν έχεις μετανοήσαι πάτερ. Είπε δε αυτοίς ο γέρων: φύσει ουκ οίδα εμαυτόν ότι έβαλον αρχήν, και έμαθον πάντες ότι τέλειός εστι, και πάλιν άφνω εγένετο το πρόσωπον αυτού ως ο ήλιος, και εφοβήθησαν πάντες. Και λέγει αυτοίς: βλέπετε, ο Κύριος ήλθε, και λέγει : φέρετέ μοι το σκεύος της ερήμου, και ευθέως παρέδωκε το πνεύμα, και εγένετο ως αστραπή, και επλήσθη όλος ο οίκος ευωδίας».                                                               Παρόμοιον παράδειγμα έχομεν εις τους νεωτέρους χρόνους τον Άγιον Σεραφείμ του Σάρωφ (Συνομιλία με τον Μοτοβίλωφ).  

Συνεχίζεται.