Ὁ Ἰωάννης ὁ Βέκκος λοιπόν καθηρέθη μετά τήν ἐκθρόνισί
του καί τόν θάνατο τοῦ λατινόφρονος αὐτοκράτορος
Μιχαήλ τοῦ Η΄ τοῦ Παλαιολόγου κατά το ἔτος
1284, ὁπότε εἶναι φανερό τοῖς πᾶσι ὅτι ἡ ἀποτείχισις τῶν ὁσιομαρτύρων
ἁγιορειτῶν ἔγινε πρό συνοδικῆς κρίσεως, σύμφωνα πάντοτε μέ τόν ὑπό ἐξέτασι ἱερό
Κανόνα.
Διά δέ τόν λατινόφρονα αὐτοκράτορα Μιχαήλ τόν Η΄ ὁ Ἀ.
Δημητρακόπουλος ἀναφέρει τά ἑξῆς: «Ἐν τούτοις ἀπέθανεν ὁ Αὐτοκράτωρ Μιχαήλ
ἀπροσδοκήτως τόν Δεκέμβριον τοῦ ἔτους 1282 στρατοπεδεύων παρά τινι κώμῃ (τῆς
Θράκης) τοῦ
Παχωμίου καλουμένη · τοῦτον ὁ μέν υἱός αὐτοῦ
καί βασιλεύς Ἀνδρόνικος τηνικαῦτα παρών οὐδέ τῆς νενομισμένης ταφῆς ἠξίωσε · τό δ’ αἴτιον ὑπῆρχεν ἡ τοῦ ὀρθοῦ τῆς ἐκκλησίας δόγματος παρατροπή · ἡ δε σύνοδος ἐστέρησε τῶν νενομισμένων μνημοσύνων» (ὅπ.ἀν.,σελ.
107). Δηλαδή συνοδικῶς ἀπηγορεύθη κάθε τιμή καί μνημόνευσίς του μετά θάνατο,
λόγῳ τῶν λατινικῶν φρονημάτων του.
Ἐν κατακλεῖδι ἀναφέρομε ὅτι οἱ ὁσιομάρτυρες ἁγιορεῖτες, οἱ
ἐπί Βέκκου ἀθλήσαντες ἑορτάζονται κατά τήν 4η Ἰανουαρίου
οἱ Βατοπεδινοί, τήν 13η Μαΐου οἱ Ἰβηρίτες, τήν
22α Σεπτεμβρίου οἱ Ζωγραφίτες καί τήν 5η Δεκεμβρίου οἱ
Καρυῶτες. Ἀναφορά δέ εἰς αὐτούς κάνουν πέραν τῶν προαναφερθέντων Μ. Γεδεών καί Ἀ.
Δημητρακόπουλο ὁ
ἅγ. Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης στόν συναξαριστή του καί στον λόγον
του κατά τήν ἑορτή τῶν ἁγιορειτῶν Πατέρων και ἐπίσης ὁ Δοσίθεος Ἱεροσολύμων
στήν Δωδεκάβιβλο (τόμ.
Θ΄, κεφ. γ΄ § ε΄, σελ. 37).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου