Τό πνεῦμα τῶν ἱερῶν Κανόνων, οἱ ὁποῖοι ἀσχολοῦνται μέ τούς αἱρετικούς εἶναι πάντοτε γενικό, δηλαδή δέν ἀναφέρουν οἱ Κανόνες νά μήν ἐπικοινωνοῦμε ἐκκλησιαστικά μέ τόν τάδε καί τόν τάδε αἱρετικό, ἀλλά μέ οἱονδήποτε αἱρετικό, ὁ ὁποῖος ἔχει κάποιο αἱρετικό φρόνημα πού ἔχει
κατακριθῆ ἀπό κάποια ἐγκεκριμένη Σύνοδο ἤ κάποιους ἁγίους Πατέρες. Τό ἄν ἔχη κάποιος ἕνα τέτοιο αἱρετικό φρόνημα καταδικασμένο, τό κρίνει ὁ κάθε Ὀρθόδοξος,
προκειμένου νά ἐπικοινωνήση ἐκκλησιαστικά μαζί του. Αὐτό τό πνεῦμα τῶν ἱερῶν Κανόνων φαίνεται ἀπό πλῆθος ἱερῶν Κανόνων οἱ ὁποῖοι ἀναφέρονται στήν
ἐκκλησιαστική σχέσι τῶν Ὀρθοδόξων μέ τούς αἱρετικούς. Θά τό καταδείξωμε αὐτό κατ’ ἀρχάς ἀπό τούς ἤδη ἀναφερθέντας προηγουμένως ἱερούς Κανόνες. Ὁ προαναφερθείς ΣΤ΄ τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Συνόδου ἀναφέρει «Περί τοῦ μή συγχωρεῖν τοῖς αἱρετικοῖς εἰσιέναι εἰς τόν οἶκον τοῦ Θεοῦ ἐπιμένοντας τῇ αἱρέσει». Ἐδῶ προφανῶς οἱ αἱρετικοί ἀναφέρονται γενικῶς, δηλαδή οἱ ἔχοντες οἱαδήποτε αἵρεσι. Ἄν ὁ ἱερός Κανών ὁμιλοῦσε διά αἱρετικούς καταδικασμένους συγκεκριμένα καί ὀνομαστικά ἀπό κάποια Σύνοδο, θά ἔπρεπε ἡ Σύνοδος πάλι νά τούς ἀποκαταστήση, ἐφ’ὅσον ἔκρινε τήν μετάνοιά των. Τό ὅτι ἀφήνει ὁ παρών Κανών τήν κρίσι αὐτή εἰς τούς Ὀρθοδόξους,
προκειμένου νά εἰσέλθουν στόν ὀρθόδοξο ναό (αὐτός εἶναι ὁ ἀναφερόμενος οἶκος τοῦ Θεοῦ) δεικνύει ἀφ’ ἑνός μέν τό ὅτι οἱ αἱρετικοί αὐτοί δέν εἶχαν καταδικασθῆ ἀπό Σύνοδο καί ἀφ’ ἑτέρου τό ὅτι τήν εὐθύνη γιά τήν ἐκκλησιαστική ἐπικοινωνία μέ οἱονδήποτε τήν ἔχει ὁ κάθε Ὀρθόδοξος. Ἡ ἀναφορά τοῦ Κανόνος «ἐπιμένοντας τῇ αἱρέσει» συνηγορεῖ τά μέγιστα εἰς ὅσα προαναφέρθησαν διά τόν ἐπί πλέον λόγο ὅτι, ἄν ὁ ἱερός Κανών ὁμιλοῦσε συγκεκριμένα διά καταδικασμένους αἱρετικούς, θά ἦτο ἄτοπο νά δώση τήν ἄδεια τῆς ἐπαναφορᾶς καί συγχωρήσεως τῶν αἱρετικῶν στόν κάθε Ὀρθόδοξο. Δηλαδή ἡ Σύνοδος θά κατεδίκαζε συγκεκριμένως τούς αἱρετικούς καί ὁ κάθε Ὀρθόδοξος θά τούς ἀποκαθιστοῦσε. Ὁ ΛΑ΄ ἐπίσης Κανών τῆς ἰδίας Συνόδου κινούμενος εἰς τό ἴδιον πνεῦμα ἀναφέρει τά ἑξῆς «Ὅτι οὐ δεῖ πρός πάντας αἱρετικούς ἐπιγαμίας ποιεῖν ἤ διδόναι υἱούς ἤ θυγατέρας, ἀλλά μᾶλλον λαμβάνειν, εἴ γε ἐπαγγέλοντο χριστιανοί γενέσθαι». Ἐδῶ εἶναι ἡλίου φαεινότερο ὅτι ὁ κάθε Ὀρθόδοξος κρίνει τήν πίστι τοῦ αἱρετικοῦ, προκειμένου νά δώση πρός γάμου κοινωνία τά τέκνα του. Ἐπίσης δέ ὅτι οἱ αἱρετικοί αὐτοί δέν εἶχαν καταδικασθῆ ἀπό κάποια Σύνοδο, ἀλλά ἁπλῶς διακατείχοντο ἀπό αἱρετικά φρονήματα. Αὐτό φαίνεται καθαρά ἀπό τήν ἔκφρασι τοῦ Κανόνος «πρός πάντας αἱρετικούς», ἐνῶ ὅπως εἶναι γνωστό ἀπό τίς Συνόδους καί τούς ἁγ. Πατέρας κατεδικάσθηκαν οἱ αἱρέσεις καί οἱ ἀρχηγοί τῶν αἱρέσεων αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι πάντοτε ἦσαν κληρικοί, καθ’ ὅσον ὁ Κανών ἀναφέρεται σέ λαϊκούς αἱρετικούς. Ἀφήσαμε στό τέλος τῆς ἀναφορᾶς μας στήν ἔρευνα καί σύγκρισι τοῦ ΙΕ΄ Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου μέ ἄλλους, πού ἀναφέρονται σέ αἱρετικούς καί στήν
ἐκκλησιαστική ἐπικοινωνία μέ αὐτούς, δύο Κανόνες τούς ὁποίους κρίνομε ὅτι ἀποδεικνύουν ἐναργέστατα τήν ὑποχρεωτική καί μή δυνητική θεώρησι τοῦ ὑπό ἐξέτασι ἱεροῦ Κανόνος. Ὁ πρῶτος ἐξ αὐτῶν εἶναι ὁ ΛΓ΄ τῶν ἁγ. Ἀποστόλων, ὁ ὁποῖος λέγει τά ἑξῆς: «Μηδένα τῶν ξένων Ἐπισκόπων, ἤ Πρεσβυτέρων, ἤ Διακόνων ἄνευ συστατικῶν προσδέχεσθαι. Καί ἐπιφερομένων δέ αὐτῶν, ἀνακρινέσθωσαν: καί εἰ μέν ὦσι κήρυκες τῆς εὐσεβείας, προσδεχέσθωσαν, εἰ δέ μήγε, τά πρός χρείαν αὐτοῖς ἐπιχωρηγήσαντες, εἰς κοινωνίαν αὐτούς μή προσδέξησθε. Πολλά γάρ κατά συναρπαγήν γίνεται». Ἀσφαλῶς οὐδείς ἐχέφρων θά ἠδύνατο νά ἰσχυρισθῆ ὅτι ὁ παρών Κανών τῶν ἁγ. Ἀποστόλων εἶναι δυνητικός. Εἶναι ὅμως πολύ αὐστηρότερος τοῦ ὑπό ἐξέτασιν ΙΕ΄ τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Διότι ἐνῶ ὁ ΙΕ΄ τῆς Πρωτοδευτέρας ἀπαιτεῖ τήν ἀποτείχισι ἀπό τόν κηρύττοντα αἵρεσι «δημοσίᾳ καί γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ’Ἐκκλησίας» ὁ παρών ΛΓ΄ τῶν ἀγ. Ἀποστόλων ἀπαιτεῖ τήν ἀποτείχισι ἀπό τόν Ἐπίσκοπο ἤ κληρικό, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο δέν κηρύττει δημοσίως καί γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ’ Ἐκκλησίας τήν αἵρεσι, ἀλλά ἀπεναντίας ἔχει καί συστατικές ἐπιστολές περί τῆς ὀρθοδοξότητός του.
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου