Νέα βοµβιστική ἐπίθεση στόν Ναό µας! -- “ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ” ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ!

Τό ξηµέρωµα τῆς 23ης πρός τήν 24η Φεβρουαρίου 2017, ὁ Ναός µας ἔγινε γιά ἄλλη µιά φορά στόχος ἄνανδρης νυχτερινῆς ἐπίθεσης. Κάποιοι ἄγνωστοι ‒ἀφοῦ προφανῶς µελέτησαν καλά τό σύστηµα ἀσφάλειας‒ βρῆκαν τό εὐάλωτο σηµεῖο τοῦ παρεκκλησίου τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου καί ἔβαλαν τρεῖς ἐκρηκτικούς µηχανισµούς µέ γκαζάκια, στοχεύοντας τό Παρεκκλήσιο.

Δέν θέλω νά παραδεχτῶ ὅτι ἡ ἐπίθεση ἔγινε ἀπό ἀναρχικούς, γιατί θέλω νά ἔχω µεγαλύτερη ἐκτίµηση στούς ἀναρχικούς καί στήν ἔστω καί οὐτοπιστική ἐµµονή τους στήν ἄρνηση ἀναγνώρισης κάθε µορφῆς ἐξουσίας.

Βέβαια, εἶναι οὐτοπιστική αὐτή ἡ ἄρνηση, γιατί ἡ ἴδια ἡ ὀργάνωση τῶν ὁµάδων τους ‒ἤ ἔστω κάποιων ἀπό τίς ὁµάδες τους‒ ἔχει µιά τόσο στεγανή δόµηση ἱεραρχικῆς ἐξουσίας, πού συναγωνίζεται ἀκόµα καί τίς φασιστικές ὁµάδες.

Παρ’ ὅλα αὐτά, θέλω νά πιστεύω ὅτι ὑπάρχει ἕνας κώδικας τιµῆς στούς ἀνθρώπους πού θεωροῦν τούς ἑαυτούς τους ἀγωνιστές, ὅσο κι ἄν ἀγωνίζονται γιά ἕνα χαµένο σκοπό. Κυρίως ὅµως πιστεύω ὅτι οἱ ἀγωνιστές πρέπει νά ἔχουν τόν ἀνδρισµό νά σταθοῦν ἀπέναντι σέ αὐτόν πού ἀντιστρατεύονται καί νά τοῦ µιλήσουν, ἐξηγῶντας του γιατί τόν ἀντιστρατεύονται καί σέ τί διαφέρουν µεταξύ τους. Τότε, ἴσως ἐκπλαγοῦν, διαπιστώνοντας πώς δέν εἶναι καί τόσο “ἀπέναντι” ὅσο νοµίζουν.

Ὁ Προϊστάµενος τοῦ Ναοῦ µας, µετά τήν καλοκαιρινή νυχτερινή ἐπίθεση, ἀπάντησε στήν ἀνανδρία µέ εὐθύτητα καί ἐντιµότητα καί σεβασµό καί κάλεσε τούς ὑπεύθυνους σέ ἀνοιχτό διάλογο, ὅπου ὁ καθένας θά ὑποστηρίξει ἐλεύθερα τίς ἀπόψεις του. Γιατί ἡ δική µας “ἰδεολογία” ‒πού δέν εἶναι ἰδεολογία ἀλλά Πίστη‒ ἔχει σέ ὑπόληψη τόν ἄνθρωπο, ὅποιος κι ἄν εἶναι, καί κάποιες φορές τόν ἔχει σέ µεγαλύτερη ὑπόληψη ἀπό ὅση ἔχει ὁ ἴδιος τόν ἑαυτό του. Γι’ αὐτό δέν τόν πολεµάει, ἀλλά τόν ἀκούει. Γι’ αὐτό προτιµάει νά βρεῖ τά κοινά σηµεῖα πού ἔχει µέ αὐτόν καί νά γεφυρώσει τά σηµεῖα πού τούς χωρίζουν.

Ἡ ἀπάντηση στή δική µας πρόσκληση φιλίας, ἦταν ἡ σιωπή. Κι ἡ σιωπή δείχνει φόβο καί δειλία. Καί τό νά κρύβεσαι στό σκοτάδι δείχνει ἀνανδρία. Κι ἡ ἀνανδρία σοῦ στερεῖ τό δικαίωµα νά ὀνοµάζεις τόν ἑαυτό σου ἀγωνιστή. Δέν εἶσαι ἀγωνιστής, εἶσαι ἀνθρωπάκι πού δέν ἔχει τό θάρρος νά δείξει τό πρόσωπό του. Ἀγωνιστές εἶναι ἄνθρωποι σάν τό Τσέ Γκεβάρα, πού δέν κρύφτηκαν, δέν συµβιβάστηκαν, δέν ἔγιναν σύστηµα καί ἐξουσία, ἀλλά ἔµειναν ἔντιµοι καί συνεπεῖς µέ τόν ἑαυτό τους µέχρι τό τέλος τους. Αὐτούς τούς ἀγωνιστές τούς σέβονται καί τούς ἀναγνωρίζουν ἀκόµη καί ὅσοι δέν συµφωνοῦν µέ τή ζωή καί τήν “πίστη” τους.

Κυρίως ὅµως δέν µποροῦν νά ὀνοµάζονται ἀγωνιστές αὐτοί πού, ἀντί νά πολεµοῦν τήν ἐξουσία, πολεµοῦν τό σπίτι τῶν ἀνθρώπων πού ψάχνουν καταφύγιο καί παρηγοριά καί µιά ἥσυχη γωνιά νά ξεκουράσουν καί τήν ψυχή καί τό σῶµα τους. Γιατί αὐτό ἦταν καί εἶναι ὁ Ναός µας καί ὅλοι οἱ Ναοί τῆς οἰκουµένης. Τό σπίτι τῶν ἀνθρώπων, χτισµένο µέ τό αἷµα τῶν ἀνθρώπων, µέ τόν ἱδρώτα τῶν ἀνθρώπων, µέ τά χρήµατα τῶν ἀνθρώπων. Κι αὐτοί οἱ ἄνθρωποι πού τό ἔχτισαν, τό συντήρησαν καί τό συντηροῦν αὐτό τό σπίτι, δέν τό ἐξουσιάζουν, δέν τό κρατοῦν γιά τόν ἑαυτό τους, ἀλλά τό θέτουν στή διάθεση ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Γι’ αὐτό δέν ἀνήκει σέ κανέναν, ἀλλά σέ ὅλους ὅσοι ἀποτελοῦν τήν οἰκογένεια, τήν κοινότητα, τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Δέν µπορεῖ νά ὀνοµαστοῦν ἀγωνιστές αὐτοί πού, ἀντί νά πολεµήσουν τή διαφθορά καί τήν ἐκµετάλλευση, πολεµοῦν τό µόνο µέρος ὅπου ὑπάρχει προσφορά τοῦ ἑνός ἀνθρώπου στόν ἄλλο καί ἀλληλλεγγύη καί πραγµατική ἰσότητα. Τό µόνο µέρος σ’ αὐτό τόν ἄδικο καί ἰσοπεδωτικό κόσµο ὅπου δέ σέ ρωτάει κανείς ποιός εἶσαι, ἀλλά σέ δέχεται µόνο καί µόνο γιατί εἶσαι ἄνθρωπος, γιά νά σέ ξεκουράσει ὅσο καί ὅπως µπορεῖ.

 Γιατί ὁ δικός µας Ἀρχηγός δέν ἐξουσίασε καί δέν ἐξουσιάζει κανένα, ἀλλά σταυρώθηκε καί σταυρώνεται ἀπό τήν ἐξουσία καί τούς ἐξουσιαστές καί τούς ἀντιεξουσιαστές τοῦ κόσµου.

 Αὐτόν πολεµᾶτε; Αὐτόν δέν θά Τόν νικήσετε καί πάρτε το ἀπόφαση!

Νινέττα  Βολουδάκη

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» - Ἀρ. Τεύχους 175

 Μάρτιος 2017