«Δίκαιος ει Κύριε, και ευθείαι αι κρίσεις σου»

Ένας γέροντας άγιος και ασκητής παρεκάλεσε μία φορά τον Κύριο να του διδάξη ποιά είναι η κρίση του. Διότι, είπε, βλέπω άλλοτε μεν ανθρώπους δικαίους και ευλαβείς να βρίσκωνται σε μεγάλη φτώχεια και δυστυχία. Άλλοτε πάλι βλέπω άδικους και αμαρτωλούς να είναι σε μεγάλο πλούτο και ανάπαυση. Άλλοτε πάλι πολλοί δίκαιοι και ευλαβείς να αδικούνται και να βασανίζωνται άδικα, πολλοί δε άδικοι και άξιοι θανάτου αμαρτωλοί και παράνομοι να ζουν και να πλουτίζουν. Τότε άκουσε φωνή που του έλεγε.

Μη ζητάς εκείνα τα οποία δεν φτάνει ο νους και γνώση σου, μήτε να ερευνάς τα απόκρυφα. Διότι οι κρίσεις του Θεού είναι άβυσσος και βάθος μέγα και πολύ. Πλην όμως επειδή ζήτησες να μάθης κατέβα στον κόσμο και κάθισε στο τάδε μέρος και πρόσεχε εκείνα που θα δης, για να καταλάβης μικρό μέρος από τις κρίσεις του Θεού και να γνωρίσης πως είναι ανεξερεύνητη και ανεξιχνίαστη η προνοητική των πάντων του Θεού διακυβέρνηση.

Πράγματι, ο γέροντας πήγε και κρύφτηκε κάτω από ένα δένδρο, όπου μπροστά του υπήρχε ένας πλατύς δρόμος και περνούσαν πολλοί άνθρωποι.

 

Το μακρύ χέρι της Τουρκίας ξαναχτύπησε στην Θράκη με αφορμή την ταμπέλα του Μουσουλμανικού Ιεροσπουδαστηρίου Κομοτηνής. Στην ουσία η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται για τους μουσουλμάνους αλλά να σπείρει την διχόνοια ανάμεσα τους και να στρέψει την διεθνή κοινότητα εναντίον της Ελλάδος. Ενδιαφέρεται να αναγνωριστεί η μουσουλμανική μειονότητα ως τουρκική, σε αντίθεση με ότι ορίζει η Συνθήκη της Λωζάνης και το διεθνές δίκαιο. Καταπιέζει κάθε διαφορετική φωνή μέσα στη μειονότητα όπως των Ρομά και των Πομάκων ώστε να πετύχει το στόχο της. Αν κατορθώσει κάτι τέτοιο, μπορεί κανείς να φανταστεί τα προβλήματα που θα δημιουργήσει στην περιοχή παριστάνοντας τον αυτόκλητο σωτήρα.

Προσθέτουμε μια ακόμη πληροφορία την οποία αναφέρουν τα tourkikanea.gr

“Να προσθέσουμε εδώ μια σημαντική παράμετρο που ενοχλεί την Τουρκία και σχετίζεται με το ιεροσπουδαστήριο.

13 Χριστιανοί δολοφονούνται κάθε μέρα για την πίστη τους

 

Συγκλονίζει η νέα έκθεση: 13 Χριστιανοί δολοφονούνται κάθε μέρα για την πίστη τους – Πώς η πανδημία επιδεινώνει την κατάσταση

Συγκλονίζει η νέα έκθεση: 13 Χριστιανοί δολοφονούνται κάθε μέρα για την πίστη τους – Πώς η πανδημία επιδεινώνει την κατάσταση

Της Ναταλίας Δανδόλου

Κάθε μέρα, 13 χριστιανοί παγκοσμίως σκοτώνονται λόγω της πίστης τους, 12 εκκλησίες ή χριστιανικά κτίρια δέχονται επίθεση και 12 χριστιανοί συλλαμβάνονται ή φυλακίζονται αδικαιολόγητα, ενώ άλλοι 5 απάγονται.

Περισσότεροι από 340 εκατομμύρια Χριστιανοί εκδιώχτηκαν για την πίστη τους το 2020, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Opendoorsusa (World Watch List 2021)  που δόθηκε στη δημοσιότητα. Πρόκειται για 80 εκατομμύρια περισσότερους ανθρώπους σε σχέση με έναν χρόνο πριν, με την κατάσταση να επιδεινώνεται δραματικά εν μέσω της πανδημίας.

Ἀθεΐα, τὸ καύχημα τῆς ἐποχῆς μας -- Φώτη Κόντογλου

«Νὺξ ἀφεγγὴς τοῖς ἀπίστοις, Χριστέ, τοῖς δὲ πιστοῖς φωτισμός»

Ἀθεΐα! Τίτλος μεγάλος καὶ καύχημα γιὰ τὸν σημερινὸν ἄνθρωπο. Ὅποιος τὸν ἀποχτήσει (καὶ γιὰ νὰ τὸν ἀποχτήσει, φτάνει νὰ χειροτονηθεῖ μοναχός του ἄπιστος),γίνεται παρευθὺς στὰ μάτια τῶν ἄλλων σοφός, κι᾿ ἂς εἶναι ἀμόρφωτος, σοβαρός, κι᾿ ἂς εἶναι γελοῖος, ἐπίσημος κι᾿ ἂς εἶναι ἀλογάριαστος, ὑπεράξιος κι᾿ ἂς εἶναι ἀνάξιος, ἐπιστήμονας κι᾿ ἂς εἶναι κουφιοκέφαλος.

Δὲν μιλῶ γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔχει πόθο νὰ πιστέψει, μὰ δὲν μπορεῖ, μὲ ὅλο ποὺ κατὰ βάθος πάντα ἡ αἰτία τῆς ἀπιστίας εἶναι ἡ περηφάνεια, αὐτὴ ἡ ὀχιά, ποὺ κρύβεται τόσο ἐπιτήδεια μέσα στὸν ἄνθρωπο, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ τὴν καταλάβει.

Απολυτίκιον Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού


 

Τη ΚΑ΄ (21η) Ιανουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΜΑΞΙΜΟΥ του Ομολογητού.

Μάξιμος ο θαυμάσιος Πατήρ ημών έζη κατά τους χρόνους του βασιλέως Ηρακλείου εν έτει χμ΄ (640) έφθασε δε και μέχρι των ημερών των διαδόχων αυτού. Εγεννήθη εις την βασιλίδα των Πόλεων από γονείς ευγενείς και ευσεβείς, έτυχε δε εκ νεότητος αγαθής προαιρέσεως και καλόγνωμος, έχων εις τον εαυτόν του τα χαρίσματα της αρετής. Οι δε γονείς του τον εβάπτισαν από μικρόν, βλέποντες εις αυτόν καλά προμηνύματα, και όσον εμεγάλωνε τοσούτον επρόκοπτεν εις τελείωσιν. Όθεν δίδοντες αυτόν εις διδασκάλους, έμαθεν εις ολίγον χρόνον ανείκαστον παίδευσιν, διότι ήτο πολύ ευφυής εις τον νουν και κατελάμβανε με πολλήν ευκολίαν τα μαθήματα. Λοιπόν αφού έμαθε την γραμματικήν και ποίησιν, τον έβαλαν εις τας επιστήμας και τόσην επιμέλειαν έβαλεν εις την ρητορικήν και φιλοσοφίαν, ώστε ουδείς ηδύνατο να τον νικήση εις την διάλεξιν, διότι είχε γνώσιν πολλήν και νοός οξύτητα, προσθέτων εις την ευφυϊαν την επιμέλειαν· όθεν έγινεν εις την φιλοσοφίαν τέλειος, από την οποίαν επήρεν όλον το ωφέλιμον, αφήνων το ψυχοβλαβές και άχρηστον, διότι έχων τον πόθον να αρέση μόνον εις τον Θεόν, εκαρπώνετο από τα μαθήματα όλον το ψυχωφελές και θεάρεστον· ήτο δε τόσον ταπεινός και μέτριος, ώστε δεν εκενοδόξει ποσώς δια την ευγένειαν του γένους του, ούτε δια την σοφίαν και αρετήν του, αλλά ήτο από όλους ταπεινότερος και δια την πολλήν του ταύτην μετριότητα τον είχον όλοι εις περισσήν ευλάβειαν και πάντες τον εσέβοντο και τον εθαύμαζον.

Σε μια μοναχική γυναίκα: Περί των Χριστουγέννων της Ιωάννας.

Παραπονιέσαι για τη μοναξιά στη μέση μεγάλης πόλης. Τόσος λαός γύρω σου κοχλάζει σαν μυρμηγκοφωλιά, και εσύ και πάλι αισθάνεσαι σαν στην έρημο. Στις μεγάλες γιορτές η κατάσταση είναι ανυπόφορη. Παντού πλημμυρίζει η χαρά, ενώ εσένα σε πιέζει η λύπη. Οι εορταστικές ημέρες των Χριστουγέννων και της Ανάστασης σου φαίνονται σαν κάποια άδεια δοχεία, τα οποία εσύ γεμίζεις με δάκρυα. Όταν αυτές οι άγιες γιορτές βρίσκονται μακριά πίσω ή μπροστά σου, αισθάνεσαι πιο ήρεμη. Αλλά όταν πλησιάσουν και έρθουν, η θλίψη και η ερημιά κυριεύουν την ψυχή σου. Τι να σου κάνω; Θα σου διηγηθώ την ιστορία για τα Χριστούγεννα της Ιωάννας διότι ίσως σε ωφελήσει. Θα αφήσω όμως να σου διηγείται εκείνη όπως τα είχε διηγηθεί σε μένα:

«Σαράντα και κάτι χρόνια βλέπω εγώ αυτό τον κόσμο σαν γυναίκα. Ποτέ καμιά χαρά, εκτός από λίγη σαν παιδί στο σπίτι των γονέων μου. Αλλά μπροστά στον κόσμο δεν έδειχνα λυπημένη. Μπροστά στους ανθρώπους υποδυόμουν τη χαρούμενη, και στη μοναξιά έκλαιγα. Όλοι με θεωρούσαν ένα ευτυχισμένο πλάσμα, αφού ως τέτοια έδειχνα. Ακούω, όλοι γύρω μου παραπονούνται, και οι έγγαμοι και οι άγαμοι, και οι πλούσιοι και οι φτωχοί, όλοι. Και σκέφτομαι, γιατί κι εγώ να παραπονιέμαι στους δυστυχισμένους για τη δική μου δυστυχία, και μόνο να αυξάνω τη λύπη γύρω μου; Θεέ, να δείχνω χαρούμενη έτσι θα είμαι πιο χρήσιμη στον δυστυχισμένο κόσμο, ενώ το μυστικό μου θα το κρύβω μέσα μου και θα κλαίω στη μοναξιά μου.

 Προσευχόμουν στον Θεό, για να μου εμφανισθεί με κάποιο τρόπο, τουλάχιστον μόνο ένα δάχτυλό Του να αισθανθώ.

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης : Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.

Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.