᾿Ορθόδοξη Θεολογία καὶ Θρησκευτικὸς Συγκρητισμὸς --- τοῦ αειμνήστου ᾿Ιωάννου Κορναράκη, Ομ. Καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστημίου ᾿Αθηνῶν

α. ῾Η ᾿Ορθόδοξη Θεολογία

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ Διδασκαλία περὶ τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως καὶ Ζωῆς ἀποτελεῖ προϊὸν τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ εἰς τὸν κόσμο πρῶτον διὰ τῆς λειτουργίας καὶ διαδόσεως, κατὰ τὴν περίοδο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τοῦ προφητικοῦ λόγου καὶ δεύτερον, τελικῶς, διὰ τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ! ᾿Εξάλλου, οἱ βασικὲς καὶ οὐσιώδεις ἀρχὲς τῆς Πίστεως καὶ τῆς Διδασκαλίας αὐτῆς, καταγραφεῖσες ὑπὸ τῶν Μαθητῶν καὶ ᾿Αποστόλων τοῦ Κυρίου, ἀποτέλεσαν τὸ γραπτὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, τὸ περιεχόμενο δηλαδὴ τῆς Καινῆς Διαθήκης. Στὸ γραπτὸ αὐτὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, οἱ Μαθητὲς συγγραφεῖς, ἀνέπτυξαν πᾶν ὅ,τι ἀφορᾶ εἰς τὸ πρόσωπον καὶ τὸ ἔργο τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ καὶ περιστασιακῶς, κάποια κύρια σημεῖα τῆς διδασκαλίας τοῦ κυριακοῦ λόγου καὶ μᾶς παρέδωσαν ἔγκυρο λόγο περὶ τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως καὶ Ζωῆς, ἐφόσον καὶ εἰς τὴν περίπτωση αὐτή: «ὑπὸ Πνεύματος ῾Αγίου φερόμενοι ἐλάλησαν ἅγιοι Θεοῦ ἄνθρωποι» (Βʹ Πέτρ. αʹ 21).

Mount Athos: 6 Monasteries in quarantine – A monk passed away

 The authorities are fighting against the coronavirus on Mount Athos, where a 76-year-old monk has already passed away due to COVID-19.

The governor of Mount Athos, Athanasios Martinos, in an interview with grtimes.gr, spoke of the coronavirus cases found in the area of the Athonite peninsula and the measures taken against the spread of the virus. “The situation is under control. Six monasteries are currently in quarantine, which is in fact coming to an end. Cases of monks who contracted the virus have been reported recently. A 76-year-old monk, who had some underlying diseases, passed away due to the virus last Saturday,” Athanasios Martinos added.

Κάθε Πέμπτη ο Παρακλητικός Κανόνας του Αγίου Νικολάου


 

Η δύναμη της πίστης και η αδυναμία της απιστίας -- Του Φώτη Κόντογλου

Οι άνθρωποι έχουν στην καρδιά τους μεγάλο φόβο μήπως απομείνουν απροστάτευτοι και φτωχοί στη ζωή τους, και για τούτο, ο νους κι’ ο λογισμός τους είναι στο να μαζέψουν χρήματα η ν’ αποκτήσουν κτήματα κι’ άλλα πλούτη, για να τα ‘χουνε στην ανάγκη τους.

Και καλά για εκείνους που δεν πιστεύουν στον Θεό, και κρεμούνε την ελπίδα τους στα χρήματα και στ’ άλλα πλούτη. Άλλα τι να πει κανένας για εκείνους που λέγονται χριστιανοί, που πάνε στην εκκλησία και παρακαλούνε τον Θεό να τους βοηθήσει στη ζωή και που λένε πώς έχουνε την ελπίδα τους στον Χριστό, στην Παναγία και στους Αγίους, κι’ από την άλλη μεριά είναι φιλάργυροι, δεν δίνουνε τίποτα στ’ αδέλφια τους, τους φτωχούς, κι’ ολοένα μαζεύουνε χρήματα και πλούτη; Στη ζωή μου είδα πώς οι τέτοιοι λεγόμενοι χριστιανοί είναι οι περισσότεροι, κι’ απορεί κανένας πώς μπορούνε να συμβιβάσουν μία ζωή συμφεροντολογική, με τα λόγια του Χριστού, που λέει και ξαναλέει:

Καθαρές σοφιστείες του διαβόλου, για να τροχοπεδείται ο αγωνιστικός ζήλος

Aυτή την εποχή όπως η σημερινή, που η κρίση έχει και έκταση και βάθος, η αποκλειστική σωτηρία μας είναι η Αλήθεια, που πρέπει να λέγεται χωρίς φόβο και χωρίς πάθος, υπέρ όλων και εναντίον όλων και να υπηρετείται αντί πάσης θυσίας! Όλα τα άλλα, δήθεν διαλλακτικά και ειρηνικά, είναι παραπλανητικά, ηττοπαθή, υποκριτικά, καθαρές σοφιστείες του διαβόλου, για να τροχοπεδείται ο αγωνιστικός ζήλος, ν' αποκοιμίζονται οι πιστοί, κι' οι υπηρέτες του διαβόλου, οι Παπόδουλοι  οικουμενιστές,  να δρουν ανενόχλητοι!

''ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ''

Ἀφήνουμε τὸν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ, ὁ ὁποῖος στὸν μεγάλο καὶ ἐκτενῆ του λόγο στὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου -ὑπάρχει καὶ μικρός- παρουσιάζει τὴν Παναγία κατὰ τὰ παιδικὰ καὶ ἐφηβικὰ της χρόνια, κατὰ τὰ δώδεκα χρόνια ποὺ ἔμεινε μέσα στὸν Ναό, μέχρι τὴν ἡλικία τῶν 15 ἐτῶν ποὺ ἔγινε ὁ Εὐαγγελισμός, ὡς τὴν πρώτη ἡσυχάστρια, τὴν πρώτη ἀσκήτρια, νὰ μὴ ἔχει καμμία σχέση μὲ τὰ κοσμικά, τὰ γήϊνα, τὰ σαρκικά, οὔτε σὲ ἐπίπεδο σκέψεων καὶ λογισμῶν, ἀλλὰ ἁγνὴ καὶ ὁλοκάθαρη νὰ προετοιμάζει τὸν ἑαυτό της, γιὰ νὰ γίνει κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ.

 

Τη Ι΄ (10η) του Δεκεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΘΩΜΑ του Δεφουρκινού.

Θωμάς ο ιερός και θαυμάσιος Πατήρ ημών ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως Λέοντος Α΄ του Σοφού (886- 912). Πατρίδα είχε την γην εκείνην, ήτις ευρίσκεται εις τους πρόποδας του όρους, του καλουμένου Κυμινά, οι γονείς δε αυτού ήσαν άνθρωποι ιδιώται και εν αυταρκεία ζώντες. Όταν δε ο Άγιος έφθασεν εις την ακμήν της ηλικίας του, κατεφρόνησεν όλα τα πράγματα του κόσμου και ζηλώσας την ζωήν των Μοναχών, ενεδύθη το Αγγελικόν Σχήμα και έγινε και αυτός Μοναχός. Όθεν προέκοπτεν εις τους αγώνας, χωρίς να οπισθοδρομή· διότι εξ απαλών ονύχων έτρεφε τον πόθον τούτον εις την καρδίαν του ο αοίδιμος, επειδή συνείθιζε να μεταβαίνη μετά του πατρός του εις τα Μοναστήρια, όταν ήτο παιδίον, και βλέπων την ζωήν των Μοναχών ηγάπα ταύτην και την επόθει. Δια τούτο παρεδόθη εις ένα διδάσκαλον των Μοναστηρίων εκείνων, ίνα μάθη παρ΄ αυτού και την μοναδικήν πολιτείαν και τα ιερά γράμματα, τα οποία και έμαθεν εις μικρόν διάστημα χρόνου, ήτοι το Ψαλτήριον, τον Απόστολον και όλην την λοιπήν ιεράν Ακολουθίαν της Εκκλησίας.

Η απροσδόκητη ευλογία

Βρισκόμαστε στα χρόνια της γερμανικής κατοχής. Οι μοναχοί του Αγίου Όρους δοκιμάζονται κι αυτοί, αλλά βλέπουν έκδηλη τη βοήθεια της Υπεραγίας Θεοτόκου. 

Είναι Αύγουστος του 1942 και οι Παρακλήσεις στην Παναγία έχουν αρχίσει. Στη Νέα Σκήτη ο μυλωνάς π. Αρσένιος Μαντζαρόλας δεν έχει καθόλου αλεύρι. Επί πλέον χρωστάει είκοσι δανεικά ψωμιά σε πατέρες της σκήτης. Κι επειδή δεν μπορεί να τα επιστρέψει, δεν θέλει από ντροπή ούτε να τους δει. Είναι τόσο λυπημένος, ώστε αποφασίζει να φύγει ξημερώματα της 13ης Αυγούστου από το Άγιον Όρος και να φθάσει σιγά –σιγά με τα πόδια στην πατρίδα του τη Σπάρτη. 
Την παραμονή, νηστικός και στεναχωρημένος, ξάπλωσε λίγο να ξεκουραστεί. Μόλις αποκοιμήθηκε, του φάνηκε πως είδε τη μητέρα του.
 
- Τι έχεις, παιδί μου, και είσαι λυπημένος;
 

π. Θεόδωρος Ζήση :

….Πρέπει να εξαφανισθούν και να κρυφθούν, αν τους απέμεινε λίγη εντροπή, ὅσοι τὶς πατερικὲς αὐτὲς θέσεις ὀνομάζουν «συντηρητισμό» καί «ζηλωτισμό». Βλασφημοῦν καὶ ὑβρίζουν τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, γίνονται δεκανίκια τοῦ καταρρέοντος Παπισμοῦ καὶ τοῦ ἐξ αὐτοῦ προελθόντος Προτεσταντισμοῦ μὲ τὸ νὰ τοὺς θεωροῦν ὡς «ἐκκλησίες» καὶ νὰ ὑποστηρίζουν μέσα στὰ συνοδικὰ κείμενα τοὺς ἀποτυχημένους θεολογικοὺς διαλόγους, τὰ ἐπαίσχυντα κείμενα τοῦ Balamand, τοῦ Porto Alegre, τοῦ Pusan, καὶ νὰ ἐπιμένουν στὴν συμμετοχή μας στὸ λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», ὅπου υἱοθετήθηκαν φοβερὲς δογματικὲς καὶ ἠθικὲς ἐκτροπὲς καὶ παρεκκλίσεις, μέχρι τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων καὶ τῆς ἀποδοχῆς ὡμολογημένων Σοδομιτῶν στὶς τάξεις τῶν κληρικῶν. Αὐτὰ εἶναι ὄντως «πρόοδος», ἀλλὰ πρὸς τὸ κακὸ καὶ πρὸς τὴν κόλαση.

ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ ΚΟΣΜΗΜΑ ΦΛΟΥΡΙ

 

Ἡ συμπλήρωση 200 χρόνων ἀπὸ τὴν ἐπανάσταση τοῦ 1821 μᾶς ὤθησε ἐφέτος νὰ δημιουργήσουμε ἕνα ἀληθινὸ συλλεκτικὸ κόσμημα, προκειμένου νὰ συμμετάσχει καὶ ὁ Στῦλος Ὀρθοδοξίας, ποὺ συμπληρώνει ἐφέτος 21 χρόνια ἀδιάκοπης κυκλοφορίας στοὺς πανηγυρικοὺς ἑορτασμούς.

Τὸ συλλεκτικὸ αὐτὸ ἀσημένιο κόσμημα περιλαμβάνει στὴν πρώτη ὄψη τὴν πρώτη ἑλληνικὴ σημαία μὲ ἐπίχρυσο τὸ σταυρὸ στὴ μέση, καὶ τὰ χαρακτηριστικὰ ὅπλα τῆς ἐπανάστασης καὶ αὐτὰ ἐπίχρυσα.