Παληό και Νέο ημερολόγιο -- Του αειμνήστου Αθανασίου Σακαρέλλου, Θεολόγου

                                                              ζ΄

Η εκκλησιολογία των Παλαιοημερολογιτών

Οι Νεοημερολογίτες διατύπωσαν κατηγορίες σε βάρος των Παλαιοημερολογιτών σχετικά με την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία τους. Τέτοιες κατηγορίες είναι το ότι «έπρεπε να μείνουν στην Εκκλησία», να δέχωνται σε «κοινωνία» τους επισκόπους του Νέου Ημερολογίου, να μην αποκηρύξουν όλα τα Πατριαρχεία και τις Αυτοκέφαλες Εκκλησίες. Όλα τα θέματα αυτά εξετάζονται στην ενότητα αυτή.

1. Έπρεπε να μείνουν στην Εκκλησία

Άλλη κατηγορία, που απευθύνουν όσοι δέχτηκαν την αλλαγή του ημερολογίου, σε βάρος όσων έμειναν πιστοί στο Παληό είναι, ότι δεν έπρεπε να φύγουν οι τελευταίοι απ’ την Εκκλησία. Έπρεπε, λένε, να μείνουν σ’ αυτή κι’ όλοι μαζί να δώσουν τη μάχη και για την επαναφορά του Παληού ημερολογίου και για την Ορθοδοξία. Η κατηγορία λοιπόν είναι, ότι οι πιστοί στο Παληό ημερολόγιο με την απόσχισή τους ζημίωσαν την Ορθοδοξία. Είναι σωστή η πιο πάνω κατηγορία; Αυτό, το εξετάζουμε στη συνέχεια.

ΤΗ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Διδαχή εις το Σωτήριον Πάθος

Ηλιού Μηνιάτη Επισκόπου Κερνίκης και Καλαβρύτων.

«Περιλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου» (Ματθ. κστ´ 38)

Δύο μεγάλα καί παράδοξα θαύματα εἶδεν ὁ ἄνθρωπος εἰς τόν κόσμον· ἕνα Θεόν νά κατέβη ἀπό τόν οὐρανόν εἰς τήν γῆν νά γένῃ ἄνθρωπος, – καί αὐτόν, τόν Θεόν καί ἄνθρωπον, νά ἀνέβῃ νά ἀποθάνῃ ἐπάνω εἰς ἕνα σταυρόν. Τό ἕνα ἐστάθη ἔργον μιᾶς ἄκρας σοφίας καί δυνάμεως, τό ἄλλο ἔργον μιᾶς ἄκρας φιλανθρώπου ἀγάπης, πλήν καί τά δύο ἔλαβον περιστατικά πολλά καί διάφορα. Εἰς τό πρῶτον θαῦμα, ὅταν ὁ Θεός ἔγεινεν ἄνθρωπος, ἔκαμε κοινήν πανήγυριν ὅλη ἡ κτίσις: ἄγγελοι εἰς τόν οὐρανόν ἔψαλλον χαρμόσυνον δοξολογίαν· ποιμένες εἰς τήν γῆς ἐχόρευον, διά τά εὐαγγέλια τῆς σωτηρίας καί τῆς χαρᾶς καί βασιλεῖς ἦλθον ἐξ ἀνατολῶν καί προσεκύνησαν μέ δῶρα τόν νεοτεχθέντα Δεσπότην. Εἰς τό δεύτερον θαῦμα, ὅταν ὁ Θεάνθρωπος ἀπέθανεν ἐσταυρωμένος, ὡσάν κατάδικος ἐν μέσῳ δύο ληστῶν, ὁ ἄνω καί κάτω κόσμος ἐθρήνησεν· ὁ οὐρανός ἐσκέπασε μέ βαθύτατον σκότος τό πρόσωπον· ἡ γῆ ἐσείσθη ἐκ θεμελίων ἀπό τόν τρόμον, αἱ πέτραι ἐσχίσθησαν. Ἐκείνη ἐστάθη μία λαμπρά νύχτα, πρόξενος παγκοσμίου χαρᾶς καί ἀγαλλιάσεως, αὕτη μία σκοτεινή ἡμέρα, ἀφορμή λύπης καί ἀδημονίας· εἰς ἐκείνην ἔκαμε ὅσην εὐεργεσίαν ἠδύνατο νά κάμῃ ὁ Θεός πρός τόν ἄνθρωπον· εἰς ταύτην ἔκαμεν ὅσην παρανομίαν δύναται νά κάμῃ ὁ ἄνθρωπος πρός τόν Θεόν.

“I SAW WITH MY OWN EYES THE HOLY LIGHT”

An eyewitness account of the appearing of the Holy Light

by fr. Antonios Stylianakis M.D.
 
INTRODUCTION / WOMEN HAVE GREAT IMAGINATION / WHAT WE WERE TO SEE IN JERUSALEM / PASCHA AT THE HOLY SEPULCHRE OF CHRIST / AND FINALLY THE MOMENT HAD ARRIVED FOR THE HOLY LIGHT/ UPON VIEWING THE VIDEO FILM IN THESSALONIKI / MY SECOND TRIP TO SEE THE HOLY LIGHT / A DESCRIPTION OF THE HOLY LIGHT AS WE HAD SEEN IT / THE DEAD SEA SCROLLS / FOR GOOD MEASURE / E P I L O G U E /

--------------------------------------------------------------------------------

INTRODUCTION
 

It hasn’t been that many years ago, since the events that I will describe took place; so I will try to relate them as objectively – without sentimentality – as possible, for it has to do with very significant events.

It was not easy for me to do something like this, because it is a matter of revealing such personal moments that I would never want to make known publicly, despite the fact that, as a psychiatrist, I am accustomed to hearing the personal accounts of others, all the same, my debt in the light of Eternal Truth, but also toward my brothers and sisters ( in Christ) has caused me to overcome my hesitations.

ΟΤΙ ΗΓΑΠΗΣΕ ΠΟΛΥ - Αλεξανδρεύς

Έμεινα εκεί. Θα πρέπει να με μπέρδεψαν με τις πέτρες έτσι όπως ήμουν κουλουριασμένη γιατί κανένας δε με ενόχλησε.

Ήμουν εκεί όταν ζήτησε μονολεκτικά κάτι να δροσίσει τα χείλη του. Η ξινή μυρωδιά του ξιδιού έφτασε ως τα ρουθούνια μου.

Ήμουν εκεί όταν έδωσε στη μάνα του έναν καινούργιο γιο για να χει να αγαπάει.

Ήμουν εκεί σαν φώναξε το τρομερό εκείνο “Τετέλεσται”.

Ήταν λυγμικό και θριαμβικό μαζί. Είχε κάτι από ρωμαϊκό θρίαμβο και από την ήσυχη καληνύχτα ενός ανθρώπου που κουράστηκε και κλείνει τα βλέφαρα.

Ήμουν εκεί, ακίνητη, να ρουφώ κάθε λόγο του, να αποτυπώνω κάθε κίνηση του προσώπου του να ρουφώ την ανάσα του μέχρι τέλους. Ίσως γαντζωμένη στην ελπίδα ότι κάτι μπορεί να συμβεί στο τέλος.

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΑ ΑΓΙΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΩΣΙΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

Παρακαλώ υμάς, αδελφοί, αν και είσθε κοπιασμένοι από τας ακολουθίας της Αγίας και Μεγάλης ταύτης Εβδομάδος, υπομείνατε ολίγον, ίνα ακροασθήτε και εκ της εμής ταπεινότητος περί των Αγίων Παθών και της Σταυρώσεως του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού· ουχί ότι δεν τα ηκούσατε καταλεπτώς από τους θείους και Ιερούς Ευαγγελιστάς, εις τας δώδεκα στάσεις και εις τα Ευαγγέλια των ωρών, αλλ’ επειδή οι περισσότεροι εξ υμών τυγχάνουσιν αγράμματοι και εάν δεν τα ακούσουν ερμηνευμένα εις την κοινήν γλώσσαν, δεν τα καταλαμβάνουν, δια τούτο προς ωφέλειαν της ψυχής εκείνων, θέλω διηγηθή αυτά και εγώ εις απλήν και ιδιωτικήν φράσιν και θέλουν γίνει οι λόγοι μου προς εκείνους μεν, οίτινες τα γνωρίζουν ως μία επανενθύμησις των φοβερών εκείνων γεγονότων, προς τους άλλους δε, οίτινες δεν τα γνωρίζουν ουδόλως, ως διδασκαλία και μάθησις. Όθεν παρακαλώ την αγάπην σας, οσιώτατοι Πατέρες και ευλογημένοι Χριστιανοί, να μη αμελήτε και νυστάζετε, διότι άπρεπον είναι ο Ιούδας και οι χριστοκτόνοι Εβραίοι να αγρυπνούν καθ’ όλην την νύκτα ταύτην και να αγωνίζωνται, πως να συλλάβουν τον Χριστόν, πως να τον υπάγουν εις το κριτήριον των παρανόμων αρχιερέων και πως να τον καταδικάσουν, ημείς δε, οίτινες είμεθα Χριστιανοί, να μη αγρυπνήσωμεν ολίγην ώραν δια την αγάπην του Λυτρωτού και Σωτήρος ημών και δια να μάθωμεν όλα τα διαδραματισθέντα τότε γεγονότα, τα οποία ηκολούθησαν εις το Πάθος και την Σταλυρωσιν του Κυρίου μας. 

Τhe Orthodox Church

For those who are thirsting for the same Church which Christ established nearly 1966 years ago, come and drink of the knowledge that the Orthodox Church is that one and same Church. For those who hunger for the fullness of the original Christian Faith, come and partake of the wisdom of nearly 2000 years of unbroken theology. For those who have felt a sense of something missing in their prayer life, come and experience the depth of Orthodox praise and devotion and feel the real presence of Jesus Christ. For those who have never seen true worship, come and participate in the Divine Liturgy and see heaven united to the earth.

Μεγάλη Πέμπτη Εσπέρας - Τα Άγια Πάθη

 

ΤΗ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Τη αγία και Μεγάλη Παρασκευή, τα Άγια και σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού επιτελούμεν· τους εμπτισμούς, τα ραπίσματα, τα κολαφίσματα, τας ύβρεις, τους γέλωτας, την πορφυράν χλαίναν, τον κάλαμον, τον σπόγγον, το όξος, τους ήλους, την λόγχην και προ πάντων τον Σταυρόν και τον θάνατον, α δι’ ημάς εκών κατεδέξατο· έτι δε και την του ευγνώμονος ληστού, του συσταυρωθέντος αυτώ, σωτήριον εν τω Σταυρώ ομολογίαν.                                                                                                                          

Αφού ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, αντί τριάκοντα αργυρίων πωληθείς, παρεδόθη υπό του φίλου και μαθητού, πρώτον άγεται προς Άνναν τον αρχιερέα. Αυτός δε πάλιν στέλλει τον Κύριον προς τον Καϊάφαν, όπου ενεπτύσθη και κολαφιζόμενος εις το πρόσωπον και εμπαιζόμενος ομού και γελώμενος ήκουσε να λέγουν προς αυτόν:

Τη Λ΄ (30η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Αποστόλου ΙΑΚΩΒΟΥ, αδελφού Ιωάννου του Θεολόγου.

Ιάκωβος ο ένδοξος του Χριστού Απόστολος ήτο υιός του Ζεβεδαίου και αδελφός πρεσβύτερος Ιωάννου του Θεολόγου. Μετά δε την κλήσιν των Αγίων Αποστόλων Ανδρέου και Πέτρου προσεκλήθη υπ’ Αυτού του Κυρίου, ίνα μαθητεύση παρ’ Αυτώ μετά του αδελφού του Ιωάννου. Ευθύς λοιπόν αφήσαντες τον πατέρα και το πλοίον των, ως και όλα τα υπάρχοντά των, ηκολούθησαν τον Κύριον. Τόσον δε πολύ ηγάπησεν αυτούς ο Δεσπότης Χριστός, ώστε εις μεν τον ένα αδελφόν, τον Ιωάννην, προσέφερε το στήθος του, ίνα ανακλιθή επ’ αυτού, εις δε τον άλλον αδελφόν, τούτον δηλαδή τον θείον Ιάκωβον, έδωκε την τιμήν να πίη το ποτήριον του θανάτου, το οποίον Αυτός ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός έπιεν.

Παναγία η Κασσιωπία

Στα 1530, στη βενετοκρατούμενη Κέρκυρα, ένας τίμιος νέος, ο Στέφανος, γύριζε κάποια μέρα από την πόλη στο χωριό του. 

Στον δρόμο συνάντησε κι άλλους οδοιπόρους, κι έτσι βάδιζαν όλοι μαζί συντροφιά. Κάποια στιγμή διέκριναν μακριά μερικούς νεαρούς, που μετέφεραν αλεύρι από τον μύλο. Η παρέα του Στέφανου μπήκε σε πειρασμό. 
- Δεν τους κλέβουμε το αλεύρι; είπαν μεταξύ τους. Κανείς δεν μας βλέπει. Θα το μοιραστούμε και θα το μεταφέρουμε στα σπίτια μας. 
Όλοι συμφώνησαν, εκτός από τον Στέφανο. 

Ορθόδοξος Τύπος (αριθ. φύλλου: 2027) : Δὲν ἀντισκέκονται πιὰ οἱ Ἁγιορεῖτες.

…Τὸ Ἅγιον Ὄρος ἔχασε τὴ φωνή του ἀπέναντι στὶς συγκεκριμένες οἰκουμενιστικὲς πράξεις τοῦ κ. Βαρθολομαίου. Δὲν τολμοῦν οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες νὰ ποῦν δημοσίως αὐτὰ ποὺ ἀδιακόπως ψυθυρίζουν μεταξύ τους. Χάθηκε ἀπὸ τοὺς μεγαλόσχημους τῆς ἁγιορειτικῆς Πολιτείας ἡ παρρησία καὶ αὐξήθηκε ὁ φόβος. Δὲν ἀντισκέκονται πιὰ οἱ Ἁγιορεῖτες.

Εξοχική Λαμπρή -- Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη

Καλά το έλεγεν ο μπαρμπα-Μηλιός, ότι το έτος εκείνο εκινδύνευον να μείνουν οι άνθρωποι οι χριστιανοί, οι ξωμερίτες, την ημέραν του Πάσχα, αλειτούργητοι. Και ουδέποτε πρόρρησις επλησίασε τόσον εγγύς να πληρωθή, όσον αυτή· διότι δις εκινδύνευσε να επαληθεύση, αλλ’ ευτυχώς ο Θεός έδωκε καλήν φώτισιν εις τους αρμοδίους και οι πτωχοί χωρικοί, οι γεωργοποιμένες του μέρους εκείνου, ηξιώθησαν και αυτοί να ακούσωσι τον καλόν λόγον και να φάγωσι και αυτοί το κόκκινο αυγό.

Holy Thursday

On the evening of this day, which was the eve of the feast of unleavened bread (that is, the Passover), our Redeemer supped with His twelve disciples in the city. He blessed the bread and the wine, and gave us the Mystery of the Divine Eucharist. He washed the feet of the disciples as an example of humility. He said openly that one of them was about to betray Him, and He pointed out the betrayer by revealing that it was he "that dippeth his hand with Me in the dish." And after Judas had straightway gone forth, Jesus gave the disciples His final and sublime instructions, which are contained in the first Gospel Reading of the Holy Passion (John 13:31-18:1 known as the Gospel of the Testament). After this the God-man went forth to the Mount of Olives, and there He began to be sorrowful and in anguish. He went off alone, and bending the knees He prayed fervently. From His great anguish, His sweat became as it were great drops of blood falling to the ground. As soon as He had completed that anguished prayer, lo, Judas came with a multitude of soldiers and a great crowd; on greeting the Teacher guile fully with a kiss, he betrayed Him.