α'. την παρουσία των Ορθοδόξων Εκκλησιών στο λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών»,
β' την αίρεση, κατά την οποία η Ορθοδοξία αποτελεί μόνο ένα μέρος της
Εκκλησίας,
γ΄ την αίρεση, κατά την οποία όλες οι χριστιανικές ομολογίες είναι κλάδοι της Μίας
Εκκλησίας,
δ', την αίρεση, κατά την οποία η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι μία Εκκλησία μεταξύ
πολλών άλλων «οικογενειών Εκκλησιών», οι οποίες αποτελούν μαζί την Μία
Εκκλησία,
ε΄ την αίρεση, κατά την οποία η ενότης της Εκκλησίας έχει απολεσθεί. Η
Εκκλησία, σύμφωνα με την ορθόδοξη διδασκαλία, είναι Μία και Μοναδική, επειδή η
Κεφαλή της είναι Μία, ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Η ενότης της Εκκλησίας εκφράζεται
δια της ενότητος της πίστεως, της λατρείας και της διοικήσεως και δια της υπακοής
των πιστών στην ιεραρχία της, εφ’ όσον η ιεραρχία διατηρεί την ενότητα της
πίστεως.
στ', την αίρεση, κατά την οποία η Εκκλησία είναι «διηρημένη σε χριστιανικές
ομολογίες», και ότι τώρα εμείς, ως δήθεν «νέοι πατέρες», θα πρέπει να «επανεύρουμε
την ενότητά της» διά του «δογματικού μινιμαλισμού», με το να αποδεχτούμε δηλ. ως
βάση της ενώσεως των ορθοδόξων με τις αιρέσεις μία μινιμαλιστική πίστη, δηλ.
μόνο την πίστη στην Αγία Τριάδα και στον Ιησού Χριστό ως Σεσαρκωμένο Θεό και
Σωτήρα, παραβλέποντας όλα τα υπόλοιπα δόγματα της Εκκλησίας,
συμπεριλαμβανομένης της μυστηριακής ιερωσύνης, των ιερών εικόνων, της ακτίστου
Χάριτος, της τιμητικής προσκυνήσεως των Αγίων κλπ.
ζ'. την αίρεση, κατά την οποία υπάρχει μία «αόρατη ενότητα» της Εκκλησίας, μέσω
της κοινής πίστεως στην Αγία Τριάδα και στον Ιησού Χριστό, ως Κύριο και Σωτήρα,
και ότι αυτήν (την «αόρατη ενότητα») θα ακολουθήσει μία «ορατή ενότητα», η οποία
θα εκπληρωθεί διά της ενώσεως των «ομολογιών» (ενότης εν τη ποικιλία των
δογμάτων και παραδόσεων).
η', την αίρεση, κατά την οποία αρκεί να πιστεύει κανείς στην Αγία Τριάδα και στον
Κύριο Ιησού, ως Θεό και Σωτήρα, για να ανήκει στην Εκκλησία. Δηλ. η Εκκλησία
θεωρείται ως σύναξη όλων των χριστιανικών «ομολογιών».