ΣΤΙΣ ΓΑΛΑΖΟΒΛΕΦΕΣ ΑΚΤΕΣ ΤΗΣ Ν. ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ, ΤΗΣ ΛΑΚΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΣΑ ΜΑΝΗΣ

ΛΙΜΕΝΙ  ~ ~ ~ ~ Κυματιστό Παραμύθι στο γλαυκό Ονειροδρόμι της Μάνης ~ ~ ~                        

                                      

                                         του Συγγραφέα – Καθηγητή  Δρ. Κωνσταντίνου Σπ. Μέντη

    ΦΥΣΗ – ΙΣΤΟΡΙΑ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ – ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ

   Στην τραχιά περιήγηση της δίνης της πέτρας ξεπροβάλλει σαν μετενσάρκωση των επιθυμιών μας ένα βράχινο άλικο αναπόλημα της υγρής φύσης.

 Λιμάνι καταφύγιο αλλά και φάρος ακοίμητος της συνείδησης ενεδρεύει τις πειρατικές επελάσεις. Αμόλευτος στρατηλάτης, αρματωμένος με το σκουτάρι του ήλιου ο Πύργος του Πετρόμπεη ατενίζει το γέρμα του Φαέθοντα προπαρασκευαζόμενος για μια νέα επίθεση. Επίθεση που δεν αντέχουν και οι πιο εξοικειωμένες αισθήσεις.

  ΤΟ ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΓΛΑΥΚΟΘΩΡΗΤΟ ΛΙΜΕΝΙ. 

Στο  κέντρο της εικόνας – στο βάθος – ξεχωρίζει ο Πύργος του Πετρόμπεη

Είναι λίγοι όσοι βρίσκουν αυτήν την οδόν (Ματθ. Ζ: 14)

Orthodox Hymns - (Manastir Ravanica)

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 18 Σεπτεμβρίου 2016

ΙΓ ΜΑΤΘΑΙΟΥ. Ευμενίου επισκόπου Γορτύνης Κρήτης, Αριάδνης.

Ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία ὁ Εὐμένιος ὑπέβαλλε τὸν ἑαυτό του σὲ πολλὲς σκληραγωγίες καὶ ἀσκήσεις. Ἡ ἐγκράτεια ἦταν ἐκείνη ποὺ τὸν διέκρινε περισσότερο. Διότι στὸ μυαλό του, εἶχε πάντα τὴν συμβουλὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, «πᾶς ὁ ἀγωνιζόμενος πάντα ἐγκρατεύεται». Καθένας, δηλαδή, ποὺ ἀγωνίζεται, ἐγκρατεύεται σὲ ὅλα, ἀκόμα καὶ στὴν τροφὴ καὶ στὸ ποτό, προκειμένου νὰ πετύχει τὸν πνευματικό του σκοπό. Καὶ ὁ Εὐμένιος, ἀκολουθώντας τὰ λόγια τοῦ θεόπνευστου Ἀποστόλου, πέτυχε. Ἀξιώθηκε νὰ ἱερωθεῖ καὶ νὰ γίνει Ἐπίσκοπος Γορτύνης στὴν Κρήτη. Ἀπὸ τὴ νέα του θέση, ἡ ἀρετή του ἔλαμψε ἀκόμα περισσότερο καὶ ὁ Θεὸς τοῦ ἔδωσε τὴν χάρη καὶ τὴν δύναμη νὰ θαυματουργεῖ. Καὶ ὅπως ἀναφέρει ἡ παράδοση, μιὰ φορὰ μὲ ἀναμμένες λαμπάδες κατέκαυσε ἕναν δράκοντα, ποὺ ὅρμησε ἐναντίον του. Ἔπειτα ὁ Εὐμένιος πῆγε στὴν Ρώμη, ὅπου μὲ τὴ θεία του διδασκαλία καὶ μὲ θαύματα στερέωσε τοὺς πιστούς. Ποθώντας, ὅμως, περισσότερη σκληραγωγία καὶ ἄσκηση, πῆγε στὴ Θηβαΐδα τῆς Ἄνω Αἰγύπτου, κοντὰ στοὺς μεγάλους ἀσκητές. Ἐκεῖ παρέδωσε καὶ τὸ πνεῦμα του στὸν Θεό. Τὸ δὲ λείψανό του μεταφέρθηκε καὶ θάφτηκε μὲ τιμὲς στὴν ἕδρα τῆς ἐπισκοπῆς του, στὴν Κρήτη.

Αύριο Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2016 και ώρα 6.00 μ.μ. όλοι στη Λάρισα να παρακολουθήσουμε την ομιλία του αγωνιστή Γέροντα Σάββα Λαυρεώτου !

Η ΕΝΔΟΣΤΡΕΦΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ -- Αθωνικά άνθη

 «Ψυχής δε κίνησίς εστι κυκλική, η εις εαυτήν είσοδος από των έξω, και των νοερών αυτής δυνάμεων η ενοειδής συνέλιξις ώσπερ εν τινι κύκλω το απλανές αυτή δωρουμένη». Διονύσιος Αρεοπαγίτης.

Ίσως να μη είναι ανωφελές να λεχθή, ότι κακώς απεδόθη εις τον άγιον Γρηγόριον η ενδοστρεφής προσευχή, και ότι κάκιστα συνεδέθησαν μετά του ονόματός του, ως «παλαμισμός», τα ειρωνικά παρωνύμια «ομφαλοσκοπία –ομφαλοψυχία». Ηγνόησαν οι τοιαύτα φρονήσαντες ορθολογισταί, ότι εις την Ορθόδοξον Θεολογίαν υφίσταται συνεχής εσωτερική ενότης. Τοιαύτη δ’ ενότης, οίαν οφείλομεν να ανακαλύπτωμεν πανταχού των επί μέρους ιερών κειμένων της Καινής Διαθήκης. Διότι το Πνεύμα το Άγιον, όπερ εσόφισε τους αμέσους μαθητάς του Κυρίου, αυτό το ίδιον Πνεύμα εφώτισε και τους Πατέρας. Η υφισταμένη ποικιλία εν τη διδασκαλία των Πατέρων ουδόλως αίρει την εσωτερικήν ταυτότητα αυτής. Διότι το Πνεύμα όχι μόνον «όπου θέλει πνει» αλλά και «όπως θέλει πνει», «λαλούν, ενεργούν, διαιρούν τα χαρίσματα». Μόνον εφ’ όσον αναγνωρίζομεν το αλληλένδετον και το ομόφωνον της διδασκαλίας των αγίων Πατέρων, ως έκφανσιν του Αγίου Πνεύματος εν τη ανελίξει της ιστορίας, ευρισκόμεθα εντός των όρων της Ορθοδόξου πίστεως.

Μεγάλα λόγια αν ακούς, να περιμένεις λίγα… -- Του Στέλιου Παπαθεμελή*

Κάθε Σεπτέμβριο από το βήμα της ΔΕΘ οι πολιτικοί της χώρας υποκύπτουν στον πειρασμό του ανταγωνισμού ανεκπλήρωτων υποσχέσεων.

Οι πολίτες εθισμένοι στην πρακτική αυτή δέχονται να εξαπατώνται εν γνώσει και επιγνώσει τους. Γνωρίζουν πολύ καλά τη λαϊκή σοφία: «μεγάλα λόγια αν ακούς/να περιμένεις λίγα/ Χρυσή λεν τη χρυσόμυγα/και όμως είναι μύγα». Αλλά αρέσκονται να τα ακούν. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι δεν απαιτούν λογοδοσία. Και το «πανηγύρι» επαναλαμβάνεται στο διηνεκές. Άλλης διάστασης είναι η πολιτική ικανότητα, όπως την όριζε ο Ουίνστον Τσώρτσιλ: «Το να προλέγεις τι θα συμβεί αύριο, μεθαύριο, τον επόμενο μήνα, το προσεχές έτος και να έχεις την επιδεξιότητα μετά να εξηγείς γιατί αυτό δεν συνέβη»! Εδώ κυριαρχεί μια απίστευτη ευπιστία όπως αυτή που ανάγκασε τον εθνικό μας ποιητή να αναφωνήσει:

«Δυστυχισμένε μου λαέ,// καλέ κι ηγαπημένε

πάντοτε ευκολόπιστε//και πάντα προδομένε»!

Καλή ως ιδέα η Ευρωμεσογειακή Σύνοδος των Αθηνών. Η όποια σημασία της ωστόσο θα φανεί από τη συνέχεια. Προς το παρόν γενικόλογες ωραιολογίες για κοινωνική Ευρώπη,  απασχόληση, ανάπτυξη. Για τον αποπληθωρισμό και τα ελλείμματα του Νότου τον πολλαπλασιασμό των αναγκεμένων του, την εκρηκτική  ανεργία κουβέντα. Και μη μου άπτου για τα πλεονάσματα και την πληθώρα νέων θέσεων στο Βορρά. Πως  λοιπόν να μην πολλαπλασιάζεται  ο ευρωσκεπτικισμός και η νοσταλγία του εθνικού κράτους;

«Οἱ φίλοι τοῦ Θεοῦ»

 Ὁ Οἰκουµενικός µας Πατριάρχης συµπλήρωσε φέτος 25 χρόνια πατριαρχίας (1991-2016) στόν µαρτυρικό θρόνο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Κατά τήν διάρκεια τῆς πατριαρχίας του, ἔλαβαν χώρα, µεταξύ πολλῶν ἄλλων, καί «σαράντα ἁγιοκατατάξεις στίς Ἁγιολογικές ∆έλτους τῆς Ὀρθοδόξου κατ’ Ἀνατολάς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ»1 . Στούς ἁγίους αὐτούς εἶναι ἀφιερωµένη καί ἡ ἐπετηρίς τοῦ Οἰκουµενικοῦ Πατριαρχείου γιά τό 2016, στό προλογικό σηµείωµα τῆς ὁποίας ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολοµαῖος «ἐκφράζει ἐκ τῶν µυχίων τῆς ὑπάρξεώς του τά “φιλάγια αἰσθήµατα”, τήν βαθύτατη ἀγάπη καί εὐλάβειά του πρός τούς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας, τούς “φίλους τοῦ Θεοῦ” “τούς ἥρωας τούτους τῆς πίστεως”»…. .

Πηγή :  “O.T”

***

Toυ Μητρ. Ηλείας κ. Γερμανού : Τι συμβαίνει; τα τελευταία 30 χρόνια έχουν αγιοποιηθή τόσα πρόσωπα, όσα δεν αγιοποιήθηκαν αιώνες!                                                                                                                                                    

….Διότι πράγματι τα τελευταία 30 χρόνια έχουν αγιοποιηθή τόσα πρόσωπα, όσα δεν αγιοποιήθηκαν  αιώνες!                                                                                                                                                    

Δια τούτο διερωτάται κανείς· Τι συμβαίνει; Είναι μεγάλη η αγιότητα σήμερα  και τόσοι πολλοί στην εποχή μας ευηρέστησαν τω Θεώ, ώστε Εκείνος τους εθαυμάστωσε και αποδεδειγμένως δημοσίως τους ενεφάνισε ή εμείς έχομε χάσει τα αγιοπνευματικά κριτήρια αναγνωρίσεως ενός αγίου;                                                        

Μήπως στην σημερινή απιστία και την αδιαφορία των ανθρώπων, ούτοι ζητούν «σημεία», ως ζητούσαν οι Ιουδαίοι και οι Έλληνες των χρόνων του Ιησού (Ίδε σχετικά περιστατικά: Ματθαίου ιβ΄ 38 – 45 , ιστ΄ 1 – 4, κζ΄ 42 – 44, Λουκά δ΄ 23 – 30, ια΄ 29, Ιωάννου στ΄ 30 – 41, Α΄ Κορινθίους 22 – 26), και η Εκκλησία, αντιθέτως απ΄ ό,τι έπραξεν ο Κύριος, προσπαθή να ικανοποιήση το αίτημα με την αγιοποίησι νέων προσώπων;                                                                                                                              
Μήπως η Εκκλησία μας επηρεασμένη από την μόδα του συγχρονισμού ή της νέας εποχής, αναζητεί να προβάλη στους χριστιανούς μας νέα άγια πρότυπα, εγκαταλείποντας τα υπάρχοντα σπουδαία και μεγάλα τοιαύτα;                                                                                                                                                            

Μήπως είναι τούτο κάτι «που πουλάει» κατά την σημερινήν ορολογίαν, και κάποια μέλη της δεν θέλουν να στερηθούν των ωφελημάτων του;                                        

Πάντως ό,τι και αν συμβαίνη, έχω την αίσθησιν ότι ευρισκόμεθα εις λάθος δρόμο.