Η ΗΣΥΧΙΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΑΡΑ ΤΩ ΠΑΛΑΜΑ -- Αθωνικά άνθη

«… ούτω γινόμεθα ναός Θεού, όταν μη φροντίσι γηϊναις το συνεχές της μνήμης διακόπτηται… αλλά πάντα αποφυγών ο φιλόθεος επί τον Θεόν αναχωρή» Μ. Βασίλειος.

Η Ησυχία δεν αποτελεί διακοσμητικόν τι πλαίσιον της προσευχής. Είναι το αναγκαίον περιβάλλον της. Εν τοις θορύβοις «το μοναδικόν του νου, καθ’ ο συνίσταται ο εντός και όντως Μοναχός, δυαδικόν, έστι δ’ ότε και πολυσχιδές, καθίσταται». Η διάσπασις του ενιαίου της ψυχής καθιστά αδύνατον την αληθή προσευχήν. Διασπάται το «μοναδικόν» του νου εις «δυαδικόν» ή και «πολυσχιδές» εκ των συνομιλιών και από αυτής της θέας των ανθρώπων. Εν αναλύσει, και αυτή η προσδοκία ελεύσεώς τινος προκαλεί σύγχυσιν. Αλλά και γράφων ο Ησυχαστής προς τινα, έστω και πνευματικά, πάλιν δεν δύναται ν’ αποφύγη την περισπώσαν τον νουν μέριμναν.

Οικουμενισμός= τό μυστήριο της ανομίας (8ον) μέρος

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ

telemaxos doumanis

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 18 Σεπτεμβρίου 2018

Τη ΙΗ΄ (18^η) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου,  μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΕΥΜΕΝΙΟΥ Επισκόπου Γορτύνης του θαυματουργού.                                                                       

Ευμένιος ο αοίδιμος πατήρ ημών εκ νεαράς ηλικίας υπέβαλεν εαυτόν εις πολλάς σκληραγωγίας και ασκήσεις και πολλήν επιμέλειαν μεταχειρισθείς, απέκτησεν ακραν ταπείνωσιν· δια τούτο  και ηξιώθη να γίνη Επίσκοπος της κατά την νήσον Κρήτην Γορτύνης και εν ταυτώ ηξιώθη να λάβη θεόθεν και την των θαυμάτων χάριν και δύναμιν. Όθεν μίαν φοράν με ανημμένας λαμπάδας κατέκαυσεν ένα δράκοντα, όστις ώρμησε κατ’ αυτού· πορευθείς δε εις την Ρώμην, κατεφώτισεν αυτήν με τας θείας διδασκαλίας του ως λαμπρός φανός και με σημεία και θαύματα τους εκεί πιστούς εστερέωσεν.

Τη ΙΖ΄ (17η) Σεπτεμβρίου, μνήμη των Αγίων Ιερομαρτύρων ΗΡΑΚΛΕΙΔΟΥ και ΜΥΡΩΝΟΣ, Επισκόπων Ταμάσου της Κύπρου.

Ηρακλείδης ο γενναίος του Χριστού Ιερομάρτυς κατήγετο από την νήσον Κύπρον, ήτο δε υιός ιερέως τινός των ειδώλων ονομαζομένου Ιερόκλεω. Επειδή δε οι της αληθείας πρόβολοι, Βαρνάβας και Μάρκος ομού, κατόπιν δε και Παύλος, ελθόντες εις την Κύπρον, ήρχισαν να κηρύττουν αδιστάκτως και θαρραλέως τον σωτήριον λόγον της ευσεβείας περιερχόμενοι από τόπου εις τόπον και ούτω ποιούντες έφθασαν μέχρι Σολέας, εύρον εις εν χωρίον αυτής, Λαμπαδιστού καλούμενον, τον Ιερόκλεων, όστις φιλόξενος ων υπεδέχετο τους ξένους και εκάλει αυτούς εις τον οίκον του, παρέχων εις αυτούς τροφήν και ανάπαυσιν.

π. Θεόδωρος Ζήσης: Είμαστε όλοι υπεύθυνοι.

Δέν είναι μόνον υπεύθυνος ο Πατριάρχης. Δέν είναι μόνον υπεύθυνος ο Επίσκοπος ο οποίος σιωπά καί η οποία σιωπή είναι τρίτο είδος αθεϊας. Είμαστε υπεύθυνοι καί εμείς οι Πρεσβύτεροι καί μαζί μέ εμάς, είστε καί σείς οι λαϊκοί, πού έρχεστε μαζί μέ μάς καί δέν μάς λέτε “Φεύγουμε εμείς”.

Τη ΙΖ΄ (17η) του μηνός Σεπτεμβρίου, οι Άγιοι πεντήκοντα ΜΑΡΤΥΡΕΣ, οι εκ Παλαιστίνης,

(Πηλεύς, Νείλος, Πατερμούθιος, Ηλίας και άλλοι ομού με αυτούς όντες τον αριθμόν εκατόν) πυρί τελειούνται.                                                                                                                                    

Πηλεύς , Νείλος και οι λοιποί ως άνω ρηθέντες Άγιοι Μάρτυρες συνελήφθησαν, όταν εκινείτο ο κατά των Χριστιανών διωγμός υπό των ασεβών ειδωλολατρών, ήτοι από μεν την Αίγυπτον συνελήφθησαν δύο Επίσκοποι, Πηλεύς και Νείλος ονομαζόμενοι, και δύο ενδοξότατοι άρχοντες, Πατερμούθιος και Ηλίας καλούμενοι, και άλλοι ομού με αυτούς όντες τον αριθμόν εκατόν.

π. Θεόδωρος Ζήσης:

Δέν είμαι βέβαιος ότι, αν απόψε με καλέσει ο Θεός καί εκδημήσω ἀπ’ αυτή τή ζωή, δέν ξέρω αν θά βρώ δικαιολογία μπροστά στούς Αγίους, στούς Ομολογητάς, τους μάρτυρας, γι’ αυτήν τήν στάση τήν οποία κρατούμε όλοι τώρα. Η αίρεση ξεχειλίζει, οι λατινόφρονες και οι φιλο-Οικουμενιστές είναι όλοι ανάμεσά μας προβατόσχημοι λύκοι, κι εμείς κάνουμε διακρίσεις καί οικονομούμε. Προσπαθώ νά βρώ μιά δικαιολογία γιά τόν εαυτό μου...

Τη ΙΖ΄ (17η) του μηνός Σεπτεμβρίου, η Αγία Μάρτυς ΘΕΟΔΟΤΗ η εν Νικαία ξίφει τελειούται.

Θεοδότη η Αγία Μάρτυς κατήγετο από τα μέρη του Ευξείνου Πόντου, έζη δε κατά τας ημέρας του Αλεξάνδρου Σεβήρου βασιλεύοντος εις την παλαιάν Ρώμην εν έτει σκβ΄ (222). Ότε δε ούτος απέστειλεν εις την χώραν των Καππαδοκών ως ηγεμόνα τον Σιμπλίκιον δια να κινήση διωγμόν εναντίον των Χριστιανών, διεβλήθη εις αυτόν η Αγία αύτη Θεοδότη, ήτις ήτο γυνή πολύ πλουσία κι περιφανεστάτη. Παρεστάθη λοιπόν η μακαρία έμπροσθεν του Σιμπλικίου, και επειδή δεν επείσθη να αρνηθή την εις Χριστόν πίστιν, δια τούτο κρεμάται εις τόπον υψηλόν και ξέεται κατά τας πλευράς επί πολλάς ώρας. Η δε Αγία δεν ενδιεφέρετο τελείως δια τους πόνους, αλλά μάλλον εδόξαζε τον Θεόν, και εφαίνετο ότι άλλος τα μαρτύρια έπασχε και όχι αυτή.

Τα παρόμοια και άλλοι πεπτωκότες φλυαρούσιν.

Κάποιοι ηγούμενοι επί αγίου Θεόδωρου του Στουδίτου, δεν είχαν μεν προσχωρήσει στην αίρεση, αλλά, ενώ παρέμεναν στα Μοναστήρια τους, όμως μνημόνευαν τους αιρετικούς! Παρά ταύτα ενόμιζον, ότι πράττουν έργον θεάρεστον και διακριτικόν! Προς αυτούς έγραψε ο Όσιος Πατήρ: 

«Και τώρα δέξαι μου, τιμιώτατε πάτερ, ομιλούντα πιο ελεύθερα.
Δέν τυγχάνει εκτός ευθύνης, το να συλληφθής, δηλαδή από ανθρώπους τού βασιλέως και να παραμείνης παρά ταύτα ελεύθερος...
Εάν η οσιότης σου ουδέν έπαθε εκ των ανωτέρω (των βασάνων δηλαδή που υπεβάλοντο οι πιστοί), μετά τήν σύλληψιν, συγχώρα με, αλλά επλανήθης αδελφέ.
Και μή μου δικαιολογήσαι, πως διατηρείς ασφαλείς τας εκκλησίας και τάς άγιογραφίας των ναών, ως καί τό μνημόσυνον του πατριάρχου.
Τα παρόμοια και άλλοι πεπτωκότες φλυαρούσιν.

Τη ΙΖ΄ (17η) του μηνός Σεπτεμβρίου μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΜΑΞΙΜΟΥ, ΘΕΟΔΟΤΟΥ και ΑΣΚΛΗΠΙΟΔΟΤΟΥ.

Μάξιμος ο Άγιος Μάρτυς και οι συν αυτώ μαρτυρήσαντες Άγιοι δαρέντες παρά των απίστων, δια την εις Χριστόν ομολογίαν και τα άκρα του σώματος αυτών κοπέντες, ερρίφθησαν μέσα εις μίαν σκοτεινήν φυλακήν. Και τελευταίον τας κεφαλάς αυτών απετμήθησαν, και έλαβον ομού τους στεφάνους του μαρτυρίου.

ΤΑ ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΠΑΘΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ. Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο βιβλίον του «Αόρατος πόλεμος» :

«Μέσα εις το βάθος της καρδίας μας ευρίσκονται τόσον λεπτά και τόσον κρύφια πάθη, όπου ουδέ αν είναι πάθη ολότελα ηξεύρομεν. Πως λοιπόν ημπορούμεν να ξεθαρρεύσωμεν ότι από τα πάθη αυτά εκαθαρίσθημεν; Και αν οι οξυδερκέστατοι εκείνοι και προφητικοί οφθαλμοί του Δαβίδ δεν ηδύναντο ταύτα να γνωρίσουν, πως ημείς δυνάμεθα να τα γνωρίσωμεν; Όθεν καθώς εκείνος πάντοτε παρεκάλει τον Θεόν να τον καθαρίση από αυτά: “ Εκ των κρυφίων μου καθάρισόν με” (Ψαλμ. ΙΗ/Ι3), έτσι και ημείς έχομεν χρείαν να δεώμεθα πάντοτε δια τον  καθαρισμόν των τοιούτων κρυφίων μας. Διότι ημείς τας ενεργείας μόνον και τους κλάδους των παθών αισθανόμεθα, τας δε δυνάμεις και ρίζας αυτών ουδαμώς γνωρίζομεν χωρίς τον φωτισμόν του Αγίου Πνεύματος». 

Τη αυτή ημέρα ΙΖ΄ (17η) του μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΑΓΑΘΟΚΛΕΙΑΣ, ήτις, πυρί τον τράχηλον φλεχθείσα, τελειούται.

Αγαθόκλεια η Αγία Μάρτυς του Χριστού ήτο δούλη Νικολάου τινός Χριστιανού· επειδή δε η γυνή αυτού ήτο άπιστος και ασεβής, δια τούτο πολλάς θλίψεις προυξένει εις την ευλογημένην Αγαθόκλειαν εν διαστήματι ετών ολοκλήρων οκτώ, με σκοπόν να την φέρη εις την ασέβειαν. Διότι άλλοτε εκτύπα αυτήν εις τον λαιμόν με πέτρας σκληράς και μεγάλας, άλλοτε εβίαζεν αυτήν με γυμνούς τους πόδας να τρέχη εις τόπους τραχείς και δυσβάτους, άλλοτε συνέτριβε τα πλευρά της με σιδηρούν σφυρίον και άλλοτε έκαιε την γλώσσαν της. Επειδή δε μεθ’ όλα αυτά δεν ηδυνήθη να την καταπείση, δια τούτο έβαλε πυρ επάνω εις τον τράχηλόν της και ούτως ηνάγκασε την μακαρίαν να χωρισθή από το σώμα και να απέλθη εις τα ουράνια.

Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΓΑΜΟΣ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ Ή ΚΑΚΙΑ; ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ Ή ΑΣΥΔΟΣΙΑ; ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Ὁ ἄνθρωπος ἐπλάσθη ἀπό τόν Πλάστη Τριαδικό Θεό, κατ’εἰκόνα Θεοῦ, μέ προοπτική τό καθ’ὁμοίωσιν. Ἔλαβε φιλανθρώπως πνευματική προίκα τήν ψυχή, τά δῶρα τῆς ἀρχεγόνου δικαιοσύνης καί τήν δυνατότητα, καθώς καί τήν ἔφεση, νά ἐργαστεῖ ψυχῇ τε καί σώματι μέσα στόν παράδεισο, ὥστε καί τόν παράδεισο νά φυλάττει καί νά ἁγιάζει, ὅπως καί ὁ ἴδιος νά φτάσει ἐργαζόμενος, σέ πνευματική ὡριμότητα καί ἁγιότητα τῇ θείᾳ βοηθείᾳ.

 Θά ἠδύνατο δηλαδή ὁ κατ’εἰκόνα Θεοῦ πλασθείς ἄνθρωπος -ἄρσεν καί θῆλυ- μέ ἅγιο τρόπο νά καταστεῖ συνδημιουργός τοῦ Θεοῦ, ἀποκτώντας ἁγίους ἀπογόνους, ἀπό ἁγίους γονεῖς, δυνάμει τοῦ Θεοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Η (λαμπρή) Ιστορία μας βουλιάζει στις Πρέσπες

Η εθνική μας ταυτότητα αμφισβητείται από τους αποδομητές Ελλάδας και Σκοπίων

Από τον Κωνσταντίνο Χολέβα

Δύο κυβερνητικές ανακοινώσεις μέσα σε ένα 48ωρο στέλνουν ανησυχητικά μηνύματα. Η Ιστορία του Ελληνισμού θα βρεθεί συμπιεσμένη μεταξύ της Συμφωνίας των Πρεσπών και της αποδομητικής σχολής. Συγκεκριμένα: Η πρώτη είδηση έρχεται από τη συνέντευξη του υπουργού Παιδείας Κ. Γαβρόγλου στην «Καθημερινή» της Κυριακής 9/9/2018. Εκεί αναφέρει ότι θα αναθέσει τη διαμόρφωση της ύλης και των σχολικών βιβλίων της Ιστορίας στην ομάδα των 10 επιστημόνων, οι οποίοι ήδη έχουν αναρτήσει την πρότασή τους εδώ και 15 μήνες στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής.