Η κρίσις της Εκκλησίας του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Ομ. Καθηγητού Παν. Αθηνών

Κρίσις της αρχιερατικής αυτοσυνειδησίας

Η κρίση, η οποία έχει εκσπάσει στους κόλπους της Εκκλησίας, είναι πρωτίστως κρίση της αρχιερατικής αυτοσυνειδησίας! Προτάσσεται βέβαια και προβάλλεται, κατά τις ημέρες αυτές, που οι αποκαλύψεις ποικίλων σκανδάλων συγκλονίζουν τις συνειδήσεις του πληρώματος της Εκκλησίας, ως κρίση, η διαφθορά, η οποία έχει εισδύσει στη ζωή και στον τρόπο λειτουργίας της Εκκλησίας. Αλλά το υπόβαθρο της διαφθοράς αυτής και η αδυναμία της διοικούσης Εκκλησίας να προχωρήσει σε ουσιαστική αυτοκάθαρση, έχουν το αρχικό τους αίτιο στην κρίση της επισκοπικής αυτοσυνειδησίας, η οποία δείχνει να είναι αποξενωμένη από τη συνεργία της με το Άγιο Πνεύμα, δηλ. από τη χάρη του συγκροτούντος τον θεσμό της Εκκλησίας Παρακλήτου Πνεύματος! Αλλά ποια είναι επιγραμματικά τα γεγονότα, που βεβαιώνουν την αποξένωση αυτή;  

Συγκινητικές στιγμές στο Ηράκλειο για την εικόνα της Παναγίας Σουμελά- Συρρέουν οι πιστοί

25.11.2015

Συγκίνηση έχει πλημμυρίσει τις ψυχές και τα μάτια των πιστών που συρρέουν στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο στον Καρτερό για να προσκυνήσουν την εικόνα της Παναγίας Σουμελά που φέρνουν οι Πόντιοι στο Ηράκλειο και ειδικότερα στο εκκλησάκι που γιορτάζεται ο άγιος των Ποντίων Ο Νίκων ο Μετανοείτε στις 26 Νοεμβρίου.
Στην υποδοχή ο Περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης και φυσικά το Λύκειο Ελληνίδων Ηρακλείου με την πρόεδρό του Ρίτσα Καλογεροπούλου. Η εικόνα έφτασε στον Καρτερό λίγο μετά τις 3 το απόγευμα και κατά την τοποθέτηση της εικόνας από τον Μητροπολίτη είχε ήδη συγκεντρωθεί αρκετός κόσμος με τους Ποντίους του Ηρακλείου που ήταν εκεί να δακρύζουν!
Με τα λεωφορεία καταφθάνουν οι πιστοί στον Άγιο Ιωάννη στον Καρτερό όπου θα εκτεθεί επί τριήμερο η εικόνα της Παναγίας Σουμελά που ήδη βρίσκεται στο Ηράκλειο. Η εικόνα αφίχθει στο αεροδρόμιο Ηρακλείου στις 2 το μεσημέρι και έγινε υποδοχή επίσημη. Η πομπή κατευθύνεται στην εκκλησία η οποία  γιορτάζει το κλίτος του Αγίου Νίκωνος του Μετανοείτε.

"Δημοκρατία"

Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 26 Νοεμβρίου 2015

Αλυμπίου, Στυλιανού, Νίκωνος του Μετανοείτε.

Ἦταν ἀπὸ τὴν Ἀδριανούπολη τῆς Παφλαγονίας καὶ ἔζησε τὸν 6^οαἰώνα μ.Χ. Ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι, ὅταν θὰ γεννιόταν ὁ Ἀλύπιος, ἡ μητέρα του εἶδε σὲ ὄνειρο νὰ κρατάει ἕνα λευκὸ ἀρνὶ ποὺ στὰ κέρατά του ἦταν τρεῖς ἀναμμένες λαμπάδες, ποὺ σήμαινε τὶς ἀρετὲς ποὺ θὰ εἶχε τὸ παιδὶ ποὺ θὰ γεννιόταν.

Οἱ γονεῖς του ἔδωσαν στὸν Ἀλύπιο χριστιανικὴ ἀνατροφή, ποὺ στὸ πρόσωπό του ἐπέφερε καρποὺς ἐκατονταπλασίονας. Εἶχε μεγάλη περιουσία, τὴν ὁποία δαπάνησε στοὺς φτωχοὺς καὶ πάσχοντες τῆς περιοχῆς του. Διότι εὐχαρίστησή του ἦταν νὰ ἐκπληρώνει τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ, ποὺ προτρέπει τοὺς χριστιανοὺς νὰ εἶναι «συμπαθεῖς, φιλάδελφοι, εὔσπλαχνοι, φιλόφρονες». Δηλαδὴ νὰ συμπαθοῦν καὶ νὰ συμμετέχουν στὶς λύπες τῶν ἀδελφῶν τους, νὰ ἀγαποῦν σὰν ἀδελφοὺς τοὺς συνανθρώπους τους, νὰ ἔχουν πονετικὴ καὶ τρυφερὴ καρδιὰ καὶ νὰ εἶναι περιποιητικοὶ καὶ εὐγενεῖς.
Ὁ Ἀλύπιος, ἀφοῦ ἔμεινε πάμφτωχος, ἀποσύρθηκε στὴν ἔρημο, ὅπου ἔκανε ἀσκητικὴ ζωή. Πληροφορίες ἀναφέρουν ὅτι ἔμεινε πάνω σ’ ἕνα στύλο 50 (κατ’ ἄλλους 53) χρόνια γιὰ λόγους ἄσκησης καὶ κάτω ἀπὸ διάφορες καιρικὲς συνθῆκες.

Ἡ φήμη τῆς ἀρετῆς του ἔφερε κοντὰ στὸν Ἀλύπιο καὶ ἄλλες ψυχές, ποὺ ζητοῦσαν εἰρηνικὸ καταφύγιο. Στοὺς ἀνθρώπους αὐτοὺς ὑπῆρξε φιλόστοργος πνευματικὸς πατέρας, καὶ τοὺς καθοδηγοῦσε μὲ τὶς συμβουλές του καὶ τοὺς στήριζε μὲ τὸ παράδειγμά του.

Πέθανε εἰρηνικὰ τὸ ἔτος 608, ἀφοῦ ἔζησε 100 χρόνια, κατ’ ἄλλους 120. Τελεῖται δὲ ἡ Σύναξις αὐτοῦ ἐν τῇ μονῇ αὐτοῦ τῇ οὔσῃ πλησίον τοῦ Ἱπποδρομίου, κατὰ τὸν Παρισινὸ Κώδικα 1594.

Προωθεῖται η εκλαΐκευση του Οικουμενισμοῦ

Ἡ ἐκλαΐκευση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ προωθεῖται μὲ τὶς πυκνὲς λειτουργικές, ἀκαδημαϊκὲς-θεολογικὲς, ποιμαντικὲς καὶ κοινωνικὲς ἐπαφές μὲ τοὺς ἑτεροδόξους, κυρίως μὲ τὶς συμπροσευχὲς σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα, μὲ τοὺς μεικτοὺς γάμους καὶ τὸν ἤδη προαναγγελμένο σχεδιασμὸ τῶν ὀρθοδόξων οἰκουμενιστῶν νὰ ἐξαλείψουν ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη Λατρεία ὅσα σημεῖα προσβάλλουν αἱρέσεις ἢ ἄλλες θρησκεῖες, ὥστε νὰ ἐξοικειωθεῖ μὲ τὴν ἑτεροδοξία καὶ τὸ ἁπλὸ ὀρθόδοξο ἐκκλησιαστικὸ πλήρωμα (ἀφοῦ δῆθεν «ὅλοι στὸν ἴδιο Χριστὸ / Θεὸ πιστεύουμε...»).

Η ΕΝΑΤΗ ΩΔΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Ανάρμοστη αφαίρεση ύμνων της Θεοτόκου (Κήρυγμα Εισοδίων)

Και συ με κιπά; Πως καταντήσαμε Λοχία.....

Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ: Το αφιερώνουμε στον αδίστακτο ξενόδουλο - Τουρκόφιλο Υπουργό της Παιδείας και της α-Παιδείας, τον αναίσχυντο προπαγανδιστή κ. Φίλη

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟΦΙΛΟ ΥΠΟΥΡΓΟ κ. ΝΙΚ. ΦΙΛΗ!

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΒΓΑΖΕΙ ΔΑΚΡΥΑ!

 __________Ο καλός μας φίλος κ. Στ. Πολ. μας έστειλε το παρακάτω κείμενο. Είναι συγκλονιστικό! Το αφιερώνουμε στον αδίστακτο ξενόδουλο- Τουρκόφιλο Υπουργό της Παιδείας και της α-Παιδείας, τον αναίσχυντο προπαγανδιστή κ. Φίλη, ο οποίος ευκαίρως-ακαίρως μας επιδεικνύει τα ανθελληνικά και τα αντορθόδοξα αισθήματά του. 

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Αίγιον, 12 Νοεμβρίου 2015

 *********************

 *********************

Ο  «Τούρκος» συνταγματάρχης  στην Πόντια ξεριζωμένη: 

ΜΑΝΑ ΕΙΜΑΙ Ο ΓΙΟΣ ΣΟΥ!

«Νηπτικά Κεφάλαιά» Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ του Οσίου Φιλόθεου του Σιναϊτη

«Πρώτον είναι η προσβολὴ του πονηρού λογισμού, έπειτα ο συνδυασμός, έπειτα η συγκατάθεση, έπειτα η αιχμαλωσία, κατόπιν το πάθος, που γίνεται μόνιμον με την συνήθεια και την συνέχιση. Αυτή είναι η ήττα μας στον εναντίον μας πόλεμον. Έτσι διδάσκεται και από τους Αγίους Πατέρες. Και προσβολή είναι, όπως λένε, απλός λογισμός ή η εικόνα κάποιου καινούργιου τυχόν πράγματος, που γεννήθηκε στην καρδιά και εμφανίζεται στον νου. Συνδυασμός είναι το να συνομιλήση κανείς με αυτό, που φάνηκε, με πάθος ή χωρίς πάθος. Συγκατάθεση είναι η ενήδονη συγκατάνευση της ψυχής προς αυτό. Αιχμαλωσία είναι η βίαιη και αθέλητη απαγωγή της καρδιάς ή η επίμονη συναναστροφή με αυτό, που τυχόν φάνηκε, πράγμα, που αφανίζει την άριστη κατάστασή μας. Πάθος κυρίως λένε εκείνο, που φωλιάζει πολύν καιρόν μέσα στην ψυχή εμπαθώς. Από όλα αυτά, το πρώτον είναι αναμάρτητον, το δεύτερον, όχι πάντοτε, το τρίτον, ανάλογα με την κατάσταση του αγωνιζομένου. Η πάλη τέλος προξενεί ή τα στεφάνια ή τις τιμωρίες». 

Λίγα λόγια γιὰ τὶς προφητεῖες --- Οἱ προφητεῖες τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ -- Τοῦ αείμνηστου Στεργίου Σάκκου Καθ. ΑΠΘ

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς δὲν ἦταν μόνο ἕνας συναρπαστικὸς διδάσκαλος, ποὺ ἐκλαΐκευε τὶς μεγάλες θεολογικὲς ἔννοιες καὶ μὲ ἁπλὰ λόγια καὶ ζωντανὰ παραδείγματα τὶς ἔκανε προσιτὲς στὸ ἁπλοϊκὸ ἀκροατήριό του. Ἦταν συγχρόνως καὶ προφήτης. Ἀρκετὲς προφητεῖες ἐπιβεβαίωσαν τὴ διδασκαλία του, τὸν ἀπέδειξαν ἅγιο ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν καθιέρωσαν στὴ συνείδησι τοῦ λαοῦ καὶ στὴν ἱστορία ὡς προφήτη.

Γιὰ τὴ δόξα τοῦ Κυρίου καὶ τὴ μετάνοια ψυχῶν ὁ ἅγιος Κοσμᾶς καὶ σημεῖα ἔκανε καὶ προφητεῖες εἶπε. Ὑποστηρίζεται ὅτι στὶς προφητεῖες του ἐπηρεάσθηκε ἀπὸ τὴν «Ὀπτασία τοῦ Ἀγαθαγγέλου», ἕνα χρησμολογικὸ κείμενο ποὺ κυκλοφοροῦσε εὐρύτατα στὶς μέρες του ἀνάμεσα στοὺς σκλαβωμένους Ἕλληνες καὶ καλλιεργοῦσε ψεύτικες ἐλπίδες κούφιας παρηγοριᾶς γιὰ τὸ «ξανθὸ γένος», ποὺ θὰ βοηθοῦσε στὴν ἀπελευθέρωσι ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Ἀλλὰ πουθενὰ μέσα στὶς «Διδαχές» του, ὅπου διαφυλάσσεται ἡ αὐθεντικὴ διδασκαλία τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ, δὲν ὑπάρχει δεῖγμα αὐτῆς τῆς νοοτροπίας.

Ἔχω τὴ γνώμη ὅτι ἡ ἐντύπωσι αὐτὴ δημιουργήθηκε ἐξ αἰτίας ὠρισμένων πλαστῶν προφητειῶν καὶ διαφόρων λαϊκοθρησκευτικῶν χρησμῶν, ποὺ ἀποδόθηκαν στὸν Πατροκοσμᾶ καὶ διεκδικοῦν σήμερα τὴν πατρότητά του. Αὐτὰ προκαλοῦν βέβαια κάποια ἐντύπωσι στοὺς ἀδαεῖς, στὴν πραγματικότητα ὅμως ὄχι μόνο δὲν ὠφελοῦν, ἀλλὰ καὶ πολὺ ἐπιζήμια εἶνε, διότι, ὅταν ἀποδεικνύεται τὸ νόθο τους, τίθεται σὲ ἀμφισβήτησι καὶ ἡ γνησιότητα τῶν ἀληθινῶν προφητειῶν.

The Life and Passion of the Holy Great-martyr Catherine, the Wise Virgin

THE TWENTY-FIFTH DAY
OF THE MONTH OF NOVEMBER

From The Great Collection of the Lives of the Saints, Volume 3: November,
compiled by St. Demetrius of Rostov

 During the reign of the impious Emperor Maxentius, there lived in the city of Alexandria a maiden named Catherine. She was of royal lineage, very beautiful and tall, and had reached the age of eighteen. She was also most learned, having studied all the writings of the Hellenes, and had acquainted herself with the authors of antiquity: Homer, Virgil, Aristotle, Plato, and others. It was not, however, only the philosophers that she had read: she knew well the books of the physicians Asclepius, Hippocrates, and Galen. Moreover, she had entirely mastered the arts of rhetoric and dialectic and knew many languages, so that all were amazed at her learning. Numerous rich men of noble birth came to ask her hand of her mother, who held the Christian faith secretly because of the great persecution raised up against the faithful at that time by Maxentius. Catherine’s mother and relatives often counselled the maiden to marry so that the royal inheritance passed down from her father would not fall into the hands of strangers and thus be lost to her family, but the wise Catherine loved virginity greatly and did not wish to be married. She answered those who urged her, "If you wish me to enter into wedlock, find me a youth who possesses the four things which I have (as you well know) in greater measure than all other maidens, not one that is inferior to me and unworthy of my hand. Look about for a young man who is of noble lineage, wealthy, handsome, and learned; if he is lacking in one of these things, he is not worthy of me."

Unable to find such a youth, Catherine’s relatives said, "Although the sons of emperors and great princes are highborn and wealthier than she, not one is as handsome or as wise. "Said Catherine, "1 do not desire a bridegroom who is uneducated."

Ο Άγιος Μερκούριος ο Μεγαλομάρτυρας

Ο Άγιος Μερκούριος ο Μεγαλομάρτυρας ήταν γενναίος στρατιωτικός, όχι μόνο του στρατού του αυτοκράτορα Δεκίου, που υπηρετούσε, αλλά και του Χριστού. Ο Μερκούριος καταγόταν από τη Σκυθία και τον πατέρα του τον έλεγαν Γορδιανό.

Διακρινόμενος σε κάποια μάχη, κατά την οποία σκότωσε τον στρατηγό των αντιπάλων, τιμήθηκε με το αξίωμα του αρχιστρατήγου. Αλλά όταν κλήθηκε να συμμετέχει σε ειδωλολατρικές θυσίες, αρνήθηκε και δεν δίστασε, όταν ρωτήθηκε, να ομολογήσει ότι ήταν χριστιανός. Ο βασιλιάς προσπάθησε στην αρχή, με γλυκά λόγια να τον μεταπείσει. Βλέποντας όμως, ότι αποτύγχανε, διέταξε τον βασανισμό του. Και αφού τον γέμισαν με πληγές, και επέφεραν μεγάλα εγκαύματα στις σάρκες του, τον αποκεφάλισαν στην Καισαρεία της Καππαδοκίας, μεταξύ των ετών 253 και 259 μ.Χ.