Ecumenism is heresy! That is quite clear. Moreover, it is the heresy of heresies.

Of all the errors that so-called "Ecumenism" comprises, the most fundamental and profound is its error concerning the very nature of the Church itself. This is an ecclesiological heresy. It is contrary to the Nicean-Constantinopolitan confession of faith, for it asserts that there is no "One, Holy, Catholic and Apostolic Church.

(From the Monastery of Saint Shio of Mghvime: An Open Letter To The Patriach Of Georgia April 14/27, 1997) 

Θα είμεθα απείρως δυστυχείς, απείρως ελεεινοί, εάν δεν αγαπήσωμεν τον Σταυρωθέντα Χριστόν

Είναι απαραίτητον να αντιληφθώμεν ότι η αγία Εκκλησία μας, είναι Εκκλησία πιστών του Σταυρού. Ο Σταυρός, ως σταύρωσίς μας εν τω κόσμω, είναι η μόνη οδός σωτηρίας μας. Σταυρός  είναι θλίψις δια Χριστόν, είναι πόνοι και δάκρυα. Εάν δεν θλιβώμεν δια τον Χριστόν, θα θλιβώμεν από τον σατανάν και από τα πάθη μας. Είναι και αυτός ένας άλλος σταυρός, με την διαφοράν, ότι ο Σταυρός του Χριστού είναι γλυκύς, πνευματικός, αγιαστικός, ζωοποιός. Με συνέπειαν την αιωνίαν ζωήν και την άληκτον χαράν. Ο άλλος σταυρός είναι φρικτός, άπελπις, νεκροποιός και με συνέπειαν τον αιώνιον θάνατον και τον «ακοίμητον σκώληκα». Θα είμεθα απείρως δυστυχείς, απείρως ελεεινοί, εάν δεν αγαπήσωμεν τον Σταυρωθέντα Χριστόν, εάν δεν άρωμεν με χαράν τον Σταυρόν μας και αν δεν ζήσωμεν ως εσταυρωμένοι.

Τάδε έφη ο αδελφός μας Ιουστίνος :

Η Αλήθεια δεν αποκρύπτεται, όσο και να προσπαθούν οι γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές!

Έχει βρωμήσει ο τόπος αδελφέ μου Silver. Kαι μόλις ανοίξει κάποιος ένα παράθυρο, να μπεί λίγο αεράκι μέσα, να φύγει λίγο η μπόχα, ξεσηκώνονται οι φαρισαϊκές φωνούλες των σι-σι-σιξ ευνούχων να το κλείσουν, για να μην ...κρυώσουν δήθεν οι γριούλες!

Αδελφέ μου Silver, τα τύμπανα των δαιμόνων ηχούν εκκωφαντικά. Και στον άνομο χορό τους παρασέρνουν πατριάρχες, ιερείς, λαϊκούς, ορθοδόξους, ετεροδόξους, αλλοδόξους.

Μονοδιακόν - Ύμνοι του Όρθρου του Αγίου Γεωργίου.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 23 Απριλίου 2014

Του αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του τροπαιοφόρου, Γλυκερίου μάρτυρος, Γεωργίου του εν Μαγνησία (1796), Λαζάρου και Λουκά (1802) των νεομαρτύρων.

Ἡ οἰκουμενικότητα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, ποὺ ἐκφράζεται μέσα ἀπὸ τὴ λειτουργικὴ τέχνη, τὴν τιμὴ πρὸς τὸν Ἅγιο λαῶν καὶ φυλῶν ἀκόμα καὶ μὴ ὀρθοδόξων, τὴ λαϊκὴ θρησκευτικότητα, μαρτυρεῖται περίτρανα ἀπὸ τὴν γ’ Ὠδὴ τοῦ Κανόνος του: «Γῆ πᾶσα καὶ βρότειος φυλή, οὐρανός τε συγχαίρει, στρατὸς Ἀγγέλων τε, ὁ πρωτοστράτηγος γάρ, Χριστοῦ νῦν Γεώργιος ἐκ γῆς, βαίνει πρὸς οὐράνια». Παρὰ τὴν εὐρέως διαδεδομένη τιμὴ καὶ εὐλάβεια πρὸς τὸν Ἅγιο Γεώργιο, δὲν ὑπάρχουν πολλὲς αὐθεντικὲς ἱστορικὲς πηγὲς γιὰ τὸ πρόσωπο καὶ τὸ μαρτύριό του. Πρώτη καὶ σπουδαιότερη πηγὴ ἀπὸ τὴν ὁποία ἀντλοῦμε πληροφορίες γιὰ τὸν βίο, τὸ μαρτύριο καὶ τὰ θαύματα τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου εἶναι τὸ ἱστορικὸ ποὺ συνέταξε ὁ ὑπηρέτης τοῦ Ἁγίου, Πασικράτης, ὁ ὁποῖος παρακολούθησε τὰ γεγονότα τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου.

Ὁ Ἅγιος Γεώργιος γεννήθηκε μεταξὺ τῶν ἐτῶν 280 – 285 μ.Χ., πιθανότατα στὴν

Βασσούλα και Μύρνα όργανα του Πονηρού στην υπηρεσία της Παπικής παρασυναγωγής.

http://www.soufanieh.com/menuenglish.htm


Η Μύρνα είναι παντρεμένη με "Ορθόδοξο" από την Συρία. Βγαίνει λάδι από τα χέρια της. Την πρασκαλούν στους "Ναούς" των, Παπικοί και "Ορθόδοξοι" . 

Το 1998 την είχαν φέρει στον Καναδά. Στο Μόντρεαλ έκανε κήρυγμα για ένωση των Ορθοδόξων με τους Παπικούς. Την έβαλαν στην Ωραία Πύλη, και όταν τελείωσε το κήρυγμα της, έβγαινε λάδι από τις παλάμες της και ο "Ορθόδοξος" ιερέας έδωσε εντολή να περάσει το εκκλησίασμα να λαδωθεί στο μέτωπο από την Μύρνα....

ΟΣΙΟΣ ΒΑΡΣΑΝΟΥΦΙΟΣ:

Κατά το Μυστήριο της μετάνοιας, ή κατά την εξομολόγηση , η οποία είναι ένα και το αυτό, σχίζονται τα γραμμάτια, δηλαδή καταστρέφεται το χειρόγραφο των αμαρτιών μας, και η Μετάληψη του Τιμίου Σώματος και Αίματος του Χριστού μας παρέχει τις δυνάμεις ώστε να αναγεννηθούμε πνευματικά.

Στὰ πλαίσια τῆς οἰκουμενικῆς κινήσεως οἱ ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων οἰκουμενιστὲς ἔχουν ἐγγράφως δεσμευθεῖ νὰ μὴ καλοῦν τοὺς ἑτεροδόξους στὴν Ἐκκλησία καὶ ἔτσι διαψεύδεται ὁ ἰσχυρισμὸς ὅτι ἡ συμμετοχή μας ἐκεῖ ἀποσκοπεῖ στὴν ὁμολογία τῆς Ὀρθοδοξίας

Ἡ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμὸ νόθευση τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλησιολογίας

Ὁ Οἰκουμενισμός, ἐκκινώντας ἀπὸ προσπάθειες προσεγγίσεως τῶν «χριστιανῶν» σὲ πρακτικὰ θέματα στὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰ., ἐξελίχθηκε σὲ προσπάθεια ἐξωτερικῆς συγκολλήσεως τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὶς λοιπὲς «ὁμολογίες», χωρὶς τὴν ἀποδοχὴ ἀπὸ ἐκεῖνες τῆς μόνης ἀναλλοίωτης καὶ παραδοσιακῆς, τῆς ὀρθόδοξης, διδασκαλίας, ἀλλὰ μέσῳ ἐλαχιστοποιήσεως τῆς σημασίας («μινιμαλισμοῦ»), τῆς ἀποσιωπήσεως καὶ παρερμηνείας τῶν ἱ. δογμάτων ἀπὸ ὅλες τὶς διαλεγόμενες πλευρές. Ἐκκινώντας στὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰ., ὅταν γιὰ πρώτη φορὰ οἱ αἱρετικοὶ (ἑτερόδοξοι ) ὀνομάστηκαν σὲ ἐπίσημα ὀρθόδοξα ἐκκλησιαστικὰ κείμενα «Ἐκκλησίες» (τὸ 1903 καὶ κυρίως τὸ 1920), ἡ δογματικὴ παρέκκλιση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μεταξὺ ἄλλων φοβερῶν πτώσεων ὁδήγησε σταδιακῶς στὴν ἀπὸ μέρους ἐπιφανῶν ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ θεολόγων (α) ἄρση τῆς ἀκοινωνησίας μὲ τοὺς παπικούς («ἄρση τῶν ἀναθεμάτων») τὸ 1965, (β) μερικὴ ἀποδοχὴ τῶν ἑτεροδόξων τελετῶν βαπτίσματος, εὐχαριστίας καὶ ἱερωσύνης («Κείμενον Β.Ε.Μ.», Λίμα τοῦ Περοῦ 1982, (γ) διαπίστωση δῆθεν χριστολογικῆς συμφωνίας μὲ τοὺς μονοφυσίτες-μονοθελῆτες (Β΄Κοινή Δήλωση, Chambésy 1990) - ἡ ὁποία σημαίνει τὴν ἀπόρριψη τῆς συμπαγοῦς ὀρθοδόξου χριστολογίας 15 αἰώνων, Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ πληθύος Ἁγίων Πατέρων, (ε) διαπίστωση ὅτι ὁ παπισμὸς εἶναι ὄχι αἵρεση, ἀλλὰ «ἀδελφὴ Ἐκκλησία» μὲ ἔγκυρα μυστήρια (Κείμενον Balamand 1993) κ.ἄ. Χειρότερο ὅλων εἶναι (στ) τὸ ἐκκλησιολογικὸ κείμενο τῆς Θ΄ Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦ Π.Σ.Ε. στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε (Βραζιλία, 2006) · ἐκεῖ ἡ πλειονότης τῶν ὀρθοδόξων ἐκπροσώπων ἀρνήθηκε ἰδιότητες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τὶς ὁποῖες ὁμολογοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, ἐκεῖνες τῆς «Μιᾶς» (δηλ. σὲ ἑνότητα πίστεως) καὶ τῆς «Καθολικῆς», ἐπειδὴ συμφώνησαν ὅτι κανένα μέλος τοῦ Π.Σ.Ε. δὲν ἀποτελεῖ καθ’ ἑαυτὸ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία (§6) καὶ ὅτι εἶναι θεμιτὴ ἡ ὕπαρξη ποικιλίας δογμάτων ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας (§5). Αὐτὸ εἶναι ποὺ λίγο ἀργότερα οἱ οἰκουμενιστὲς ὀνόμασαν «ἑνότητα μέσα στὴ (δογματικὴ) διαφορετικότητα» , “unity in diversity”, ἔνα σύνθημα παρμένο ἀπὸ τὰ βουδιστικὰ κινήματα τῆς New Age, δηλαδὴ μιὰ «περιεκτικότητα» (“comprehensiveness”) ἀντίθετη μὲ τὴν ἁγιοπατερικὴ «ἀποκλειστικότητα» (“exclusiveness”).
Στὰ πλαίσια τῆς οἰκουμενικῆς κινήσεως οἱ ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων οἰκουμενιστὲς ἔχουν ἐγγράφως δεσμευθεῖ νὰ μὴ καλοῦν τοὺς ἑτεροδόξους στὴν Ἐκκλησία καὶ ἔτσι διαψεύδεται ὁ ἰσχυρισμὸς ὅτι ἡ συμμετοχή μας ἐκεῖ ἀποσκοπεῖ στὴν ὁμολογία τῆς Ὀρθοδοξίας· ἀντιθέτως δέ, μὲ τὴν ἐπίσημη ἀποδοχὴ ἑτεροδόξων θέσεων, ἀποπροσανατολίζονται οἱ ἑτερόδοξοι ὡς πρὸς τὸ ἀληθινὸ φρόνημα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. 

"Καθεύδετε το λοιπόν και αναπαύεσθε! " Σας έκαναν Ουνίτες και σεις αδιάφορα απαντάτε : Φούρνος να μη καπνίσει! Οι "Ποιμένες σας είναι Μασόνοι και σεις αδιάφορα σιγο-μουρμουρίζετε : Γαία πυρί μιχθήτω !!!

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Ρ.Ο.Θ. ΑΝΑΤΟΛΙΑ ΓΙΑ 2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2014

Ο Ροταριανός Όμιλος Θεσσαλονίκης Ανατόλια με τα Ροταράκτ του, την Τετάρτη 2 Απριλίου 2014, σε μια εκδήλωση, αντάξια των γνωστών  δυνατοτήτων του, στο ξενοδοχείο Mediterranean Palace, είχε τη χαρά και την τιμή, να δεχθεί την πρώτη επίσημη επίσκεψη Διοικητή της Περιφέρειας 2484 του Δ.Ρ, του αγαπητού φίλου Βασίλη Μακρή, η οποία αποδείχθηκε προδήλως θετική και καταλυτική για το μέλλον του Ομίλου  μας στην Περιφέρεια.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με το καλωσόρισμα του Προέδρου μας, Γιάννη Τάχου και την παρουσίαση όλων των παρισταμένων στην εκδήλωση.

Ακολούθησε η καθιερωμένη προσευχή, σε κάθε εκδήλωση του Ρόταρυ, από τον γνωστό, για την πνευματικότητά του και τα δωρεάν συσσίτια που  ακούραστα συνεχώς προσφέρει, μοναχό του Αγίου Όρους, πατέρα Επιφάνιο, μέσα σε κλίμα πλήρους κατάνυξης από όλα τα παρευρισκόμενα  άτομα.

ΛΑΜΠΡΟΤΡΙΤΗ ΣΤΟΝ ΑΓΡΟ ΤΗΣ ΠΙΤΣΙΛΙΑΣ

                                                                                                                               
 Του Βασίλη Χαραλάμπους

_________________

Λαμπροτρίτη στο χωριό Αγρός της επαρχίας Πιτσιλιάς. Καθαρός αέρας, φιλοξενία, Παράδοση. Η ομορφιά του Ορθοδόξου λαού της Κυπριακής υπαίθρου. Όλοι οι χωριανοί βρίσκονται πριν τις 4 το πρωί στη μεγάλη εκκλησία της Παναγίας. Αρχίζει η λιτανεία στις 4 το πρωί όπου θα γυρίσουν όλο το χωριό, μια διαδρομή 10 χιλιομέτρων. Δύσκολη διαδρομή και για τον όποιο δισταγμό η συμβουλή από κάποιο αγνό άνθρωπο του χωριού «Τζιαί να μεν θέλεις, κουντά σε η Παναγία» (και να μη θἐλεις σε σπρώχνει η Παναγία). Μια χρονιά μας διηγήθηκε, εκείνος ο αγνός άνθρωπος από τον Αγρό, θέλησαν ν΄αλλάξουν δρόμο κι η εικόνα έγινε ασήκωτη ώσπου πήγαν και πάλι από τον ίδιο δρόμο κι η εικόνα απέκτησε και πάλι το βάρος της. Από τότε ακολουθούν την ίδια διαδρομή.

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΟΔΙΚΟ Ι.Μ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΠΑΣΧΑ 2014

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=39&t=9399

O Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος στην κυρία Πιπιλή: Το ντύσιμό σας, όπως παρουσιάζεσθε στην παραπάνω φωτογραφία σας, δεν σας τιμά! Ντυθείτε, λοιπόν, πρώτα σεμνά και με αξιοπρέπεια! Έπειτα ελάτε να διορθώσετε τον τρόπο της εκφράσεώς μου.

Η απάντηση του Μητροπολίτη Καλαβρύτων στην κυρία Πιπιλή:

«Αγαπητή Κυρία Πιπιλή,

Σας παρακαλώ,

1. Να κοιτάξετε τα οίκου σας πρώτα και να μη σπεύδετε σε υποδείξεις σε ζητήματα μη αρμοδιότητός σας, όπως συνηθίζετε μερικοί πολιτικοί να υποδεικνύετε σε άλλους, πολλώ μάλλον δε σε εκκλησιαστικά ζητήματα, γιατί εκτίθεσθε καταδεικνύοντας σοβαρότατη έλλειψη βασικών γνώσεων. Η καθαίρεση Αρχιερέως ομοτίμου και "ίσου προς ίσους" (primus inter pares) με τον Αρχιεπίσκοπο και τους συνεπισκόπους του Αρχιερείς, δεν επιτάσσει τόσο "δημοκρατικές" διαδικασίες όπως αυτές που επικαλείσθε, όπως είναι φερ’ ειπείν οι καθαιρέσεις ή διαγραφές από τον πολιτικό αρχηγό της παράταξης που ανήκουν, των εκλεγμένων από τους πολίτες βουλευτών, επειδή είτε διαφωνούν με την πολιτική των μνημονίων ή της παρατάξεως, ή τις πολιτικές αποφάσεις του κάθε αρχηγού. Η Εκκλησία δεν είναι "παράταξη πολιτική" αλλά Θεοίδρυτος Οργανισμός από τον ίδιον τον Χριστό και μόνος αρχηγός κεφαλή είναι ο Αναστάς Θεάνθρωπος, Χριστός.

Νὰ προετοιμάσουμε τὸν κόσμο, νὰ τὸν διαπαιδαγωγήσουμε, γιὰ νὰ μὴ ἀντιδράσει !!!

Του Πρεσβυτέρου π. Εὐσταθίου Κολλᾶ

...Οἱ συμπροσευχὲς αὐτές, γιὰ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη καὶ τοὺς συνοδοιπόρους του, σημαίνει ὅτι ἔχει ἤδη γίνει ἡ ἕνωση μὲ τὸν αἱρεσιάρχη Πάπα, καὶ ἂν κρίνουμε ἀπὸ τὰ κατηγορηματικῶς λεγόμενα τοῦ ὑπεύθυνου τοῦ Γραφείου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὴν Εὐρώπη, Μητροπολίτου Ἀχαΐας κ. Ἀθανασίου, τώρα προσπαθοῦν, μὲ ὑπόγειες διαδρομές, νὰ ἐπιβάλλουν στοὺς πιστοὺς αὐτὴ «τὴν ἄμικτον μῖξιν», ἀλλὰ στὴν σατανοκίνητη αὐτὴ προσπάθειά τους συναντοῦν, ὡς εἶναι τοῦτο ἑπόμενον, σκληρὲς ἀντιδράσεις ἀπὸ τὸ κέντρον τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, τὴν Ἑλλάδα καὶ ἐκεῖθεν, ἀπὸ τὸν ὑπερασπιστὴ δηλαδὴ τῆς πίστεώς μας πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. 

«Παρʼ ἡμῖν οὔτε Πατριὰρχαι οὔτε Σύνοδοι ἠδυνήθησαν ποτέ εἰσαγαγεῖν νέα, διότι ὁ ὑπερασπιστὴς τῆς θρησκείας ἐστὶν αὐτὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι αὐτὸς ὁλαός,   ὅστις ἐθέλει τὸ θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καὶ ὁμοειδὲς τῷ τῶν Πατέρων  αὐτοῦ»,                                           
(Ἀπόκρισις τῶν Πατριαρχῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολῆς πρὸς τὸν πάπαν Πίον τὸνΘ´, ἔτος  1848).

Ὁ Ἀχαΐας λοιπὸν κ. Ἀθανάσιος, «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ», ἀπολογούμενος,  ὡς φαίνεται, πρὸς τὸ Βατικανὸ γιὰ τὴν καθυστέρηση τῆς ὑποταγῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὸν αἱρεσιάρχη Πάπα ὁμολογεῖ, ὅλως ἀνερυθρίαστα: ΣτὴνἙλλάδα βρισκόμαστε μπροστὰ σὲ πολὺ λεπτὴ κατάσταση, γιατί ὁ ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἱ μητροπολίτες ἐπιθυμοῦν  νὰ ἔχουν μία σημαντικὴ συνεργασία μὲ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία,

ἀλλὰ οἱ πιστοὶ δὲν εἶναι προετοιμασμένοι στὴν προοπτική τοῦ διαλόγου…                     -

Αὐτὸ γιὰ μᾶς εἶναι ἡ μεγάλη πρόκληση νὰ προετοιμάσουμε τὸν κόσμο, νὰ τὸν διαπαιδαγωγήσουμε, γιὰ νὰ μὴ ἀντιδράσει ἐπηρεασμένος  ἀπὸ τὶς προκαταλήψεις καὶ πληροφορίες, ποὺ δὲν ἀνταποκρίνονται στὰ γεγονότα. Εἶναι σημαντικὸ νὰ κατανοηθεῖ ὅτι ἔχουμε ἀνάγκη χρόνου, ἐλπίζω ὄχι ὑπερβολικοῦ, γιὰ νὰ σχηματίσουμε τὴν συνείδηση τοῦ κόσμου.

ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ----ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟΝ ΜΗΝΥΜΑ ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΕΤΟΥΣ 2014

Παντὶ τῷ πληρώματι τῆς Ἐκκλησίας

«Σήμερον πᾶσα κτίσις ἀγάλλεται καὶ χαίρει, ὅτι Χριστὸς ἀνέστη καὶ ᾅδης ἐσκυλεύθη»! «Αὕτη ἡ ἡμέρα ἥν ἐποίησεν ὁ Κύριος, ἀγαλ­λιασώ­μεθα καὶ εὐφρανθῶ­μεν ἐν αὐτῇ»!

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά·

          Κατὰ τὴν ἁγίαν Λαμπρὰν καὶ Φωτοφόρον σημερινὴν ἑορτήν, ἡ χαρὰ καὶ ἀγαλλίασις τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν πληροῖ τὰς καρδίας πάντων τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ὥστε νὰ συνενώνουν τὰς δοξολογίας αὐτῶν μετὰ τῶν ἐν Οὐρανοῖς Ἁγίων Ἀγγέλων, ἀλλὰ καὶ μεθ’ ὅλης τῆς κτίσεως, εἰς ὑμνωδίαν ἄπαυστον καὶ εὐχαριστίαν ἄφατον!

          Ἡ λαφυραγώγησις τοῦ ᾅδου καὶ ἡ Νίκη τῆς Ζωῆς ἐπὶ τοῦ θανάτου ἐν τῷ Ἀναστάντι Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Σωτῆρι ἡμῶν, προοιμιάζει τὴν κλητὴν καὶ ἁγίαν Ἡμέραν, τὴν βασιλίδα καὶ κυρίαν: Ἑορτῶν Ἑορτή, Πανήγυρις Πανηγύρεων, Πάσχα Κυρίου Πάσχα!...

Όταν και οι πέτρες φωνάζουν εναντίον της μεγάλης αυτής προδοσίας της Ορθοδοξίας, η σιωπή μας είναι απαράδεκτος!!!

Η μεγάλη δυστυχία της εποχής μας δεν είναι ότι υπάρχουν οι τερμίτες οικουμενιστές, που καταστρέφουν την Εκκλησία, αλλά οι  «καλοί» χριστιανοί , που σιωπούν για το κακό που γίνεται στην Εκκλησία του Χριστού μας!

Μέγα πρόβλημα είναι η εξάπλωση της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, της οποίας θιασώτες είναι πολλοί επίσκοποι, όπως π.χ. ο Κων/πόλεως κ. Βαρθολομαίος, ο Αυστραλίας κ. Στυλιανός, ο Γερμανίας κ. Αυγουστίνος, ο Γαλλίας κ. Εμμανουήλ, ο Καναδά κ. Σωτήριος κ.α. Όταν και οι πέτρες φωνάζουν εναντίον της μεγάλης αυτής προδοσίας της Ορθοδοξίας, η σιωπή μας είναι απαράδεκτος!!!

Ο Μέγας Άρχοντας Λογοθέτης του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας είναι αρχιμασόνος του 33ου βαθμού!!!

http://katanixis.blogspot.ca/2014/04/33.html#more

Ο Μέγας Άρχοντας Λογοθέτης του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας είναι αρχιμασόνος του 33ου βαθμού!!!

Αυτά είναι τα χάλια του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Έχει ως Μέγα Άρχοντα Λογοθέτη έναν Τέκτονα 33ου βαθμού !!! Ο οποίος μάλιστα έχει τιμηθεί και από άλλα Πατριαρχεία σύμφωνα με το βιογραφικό του ! Μετά να μην μας προκαλούν έκπληξη οι Οικουμενιστικές προκλήσεις των Προκαθημένων των Παλαίφατων Θρόνων της Ορθοδοξίας…

«ημείς βουλόμεθα αποθανείν ή Λατινίσαι ποτέ».

Το ότι ο παπισμός είναι αίρεσις και ο οικουμενισμός παναίρεσις δεν υπάρχει ουδεμία αμφιβολία, συμφώνως με τας θείας διδασκαλίας των Αγίων Πατέρων και Ομολογητών της Ορθοδόξου αγίας ημών Εκκλησίας. Τα ιστορούμενα μαρτύρια των Οσιομαρτύρων Πατέρων, των υπό των Λατινοφρόνων και Λατίνων αναιρεθέντων, είναι ένα φωτεινόν παράδειγμα και ένα φρένο δι΄ όλους ημάς προς αποφυγήν παντός νεωτερισμού και καινοτομίας εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία. Ο μαρτυρικός των θάνατος εις όλους εμάς διασαλπίζει την μεγίστην διαφοράν της Ορθοδοξίας από τον παπισμό, δεν τυγχάνει παρανυχίς, όπως θέλουν να μας παρουσιάσουν οι οικουμενιστές σήμερον. Από απόψεως θεολογικής και σωτηριολογικής αι διαφοραί είναι τόσο μεγάλαι, όση η απόστασις η χωρίζουσα τον Παράδεισον από την κόλασιν. Δι΄ αυτό οι οσιομάρτυρες Άγιοι Πατέρες ούτοι, προτίμησαν τα φρικτά μαρτύρια και τον θάνατον από τον εκλατινισμόν έστω και εις το ελάχιστον, λέγοντες «ημείς βουλόμεθα αποθανείν ή Λατινίσαι ποτέ».