Ὡς γνωστόν, ἕν ἀπό τά πολλά ὀνόματα τοῦ Σατανᾶ εἶναι «μισόκαλος». Βεβαίως, καί τά ὄργανά του μισοῦν μέ φανατισμόν τό καλόν. Ἐάν δέ χαθῇ τό καλόν, τότε αὐτοί χαίρονται, ὡς μισόκαλοι πού εἶναι. Αὐτό ἀσφαλῶς συμβαίνει πρωτίστως στά ἐκκλησιαστικά, διότι κάθε φορά πού σβήνει μία «λυχνία» (τοπική ἐκκλησία) οἱ μετοχές τῆς Κολάσεως ἀνεβαἰνουν, διό καί ἡ χαρά τῶν όργάνων τοῦ Διαβόλου. Ἔτσι, λοιπόν, ἀντί νά μετανοήσουν οἱ μασσῶνοι πού ἔκαναν τό σχίσμα τό 1924, πολεμοῦσαν λυσσωδῶς κατά τῶν Ὀρθοδόξων γιά νά τούς ἐκμηδενίσουν, ἐνῷ οἱ ἴδιοι προώδευαν ἐν Διαβόλῳ ἡμέραν μέ τήν ἡμέραν. Ἰδού μικρόν δεῖγμα τῶν πτώσεων ὅσων ἔμειναν μέ τήν πλευράν τῶν Οἰκουμενιστῶν: (1) ἰσότιμος συμμετοχή στό ΠΣΕ, (2) ἕνωσις μέ τόν «πάπαν» τό 1965, (3) ἕνωσις μέ τούς μονοφυσίτας τό 1990, (4) συνοδική ἀναγνώρισις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τό 2016, (5) ἕνωσις μέ τούς σχισματικούς τῆς Οὐκρανίας τό 2019, (5) διαστροφή τοῦ Τριαδικοῦ Δόγματος καί ἐπανεισαγωγή τοῦ Ἀρειανισμοῦ, προκειμένου ν' ἀνακηρυχθῇ «πάπας τῆς Ἀνατολῆς» ὁ «πατριάρχης» Βαρθολομαῖος, (6) ἐπανεισαγωγή καί τῆς εἰκονομαχίας μέ πρόσχημα τόν Κορονοϊόν, (7) συνεχεῖς διωγμοί τῶν Ὀρθοδόξων κ.λπ. Μέχρι πρότινος, τό ἀντίπαλον δέος (οἱ Ὀρθόδοξοι τοῦ π.ἑ.) κρατοῦσαν ὁριακῶς, ἄν καί προβληματικῶς, τήν Ὀρθοδοξίαν, διό καί τό μῖσος τῶν ὀργάνων τοῦ Σατανᾶ ἐναντίον των παρέμενεν ἄσβεστον. Μετά τήν ἵδρυσιν ΘΝΠ καί τήν ἐκ τούτου πτῶσιν τῆς Συνόδου τοῦ κ. Καλλινίκου, βλέπω τήν ἄφατον χαράν τῶν μισοκάλων δαιμόνων τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διότι τώρα πλέον ἀνοίγουν διάπλατα οἱ πύλες τῆς ἠγαπημένης των Κολάσεως! Μέ ἀπερίγραπτον χαιρεκακίαν, καί βεβαίως κλείνοτες τά μάτια στό φοβερόν γεγονός ὅτι οἱ ἴδιοι ἔχουν γίνει πλέον Οὐνῖται καί Χιλιασταί, εἰρωνεύονται ὡς ἀνοήτους ὅσους ἀκόμη ἀγωνίζονται ὑπέρ τῶν ἱερῶν Παραδόσεων, τό ξήλωμα τῶν ὁποίων ἤρχισαν τ' ἀφεντικά των τό 1924, μέ τήν εἰσαγωγήν τοῦ ν. ἑορτολογίου. Τό τραγικόν δέ εἶναι ὅτι ὁμιλοῦν μόνον διά τό τελευταῖον, ὠρυόμενοι ψευδέστατα ὅτι «τό θέμα δέν εἶναι δογματικόν», ἐνῷ, ὅπως προανεφέρθη, οἱ ἴδιοι ἔχουν προχωρήσει τόσον πολύ εἰς τόν ἐφηρμοσμένον Σατανισμόν, ὥστε νά ἔχουν ἐπαναφέρει τήν εἰκονομαχίαν καί τόν Ἀρειανισμόν!!! Καί, ὡς τέλειοι ὑποκριταί πού εἶναι, σοῦ λένε καί κάποιαν «εὐχήν» τοῦ τύπου «Ο Θεός να είναι μαζί σου και καλή μετάνοια»! Ωστόσον, ἡ «εὐχή» αὐτή δέον νά μήν γίνεται ἀποδεκτή, διότι ὅλοι ξέρουμε ποῖος εἶναι «ὁ θεός» τῶν Οὐνιτῶν, τῶν Χιλιαστῶν καί τῶν Εἰκονομάχων!
Τη Α΄ (1η) Οκτωβρίου, σύναξις της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ της επονομαζομένης «ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ»,
ης η θαυματουργός Εικών εύρηται εν τη εν Άθω Ιερά Μονή του Δοχειαρίου.
Γοργοϋπήκοος καλείται Εικών της Υπεραγίας Θεοτόκου ευρισκομένη εις την Ιεράν Μονήν Δοχειαρίου του Αγίου Όρους ιδιαιτέρως εν αυτή τιμωμένη ως προστάτις της Μονής ταύτης δια την αείρροον χάριν, ήτις αναδίδεται εξ αυτής και δια τα πολλά θαύματα, τα οποία γοργώς και προθύμως επιτελεί πανταχού και πάντοτε εις πάντας τους μετά πόθου και πίστεως επικαλουμένους αυτήν. Απεκλήθη δε Γοργοϋπήκοος υπ’ αυτής ταύτης της Υπεραγίας Θεοτόκου και ακούσατε απ’ αρχής τα περί της αγίας ταύτης Εικόνος:
Τη Α΄ (1η) Οκτωβρίου μνήμη του Αγίου Αποστόλου ΑΝΑΝΙΟΥ.
Ανανίας ο του Χριστού Απόστολος έζη κατά τους χρόνους κατά τους οποίους και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ευρίσκετο σωματικώς επί της γης, διέμενε δε εις την Δαμασκόν. Ήτο δε τότε ηγεμών εις τα μέρη της Ανατολής άνθρωπος τις τύραννος και σκληρός, ονόματι Λουκιανός, όστις έτρεφε μεγάλην μανίαν κατά των Χριστιανών, προσπαθών να φαίνεται δια παντός τρόπου υπήκοος και ευπειθής εις τα προστάγματα των βασιλέων τα παράνομα και ασεβή. Όσοι λοιπόν ωμολόγουν τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν Θεόν αληθή, τους ετιμώρει με διάφορα κολαστήρια, χρησιμοποιών ως όργανά του σκληρούς υπηρέτας, οι οποίοι ετιμώρουν τους Χριστιανούς άλλους μεν εις το πυρ καταφλέγοντες, άλλους εις ποταμούς και θαλάσσας βυθίζοντες, άλλους βοράν εις τα θηρία παραδίδοντες και άλλους ποικιλοτρόπως και απανθρώπως βασανίζοντες.
Ο γνωστός πανεπιστημιακός καθηγητής και ιερέας πατέρας Γεώργιος Μεταλληνός μιλά για τους ακολουθούντες το πάτριο εορτολόγιο.
"Ξέρετε αυτούς που κοροιδευτικά εμείς οι έξυπνοι υιοί τους ονομάζουμε Παλαιοημερολογίτες και που σήμερα αρχίζουμε να κατανοούμε πόσο τους αδικήσαμε.
Διότι εμείς δεν κρατήσαμε Θερμοπύλες όπως αυτοί, οι τόσοι λίγοι. Εμείς
υποχωρήσαμε και υποχωρούμε συνέχεια.
Ο διάβολος μας κλέβει σιγά σιγά και με μαστοριά. Έγιναν τόσα βήματα με ξεκάθαρο
το στόχο της ένωσης. Άρση αναθεμάτων, αναγνώριση μυστηρίων, αποδοχή
αρχιερωσύνης και πρωτείο της τιμής. Και ορίστε σήμερα ενώπιον του κοινού
ποτηρίου και του παπικού πρωτείου εξουσίας ο λαός του Θεού κοιμάται.
Το πιο λυπηρό είναι οτι αυτοί που εχθρεύονται τους φιλότιμους και ειλικρινείς
παλαιοημερολογίτες νομίζοντας ότι έτσι σαπουνίζουν την σπιλωμένη και προδομένη
πίστη τους.
Ο Χρόνος όμως θα τους νουθετήσει. Οι προθέσεις θα αποκαλυφθούν. Τα σχέδια και
τα προγράμματα θα γίνουν έργα και τότε μαζί με όλους τους συντηριτικούς
κληρικούς του νέου ημερολογίου θα κατανοήσουν ότι ο αγώνας που ξεκινούν τόσο
αργά, δεν είναι παρά ο αγώνας που έχουν αρχίσει εδώ και τόσα χρόνια οι παλαιοημερολογίτες
παππούδες μας".
Σε κίνδυνο η ασφάλεια των Ελλήνων:
Δυο Πακιστανοί βίασαν 20χρονη στη Θεσσαλονίκη
-------------------
Σχόλιον τοῦ Δημητρίου Χατζηνικολάου:
Η Σύνοδος Κων/πόλεως του έτους 1724 διακήρυξε:
Αιρετικοί είναι εκείνοι οπού αποσκιρτήσουσιν από την ευσέβειαν και αφήσουσι μεν τα πάτρια και ορθά της πίστεως ημών δόγματα και τας κοινάς παραδόσεις της Εκκλησίας, περιπέσωσι δε και εξολισθήσωσιν εις νεωτερισμούς και αλλοκότους υπολήψεις και έθη ετερόδοξα και παραχαράξωσι και νοθεύσωσι την της ευσεβείας αλήθειαν, οι τοιούτοι ούτε πλέον είναι, ούτε ονομάζονται τη αληθεία Χριστιανοί, αλλ’ ως ετερόδοξοι και νεωτεριστάς εκκόπτοντας και χωρίζοντας της εκκλησιαστικής και χριστιανικής ολομελείας και της ιεράς μάνδρας εκβάλλονται ως πρόβατα ψωριώντα και μέλη σεσηπότα» (Mansi, 37, 209)!
Μάγια θα πη η λειψή πίστη. Οι μάγισσες δεν μπορούν να βάλουν το πόδι τους στον αγρό του Χριστού.
Στο Γεωργίτσι της Μάνης, περί το 1850 ήταν μία διάσημη μάγισσα. Ήταν πληγή της περιοχής. Την έτρεμαν οι πάντες. Κάποτε όμως, την συνάντησε ο καλόγηρος Χριστόφορος Παπουλάκος, ο λαϊκός ιεροκήρυκας. Της επετέθη με την μαγκούρα του και την τσάκισε στο ξύλο. Έκθαμβοι οι Μανιάτες κοίταζαν τον Γέροντα: «Τι με κοιτάζετε;» τους λέει «και γιατί την φοβόσαστε αυτή την βρωμογυναίκα; Να σας το πω εγώ. Φοβάσθε, διότι λιγόστεψε η πίστη σας και παρατήσατε τον δρόμο του Χριστού. Διατί τάχα δεν την φοβούμαι εγώ; Ούτε πιο γερός από σας είμαι ούτε πιο νέος. Δεν είναι το μυαλό και τα χέρια, που μου έδωσαν την δύναμη να χτυπήσω με τούτο το ραβδί κατακέφαλα τον σατανά την ώρα που έκανε τα μάγια του, αλλ’ ο Χριστός. Μονάχα όταν γυρίσετε στον Χριστό, θα σπάσετε τις δαιμονικές κλωστές, με τις οποίες οι μάγισσες κυκλώνουν τα σπίτια σας και δένουν τους άνδρες σας και βασκαίνουν τα παιδιά σας.