Η «ΜΥΣΤΙΚΗ ΣΥΣΚΕΨΗ» ΤΗΣ ΒΟΣΤΙΤΣΑΣ -- Τοῦ π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ

1. Τὸ φθινόπωρο τοῦ 1820 ἔφθασαν ἐπιστολὲς τῆς Ἀρχῆς τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας πρὸς τὴν Ἐφορεία τῶν Φιλικῶν τῆς Πελοποννήσου, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ διορισθοῦν τὰ ἀκόλουθα Μέλη της: Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός, Μονεμβασίας Χρύσανθος, Χριστιανουπόλεως Γερμανός, Ἀσημάκης Ζαΐμης, Σωτήριος Χαραλάμπης, Θεοχαράκης Τρέντης, μὲ ταμίες τοὺς Ἰωάννη Παπαδιαμαντόπουλο καὶ Παναγιώτη Ἀρβάλη. Ἡ κανονικὴ συνέλευση τῆς Ἐφορείας ὁρίσθηκε γιὰ τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1821 στὸ Μ. Σπήλαιο. Τὸ κλίμα ἦταν πρόσφορο μετὰ τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ πρώην Μεγάλου Βεζύρη τοῦ Μοριᾶ Βαλεσῆ Χουρσὴτ Πασᾶ γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς ἐξέγερσης τοῦ Ἀλῆ Πασᾶ. Νέα τροπὴ ὅμως τῶν πραγμάτων ἐπρόκειτο νὰ δώσει ἡ ἄφιξη στὸ Μοριὰ τοῦ Ἀρχιμανδρίτη Γρηγορίου Δικαίου–Παπαφλέσσα, τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1820 καὶ τοῦ Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στὶς 6 Ἰανουαρίου 1821 στὴν Καρδαμύλη. Ἡ ἐμφάνιση στὸ προσκήνιο τοῦ Παπαφλέσσα, γνωστοῦ γιὰ τὸν ἄστατο χαρακτήρα του, προκάλεσε τὴν ἐπίσπευση τῆς συνέλευσης καὶ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ τόπου. Προτιμήθηκε ἡ Ἱ. Μονὴ Ταξιαρχῶν καὶ κατ᾽ ἄλλους ἡ οἰκία τοῦ Ἀνδρέα Λόντου στὴν Βοστίτσα, γιὰ λόγους ἀσφαλείας, διότι ὁ Παπαφλέσσας «εἶχε δημιουργήσει ὁλόκληρον κύκλον γύρω του, ποὺ προκαλοῦσε θόρυβον»2.

Οικουμενισμός: Το βδέλυγμα της ερημώσεως

St Ioannis Greek Orthodox Church, Parramatta Αustralia

Dear Parishioners of St Ioannis,

With pain of soul, but at the same time with a sense of responsibility for our fellow man, we are letting you know that as of now all Church Services of the Greek Orthodox Archdiocese of Australia are cancelled till further notice.  The official encyclical of our Archbishop can be seen on http://www.greekorthodox.org.au/?p=21792

Η «Παγκόσμιος δόξα» των ανθρώπων

Μητέρα όλων των χριστιανών είναι η Υπεραγία Θεοτόκος

«Κατέχει τα δευτερεία της Θεότητος»

Του Π. Μ. Σωτήρχου.

«Εξέστη τα σύμπαντα επί τη θεία δόξη σου», φωνάζει ομοθυμαδόν ο λαός της Εκκλησίας. Τα σύμπαντα έμειναν ξαφνιασμένα και κατάπληκτα μπροστά στην δόξα της Παναγίας Θεοτόκου. Και ο Αρχάγγελος Γαβριήλ εκστατικός μπροστά στην «Θεόνυμφη Δέσποινα», αναφωνεί με δέος:   

--Τι δε ονομάσω σε; Απορώ και εξίσταμαι διο, ως προσετάγην, βοώ σοι· Χαίρε, η Κεχαριτωμένη!                    

Όχι, όμως, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ μονάχα κατεπλάγη, αλλά και «Πάσα φύσις Αγγέλων», διότι είναι απερίγραπτον το μεγαλείον και η δύναμη και η θέση της Υπεραγίας Μητέρας του Θεανθρώπου, ώστε «ύμνος άπας ηττάται» μπροστά στην «Ανύμφευτη Νύμφη» του Θεού. Όταν λοιπόν τα σύμπαντα εξίστανται και μαζί τους Άγγελοι και Αρχάγγελοι, τι να πη το δικό μου στόμα το αμαρτωλό και ο νους μου ο πανενδεής; Τι είπω και τι λαλήσω ο άθλιος; Πρόσφατα εψάλη στους ναούς ο κορυφαίος ύμνος προς την Θεογεννήτρια, ο «Ακάθιστος Ύμνος», το σημαντικό υμνογράφημα της Εκκλησίας, για τη Πανάμωμη Παναγία μας. Ύμνος δοξαστικός, αλλά και παρακλητικός και πονεμένος, τον οποίον άλλοτε οι αληθινοί Χριστιανοί τον έψελναν ή τον διάβαζαν καθημερινά, γιατί είναι μια σκάλα, που ανεβάζει άμεσα στον ουρανόν, όπου δέεται, για μας όλους η Κεχαριτωμένη Μαρία.

Τη Κ΄ (20η) Μαρτίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΜΥΡΩΝ ο Κρής, ο μαρτυρήσας εν Κρήτη κατά το έτος 1793, αγχόνη τελειούται.

«Ἐδῶ στό Κάϊρο καί στήν Ἐκκλησία λατρεύεται ὁ Θεός καί στά ἱερά τζαμιά λατρεύεται ἀπό τό κοράνι ὁ Θεός» Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος το 2019 τον Ιανουάριο....

Μύρων ο ένδοξος του Χριστού Μάρτυς κατήγετο από το Μέγα Κάστρον της Κρήτης, το επονομαζόμενον Κάντια, ευσεβών και ευγενών γονέων υιός υπάρχων, του οποίου ο πατήρ ωνομάζετο Δημήτριος. Ήτο δε παιδιόθεν, ο αοίδιμος, αγαθής προαιρέσεως και ηγάπα εκ φύσεως τα χρηστά και κόσμια ήθη, ήτο δε επίσης εραστής της παρθενίας και σωφροσύνης και, απλώς ειπείν, εκ νεαράς ηλικίας είχε καθ’ υπερβολήν φρονήματα γέροντος.

Περί νηστείας – του Μεγάλου Βασιλείου.

Η ζωή των Πρωτοπλάστων εις τον Παράδεισον είναι εικών της νηστείας, όχι μόνον διότι εκεί, μετά των αγγέλων ζώντες οι Πρωτόπλαστοι, κατώρθωσαν τα της ολιγαρκείας να ομοιάζουν προς αυτούς, αλλά και διότι όσα φαγητά εφεύρον μετέπειτα οι άνθρωποι, αυτοί δεν τα μετεχειρίζοντο εκεί εις τον Παράδεισον, ούτε οινοποσίαν, ούτε σφαγήν ζώων, ούτε όσα θολώνουν τον νουν του ανθρώπου. Επειδή δεν ενήστευσαν, εξωρίσθησαν από τον Παράδεισον· ας νηστεύσωμεν, λοιπόν, δια να επανέλθωμεν εκεί. –Μη μνησθής την παρακοήν της Εύας· μη ακούσης την συμβουλήν του όφεως διαβόλου, ο οποίος σε παρακινεί να τρώγης, δια να μη πάθη τίποτε το σώμα σου. 

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ

"ΕΡΩΤΗΣΙΣ Κ΄. Ἐκ ποίας δυνάμεως οἱ τὰ ἐναντία φρονοῦντες [καὶ πράττοντες] προφητεύουσι πολλάκις καί θαυματουργοῦσιν;

ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ. Τά σημεῖα, καὶ αἱ θαυματουργίαι, καί αἱ προρρήσεις, πολλάκις καὶ δι᾿ ἀναξίων κατά τινα χρείαν ἤ οἰκονομίαν γίνονται, ὥσπερ ἐπὶ τοῦ Βαλαὰμ καὶ τῆς ἐγγαστριμύθου. Καὶ πάλιν, οἱ Ἀπόστολοι, εὑρόντες τινὰ ἄπιστον, «ἐν τῶ ὀνόματι Χριστοῦ ἐκβάλλοντα δαιμόνια», καὶ κωλύσαντες αὐτόν, εἶπον τῶ Χριστῶ· καὶ εἶπε. «Μὴ κωλύετε αὐτόν· ὁ μὴ ὤν γὰρ καθ᾿ ὑμῶν», φησίν, «ὑπὲρ ὑμῶν ἐστιν». Οὐκοῦν ὁπόταν ἴδης καὶ δι᾿ αἱρετικῶν, καὶ διὰ ἀπἰστων σημεῖόν τι κατὰ κρῖμα Θεοῦ γινόμενον, μὴ θαμβηθῆς μηδὲ σαλευθῆς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως. Πολλάκις γὰρ καὶ ἡ πίστις τοῦ προσερχομένου ἐστίν, ἡ τὸ σημεῖον ποιήσασα, καὶ οὐχ ἡ ἀξία τοῦ ποιήσαντος. Καὶ γὰρ Ἰωάννης, ὁ μείζων πάντων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν, οὐ φαίνεταί τι σημεῖον πεποιηκώς· ὁ δὲ Ἰούδας πάντως πεποίηκε·

Μου εμφανίστηκε η Παναγία και ο Χριστός και με επανέφεραν στην ζωή

Πηγή : https://scripta---manent.blogspot.com/2020/03/blog-post_172.html

Εάν θελήσετε και με ακούσετε και συμμορφωθήτε προς τας εντολάς μου, θα φάγετε πλούσια τα αγαθά της γης.

Εάν όμως δεν θελήσετε και δεν με υπακούσετε και απομακρυνθήτε από εμέ, η μάχαιρα των εχθρών σας θα σας καταφάγη”. Το στόμα του Κυρίου είναι εκείνο, το οποίον διεκήρυξεν αυτά και θα γίνουν όπως τα είπε.

Πως κατήντησε πόρνη η άλλοτε πιστή στον Θεόν πόλις Σιών! Πως η Σιών, η οποία ήτο πλήρης δικαίας κρίσεως, πόλις εις την οποίαν ανεπαύετο και επικρατούσε η δικαιοσύνη, τώρα δε έχουν εγκατασταθή εις αυτήν και παραμένουν φονηάδες!

Τα αργυρά νομίσματά σας είναι κίβδηλα. Οι κάπηλοί σου ανακατεύουν και νοθεύουν τον οίνον με το νερό.

Οι άρχοντές σου είναι απειθείς απέναντι του Θεού, είναι συμμέτοχοι στους κλέπτας, αγαπούν τα δώρα της αμαρτίας, επιδιώκουν και δέχονται δωροδοκίας, δια να κρίνουν μεροληπτικώς. Δεν κρίνουν με δικαιοσύνην και δεν αποδίδουν το δίκαιον εις τα ορφανά. Ούτε ενδιαφέρονται δια την απόδοσιν του δικαίου εις τας χήρας.

Δια τούτο αυτό λέγει Κυριος, ο παντοκράτωρ, ο Σαβαώθ, ο κυρίαρχος και αυθέντης του ισραηλιτικού λαού· “αλλοίμονον εις σας τους άρχοντας της Ιερουσαλήμ! Δεν θα καταπαύση ο θυμός μου εναντίον των αντιπάλων μου! Θα κάμω κρίσιν και θα επιβάλω δικαίας κυρώσεις εναντίον των εχθρών μου.

Θα απλώσω επάνω σου, ω Ιερουσαλήμ, βαρείαν την χείρα μου· θα σε περάσω από το πυρ των θλίψεων και των οδυνών, δια να καθαρισθής, όπως ο άργυρος καθαρίζεται δια του πυρός. Έτσι δε θα εξολοθρεύσω εκείνους οι οποίοι με παρακούουν. Θα εξαφανίσω από ανάμεσά σου αυτούς, που παραβαίνουν τον Νομον μου, και θα ταπεινώσω τους αλαζόνας και υπερηφάνους. Ησ.1,25                    

Ο Δούρειος ίππος του Παπισμού

Η Ουνία απετέλεσε πέτρα σκανδάλου εις τις σχέσεις Ορθοδοξίας και Παπισμού δεδομένου, ότι δι΄ αυτής, δηλαδή της Ουνίας, προσπαθεί ο Παπισμός να παραπλανήση τους Ορθοδόξους και να προσηλυτίση αυτούς εις τον Παπισμό. Η χρησιμοποίησις εν προκειμένω του όρου «παραπλάνησις» πρέπει να εκληφθή εν κυριολεξία, διότι οι Ουνίτες ενώ είναι μέλη της Παπικής «Εκκλησίας» και αναγνωρίζουν τον Πάπαν ως κεφαλή της Εκκλησίας, αποδεχόμενοι πλήρως τις πλάνες και τις αιρέσεις αυτού, εν τούτοις φέρουν το σχήμα των Ορθοδόξων κληρικών και τελούν την λατρείαν των κατά το Ορθόδοξον Τυπικόν δια να παραπλανήσουν τους αφελεστέρους. Παρά δε τας εντόνους διαμαρτυρίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας, των Θεολογικών Σχολών μας κ.λ.π. ο Πάπας εμμένει ανενδότως εις την μέθοδον αυτήν της εξαπατήσεως, η οποία άλλωστε εναρμονίζεται πλήρως προς το διαβόητον αξίωμα, το οποίον ρυθμίζει την πολιτικήν του Βατικανού, το οποίον ως γνωστόν, έχει την αρχαιοτέραν διπλωματίαν του κόσμου, ότι δηλαδή  «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Τοιαύται όμως μέθοδοι είναι απαράδεκτοι και δια στοιχειωδώς εντίμους ανθρώπους συνιστούν αληθή πρόκλησιν και σκάνδαλο όταν χρησιμοποιούνται υπό του διεκδικούντος την αποκλειστικήν εκπροσώπησιν του Χριστού επί της Γης, δηλαδή του Πάπα!

Οι Ορθόδοξοι της Κωνσταντινουπόλεως επί Νεστορίου

Μόλις διαπιστώθηκε πως ο Νεστόριος δεν δεχόταν την υποστατική ένωση των δύο φύσεων του Χριστού μας (και ως εκ τούτου απέρριπτε τον όρο "Θεοτόκος" για την Παναγία μας), οι Ορθόδοξοι εξεγέρθηκαν και εγκατέλειψαν τους ναούς που μνημονευόταν το όνομά του. Ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας αναφέρει σε επιστολή του προς τον Άγιο Κελεστίνο, Πάπα Ρώμης, πως το μεγάλο πλήθος των πιστών έχει εγκαταλείψει τους ναούς της Κωνσταντινουπόλεως, εκτός από λίγους αδιάφορους και κόλακες! Και όχι μόνο ο λαός, αλλά και οι μοναχοί και οι αρχιμανδρίτες! Συγκεκριμένα γράφει:
------------------------------------------

Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

«Οὐ γὰρ ἤθελον ἔτι κοινωνεῖν αὐτοῖς τοιαῦτα φρονοῦσιν, ὥστε καὶ νῦν ἀποσυνάκτους εἶναι τοὺς λαοὺς τῆς Κωνσταντινουπόλεως, πλὴν ὀλίγων ἐλαφροτέρων καὶ τῶν κολακευόντων αὐτόν».

Σχόλιον: Ὄπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ Ἅγιος Κύριλλος μέ τό ἐξαίσιον αὐτό κείμενον, τότε οἱ κόλακες καί οἱ ἀδιάφοροι (οἱ τοῦ «τρίτου εἴδους ἀθεΐας», κατά τόν Ἅγιον Γρηγόριον τόν Παλαμᾶν) ἦσαν ὀλίγοι. Σήμερον, οἱ κατηγορίες αὐτές τῶν «πιστῶν» ἔχουν πλεονάσει, γεγονός πού ἐξηγεῖ τόν καλπασμόν τῆς αἱρέσεως, ἀντιδράσεως μή οὔσης, πλήν τοῦ «χαρτοπολέμου» τῶν «συντηρητικῶν», βεβαίως! Ἱεροκήρυκες τῆς πνευματικῆς ἀποκοιμήσεως τοῦ ποιμνίου τοῦ τύπου τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου δέν εἶχον προφανῶς πέρασιν ἐκεῖνα τά χρόνια, μέ τίς γνωστές αἱρετικές παραινέσεις, ὅπως οἱ ἑξῆς (ἀκολουθοῦν ἀπό μνήμης παραφράσεις τοῦ ἀρχικοῦ κειμένου): «ποῖοι εἴμεθα ἐσύ κι ἐγώ πού θ' ἀντιδράσουμε, τήν ἀποτείχισιν πρέπει νά τήν ἀποφασίσουν οἱ ἀξιωματικοί καί ὄχι οἱ στρατιῶται» («Τά Δύο Ἄκρα», σ. 59), «θά παραμείνουμε εἰς κοινωνίαν μέ τήν αἵρεσιν ἄχρι καιροῦ» («Τά Δύο Ἄκρα», σ. 59), «θά παραμείνουμε στενάζοντες» («Τά Δύο Ἄκρα», σ. 69), «διαμαρτυρίες ναί, σχίσματα ὄχι» («Τά Δύο Ἄκρα», σ. 73-74) κ.λπ.

Aνάγκη Ομολογίας

Πάντοτε μεν, μάλιστα δε σήμερον είναι αναγκαία η ομολογία της Ορθοδόξου Πίστεως και η μαρτυρία της αποκεκαλυμμένης αληθείας υπό παντός πιστού, χάριν της σωτηρίας εαυτού και του πλησίον. Ούτε μόνη η πίστις, ούτε μόνη η αγάπη, ουδέ πίστις και αγάπη ομού συνιστούν τον πιστόν, εάν δεν υπάρχη και η ομολογία. Τότε ο Χριστιανός είναι ωλοκληρωμένος και ευάρεστος ενώπιον του Κυρίου, όταν εν αυτώ, ως λέγει ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης, «και η πίστις της ομολογίας προλάμπη και η αγάπη τη πίστει συμπλέκηται» (PG, 44, 928). Η ανακήρυξις της αληθείας και η ομολογία της ευσεβείας, τονίζει ο Συμεών Θεσσαλονίκης είναι αναγκαία, και ο θεμέλιος παντός πιστού (PG, 155,  36). Δεν πρέπει να σιωπώμεν το φρόνημα της αληθείας, γράφει ο Μ. Αθανάσιος, αλλά να το διαγγέλωμεν μεγαληγόρως (ΒΕΠΕΣ, 30, 205). Ο Μ. Βασίλειος εφιστά την προσοχήν, μήπως «ένοχοι του αίματος των υπό της αμαρτίας τεθανατωμένων δια της σιωπής ευρεθώμεν» (PG, 31, 1512). O δε άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς κατατάσσει την απουσίαν της ομολογίας εις «τρίτον αθεϊας είδος».