ΚΑΝΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - KANON OF THEOTOKOS

H ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΨΥΧΗ

Πηγή : Η  ΦΩΝΗ  ΤΗΣ  ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ  10 Αυγούστου 1953.

Το πρόσωπον της Θεοτόκου επέδρασε βαθέως επί της ανθρωπίνης ψυχής. Επέδρασε ως νίκη κατά της φύσεως και ως θρίαμβος της Αγνότητος. Επέδρασε με την δύναμιν της μητρικής στοργής και εγέννησε εις την περίφοβον καρδίαν του πηγάς και ποταμούς ολοκλήρους ελπίδων και παρηγορίας. Η Θεοτόκος ως πρόσωπον ιστάμενον εις το μεταίχμιον του Θείου και του ανθρωπίνου κόσμου, αποτελεί την εγγύησιν της θεώσεως του ανθρώπου και την τρανωτέραν απόδειξιν της πανηγυρικής σωτηρίας του. Ως εκ τούτου η Θεοτόκος αποτελεί την προστάτιδα των αδυνάτων, την μεσίτριαν των αμαρτωλών, την ειλικρινεστάτην και στοργικωτάτην Μητέρα των ανθρώπων. Ο άνθρωπος αγωνιζόμενος, τον τραχύτατον κατά της αμαρτίας αγώνα, πίπτων και ανιστάμενος, καταποντιζόμενος από τα κύματα της αμαρτίας και ανερχόμενος πάλιν εις την επιφάνειαν της θαλάσσης κατά τας πλήρεις ηρωϊσμού προσπαθείας του, προσβλέπει το πρόσωπον της Θεοτόκου με εμπιστοσύνην και επικαλείται εναγωνίως την βοήθειάν Της. Η επίδρασις αυτή, διεμόρφωσε ολόκληρον κύκλον εις τον εκκλησιαστικόν βίον και εξεδηλώθη πλουσίως δια της τέχνης. Εικόνες, τοιχογραφίαι, Ασματικαί ακολουθίαι, ύμνοι, τροπάρια, διάφοροι προσωνυμίαι της Θεοτόκου οφείλουν την έμπνευσιν της δημιουργίας των εις το πανσέβαστον και πολυϋμνητον όνομα της Θεοτόκου. Το πρώτον δεκαπενθήμερον του Αυγούστου έχει διατεθή εις την Θεοτόκον. Οι καθ΄ εκάστην εσπέραν αναγιγνωσκόμενοι παρακλητικοί κανόνες και η πλουσία υμνολογία της ΙΕ΄ Αυγούστου είναι η πλέον θερμοτέρα εκδήλωσις των αισθημάτων ευγνωμοσύνης του ανθρώπου προς το πρόσωπον της Θεοτόκου. Θα προσπαθήσωμεν εις τας ολίγας εναπομενούσας γραμμάς, να ρίψωμεν εν ταχύτατον βλέμμα επί ωρισμένων τροπαρίων του εσπερινού. Οι κώδωνες των εκκλησιών καλούν χαρμοσύνως τους πιστούς κατά την εσπέραν της ΙΔ΄ Αυγούστου εις τον εσπερινόν της εορτής. Η εκκλησία προκαλεί μίαν ελαφράν μελαγχολίαν, διότι μας ενθυμίζει την αδυσώπητον μοίραν, τον θάνατον. Παρ΄ όλα ταύτα όμως οι ύμνοι, το θυμίαμα μας μεταφέρουν εις μίαν ουρανίαν πραγματικότητα. Και εδώ ακούεται ο πρώτος ύμνος. «Ω του παραδόξου θαύματος! Η πηγή της ζωής εν μνημείω τίθεται, και κλίμαξ προς ουρανόν ο τάφος γίνεται». Η εισαγωγή αυτή διαλύει τελείως το αίσθημα της εκ του θανάτου λύπης. «Πηγή της ζωής» η Θεοτόκος και «κλίμαξ προς ουρανόν» ο τάφος Αυτής. Η νίκη δε αυτή της αφθαρσίας κατά της φθοράς, της ζωής κατά του θανάτου αποτελεί το περιεχόμενον «του παραδόξου θαύματος». Το τρίτον τροπάριον πλημμυρίζει με το μεγαλείον της δόξης την ψυχήν του πιστού. Δόξης υπερκοσμίου και ασυγκρίτου. «Την σην δοξάζουσιν Κοίμησιν Εξουσίαι, Θρόνοι, Αρχαί, Κυριότητες, Δυνάμεις και Χερουβίμ και τα φρικτά Σεραφείμ». Δεν συμμετέχει όμως μόνον ο πνευματικός κόσμος εις την αποκορύφωσιν αυτήν της Δόξης. Εν συνεχεία «Αγάλλονται γηγενείς επί τη Θεία σου δόξη κοσμούμενοι». Και το πλέον καταπλήσσον βασιλικόν μεγαλείον συντρίβεται προ της δόξης της Θεοτόκου «Προσπίπτουσι βασιλείς» συνεχίζει ο υμνωδός. Πλήρες πνευματικής γοητείας και τέχνης το δοξαστικόν. Συντεχθέν και εις τους οκτώ ήχους αποτελεί ένα θαύμα μουσικής αρμονίας και εκφράσεως ιδεών. Κατ΄ αρχήν παρουσιάζει τους αποστόλους, συνηγμένους «Θεαρχείω νεύματι» μεταφερομένους «υπό νεφών μεταρσίω..» και περιστοιχίζοντας το «ζωαρχικόν σκήνος» το οποίον «εξόχως ησπάζοντο». Σκηνή αφαντάστου ωραιότητος, εκμηδενίζουσα τον υλικόν κόσμον και τα στενά όρια του χρόνου και του χώρου. Την σκηνήν αυτήν διαδέχεται μία άλλη σκηνή, προκαλούσα ρίγη συγκινήσεως. Πλησίον των μαθητών εμφανίζονται «Αι υπέρταται των ουρανών δυνάμεις συν τω οικείω Δεσπότη» Και αύται «το θεοδόχον και ακραιφνέστατον σώμα προπέμπουσι τω δέει κρατούμεναι». Ποίαν αγανάκτησιν αισθάνεται κανείς εναντίον των τεράτων εκείνων υπανθρώπων, τα οποία τολμούν δι΄ απρεπών φράσεων να βεβηλώσουν το όνομα της Θεοτόκου, όταν αυταί αι ουράνιαι δυνάμεις δονούνται από σεβασμόν προς το πρόσωπόν Της και πόσον πλανώνται οι προτεστάνται, οι οποίοι δεν αποδίδουν την οφειλομένην τιμήν εις την Παναγίαν παρθένον και Θεοτόκον! Η Ιερά και σεβασμία πομπή κατά την υπέροχον σύλληψιν του υμνογράφου προχωρεί. Πένθιμος χαρά συνοδεύει την πομπήν και αι ουράνιαι δυνάμεις, χαίρονται τρόπον τινά, δια την τιμητικήν αυτήν συνοδείαν, «εβόων ταις ανωτέραις ταξιαρχίαις. Ιδού η παντάνασσα θεόπαις παραγέγονεν. Άρατε πύλας και ταύτην υπερκοσμίως υποδέξασθε την Του αενάου φωτός Μητέρα». Κατά τρόπον θίγοντα την ασέβειαν και τον εγωϊσμόν των θνητών «αι υπέρταται των ουρανών δυνάμεις» ομολογούν, ότι τόσον υπέροχον είναι το μεγαλείον της Θεοτόκου ώστε «ατενίζειν ουκ ισχύομεν», και «ταύτη άξιον γέρας απονέμειν αδύνατον». Επειδή «η παγγενής των βροτών σωτηρία γέγονεν δια Ταύτης». Τέλος ο υμνογράφος, εν επιλόγω, εκσπά εις γοεράν επίκλησιν προς την Θεοτόκον, η οποία παραμένει συν ζωηφόρω Βασιλεί ζώσα, όπως δια πρεσβειών Της περιφρουρή και σώζει από πάσης προσβολής την νεολαίαν». Όστις αναγιγνώσκει ή ακροάται ψαλλόμενον το ανωτέρω δοξαστικόν θαυμάζει το ύψος της καθαρότητος, εις το οποίον δύναται να φθάση ο άνθρωπος και ασυναισθήτως δακρύει συγκρίνον τούτο με την βρωμεράν πεζότητά του. Όλη η ακολουθία του εσπερινού είναι διηνθισμένη από ωραίας εικόνας, αναφερομένας εις το πρόσωπόν Της και δι΄ ων εξαίρεται το μεγαλείον Της. Εις εν τροπάριον της Λιτής αποκαλείται «ουρανών υψηλοτέρα»  «χερουβείμ ενδοξοτέρα»  «πάσης κτίσεως τιμιωτέρα». Αλλού «πανάμωμος νύμφη και μήτηρ της ευδοκίας του πατρός η Θεώ προορισθείσα εις εαυτού κατοίκησιν» «Λαμπάς του απροσίτου φωτός, η σωτηρία των πιστών και ελπίς των ψυχών ημών». Επίσης εις όλα τα τροπάρια τονίζεται η συμβολή Της εις το έργον της σωτηρίας μας. Τέλος ο τόνος της παρακλήσεως συνοδεύει τον θαυμασμόν του υμνωδού «συγγενούς οικειότητος μη επιλάθη Δέσποινα» «πρέσβευε άχραντε, σωθήναι τας ψυχάς ημών» «Αυτόν ικετεύουσα, υπέρ ημών μη παύσης δεόμεθα, των εις Σε μετά Θεόν, τας ελπίδας θεμένων»  «λύτρωσαι κινδύνων τας ψυχάς ημών». Η ακολουθία του εσπερινού λήγει με το υπέροχον απολυτήκιον, εις το οποίον τονίζονται δύο θαύματα: Η παρθενία κατά την Γέννησιν· και μετάστασις κατά τον Θάνατον. Αποκαλείται Μήτηρ ζωής και παρακαλείται,  όπως δια των πρεσβειών της λυτρώση εκ θανάτου τας ψυχάς ημών. Εκ της ακολουθίας του εσπερινού συγκινείται η ευσεβής ψυχή. Παρηγορείται δια τας θλίψεις της ζωής και νικά τελείως τον φόβον του θανάτου. Εξέρχεται της εκκλησίας ο πιστός με την βαθείαν πεποίθησιν, ότι βαδίζει υπό την σκιάν της Θεοτόκου. Προστατεύεται από την αγάπην Της. Τίποτε δεν είναι δύσκολον εις την ζωήν. Τίποτε επικίνδυνον. Ω! φίλοι μου συναμαρτωλοί. Οι οφθαλμοί μας βαρύνονται από τα θεάματα της αμαρτίας και η καρδία βαθύτατα πληγωμένη εκ της κακίας αισθάνεται την ανάγκην μιας γλυκυτάτης παρηγορίας. Που να προστρέξωμεν; Που αλλού από την Μητέρα της ζωής. Ας ίδωμεν χωρίς φόβον το Θείον Tης Μεγαλείον, ας ζητήσωμεν την ισχυράν Της Δύναμιν και ας είμεθα βέβαιοι ότι ουδείς «κατησχυμένος εκπορεύεται» εκ του Θείου αυτής Ναού.

Ο ΑΠΟΣΤ ΠΑΥΛΟΣ & TA ΜΕΓΑΛΑ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΑ ΤΩΝ ΔΕΣΠΟΤΑΔΩΝ

Πηγή : http://agiooros.org/viewtopic.php?f=43&t=8150

π. Θεόδωρος Ζήσης - Κυριακή Στ' Ματθαίου - Των Αγίων επτά εν Εφέσω παίδων.

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

ΕΚΤΑΚΤΟ: Η Εργασία της Κυριακής είναι βλασφημία των αντιχρίστων στην Ορθόδοξη Παράδοση.

Ε Κ Τ Α Κ Τ Η Ομιλία με το επίκαιρο θέμα: «Οι Υπουργοί Χατζηδάκης και Σκορδάς βλασφημούν την Ορθόδοξη Παράδοση ως αντίχριστοι». Ομιλητής ο π. Νικόλαος Μανώλης.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΙΕΡΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΝΑΟΣ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

Ε Κ Τ Α Κ Τ Η Ὁμιλία μὲ τὸ ἐπίκαιρο θέμα: «Οἱ Ὑπουργοὶ Χατζηδάκης καὶ Σκορδάς βλασφημοῦν τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση ὡς ἀντίχριστοι». Ὁμιλητής ὁ πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Μανώλης.

Ἡ Ὁμιλία θὰ πραγματοποιηθεῖ τὴν Τετάρτη 7 Αὐγούστου στὶς 7.30 μμ., στὸ πνευματικὸ κέντρο τοῦ Ἱεροῦ Βυζαντινοῦ Ναοῦ Προφήτου Ἡλιού τῆς Ι.Μ. Θεσσαλονίκης, στὴν διεύθυνση, Ὀλυμπιάδος 53 (ἀπέναντι ἀπὸ τὸ Ναό).

Στο πνευματικό μας κέντρο (Ολυμπιάδος 53) κάθε Τετάρτη στις 7.30 μμ, πραγματοποιείται η σύναξη νέων (και μεγαλυτέρων).
Αναλύουμε το Ευαγγέλιο της επομένης Κυριακής, καθώς επίσης σοβαρά θέματα της εκκλησιαστικής επικαιρότητας και της σύγχρονης προσωπικής, οικογενειακής και ενοριακής ζωής.

Ομιλητής ο πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Μανώλης.

εκ του Ι. Ναού

τηλέφωνον 2310273790

Απέτυχαν τότε οι παπικοί να καταλάβουν το Πατριαρχείο, το πέτυχαν τώρα με τους προδότες Πατριάρχες Αθηναγόρα και Βαρθολομαίο!!!

Πηγή : Ακαδημία Αθηνών, Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσις.

ΜΙΑ  ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ

Ο νεοεκλεγείς τον Αύγουστον του 1671 δια την θέσιν του Βαϋλου εν Κων/πόλει, Τζιάκομος Κουϊρίνι, προτιθέμενος να αναχωρήση εκ Βενετίας δια την έδραν του, εδέχθη την επίσκεψιν του Νουντσίου της Αγίας  Έδρας, όστις τω εξέθηκε το κάτωθι  διαβολικόν σχέδιον, το οποίον ο ρηθείς Κουϊρίνι υπέβαλε δι΄ εκθέσεώς του εις την Γερουσίαν.(Μiscellanea Codici—Archivio di Stato,  Τόμος 4.) :

«… εις το Πατριαρχείον της Κων/πόλεως υφίσταται τώρα μέγα σχίσμα, διότι οι υποψήφιοι Πατριάρχαι είνε τέσσαρες: Μεθόδιος, Παρθένιος, Παϊσιος και Διονύσιος. Εξ άλλου, οκτώ Έλληνες  μητροπολίται είνε κρυφά καθολικοί και θερμοί θιασώται της ενώσεως των δύο Εκκλησιών. Ούτοι τρέφουν από καιρού τα αισθήματα ταύτα, αλλ΄ εδίσταζον, εκ φόβου μήπως αποκαλυφθούν, να τα εκδηλώσουν. Τώρα όμως νομίζουν ότι επήλθεν η κατάλληλος ώρα, ίνα προβούν εις πραξικόπημα, επιτυγχάνοντες ώστε να καταλάβη τον Πατριαρχικόν θρόνον εις Καθολικός, όστις θα παρεχώρει εις όλους τους «μισσιοναρίους» της Ρωμαϊκής Εκκλησίας να διαδώσουν την Καθολικήν Πίστιν. –Εκ πείρας ούτοι γνωρίζουν ότι τούτο δεν είναι καθόλου δύσκολον, αρκεί να υπάρχη η υποστήριξις πρεσβευτού τινος μεγάλης Δυνάμεως εν Κων/πόλει, εφόσον είναι γνωστόν ότι ο Κύριλλος Λούκαρις, καίτοι ήτο μεστός σφαλμάτων και αιρεσιών, όχι μόνον εξελέγη, αλλά και παρέμεινε Πατριάρχης επί 27 σχεδόν έτη, μόνον και μόνον χάρις εις την προστασίαν του Ολλανδού Πρέσβεως και δεν απεχώρησε του Πατριαρχείου, παρά μετά τον θάνατον του εν λόγω πρέσβεως. Και προ αυτού ακόμη, ο Πατριάρχης Νεόφυτος, παρέμεινεν επί 21 περίπου έτη, χάρις εις την προστασίαν του Άγγλου πρέσβεως και θα παρέμενε και περισσότερον χρόνον, αν ο ίδιος, λόγω γήρατος, δεν απεχώρει εις το Μοναστήριον της Αγίας Μονής εν Χίω, όπου και απέθανεν. Οι εν λόγω Μητροπολίται ανέφερον ότι δύναται δια πολύ μεγαλείτερον λόγον να εκλεγή και διατηρηθή εις Καθολικός Πατριάρχης, αν οι Καθολικοί πρεσβευταί και ιδία ο της Αυλής της Βιέννης, ο της Γαλλίας και ο της Γαληνοτάτης Αυθεντίας της Βενετίας, ήθελον τον προστατεύσει. Οι εν λόγω Μητροπολίται είνε: ο Ιγνάτιος της Χίου, ο Ιάκωβος της Άνδρου, ο Ιωσήφ επίσκοπος της Σάμου, ο Παρθένιος αρχιεπίσκοπος Μυτιλήνης, Παρθένιος μητροπολίτης Μεθύμνης, Ζαχαρίας μητροπολίτης Νάξου και Θεοφάνης. Οι Μητροπολίται ούτοι συνεννοήθησαν να επιτύχουν την εκλογήν ενός εξ αυτών, διότι άλλους Καθολικούς δεν γνωρίζουν, και αν η Αυτού Αγιότης ο Πάπας ή το Ιερόν Σωματείον της προπαγάνδας, έχουν γνώσιν περί υπάρξεως και άλλου τινός Καθολικού, θα ευχαριστηθούν να το μάθουν οι ειρημένοι, οι οποίοι δεν επιζητούν άλλο τι, παρά να περιέλθη το Πατριαρχείον εις χείρας ενός Καθολικού.                                                                                                                    

Οι εν λόγω Μητροπολίται απέστειλαν ένα εξ αυτών ήτοι τον Μητροπολίτην της Νάξου εις Ρώμην, ίνα ενεργήση παρά τη Αγία Έδρα και τω Ιερώ Σωματείω της Προπαγάνδας και διαβιβασθούν θερμαί συστάσεις προς τον εν Βιέννη Αυτοκράτορα, προς τον Βασιλέα της Γαλλίας  και την Δημοκρατίαν της Βενετίας, όπως υποστηριχθή το ιερόν τούτο σχέδιον και ασφαλώς θα επιτευχθή το ποθούμενον, αν δοθούν εις τους Πρεσβευτάς ωρισμέναι έγγραφοι διαταγαί.                                                                                                                                                                              

Ο κίνδυνος είναι μέγας, διότι, αν γνωσθή σχετικόν τι εις τους σχισματικούς, όχι μόνον θα ματαιωθή η εκλογή, αλλά διατρέχουν και κίνδυνον δια την ζωήν των οι ρηθέντες ιεράρχαι και δη κατά τρόπον ακατανόμαστον. Προ τοιούτου κινδύνου, είναι απαραίτητος η σιωπή η απόλυτος. Δια τούτο οι εν λόγω Ιεράρχαι δεν ηθέλησαν να διατυπώσουν εγγράφως τας προθέσεις των, ίνα μη τυχόν πέση το έγγραφον εις χείρας των Τούρκων ή των σχισματικών. Διότι εν τοιαύτη περιπτώσει η ζωή των θα διέτρεχεν άμεσον κίνδυνον. Το ίδιον συνέβη και με τον Γαβριήλ μητροπολίτην Γάνου και Χώρας, όστις απηγχονίσθη, διότι τω ευρέθη μία επιστολή σταλείσα εις Μόσχαν. Συκοφαντηθείς αδίκως, απηγχονίσθη δημοσία εις την πύλην του Πατριαρχείου. Ο Πατριάρχης Παρθενάκης απηγχονίσθη δια την αυτήν αιτίαν εκ μιάς επιστολής του, εις τρόπον ώστε οι εν λόγω Μητροπολίται έχοντες υπ΄ όψιν τα παραδείγματα ταύτα, έκριναν προτιμότερον και ασφαλέστερον να εμπιστευθούν το σπουδαίον μυστικόν εις την Ρώμην δι΄ απεσταλμένου παρά να διακινδυνεύσουν την έγγραφον διατύπωσίν του.

ΦΥΛΑΓΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ.

Αυτό μας συμβουλεύει ο Όσιος Φιλόθεος ο Σιναϊτης λέγοντας: 

«Με κάθε προσοχή, την κάθε ώρα και στιγμή ας φυλάξουμε την καρδιά μας από λογισμούς, που θαμπώνουν τον ψυχικό καθρέφτη, στον οποίον εικονίζεται και φανερώνεται φωτεινός ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος είναι η σοφία και η δύναμη του Θεού Πατέρα (Α΄ Κορ. Α:24 ). 
Ας ζητούμε ακατάπαυστα μέσα στην καρδιά μας την βασιλεία των ουρανών, τον κόκκον του σινάπεως, το μαργαριτάρι και το προζύμι και όλα τα άλλα θα τα βρούμε μέσα μας μυστικά, αν βέβαια καθαρίσουμε τα μάτια του νου. Γι’ αυτό ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είπε: «Η βασιλεία του Θεού είναι μέσα σας» (Λουκ. ΙΖ:21 ), και με αυτό εφανέρωσε ότι η θεότητα μένει μέσα στην καρδιά». 

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, δεν ανεκήρυξε δια του στόματος της επιστήμης του, ως πρώτην αρχήν της ζωής τον αγώνα δια την αυτοσυντήρησιν; Τούτο τι άλλο είναι, αν όχι πρόκλησις εις την ανθρωποφαγίαν; Δεν σημαίνει τούτο: άνθρωπε, αγωνίσου δια την αυτοσυντήρησιν με όλα τα μέσα; Αγωνίσου, εάν παρουσιασθή ανάγκη και δια της ανθρωποφαγίας; Το σπουδαιότερον όλων είναι να κρατηθή τις εις την ζωήν. Πως; Τούτο δεν υπόκειται εις τον έλεγχον της συνειδήσεως. Η ζωή είναι σφαγείον εις το οποίον ο ισχυρότερος έχει δικαίωμα να σφάξη τον ασθενέστερον. Επί πλέον, οι αδύνατοι άνθρωποι είναι «υλικόν» δια τους ισχυροτέρους. Επειδή ούτε Θεός υπάρχει ούτε ψυχή, όλα επιτρέπονται εις τον άνθρωπον δια την αυτοσυντήρησιν. Επιτρεπτή είναι η αμαρτία, επιτρεπτόν το κακόν, επιτρεπτόν το έγκλημα. Η θετικιστική επιστήμη ανεκήρυξεν ότι παν ό,τι γίνεται γίνεται κατά τους φυσικούς νόμους.

Εν τω φωτί Σου οψόμεθα Φως- Το φαρμακείο ..της ψυχής

Ήταν πολύ περήφανος για τον μοναχογιό του ο κ. Μιχάλης ο Φαρμακοποιός ….Καλός στα γράμματα από μικρός....φιλομαθής ,φιλόδοξος και υπάκουος …από μικρός …Γι αυτό και δεν τα λυπήθηκε τα τόσα χρήματα που ξόδεψε για να τον σπουδάσει έξω …βλέπετε εκείνα τα χρόνια ήταν καλύτερα να σπουδάσει κανείς στο εξωτερικό …γι αυτό δεν νοιάστηκε …με όλη του την καρδιά κάθε μήνα του έστελνα τα ….χρειαζούμενα. Και δεν λάθεψε …Ο γιός του τέλειωσε τις σπουδές του στην φαρμακευτική και επέστρεψε στην πατρίδα …με το πτυχίο στο χέρι …Χαρά …δάκρυα ευτυχίας και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Κύριο …Αυτό το ευχαριστώ ήταν αλλιώτικο …κάθε μέρα έστρεφε τα μάτια του έστω και για λίγες στιγμές στην εικόνα του αγκαθοστεφανωμένου Χριστού ,αυτή που 30 χρόνια τώρα έστεκε πάνω από τον πάγκο του …μα τώρα το ένιωθε πιότερο από κάθε άλλη φορά αυτό το ευχαριστώ….

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Η χρησιμότητα της Βουλγαρίας

Κωνσταντίνος Χολέβας.

Κάθε χρόνο στις 2 Αυγούστου το κράτος των Σκοπίων και η Βουλγαρία έρχονται σε αντιπαράθεση για την πατρότητα της εξέγερσης του Ιλιντεν κατά των Τούρκων το 1903. Η εξέγερση ονομάζεται έτσι διότι με το παλαιό ημερολόγιο έγινε στις 20 Ιουλίου, εορτή του Προφήτη Ηλία. (Ιλιντεν = ημέρα του Ηλία). Τα Σκόπια θεωρούν τους κομιτατζήδες πρωτεργάτες του «μακεδονικού έθνους», ενώ η Σόφια τιμά τους εξεγερθέντες ως Βούλγαρους πατριώτες.

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more