Μετά τους Λάθρο, Αφαίρεσαν Κεφάλαιο για τον Ποντιακό Ελληνισμό από την Ιστορία της Γ’ Λυκείου

Με την αθρόα και ανεξέλεγκτη είσοδο των  λαθρομεταναστων συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς η ισλαμοποιηση της Ελλαδα … Με την ιστορία της χώρας μας να υφίσταται πόλεμο έτσι ώστε αυτή η ευλογημένη γωνιά του πλανήτη να μετατραπεί σε ένα προτεκτοράτο όπως ορίζει η  Ν.Τ.Π… Τα σχέδια της οποίας στηρίζει μέχρι κεραίας η άθεη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ…
Προβληματισμό προκαλεί η απόφαση του υπουργείου Παιδείας να αφαιρέσει από την εξεταστέα ύλη της Γ’ Λυκείου κεφάλαιο που αφορά τον Ποντιακό Ελληνισμό, η οποία έχει αναστατώσει τόσο την κοινότητα των Ποντίων όσο και τη Νέα Δημοκρατία. Παράλληλα προκαλεί ερωτήματα η στάση της ηγεσίας του υπουργείου, η οποία αρνείται να απαντήσει στο ερώτημα που έθεσε η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος σχετικά με τη σκοπιμότητα μιας τέτοιας ενέργειας.
Με ανακοινώσεις τους, ο βουλευτής της Ν Δ. κ. Θεόδωρος Φορτσάκης, ο οποίος προέρχεται από τον ακαδημαϊκό χώρο, και η βουλευτής της Ν.Δ. κ. Σοφία Βούλτεψη επιτέθηκαν στην κυβέρνηση κάνοντας λόγο για «προμελετημένες ενέργειες», ενώ καλεί το υπουργείο να σεβαστεί την Ιστορία της πατρίδας και να απέχει από κάθε σκόπιμη ενέργεια στρεφόμενη κατά των απανταχού Ποντίων και του συνόλου του Ελληνισμού.
Η υπόθεση είχε ξεκινήσει από τον Ιούνιο, όταν με επιστολή της η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος ζήτησε την άμεση επανένταξη του εν λόγω κεφαλαίου στην ύλη της Γ’ Λυκείου. Μάλιστα η επιστολή της ήταν σε αρκετά «σκληρή γλώσσα» κάνοντας λόγο για «πειθάρχηση στις εντολές της Aγκυρας», για «λευκές σελίδες της ιστορίας» και για «επιβράβευση του συνωστισμού».

http://sfairika.gr/

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Αξίζει να θυσιάσουμε θέσεις και αξιώματα για την αντίστασή μας στον Οικουμενισμό

http://katihisis.blogspot.gr/2015/08/2015_22.html

https://www.youtube.com/watch?v=QFftoTqk9qE

Το εικόνισμα της Παναγίας . Αληθινή Ιστορία

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=43&t=11314

O γέρο Χαραλάμπης έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του με την νοσταλγία της χαμένης του πατρίδας. Σκεφτόταν συνέχεια το όμορφο χωριό του κοντά στην Προύσα και τα μάτια του βούρκωναν. Μ’ αυτόν τον καημό έφυγε για την ζωή.

Συχνά έπαιρνε στην αγκαλιά του τον εγγονό του τον Μπάμπη, και του μιλούσε για το χωριό του. Του περιέγραφε πως ήταν η εκκλησία, το σχολείο που έμαθε τα πρώτα του γράμματα, την πλατεία που έπαιζε. Με μεγάλη λεπτομέρεια του περιέγραφε το σπίτι που γεννήθηκε, παντρεύθηκε, απέκτησε τα παιδιά του. Ο Μπάμπης μεγάλωσε και σπούδασε στην Αθήνα. Πάντα όμως θυμόταν τον παππού του…..

Κύριε εδοκιμασάς με και έγνως με

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 22 Αυγούστου 2015

Αγαθονίκου και συν αυτώ.

Ὁ μάρτυρας Ἀγαθόνικος ἦταν ἀπὸ τὴ Νικομήδεια, καὶ τὸν συνέλαβε ὁ κόμης Εὐτόλμιος, ὁ ὁποῖος, ὅταν ἐπέστρεφε ἀπὸ τὴν περιοδεία του στὸν Πόντο, ὅπου εἶχε πάει γιὰ νὰ καταδιώξει χριστιανούς, στὴν Κάρπη βρῆκε τὸν Ζωτικό, ποὺ τὸν θανάτωσε μαζὶ μὲ τοὺς μαθητές του.

Ἐκεῖ ἔμαθε ὅτι ὁ πρίγκιπας τῆς πόλης ἔγινε χριστιανὸς ἀπὸ κάποιο Ἀγαθόνικο. Τότε, συνέλαβε τὸν πρίγκιπα καὶ τὸν Ἀγαθόνικο, καὶ ἀφοῦ τοὺς τιμώρησε μαζὶ μὲ ἄλλους χριστιανούς, κατόπιν ὅλους μαζὶ τοὺς ὁδήγησε στὸν βασιλιά, ποὺ βρισκόταν στὴ Θρᾴκη. Ἀλλὰ στὸ δρόμο, κοντὰ σὲ ἕνα χωριὸ ὀνομαζόμενο Ποταμός, σκότωσε τοὺς Ζήνωνα, Θεοπρέπιο, Ἀκίνδυνο καὶ Σεβηριανό, διότι ἀπὸ τὶς πολλὲς πληγὲς ποὺ εἶχαν στὰ πόδια τους, δὲν μποροῦσαν πλέον νὰ βαδίσουν. Ὅταν ἔφθασε στὸ χωριὸ Ἄμμους κοντὰ στὴ Σιλυβρία, μὲ βασιλικὴ διαταγὴ ἀποκεφάλισε, ἔτσι ὅπως τοὺς εἶχε δεμένους, τὸν Ἀγαθόνικο, τὸν πρίγκιπα καὶ τοὺς ἄλλους χριστιανούς.
Ἔτσι, ὅλοι ἀκολούθησαν τὸ παράδειγμα τοῦ ἐσφαγμένου Ἀρνίου, τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἄξια θὰ συναριθμηθοῦν μ' αὐτοὺς ποὺ θὰ εἶναι «γεγραμμένοι ἐν τῷ βιβλίῳ τῆς ζωῆς τοῦ ἀρνίου». Δηλαδή, μὲ αὐτοὺς ποὺ θὰ εἶναι γραμμένοι στὸ βιβλίο τῆς αἰώνιας ζωῆς τοῦ Ἀρνίου, δηλαδὴ τοῦ Χριστοῦ.

Εάν οι ορθόδοξοι χριστιανοί ηκολούθουν επισκόπους φρονούντας τα των ετεροδόξων, που τότε Ορθοδοξία;

Εάν όμως αυτήν την γνώμην ( του Αγίου Ιγνατίου) ηκολούθουν πάντες οι χριστιανοί κατά γράμμα, να ακολουθούν δηλαδή τους επισκόπους εις πάντα, αλλοίμονον τότε, ούτε Ορθοδοξία, ούτε Εκκλησία, ούτε Ορθόδοξος χριστιανός θα υπήρχε σήμερον. Εάν οι ορθόδοξοι χριστιανοί ηκολούθουν τους πατριάρχας και επισκόπους, Απολιναρίους, Μακεδονίους, Ευτυχέας, Διοσκόρους, Σαββελιο-Σεβήρους, Ευσεβίους, Αθηναγόρους, Βαρθολομαίους και μυρίους άλλους, και εδέχοντο και ησπάζοντο τα φρονήματά των, που τότε Ορθοδοξία; Που χριστιανός ευσεβής και ορθόδοξος; Και τι λέγω ανθρώπους πατριάρχας και μητροπολίτας, και δεν λέγω Συνόδους; Διότι 348 τον αριθμόν συνήλθον εν έτει 754 εν Κωνσταντινουπόλει, Πατριάρχαι, Μητροπολίται, Επίσκοποι κ.λ.π. Ο αριθμός 348 είναι πολύ σεβαστός. Εν τούτοις τον τότε πατριάρχην Κωνσταντίνον και τον βασιλέα Κοπρώνυμον και τους 348 Μητροπολίτας, πολλοί μοναχοί, κληρικοί και λαϊκοί δεν τους ήκουσαν, απεσχίσθησαν απ’ αυτών, τους ήλεγχον και τους απεκάλουν κακοδόξους και εικονομάχους. Άρα γε οι τοιούτοι είναι σχισματικοί, αιρετικοί, κακόδοξοι, κολασμένοι, αναθεματισμένοι, και μαζί με αυτούς και ημείς που προσκυνούμεν και σεβόμεθα, σχετικώς και κατά την παράδοσιν, τας αγίας εικόνας;

Ημείς έχομεν την γνώμην και ομολογούμεν ότι είναι άξιοι παντός επαίνου διότι παρήκουσαν και απεσχίσθησαν, και ηξιώθησαν ουρανίων στεφάνων δια την παρακοήν των εκείνην, και σήμερον τους προσκυνούμεν και τιμώμεν ως Αγίους (Γερμανός, Νικηφόρος, Μεθόδιος, Ταράσιος, Στέφανος, Θεόδωρος, Θεοφάνης, Θεόδωρος ο Στουδίτης κ.λ.π.), την δε σύνοδον εκείνην ονομάζομεν παράνομον, μιαράν και Καϊαφικόν συνέδριον…

(Από επιστολήν του μακαριστού πατρός Φιλοθέου Ζερβάκου προς τον Επίσκοπόν του, σταλείσα το 1930).

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΕΡΒΟΣ ΔΟΓΜΑΤΟΛΟΓΟΣ OΣΙΟΣ ΠΑΤΗΡ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ

«Διαίρεσις, σχίσμα της Εκκλησίας είναι πρωτίστως ένα πράγμα οντολογικώς αδύνατον. Δεν υπήρξε ποτέ διαίρεσις της Εκκλησίας, και δεν είναι δυνατόν να υπάρξη, πλην υπήρξε και θα υπάρξη έκπτωσις εκ της Εκκλησίας. Κατά καιρούς απεσπάσθησαν και εξεβλήθησαν από την μοναδικήν αδιαίρετον Εκκλησίαν οι αιρετικοί και σχισματικοί, οι οποίοι έκτοτε έπαψαν να αποτελούν μέλη της Εκκλησίας και μέρη του θεανθρωπίνου σώματός της.
Έτσι έχουν κατ’ αρχήν αποκοπή οι Γνωστικοί, κατόπιν οι Αρειανοί, …, κατόπιν οι Ρωμαιοκαθολικοί, κατόπιν οι Προτεστάνται, …».


[Ιουστίνου Πόποβιτς, «Δογματική της Ορθοδόξου Εκκλησίας (Γαλλική μετάφραση) Τόμος 4ος, σελ. 181, Lausanne 1995 - Ἀναδημοσιεύτηκε στόν «Ὀρθόδοξο Τύπο» στίς 29/6/2007 ]

«Ορθόδοξος Τύπος» : Το Π.Σ.Ε. χρηματοδοτεί τους φονείς Μαρξιστάς και τους Μιλιταριστάς.

Να αποχωρήση εξ αυτού η Εκκλησία της Ελλάδος.

Το Παγκόσμιον Συμβούλιον Εκκλησιών ωμολόγησε προ δεκαημέρου επισήμως δια του διαβοήτου πλέον γενικού γραμματέως του κ. Φίλιπ Πότερ ότι χρηματοδοτεί, εκτός των μαρξιστικών κινημάτων της Αφρικής, και διάφορα άλλα μιλιταριστικά κινήματα και ομάδες, αι οποίαι δρουν εις όλον τον κόσμον. Αι νέαι αυταί δηλώσεις του γεν. γραμματέως του Π.Σ.Ε. μιας καθαρώς σιωνιστικής οργανώσεως, επροκάλεσαν την αγανάκτησιν της Κοινής Γνώμης και εγκύρων κύκλων της Ευρώπης, διότι υπό την εκκλησιαστικήν προσωνυμίαν χρηματοδοτούνται οι δολοφόνοι και υποστηρίζεται η βία και η τρομοκρατία.

Το Περιβόλι της Παναγίας αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας !!! --- Του αείμνηστου Ιωάννου Κορναράκη, Ομοτίμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Αθηνών.

«Ο Θεός ήλθοσαν έθνη εις την κληρονομίαν σου, εμίαναν τον ναόν τον άγιόν σου, έθεντο Ιερουσαλήμ ως οπωροφυλάκιον» (Ψαλμ. 78, 1)


Η επέλαση της παπικής αιρέσεως, τον Νοέμβριο του 2006, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, μετέβαλε το Άγιο Όρος ή μάλλον την πνευματική του ηγεσία, τους ηγουμένους των είκοσι Ι. Μονών του, σε εγκαταλελειμμένο και έρημο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας!

Ο λαός του Θεού, το πλήρωμα της Εκκλησίας, ανέμενε την άμεση, δυναμική παρέμβαση του Αγίου Όρους στα διαδραματισθέντα στο Φανάρι, με την επίσκεψη-συλλειτουργία του Πάπα, ως αυτονόητη παρουσία ορθόδοξης αντιδράσεως και μαρτυρίας, όπως ακριβώς συνέβη στο παρελθόν επί Πατριάρχου Αθηναγόρα, με την άρση των αναθεμάτων, όταν σύσσωμο το Άγιο Όρος, η πνευματική του ηγεσία, διέκοψε τη μνημόνευση του ονόματός του!

«Παυσάσθω ἡ καινοτομία μιαίνειν τήν ἀρχαιότητα».

Ἡ αὐθεντία καί ἡ Παράδοση τῆς ἀρχαίας Οἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ μόνη βάση καί τό μόνο ἀσφαλές κριτήριο πιστότητας ἤ ἀποκλίσεως μιᾶς συγχρόνου Ἐκκλησίας. Κάθε Ἐκκλησία, πού καινοτομεῖ, ἀποκόπτει τόν ἑαυτό της αὐτομάτως ἀπό τήν ἑνότητα μέ τήν ἀρχαία Οἰκουμενική Ἐκκλησία. Ὁ πάπας Ρώμης Κελεστῖνος Α΄, σύγχρονος τοῦ ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας, προσηλωμένος στήν ἐκκλησιαστική ἀρχαιότητα, διεκήρυξε:  «Παυσάσθω ἡ καινοτομία μιαίνειν τήν ἀρχαιότητα».

Oι Πατέρες έλεγον δια τον Αββάν Σισώην τα εξής περί των τελευταίων στιγμών της ζωής του.

Όταν επρόκειτο να αποθάνη ο Αββάς Σισώης και οι πατέρες εκάθηντο κοντά εις το κρεββάτι του, έλαμψεν έξαφνα το πρόσωπόν του πάρα πολύ και λέγει προς αυτούς χαρούμενος: Ιδού, ήλθεν ο Αββάς Αντώνιος. Μετ΄ ολίγας στιγμάς με λαμπρόν πάλιν πρόσωπον είπε: Να, τώρα ήλθεν ο χορός των Προφητών, και το πρόσωπόν του έλαμψε περισσότερον. Μετ΄ ολίγας στιγμάς με λαμπρόν πάλιν πρόσωπον είπε: Να τώρα προσήλθεν ο χορός των Αποστόλων, και εφαίνετο ως να συνωμίλλει με μερικούς αοράτους επισκέπτας.                                                                 

Οι παριστάμενοι γέροντες τον παρεκάλεσαν και του έλεγον:                                                                     

--Πάτερ, με ποίον ομιλείς;  

Διωγμός εντός των τειχών της Διοικούσης Εκκλησίας

 του Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Κάθε φορά που θυμάμαι – και συμβαίνει αυτό συχνά, σχεδόν καθημερινά – ότι μερικοί αδελφοί διώκονται όχι γιατί είναι άδικοι, όχι γιατί παρανομούν, όχι γιατί καταπατούν θείες εντολές, αλλά γιατί είναι δίκαιοι, είναι ζηλωτές, είναι ηθικοί και τηρούν με ακρίβεια τις εντολές του Θεού, αισθάνομαι και εγώ τον πόνο των αδελφών, τον βιώνω ως ιδικό μου και αγανακτώ... από τη συμπεριφορά των διωκτών, οι οποίοι κινούνται με συγκαλυμμένη εχθρότητα και πάντα στο όνομα της τήρησης της κανονικής τάξης της Εκκλησίας και της πιστής εφαρμογής των όσων από αιώνες ισχύουν στην παράδοσή της!

" Ορθόδοξος Τύπος" -- αριθ. φ. 63 : Τα Παπικά κόλπα :

ΤΑ  ΠΑΠΙΚΑ  ΚΟΛΠΑ

Ο λύκος σαν εγέρασε και το αρνί να πιάση

δεν μπόραγε ο δύστυχος, είπε να αλλάξη στάσι.

Έλα του έλεγε, κοντά, να ζούμε αγαπημένα,

εχθροί πια να μην είμαστε και να γενούμε ένα.

Αν έλθω, είπε το αρνί, εσύ θα φας εμένα.

Τότε δεν θάμαστε πια δυό. Στ΄ αλήθεια θάμαστε ένα.

Κι΄ ο Πάπας, που δεν έπιανε Ορθόδοξο κανένα,

Τώρα μας λέγει: «ένωσι» κι΄ «αγάπη», «νάμαστε ένα».

Τ΄ αρνιά της μάνδρας του Χριστού νοιώθουν τα τράγκα – τρούγκα,

Και δεν θα μπουν να φαγωθούν στην Παπική τη στρούγκα.

Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής γράφει στην «Έβδομη Εκατοντάδα διαφόρων καφαλαίων» για την υπερηφάνεια και την κενοδοξία:

Είναι ιδίωμα της υπερηφανείας να αρνείται ότι ο Θεός είναι ο δημιουργός της αρετής και της φύσεως. Και ιδίωμα της κενοδοξίας είναι να δέχεται διακρίσεις στην φύσι των ανθρώπων, ώστε να υποτιμά ορισμένους. Φυσικό γέννημά τους είναι η έπαρση, που είναι σύνθετη έξη κακίας και περιέχει θεληματική άρνηση του Θεού και άγνοια της φυσικής ισοτιμίας όλων.

Tου αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

…Όπως ήδη εξήγησα εφαρμόζοντας την αγιογραφική αλήθεια ότι «ο Θεός αγάπη εστί» η Εκκλησία έρχεται να αγκαλιάσει την οικουμένη, τον κάθε άνθρωπο και να τον ανεβάσει στη θέωση. Αντίθετα, η οικουμενιστική κίνηση διαστρέφοντας την ευαγγελική αλήθεια θεοποιεί την αγάπη. Αλλά αγάπη χωρίς την αλήθεια είναι απάτη. Και ο οικουμενισμός είναι η πιο βδελυρή απάτη. Παρουσιάζεται και προβάλλεται ως μία αγαπητική κίνηση, φιλάνθρωπη και φιλενωτική, που δεν ενοχλείται από τα δόγματα, στην πραγματικότητα όμως όχι απλώς τα κονιορτοποιεί, αλλά τα υποκαθιστά. Ισοπεδώνει την αλήθεια και την εξισώνει με την πλάνη, υποβιβάζει τη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία στη σειρά της πανσπερμίας των αιρέσεων. Αν πρότυπο της αγάπης είναι η αγαπητική σχέση, που ενώνει τα τρία πρόσωπα της αγίας Τριάδος, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι αυτά τα πρόσωπα έχουν το ομοούσιον και δι΄ αυτού συνιστούν τον ένα Θεό. Αντίστοιχα, χωρίς ομοφροσύνη και ταύτιση στα δογματικά θέματα, κάθε λόγος και εκδήλωση περί αγάπης μόνο σατανική παγίδα μπορεί να είναι. 

Εγκώμιον Γ΄ εις την πάνσεπτον Κοίμησιν της Θεομήτορος , Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός

http://xristianorthodoxipisti.blogspot.ca/2015/08/blog-post_21.html?spref=fb

Μετάφραση - Λογοτεχνική απόδοση: Δημήτρης Σταθόπουλος

1. Όποιοι έρωτα νιώθουνε για κάτι, συνηθίζουνε να μιλάν αδιάκοπα γι' αυτό και να το φέρνουνε μέρα και νύχτα στη σκέψη τους. Μη με κατακρίνετε, λοιπόν, που για τρίτη φορά τώρα έκαμα τούτο δω το έφύμνιο στη μάνα του Θεού μου, για να της το προσφέρω σαν αποχαιρετιστήριο δώρο στην έξοδό της.

Στην πραγματικότητα όμως τούτο το δώρο μου δεν είναι προσφορά σ' εκείνη, αλλά σε μένα τον ίδιο και σε σένα, θείε και ιερέ λαέ, που παραστέκεσαι δω γύρω.

Κι αυτό γίνεται με το να στρώσω τραπέζι με τροφές που δεν είναι μονάχα σωτήριες κι ωφέλιμες στις ψυχές, αλλά και ταιριαστές στην ιερή τούτη νύχτα· και με το να γενώ έτσι νοικοκύρης πνευματικής χαράς.