MHTΡ. AITΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ κ.ΚΟΣΜΑΣ:
Γνωρίζουμε ότι μία Εκκλησία ίδρυσε ο Θεάνθρωπος
Κύριος. Συνέχεια αυτής της Εκκλησίας αποτελεί η Αγία μας Ορθόδοξος Ανατολική
Εκκλησία. Άλλη Εκκλησία δεν υπάρχει.Οι παπικοί και οι προτεστάντες δεν
αποτελούν εκκλησία, δεν έχουν ιερωσύνη και Θεία Χάρι. Κυριαρχούνται από
ανθρωποκεντρισμό και εκκοσμίκευσι, είναι ξένοι από αγιοπνευματική ζωή. Κάθε
σχέσι μαζί τους, εφʼ όσον ο πάπας και οι προτεστάντες δεν δέχονται να
παραχωρήσουν τη θέσι τους στον Θεάνθρωπο Χριστό, είναι αποστασία και άρνησι της
σωτηρίου αληθείας. Επίσης, κάθε σχέσι με τις νεοεποχίτικες ιδέες των
οικουμενιστών, που θέλουν να ζυμώσουν με τις διάφορες ψευτοθρησκείες την
αμώμητη Ορθοδοξία, είναι αποστασία. Όταν σήμερα παρατηρούμε άμβλυνσι του
ορθοδόξου φρονήματος και τάσεις κοινωνίας με όλους τους κακοδόξους αυτούς, ενώ
παραμένουν αμετανόητοι, δεν ζούμε την αποστασία από την Ορθόδοξο αλήθεια;
Πόσο χρήσιμη είναι η Τουρκία για τη Δύση;
Κωνσταντίνος Χολέβας,
Οι πρόσφατες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή δείχνουν ότι η λεγόμενη Αραβική Άνοιξη τείνει να μεταβληθεί σε φθινόπωρο, διότι ήδη οι ελπίδες για κάτι καλύτερο φυλλορροούν. Για δε τις Χριστιανικές μειονότητες υπάρχει ανησυχία ότι αντί για Άνοιξη έρχεται Χειμώνας. Ο Τούρκος Πρωθυπουργός Ερντογάν προβληματίζεται με τα μηνύματα που λαμβάνει από την Αίγυπτο, όπου ο Ισλαμιστής Μόρσι προσπάθησε να αξιοποιήσει τον κοινοβουλευτισμό για να επιβληθεί, αλλά τελικά ανετράπη από τη συνεργασία του στρατού και των «φιλελευθέρων» στοιχείων της πολιτικής ζωής.
H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more
Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)
ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΡΟΟΔΟΣ
Παρατηρήσατε πρώτον τας βασικάς αρχάς της ευρωπαϊκής ουμανιστικής προόδου,
δηλαδή την μεταφυσικήν της. Είναι σαφές δι΄ όλους τους φυσιολογικούς οφθαλμούς,
ότι ο ευρωπαϊκός ανθρωπιστικός πολιτισμός συστηματικώς αμβλύνει την αίσθησιν
της αθανασίας, έως ότου αυτή εξαφανισθή εντελώς, ούτως ώστε να ισχυρίζεται ο
Ευρωπαίος άνθρωπος, όπως ο Νίτσε, «σαρξ είμαι και μόνον σαρξ». Τούτο δε
σημαίνει: είμαι θνητός και μόνον θνητός. Επεκράτησεν ούτως εις την Ευρώπην το
σύνθημα: ο άνθρωπος είναι θνητόν ον. Τούτο αποτελεί την «φόρμουλαν» του
ουμανιστικού ανθρώπου και την ουσίαν της προόδου του. Πρώτον υποσυνειδήτως και
εν συνεχεία συνειδητώς, συστηματικώς και επί τούτω εκαλλιεργείτο εις τον
Ευρωπαίον άνθρωπον δια της φιλοσοφίας, της επιστήμης και του πολιτισμού του η
συνείδησις ότι ούτος είναι εξ ολοκλήρου θνητός. Η επίγνωσις αυτή διεμορφούτο
βαθμηδόν εις την εξής πεποίθησιν: ο θάνατος είναι αναγκαιότης. Ο θάνατος
αναγκαιότης! Υπάρχει μεγαλυτέρα φρίκη και προσβολή και περίγελως; Ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου
είναι αναγκαίος δια τον άνθρωπον! Είπατέ μου, υπάρχει εδώ ίχνος λογικής, έστω
και της ελαχίστης, έστω και εκείνης του νηπίου, ή ακόμη εκείνης των εντόμων;
Μήπως τυχόν ο Ευρωπαίος άνθρωπος πνιγμένος και αλεσμένος εις τον μύλον του
θανάτου, που λέγεται γη, έχασε και το τελευταίον μόριον του νου και έχει πέσει
εις παραλήρημα;
Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: και τι εστι καρδία ελεήμων;
Και είπε: Καύσις καρδίας υπέρ πάσης της κτίσεως, υπέρ των ανθρώπων και των ορνέων και των ζώων και των δαιμόνων, και υπέρ παντός κτίσματος. Και εκ της μνήμης αυτών και της θεωρίας αυτών ρέουσιν οι οφθαλμοί αυτού δάκρυα. Εκ της πολλής και σφοδράς ελεημοσύνης, της συνεχούσης την καρδίαν, και εκ της πολλής καρτερίας σμικρύνεται η καρδία αυτού, και ου δύναται βαστάσαι ή ακούσαι ή ιδείν βλάβην τινά ή λύπην μικράν εν τη κτίσει γινομένην. Και δια τούτο και υπέρ των αλόγων και υπέρ των εχθρών της αληθείας και υπέρ των βλαπτόντων αυτόν εν πάση ώρα ευχήν μετά δακρύων προσφέρει, του φυλαχθήναι αυτούς και ιλασθήναι αυτοίς, ομοίως και υπέρ της φύσεως των ερπετών, εκ της πολλής αυτού ελεημοσύνης της κινουμένης εν τη καρδία αυτού αμέτρως καθ΄ ομοιότητα του Θεού.
(Λόγος 81).
(Λόγος 81).
Άγ. Νικόδημος o Αγιορείτης : Αδελφοί και πατέρες, ματαίως κατοικείτε εις τα όρη και τα βουνά· μάταιοι είναι όλοι οι ασκητικοί σας αγώνες και κόποι και ιδρώτες
Άγ. Νικόδημος προς τους αντικολλυβάδες μοναχούς του Αγίου Όρους: Ει γαρ και ουκ ήθελον παντελώς ειπείν, ουδέ γράψαι εις χάρτην ταύτα, δια το αιδέσιμον του μοναχικού και ασκητικού τάγματος, αλλ΄ αναγκάζομαι, ίνα γράψω ολίγα τινά, ένεκεν αληθείας και δικαιοσύνης. Δεύτερον αίτιον ταύτης (Ομολογίας) εστάθη, το μίσος οπού τρέφουν εις την καρδίαν τους οι κατήγοροι ημών, και πάντων των αδελφών οπού φυλάττουν την εν Σαββάτω περί των μνημοσύνων της Εκκλησίας Παράδοσιν· και ακολούθως η εκκρίζωσις του τοιούτου μίσους, ήτις ελπίζεται να γένη, συνεργούσης της θείας Χάριτος, δια της Ομολογίας και Απολογίας ημών ταύτης. Κάμνομεν τέλος της Ομολογίας και Απολογίας ημών ταύτης, και λέγομεν τούτο το σύντομον μεν, αλλά γενναίον και αληθέστατον: Αδελφοί και πατέρες, εάν δεν εκριζώσετε το μίσος από την καρδίαν σας, και δεν εμφυτεύσετε την αγάπην, και εάν δεν παύσετε από τας κατά των αδελφών σας δυσφημίας, να ηξεύρετε—και σύγγνωτε ημίν δια την τόλμην—ότι ματαίως κατοικείτε εις τα όρη και τα βουνά· μάταιοι είναι όλοι οι ασκητικοί σας αγώνες και κόποι και ιδρώτες· να ειπούμεν και μεγαλύτερον: μαρτύριον αισθητόν, εάν υπομείνητε δια τον Χριστόν, έχετε δε μίσος και δεν αγαπάτε τους αδελφούς σας, μάταιον είναι το τοιούτον μαρτύριόν σας.
Κυριολεκτικά ισοπεδώθηκαν όλα όσα επί χίλια και πλέον έτη εχώριζαν και χωρίζουν – και θα χωρίζουν – τους αιρετικούς Παπικούς από τους Ορθοδόξους.
Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, ευλογείτε.
Με την ευκαιρία αυτής της επικοινωνίας μαζί σας θέλουμε να εκφράσουμε για άλλη μια φορά το σεβασμό, αλλά και την ευγνωμοσύνη μας, διότι μας έχετε δεχθή στην Ιερά Μητρόπολή Σας και επί των ημερών Σας και με τις ευλογίες Σας το Ιερό Ησυχαστήριό μας ανδρώθηκε και ταπεινά διακονεί στο χώρο της Αγίας Ορθοδοξίας μας. Όμως η επικοινωνία μας αυτή έχει και έναν άλλο λόγο, σύγχρονο και επείγοντα, τα γενόμενα δυστυχώς τελευταία στο Οικουμενικό Πατριαρχείο μας με την εκεί επίσκεψη του Πάπα.
Ασφαλώς λοιπόν και γνωρίζετε τα γενόμενα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο κατά την 30η Νοεμβρίου 2006, μεταξύ του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου και του Πάπα Ρώμης κ. Βενεδίκτου, τα οποία και υπερέβησαν κάθε προηγούμενο, ως προς τις παραβάσεις των Ιερών Κανόνων και γενικά των ιερών και οσίων της ακαινοτόμητης Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Κυριολεκτικά ισοπεδώθηκαν όλα όσα επί χίλια και πλέον έτη εχώριζαν και χωρίζουν – και θα χωρίζουν – τους αιρετικούς Παπικούς από τους Ορθοδόξους. Μόνο προσχηματικά και τυπικά δεν υπήρξε και το «κοινόν Ποτήριον» ακόμη. Αυτό γίνεται σταδιακά και μεμονωμένα προς το παρόν. Αλλ’ όμως ήδη από το 1965, μετά την αντικανονική και μονομερή «άρση των αναθεμάτων», το όνομα του αιρεσιάρχου Πάπα έχει αναγραφή στα Δίπτυχα του Πατριαρχείου και μνημονεύεται «σιωπηρώς» ως ομόπιστος Πατριάρχης Ρώμης και μάλιστα ως πρώτος τη τάξει!
Με την ευκαιρία αυτής της επικοινωνίας μαζί σας θέλουμε να εκφράσουμε για άλλη μια φορά το σεβασμό, αλλά και την ευγνωμοσύνη μας, διότι μας έχετε δεχθή στην Ιερά Μητρόπολή Σας και επί των ημερών Σας και με τις ευλογίες Σας το Ιερό Ησυχαστήριό μας ανδρώθηκε και ταπεινά διακονεί στο χώρο της Αγίας Ορθοδοξίας μας. Όμως η επικοινωνία μας αυτή έχει και έναν άλλο λόγο, σύγχρονο και επείγοντα, τα γενόμενα δυστυχώς τελευταία στο Οικουμενικό Πατριαρχείο μας με την εκεί επίσκεψη του Πάπα.
Ασφαλώς λοιπόν και γνωρίζετε τα γενόμενα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο κατά την 30η Νοεμβρίου 2006, μεταξύ του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου και του Πάπα Ρώμης κ. Βενεδίκτου, τα οποία και υπερέβησαν κάθε προηγούμενο, ως προς τις παραβάσεις των Ιερών Κανόνων και γενικά των ιερών και οσίων της ακαινοτόμητης Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Κυριολεκτικά ισοπεδώθηκαν όλα όσα επί χίλια και πλέον έτη εχώριζαν και χωρίζουν – και θα χωρίζουν – τους αιρετικούς Παπικούς από τους Ορθοδόξους. Μόνο προσχηματικά και τυπικά δεν υπήρξε και το «κοινόν Ποτήριον» ακόμη. Αυτό γίνεται σταδιακά και μεμονωμένα προς το παρόν. Αλλ’ όμως ήδη από το 1965, μετά την αντικανονική και μονομερή «άρση των αναθεμάτων», το όνομα του αιρεσιάρχου Πάπα έχει αναγραφή στα Δίπτυχα του Πατριαρχείου και μνημονεύεται «σιωπηρώς» ως ομόπιστος Πατριάρχης Ρώμης και μάλιστα ως πρώτος τη τάξει!
Ο Αγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: Η Παιδεία και τα Θρησκευτικά
Κωνσταντίνος
Χολέβας
Πολιτικός
Επιστήμονας-Συγγραφέας.
Στις 14 Ιουλίου το Γένος των Ορθοδόξων Ελλήνων τιμά τη μνήμη του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου. Αξίζει να ξαναδιαβάσουμε τα πάμπολλα έργα του και να διδαχθούμε από την σοφία του.Ο Αγιος εκοιμήθη στις 14-7-1809 στο κελλί των Σκουρταίων κοντά στις Καρυές του Αγίου Όρους σε ηλικία 60 ετών. Πολλά εγράφησαν και θα γραφούν για την προσφορά του στο υπόδουλο τότε Γένος μας και στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Σήμερα θα προσπαθήσουμε να αξιολογήσουμε τη μορφή του ως πρότυπο παιδείας και ως δάσκαλο με όλη τη σημασία της λέξης.
Ο νεαρός τότε Νικόλαος Καλιβούρτσης, πριν καρεί μοναχός και λάβει το όνομα Νικόδημος, έμαθε τα πρώτα γράμματα στην γενέτειρά του, τη Νάξο. Στη συνέχεια παρακολούθησε επί 5 έτη μαθήματα στην περίφημη Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης.
Διέπρεψε σε όλους τους τομείς της γνώσεως, αλλά διεκρίνετο εξ ίσου και για το ήθος του.
H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more
Ὁ ἅγιος Ἡσύχιος σὲ λόγο του πρὸς τὸν Θεόδουλο τοῦ γράφει:
«Νὰ φοβᾶσαι τὸν Θεὸ καὶ νὰ φυλάγεις τὶς ἐντολές Του, καὶ νοερὰ καὶ αἰσθητά. Γιατί ἂν βιάσεις τὸν ἑαυτό σου νὰ τηρεῖ τὶς θεῖες ἐντολὲς νοερά, λίγες φορὲς θὰ χρειασθεῖς αἰσθητοὺς κόπους γιὰ τὴν τήρησή τους . Ἂν ὁ ἄνθρωπος δὲν κάνει τὸ θέλημα καὶ τὸν νόμο τοῦ Κυρίου μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά του, οὔτε
ἐξωτερικῶς μπορεῖ νὰ τὸ κάνει εὔκολα»
.
ἐξωτερικῶς μπορεῖ νὰ τὸ κάνει εὔκολα»
.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)