Η ΗΣΥΧΙΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΑΡΑ ΤΩ ΠΑΛΑΜΑ -- Αθωνικά άνθη

«… ούτω γινόμεθα ναός Θεού, όταν μη φροντίσι γηϊναις το συνεχές της μνήμης διακόπτηται… αλλά πάντα αποφυγών ο φιλόθεος επί τον Θεόν αναχωρή» Μ. Βασίλειος.

Η Ησυχία δεν αποτελεί διακοσμητικόν τι πλαίσιον της προσευχής. Είναι το αναγκαίον περιβάλλον της. Εν τοις θορύβοις «το μοναδικόν του νου, καθ’ ο συνίσταται ο εντός και όντως Μοναχός, δυαδικόν, έστι δ’ ότε και πολυσχιδές, καθίσταται». Η διάσπασις του ενιαίου της ψυχής καθιστά αδύνατον την αληθή προσευχήν. Διασπάται το «μοναδικόν» του νου εις «δυαδικόν» ή και «πολυσχιδές» εκ των συνομιλιών και από αυτής της θέας των ανθρώπων. Εν αναλύσει, και αυτή η προσδοκία ελεύσεώς τινος προκαλεί σύγχυσιν. Αλλά και γράφων ο Ησυχαστής προς τινα, έστω και πνευματικά, πάλιν δεν δύναται ν’ αποφύγη την περισπώσαν τον νουν μέριμναν. Και αν μεν πρόκειται περί προκοψάντων εις τας αρετάς και δια της αγάπης ενωθέντων μετά του Θεού, η ζημιά είναι μικρά, διότι αίρεται μόνον η άμεσος και ειλικρινής μυστική ένωσις.

ΘΕΟΤΟΚΕ ΠΑΡΘΕΝΕ

 

Ο Άγιος Νικόδημος για την Υπεραγίαν Θεοτόκον : Είναι Θεός μετά τον Θεόν :

«Χωρίς την μεσιτείαν της Κυρίας Θεοτόκου κανένας ούτε άγγελος, ούτε άνθρωπος, δύναται να πλησιάσει εις τον Θεόν. Επειδή και Αυτή μοναχή ευρίσκεται μεθόριον αναμεταξύ της ακτίστου και κτιστής φύσεως. Αυτή μόνη είναι Θεός άμεσος μετά τον Θεόν και έχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος, ως ούσα μήτηρ αληθώς του Θεού και Αυτή μοναχή είναι, όχι μόνον ο θησαυροφύλαξ όλου του πλούτου της Θεότητος, αλλά και ο διαμοιραστής εις όλους, και αγγέλους και ανθρώπους, όλων των από Θεού διδομένων εις την κτίσιν υπερφυσικών ελλάμψεων και θείων και πνευματικών χαρισμάτων».

Τη ΚΑ΄ (21η) του μηνός Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Αποστόλου ΘΑΔΔΑΙΟΥ, του και Λεββαίου καλουμένου.

Θαδδαίος ο Απόστολος πατρίδα είχε την Έδεσσαν, Εβραίος ων κατά το γένος και άριστα γεγυμνασμένος εις τας θείας Γραφάς. Ούτος λοιπόν αναβάς εις τα Ιεροσόλυμα, ίνα προσκυνήση, κατά τας ημέρας Ιωάννου του Βαπτιστού, και ακούσας τούτου το κήρυγμα, και υπερθαυμάσας την αγγελικήν ζωήν του, εβαπτίσθη υπ’ αυτού. Μετά ταύτα, βλέπων τον Δεσπότην Χριστόν και τα άπειρα θαύματα, όσα ετέλει, ακούσας δε και την διδασκαλίαν του, ηκολούθησεν αυτόν έως το σωτήριον πάθος.

Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ -- Του αειμνήστου Ανδρέου Θεοδώρου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Παν. Αθηνών.

«Χαίρε, αναστάσεως τύπον εκλάμπουσα·                                                        

χαίρε, των Αγγέλων τον βίον εμφαίνουσα.»

Δια της εν δόξη αδιαφθόρου μεταστάσεως Αυτής εις τα φωτεινά σκηνώματα του ουρανού η Θεοτόκος Μαρία εκλάμπει τον εντελή τύπον της αναστάσεως. Ό,τι ηδύνατο να λάβη το ποίημα εκ της ζωηφόρου εκ των νεκρών αναστάσεως κατά την ημέραν της εν δόξη επιφανείας του Χριστού, αποτυπούται ασπασίως επί της εντελεστάτης καλλονής της Παρθένου. Υπερβάσα εις δόξαν τα Χερουβίμ και τα Σεραφίμ, ήδη αναστίλβει την θεσπεσίαν μαρμαρυγήν της θεώσεως. Η στιλβηδών της χάριτος διακατέχει και διαπερά την Βασίλισσαν των ουρανών. Η θεόμορφος καλλονή της νέας εξ αναστάσεως κτίσεως πληρούται εν τη θεονύμφω Κόρη της Βασιλείας. Το θαύμα της αναστάσεως αστράπτει επί της Μητρός της Ζωής, ανακλώμενον επ΄ Αυτής εκ της υπερφυούς χάριτος του Υιού, της πηγής πάσης αναστάσεως και ζωής! (Ιω. 11, 25). Ενδιαιτωμένη εις τα σεπτά σκηνώματα του ουρανού η Άνασσα – Μήτηρ εμφαίνει τον εν δόξη άϋλον βίον των Αγγέλων. Υπερβάσα την φθοράν, εισήλθεν αμετακλήτως εις τον αιώνιον χώρον της αφθαρσίας. Ομοδίαιτος των Αγγέλων χορεύει περί το τρισήλιον φως, εσθίει τον άρτον της Βασιλείας, μετέχει της μακαρίας δόξης του Θεού. Δεχομένη το μακάριον φως, αποστίλβει τούτο εις το κτιστόν και έγχρονον πεδίον της ζωής. Είναι εξάγγελος των θείων ιδιοτήτων, υποφήτης των αρρήτων μυστηρίων της Τριάδος. Εν τη Θεοτόκω – Μητρί συνοψίζεται πάσα κτιστή και άκτιστος καλλονή, πάσα φυσική και πνευματική ωραιότης, το άϋλον κάλλος των αγγέλων και η ευγένεια της εν τω ανθρώπω Χριστοφόρου εικόνος. Εν τη Μητρί ο Υιός αποτυποί τους θεοειδείς χαρακτήρας Αυτού, την θεοείδειαν του εξ Αυτής προσλήμματος του πληρώσαντος του πάντα της θεομόρφου ευκλείας του χριστολογικού θαύματος!

Άγιος Συμεών ο Ν. Θεολόγος στα «Πρακτικά και Θεολογικά Κεφάλαιά» του:

Ο ΘΕΟΣ ΣΥΝΕΡΓΕΙ ΦΑΝΕΡΑ ΚΑΙ ΚΡΥΦΑ.

«Ο Θεός δεν αφήνει ποτέ εκείνους, που προσέρχονται ανεπιφύλακτα σε Αυτόν, δεν τους αφήνει να πέσουν στην αμαρτία χωρίς σηκωμόν, αλλά όταν βλέπει ότι δεν έχουν την δύναμη, συμπράττει και βοηθεί, τους προσφέρει ενίσχυση από ψηλὰ και τους φέρνει κοντά Του. Συνεργεί και φανερά και κρυφά, και έτσι, που αυτοί να μη το συνειδητοποιούν, και αλλιώς, με τρόπον συνειδητόν, έως ότου, αφού ανεβούν όλην την κλίμακα, προσεγγίσουν σε Αυτόν και ενωθούν εξ ολοκλήρου με Αυτόν και λησμονήσουν όλα τα επίγεια και βρεθούν μαζί του εκεί ψηλὰ —είτε με το σώμα τους είτε χωρίς το σώμα, δεν γνωρίζω— να ζουν μαζί Του και να απολαμβάνουν τα απόρρητα αγαθά».

84 πολίτες παρεμβαίνουν απαιτώντας Εθνική Στρατηγική απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις

 Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή και τα ονόματα των ακαδημαϊκών και πολιτών που συνυπογράφουν

Στρατηγική κατευνασμού ή Εθνική Στρατηγική;

Εδώ και μέρες το τουρκικό ερευνητικό σκάφος Ορούτς Ρέϊς και η συνοδεία του κινούνται εντός της – σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο – ελληνικής υφαλοκρηπίδας πραγματοποιώντας έρευνες. Ταυτόχρονα, επίσημες ή ημιεπίσημες δηλώσεις από την πλευρά της γειτονικής χώρας δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία για τα σχέδια και τις προθέσεις της.

Ο Δούρειος ίππος του Παπισμού

Η Ουνία απετέλεσε πέτρα σκανδάλου εις τις σχέσεις Ορθοδοξίας και Παπισμού δεδομένου, ότι δι΄ αυτής, δηλαδή της Ουνίας, προσπαθεί ο Παπισμός να παραπλανήση τους Ορθοδόξους και να προσηλυτίση αυτούς εις τον Παπισμό. Η χρησιμοποίησις εν προκειμένω του όρου «παραπλάνησις» πρέπει να εκληφθή εν κυριολεξία, διότι οι Ουνίτες ενώ είναι μέλη της Παπικής «Εκκλησίας» και αναγνωρίζουν τον Πάπαν ως κεφαλή της Εκκλησίας, αποδεχόμενοι πλήρως τις πλάνες και τις αιρέσεις αυτού, εν τούτοις φέρουν το σχήμα των Ορθοδόξων κληρικών και τελούν την λατρείαν των κατά το Ορθόδοξον Τυπικόν δια να παραπλανήσουν τους αφελεστέρους. Παρά δε τας εντόνους διαμαρτυρίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας, των Θεολογικών Σχολών μας κ.λ.π. ο Πάπας εμμένει ανενδότως εις την μέθοδον αυτήν της εξαπατήσεως, η οποία άλλωστε εναρμονίζεται πλήρως προς το διαβόητον αξίωμα, το οποίον ρυθμίζει την πολιτικήν του Βατικανού, το οποίον ως γνωστόν, έχει την αρχαιοτέραν διπλωματίαν του κόσμου, ότι δηλαδή  «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Τοιαύται όμως μέθοδοι είναι απαράδεκτοι και δια στοιχειωδώς εντίμους ανθρώπους συνιστούν αληθή πρόκλησιν και σκάνδαλο όταν χρησιμοποιούνται υπό του διεκδικούντος την αποκλειστικήν εκπροσώπησιν του Χριστού επί της Γης, δηλαδή του Πάπα!

Ἄν ποτέ ἀνασυνταχθῇ ἡ Ὀρθοδοξία καί γίνῃ Πανορθόδοξος Σύνοδος, αὐτή θά μακαρίσῃ τούς ἁγνούς ἀγνωνιστάς τοῦ 1924 -- Του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητού Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Οἱ «Π/Ηται» πού ἀντέδρασαν τό 1924 εἰς τήν Μασονικήν μεταρρύθμισιν τοῦ ἑορτολογίου, ἡ ὁποία, ὡς γνωστόν, ἦτο τό πρῶτον ΠΡΑΚΤΙΚΟΝ βῆμα πρός τόν Οἰκουμενισμόν, ἀντιστοιχοῦν πρός τούς ἀντιδράσαντας εἰς τήν εἰκονομαχικήν ψευδο-σύνοδον τοῦ 754. Ἄν ποτέ ἀνασυνταχθῇ ἡ Ὀρθοδοξία καί γίνῃ Πανορθόδοξος Σύνοδος, αὐτή θά μακαρίσῃ τούς ἁγνούς ἀγνωνιστάς τοῦ 1924 καί θ' ἀναθεματίσῃ ὅσους κατόπιν ἐπρόδωσαν τόν ἱερόν ἀγῶνα χέρι-χέρι μέ τούς Οἰκουμενιστάς Μεταξάκην, Παπαδόπουλον καί ὅσους κατόπιν ἠκολούθησαν τήν γραμμήν τῶν δύο αὐτῶν «νέων Λουθήρων».