Η ΚΑΜΠΑΛΑ ΚΑΙ «ΤΟ ΔΕΝΔΡΟ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ» -- τοῦ Ἰωάννου Μηλιώνη, ἐκπαιδευτικοῦ.

Καββάλα, Καμπάλα ἤ Καμπαλά ὀνομάζεται ἡ ἀπόκρυφη παράδοση τῶν Ἑβραίων. Ἡ Καμπαλά ἔχει τίς ρίζες της στήν Τορά, τήν Ἑβραϊκή Βίβλο καί στό Ταλμούδ[1] καί περιλαμβάνει στοιχεῖα προφορικῶν παραδόσεων πολλῶν αἰώνων, μεταξύ τῶν ὁποίων Γνωστικισμοῦ, Νεοπλατωνισμοῦ καί Χριστιανισμοῦ.

Ἡ λέξη, στά Ἑβραϊκά, σημαίνει «παράδοση - ἀποδοχή» ἤ «ἀντιστοιχία» καί εἶναι, λένε, μία «ἐσωτερική μέθοδος, πειθαρχία καί σχολή σκέψης στόν ἑβραϊκό μυστικισμό». Ὁ ὁρισμός τῆς Καμπαλᾶ ποικίλλει ἀνάλογα μέ τό ἱστορικό καί τούς στόχους ὅσων τήν ἀκολουθοῦν, ἀπό τή θρησκευτική της προέλευση -ὡς ἀναπόσπαστο μέρος τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ-, ἕως τίς μεταγενέστερες προσαρμογές της στόν δυτικό ἐσωτερισμό -ὅπου διαδόθηκε στό εὐρύτερο κοινό τῆς Δύσης ἀπό τόν φιλόσοφο, οὐμανιστή καί ἐσωτεριστή Τζιοβάνι Πίκο ντελά Μιράντολα (Giovanni Pico della Mirandola, 1463–1494) τόν 15ο αἰώνα- ὡς «Χριστιανική Καμπαλά» καί «Ἑρμητική Καμπαλά».

Εγκώμιον εις τον μέγαν Προφήτην Ιερεμίαν.

«Εγκωμιαζομενου δικαίου ευφρανθήσονται λαοί» (Παρ. κθ:2)                                                         

Νόμος είναι μεταξύ των ευγενεστέρων και δικαιοτέρων ανθρώπων να σέβωνται περισσότερον όλων και φιλικώς να συμπεριφέρωνται προς εκείνους, οίτινες διετήρησαν το της φιλίας αυτών δείγμα αμόλυντον και αγνόν υπέρ των φίλων και όταν ακόμη ούτοι περιέπεσαν εις δυσκόλους περιστάσεις και πειρασμούς. Δια του νόμου τούτου νομίζω, ότι πρέπει να τιμάται και Αυτός ο της Δικαιοσύνης Θεός, περισσότερον παντός άλλου, διότι άπασαν την δικαιοσύνην ενομοθέτησε δια τους ανθρώπους. Εάν δε καιροί πονηροί και στενοχωρίαι δοκιμάζουσι τους προς τον Θεόν φίλους, τίνες άλλοι θα ηδύναντο τάχα να κριθώσιν ως περισσότερον φίλοι προς τον Θεόν, εκτός των παλαιών Αγίων Προφητών, οίτινες έζησαν εις εποχήν, κατά την οποίαν τα έργα της ευσεβείας καθ’ ολοκληρίαν απεπνίγοντο και πάντες οι άνθρωποι, οι μεν δεν εγνώριζον ουδέ ότι υπάρχει Θεός, οι δε, θαυμάζοντες φάσματα τινά και σκοτεινά απεικονίσματα δαιμονίων, εσύροντο όπισθεν της πεπλανημένης αυτών διανοίας.

Τη Α΄ (1η) Μαϊου, μνήμη του Αγίου Προφήτου ΙΕΡΕΜΙΟΥ.

Ιερεμίας, ο θαυμάσιος του Κυρίου Προφήτης, ήτο ηγιασμένος εκ κοιλίας μητρός του, διότι ούτω λέγει περί αυτού ο Θεός· «Προ του με πλάσαι σε εν κοιλία, επίσταμαί σε και προ του σε εξελθείν εκ μήτρας, ηγίακά σε, Προφήτην εις έθνη τέθεικά σε» (Ιερεμ. α: 5)· κατήγετο δε εκ της Αναθώθ και ήκμασε χκ΄ (620) έτη προ Χριστού. Ούτος ο Άγιος Προφήτης μετά την άλωσιν της Ιερουσαλήμ υπό του Ναβουχοδονόσορος, βασιλέως της Βαβυλώνος, κατήλθεν εις τας Τάφνας της Αιγύπτου, τας ελληνιστί ονομαζομένας Δάφνας και εκεί, προφητεύων, ελιθοβολήθη υπό του λαού του Ισραήλ, του καταφυγόντος εις Αίγυπτον, αποθανών δε ενεταφιάσθη εις τον τόπον του παλατίου του βασιλέως Φαραώ, οπότε οι Αιγύπτιοι εδόξασαν και ετίμησαν αυτόν, διότι ευηργετήθησαν παρ’ αυτού, επειδή, δια προσευχής του, ενεκρώθησαν αι ασπίδες, αι οποίαι εξωλόθρευον τους Αιγυπτίους, καθώς ενεκρώθησαν επίσης και τα θηρία, τα οποία ευρίσκονται εντός των υδάτων της Αιγύπτου και τα οποία οι μεν Αιγύπτιοι ονομάζουσιν εφώθ, οι δε Έλληνες κροκοδείλους.

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΝΕΑΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΟΥ ΘΩΜΑ.

ΟΤΙ ΑΙ ΠΛΗΓΑΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΦΥΓΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΜΑΣ.    

Είτα λέγει τω Θωμά· φέρε τον δάκτυλόν σου ώδε, και ίδε τας χείρας μου, και φέρε την χείρα σου, και βάλε εις την πλευράν μου· και μη γίνου άπιστος, αλλά πιστός (Ιωάν. κ: 27).                                            

Ω και να είχα σήμερον όχι μόνον φωνήν δια να ακούσετε εις όλας τας Εκκλησίας των Ορθοδόξων, αλλά και πίστιν, όσην ζητούσιν από εμέ τα πληγωμένα πλευρά του Δεσπότου μου, και τότε να φωνάξω· «Ως θαυμαστά τα έργα Σου, Κύριε, και ανεξιχνίαστοι αι οδοί σου»! Προδίδεσαι, πωλείσαι από ένα μαθητήν ο ευεργετικώτατος Διδάσκαλος, ο παντοδύναμος Θεός, ο φιλάνθρωπος Δεσπότης, και μακροθυμείς εις την άδικον προδοσίαν, δεν αποστρέφεσαι το επίπλαστον φίλημα της προδοσίας, υπομένεις τόσα και τόσα φρικτά πάθη, πληγώνεσαι όλος μετά χαράς από την κεφαλήν έως εις τους πόδας, αφήνεις το πανάγιόν Σου Σώμα να το ίδη ο ήλιος γυμνόν και ασκέπαστον, δεν εμποδίζεις τας χείρας, ως παντοδύναμος, εκείνων όπου σε καρφώνουν επάνω εις ένα ξύλον, δεν σου φαίνεται βαρύ να σχισθή η παναγία Σου πλευρά, ακόμη και εις ένα καιρόν όπου ήτο άψυχος, και ύστερον από τόσα και τόσα σημεία μιας αγάπης τόσον ασυγκρίτου και θερμοτάτης, πάλιν ζητείς να δώσης και άλλην απόδειξιν της ιδικής σου αγάπης! Ω και πως να μη φωνάξω πάλιν, ως θαυμαστά τα έργα σου, Κύριε!

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΣΧΑ ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ.

Μεγάλη λοιπόν της πίστεως η δύναμις! Θαυμάσια τα αυτής αποτελέσματα! Άπειρον το εξ αυτής κέρδος! Ζωήν χαρίζει αθάνατον! Βασιλείαν ημίν δωρείται την αιώνιον! «Ίνα πιστεύοντες», λέγει, «ζωήν έχητε εν τω ονόματι Αυτού» (Ιωάν. κ: 31), και αλλαχού· «Ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται» (Μάρκ. ιστ: 16), και εν ετέρω τόπω πάλιν· «Πίστευσον επί τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και σωθήση συ και ο οίκος σου» (Πράξ. ιστ: 31). Ώστε η πίστις σώζει. Αρκεί λοιπόν το να πιστεύση μόνον ο άνθρωπος, ίνα σωθή. Αλλά πως η αυτή θεία Γραφή λέγει· «Μέλλει ο Υιός του ανθρώπου έρχεσθαι εν τη δόξη του Πατρός Αυτού μετά των Αγγέλων Αυτού, και τότε αποδώσει εκάστω κατά την πράξιν αυτού»; (Ματθ. ιστ: 27).

Ἡ ἀλλαγή τοῦ ἑορτολογίου δέν ἔγινε γιά λόγους ἀστρονομικούς, ἀλλ' ἔγινε γιά τήν «ἕνωσιν τῶν ἐκκλησιῶν», διό καί ἀποκτᾶ δογματικόν χαρακτῆρα --- Τοῦ Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητοῦ Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Ὁ νοῦς πολλῶν εἶναι τόσον ἐσκοτισμένος, ὥστε τούς λέμε 1+1 = 2, ἀλλ' ἐκεῖνοι ἐπιμένουν ὅτι 1+1 = 3! Διά 1000ήν φοράν, λοιπόν, ἡ ἀλλαγή τοῦ ἑορτολογίου δέν ἔγινε γιά λόγους ἀστρονομικούς (ὥστε εἶναι θρησκευτικοί ἀπατεῶνες ὅσοι τό συνδέουν παραπλανητικῶς μέ τήν τήρησιν τῆς ἐαρινῆς ἰσημερίας, τό παραλληλίζουν μέ τόν 4ον ὅρον ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα κ.λπ.), ἀλλ' ἔγινε γιά τήν «ἕνωσιν τῶν ἐκκλησιῶν», διό καί ἀποκτᾶ δογματικόν χαρακτῆρα, ἐνῷ ἀφ' ἑαυτοῦ δέν εἶναι. Ἐπιπλέον, ὑπάρχουν τρεῖς (3) ἀποφάσεις Πανορθοδόξων Συνόδων (1583, 1587, 1593), οἱ ὁποῖες ἀναθεματίζουν τό «Λατινικόν Καλεντάριον» καί ἀπαγορεύουν τήν εἰσαγωγήν του εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Παρά ταῦτα, οἱ Μασσῶνοι τό εἰσήγαγον τό 1924, διά νά δημιουργήσουν σχίσμα, ν' ἀποδυναμώσουν τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καί νά τήν ὑποτάξουν εἰς τόν «πάπαν», καθότι ὑπάρχουν πολλά ἱστορικά ντοκουμέντα πού ἐδημοσιεύθησαν πρίν ἀπό τό 1924, συμπεριλαμβανομένου καί τοῦ Βασιλικοῦ Διατάγματος τῆς 25-1-1923 (Ἀρ. Φύλλου 24, Τεῦχος Α, παράγραφος 8), καί πού προβλέπουν τήν δημιουργίαν σχίσματος εἰς τήν περίπτωσιν υἱοθετήσεως τοῦ νέου ἡμερολογίου ἀπό μίαν τοπικήν Ἐκκλησίαν, χωρίς Πανορθόδοξον Συμφωνίαν. Ἡ σκόπιμος, λοιπόν, δημιουργία σχίσματος, πού προσβάλλει τό δόγμα τῆς ἑνότητος τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας, συνιστᾶ δεύτερον λόγον διά τόν ὁποῖον τό ἡμερολογιακόν εἶναι ἀρρήκτως συνδεδεμένον μέ τήν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί συνεπῶς ἔχει ΔΟΓΜΑΤΙΚΟΝ χαρακτῆρα. Οἱ διάφοροι «Νικόλαοι», «Πέτροι», «Ἄνακτες», Κοκκόρηδες, Χριστόδουλοι, Γιαννακουλόπουλοι, Ἀεράκηδες, Τρικαμηνᾶδες κ.ἄ., οἱ ὁποῖοι ἀερολογοῦν ἐπί τοῦ σοβαρωτάτου αὐτοῦ ζητήματος, ὁμιλοῦντες γιά ἰσημερίες κ.λπ., ἤτοι «ἀφήνοντας τά μῆλα καί πιάνοντας τά φῦλλα», προκειμένουν νά προκαλέσουν σύγχυσιν, εἶναι μεγάλοι αἱρετικοί καί σχισματικοί.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΣΧΑ

(Ιωάν. κ: 19 – 31).                                                                                                                                                            

Η εκ νεκρών Ανάστασις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, άνδρες αδελφοί, περισσότερον πάσης αποδείξεως πληροφορεί, ότι αυτός ούτος είναι ο Υιός του Θεού και ο λυτρωτής παντός του κόσμου. Διαστρέφουσιν οι Ιουδαίοι, ως άσπονδοι του Χριστού εχθροί, τας περί Αυτού προφητείας, τινάς μεν επί τον Ιησούν του Ναυή, τινάς δε επί τον Σολομώντα, και άλλας επί άλλους παραλόγως εφαρμόζοντες οι ανόητοι. Και τα εξαίσια δε θαύματα, τα από συλλήψεως Χριστού έως του θανάτου και της ταφής Αυτού, όμοια στοχάζονται μετά των υπό Μωϋσέως και Ηλιού και Ελισσαίου γεγενημένων. Περί δε της εκ νεκρών Αναστάσεως του Χριστού μηδέ λόγον εναντίον έχοντες, μηδέ παράδειγμα όμοιον ευρίσκοντες, επί την άρνησιν καταφεύγουσιν οι των λίθων αναισθητότεροι. Όθεν και αργύρια αρκετά έδωκαν εις τους στρατιώτας, τους τον Τάφον Αυτού φυλάττοντες, ίνα καταψευσθώσι και κηρύξωσιν, ότι οι Μαθηταί Αυτού έκλεψαν Αυτόν.

Σουηδή πρωθυπουργός : ¨Απέτυχε η ενσωμάτωση των μεταναστών και τροφοδοτήθηκε το έγκλημα¨…

Η Σουηδός πρωθυπουργός δήλωσε  ότι η ενσωμάτωση των μεταναστών απέτυχε και  τροφοδότησε το έγκλημα συμμοριών

ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ, 28 Απριλίου (Reuters) – Η Σουηδία δεν κατάφερε να ενσωματώσει τον τεράστιο αριθμό μεταναστών που έχει δεχθεί τις τελευταίες δύο δεκαετίες, οδηγώντας σε παράλληλες κοινωνίες και βία συμμοριών, δήλωσε την Πέμπτη η πρωθυπουργός Μαγκνταλένα Άντερσον, καθώς ξεκίνησε μια σειρά από πρωτοβουλίες για την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος.

Πολλοί Σουηδοί σοκαρίστηκαν νωρίτερα αυτό το μήνα μετά από βίαιες ταραχές που προκάλεσαν τραυματισμούς περισσότερων από 100 αστυνομικών. Η βία ξέσπασε όταν ένας Σουηδό-Δανός πολιτικός έκαψε το Κοράνι σε μια συγκέντρωση και συνεχίστηκε ιδιαίτερα σε αρκετές γειτονιές όπου κυριαρχούσαν οι μετανάστες.

Η Άντερσον κατηγόρησε τους εγκληματίες και με ασυνήθιστα ειλικρινή και αυτοκριτικά σχόλια, είπε ότι τόσο ο ισλαμισμός όσο και ο δεξιός εξτρεμισμός είχαν επιτραπεί να φουντώσουν στη Σουηδία.

ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

Τη αυτή ημέρα, Κυριακή Δευτέρα από του Πάσχα, τα εγκαίνια εορτάζομεν της Χριστού Αναστάσεως· και την του Αγίου Αποστόλου ΘΩΜΑ ΨΗΛΑΦΗΣΙΝ.                                                                                                                                   

Εγκαίνια ήτοι μνεία των επισήμων πραγμάτων ήτο συνήθεια εις τους Εβραίους κατ’ έτος να γίνωνται, δια να μη λησμονώνται τα μεγάλα και εξαίσια έργα, των οποίων η ενθύμησις εγίνετο διδασκαλίας και σωτηρίας υπόθεσις. Δια τούτο οι Εβραίοι πρώτον εν Γαλγάλοις εποίησαν το Πάσχα, εγκαινίζοντες, δηλαδή ανακαλούντες εις την μνήμην των, την παράδοξον διάβασιν της Ερυθράς θαλάσσης, εις την οποίαν είδον τους Αιγυπτίους υποβρυχίους από την παντοδύναμον του Υψίστου δεξιάν. Εκ ταύτης της αιτίας εγκαινίζετο και η Σκηνή του Μαρτυρίου και πολυτελώς εωρτάζετο· εντεύθεν και η Βασιλεία του Δαβίδ και τα άλλα, δια να μη λέγω αυτά εν προς εν. Επειδή λοιπόν από όλα τα Μυστήρια της Αγίας ημών Πίστεως υπερμέγιστον και υπέρ πάσαν έννοιαν και λόγον έργον τυγχάνει η του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού Ανάστασις, δια τούτο όχι μόνον κατ’ έτος αυτήν εγκαινίζομεν και εορτάζομεν, αλλά και πάντοτε και εις κάθε οκτώ ημέρας.

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ! -- Τοῦ αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ὁμοτ. Καθηγητοῦ Α.Π.Θ

Κοσμοϊστορικὸν γεγονός

Ἡ Καινή Διαθήκη καί γενικώτερα ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας τονίζει τήν σπουδαιότητα καί την ἀξία τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Αὐτή εἶναι τό θεμέλιο τῆς Ἐκκλησίας, τό περιεχόμενο τοῦ ἀποστολικοῦ κηρύγματος καί ἡ πηγή τῶν μυστηρίων, ἡ ἀπαρχή τῆς ἄλλης βιοτῆς, τήν ὁποία ὁ Χριστός ἐγκαινίασε. Ὁποιαδήποτε θρησκεία ἤ φιλοσοφικό σύστημα μπορεῖ νά σταθεῖ καί νά ἰσχύει ἀνεξάρτητα ἀπό τό πρόσωπο καί τή ζωή τοῦ ἱδρυτοῦ του, καθ᾽ ὅσον ἀποτελεῖ μία θεωρία. Π.χ. τό ἄν ὑπῆρξε Μωάμεθ ἤ ὄχι, ἄν ἦταν ἕνας προφήτης ἤ ψευδοπροφήτης καί δικτάτωρ δέν ἔχει ἰδιαίτερη σημασία γιά τό μωαμεθανισμό. Αὐτό, πού ἐνδιαφέρει, εἶναι ἡ διδασκαλία τῆς θρησκείας του. Ὁ χριστιανισμός ὅμως δέν μπορεῖ νά σταθεῖ, ἄν δέν ὑπῆρξε ἀληθινός ὁ Χριστός, δηλαδή ἄν δέν ἦταν Θεάνθρωπος καί ἄν δέν Ἀναστήθηκε. «Εἰ δέ Χριστός οὐκ ἐγήγερται», κατά τόν συλλογισμό τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, «κενόν ἄρα τό κήρυγμα ἡμῶν, κενή δέ καί ἡ πίστις ὑμῶν» (Α´ Κορ. 15, 14).

Mε τον καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου, κ. Γιώργο Κασιμάτη: Ούτε Σύνταγμα, ούτε νόμος στην Ελλάδα σήμερα