Ἀπό τήν ἐπιστολήν τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων πρός τόν Βασιλέα Μιχαήλ Παλαιολόγον -- Τοῦ Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητοῦ Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Πολλοί «ὀρθόδοξοι» σήμερον νομίζουν ἐσφαλμένως ὅτι ἡ ἐν γνώσει ἐκκλησιαστική κοινωνία, ἄμεσος ἤ ἔμμεσος, μέ σχισματο-αιρετικούς ψευδεπισκόπους τοῦ τύπου Βαρθολομαίου, Ἱερωνύμου κ.ἄ. δέν κολάζει, ἀλλ’ ἀρκεῖ ν’ αὐτοπροσδιορίζηταί τις ὡς «ἀντι-οικουμενιστής», νά γράφῃ ἀντι-οικουμενιστικά ἄρθρα κ.λπ. καί ταυτοχρόνως δύναται νά κοινωνῇ μέ τούς ὡς ἄνω ψευδεπισκόπους, κατά τήν αἵρεσιν τοῦ «δυνητικοῦ κανόνος» τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου, συμφώνως πρός τήν ὁποίαν δύναταί τις νά συμπορεύηται καί μέ τόν Χριστόν καί μέ τόν Διάβολον! Ἡ αἵρεσις αὐτή ἔχει πολλάκις καταρριφθῆ μέ βιβλία καί ἄρθρα, ὡς προφανής διαστροφή τῆς Ἀληθείας, ἀλλά παραμένει ὡς ἡ ἐπικρατοῦσα στάσις, ἐπειδή «βολεύει» τά μάλα.

Στόχος τοῦ παρόντος εἶναι νά ὑπενθυμίσωμεν, διά πολλοστήν φοράν, εἰς τούς ὀπαδούς τῆς αἱρέσεως τοῦ «δυνητισμοῦ» ἤ «ἀχρικαιρισμοῦ» ὅτι ἡ στάσις των αὐτή τούς καθιστᾶ ἐνόχους διά τά ἐγκλήματα τῶν αἱρετικῶν μέ τούς ὁποίους κοινωνοῦν.

Η δολοφονία των εθνών και η γενοκτονία των γηγενών --- Χαράλαμπος B. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Η μεγάλη επανεκκίνηση που ευαγγελίζεται η Νέα Τάξη πραγμάτων ερείδεται εις την παγκοσμιοποίηση η οποία προϋποθέτει την κατάλυση των εθνών και την πολιτισμική ταυτότητα του εκάστοτε έθνους, εξ αυτού λοιπόν του λόγου, ό,τι σχετίζεται με την εθνική συνείδηση, την ιστορική μνήμη, την γλώσσα,  βάλλεται λυσσωδώς και κατασυκοφαντείται ως επικίνδυνο δήθεν δια την δημόσια τάξη και τις διεθνείς σχέσεις.

ΑΓΡΥΠΝΕΙΤΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΡΙΣΗ --- π. Γεώργιος Αγγελακάκης

https://patergeorgiosaggelakakis.blogspot.com/

ΜΑΡΚΟΣ ΕΦΕΣΟΥ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΑΚΕΝΩΤΟΝ ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ -- Του αειμνήστου Καθηγητού Ανδρέου Θεοδώρου

Το σύμβολο στην αρχαία εκκλησιαστική γραμματεία σήμαινε δύο τινά· ή το εξωτερικό σημείο στο οποίον αισθητοποιείται σε σχέση αναλογική μία αλήθεια ή κάποιο άλλο γεγονός, γενικά μία εικονική παράσταση αναλογική – όπως ο σταυρός, η ναύς, η άμπελος, ο ιχθύς – ή, πάλιν, το σημείο εκείνο το οποίον εκφράζει την ταυτότητα ενός προσώπου και ιδιαίτερα τη θρησκευτική του ιδιότητα, την πίστη και το ιδεολογικό περιεχόμενο της συνειδήσεώς του. Με τη δεύτερη αυτή έννοια σύμβολα ήσαν οι πάσης φύσεως αρχαιοχριστιανικές ομολογίες πίστεως και τα εκκλησιαστικά σύμβολα – όπως το της Νικαίας Κων/πόλεως – η ομολογία των οποίων διέστελλεν αυτόματα τους πιστούς από τους μη πιστεύοντες ειδωλολάτρες. Στη νεώτερη θεολογική γλώσσα τα φερόμενα ως συμβολικά βιβλία ή μνημεία είναι τα ιδιαίτερα εκείνα κείμενα, στα οποία εκτίθεται συνοπτικά και σε σχέση συγκριτική ομολογιακή η πίστη της Καθολικής Εκκλησίας, καθώς και των άλλων χριστιανικών Ομολογιών, η παραδοχή της οποίας πιστοποιεί την εκκλησιαστική ταυτότητα του ομολογούντος, αν είναι δηλαδή Ορθόδοξος, Παπικός ή Προτεστάντης.

ΜΙΚΡΑ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ~ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΛΕΙΣΤΩΝ

 

Τη ΚΔ΄ (24η) Ιανουαρίου, μνήμη της Οσίας μητρός ημών ΞΕΝΗΣ και των δύο αυτής θεραπαινίδων.

Ξένης της θαυμασίας ο καινός και ξένος βίος, εις μεν την ποσότητα είναι πολύ ολίγος και βραχύτατος, εις δε την διήγησιν είναι υπερβολικά πλούσιος και ευπρεπέστατος και τόσον κατανυκτικός και γλυκύτατος, ώστε δύναται να δώση εις τους ευλαβείς ακροατάς μεγάλην ωφέλειαν. Ότι αυτή η μακαρία ήτο από γένος επιφανές και ευγενέστατον, το δε βαπτιστικόν της όνομα ήτο Ευσεβία. Οι γονείς της ήσαν φιλόθεοι, πλούσιοι άρχοντες της πρεσβυτέρας Ρώμης και ένδοξοι, εις δε την εν γένει διαγωγήν των επιφανέστεροι. Φιλαρέτως λοιπόν και χριστιανικώς ανατραφείσα, όταν έφθασεν εις ηλικίαν νόμιμον, την εζήτησεν ως νύμφην του πλούσιος τις όμοιος αυτής και εις το γένος περιφανέστατος.

Απαιτείται η ψυχή ενός Ιερεμίου, δια να παρασταθή το μέγεθος αυτής της συμφοράς!

Απείρως δριμύτερος χειμών, από της εποχής εκείνης του θείου Χρυσοστόμου, κατέλαβε την Εκκλησίαν, με την άρσιν του Αναθέματος (άρση ακοινωνησίας), της Ανατολικής Εκκλησίας κατά του Παπισμού, υπό του Αθηναγόρου την 7^ην Δεκεμβρίου του 1965, δια της οποίας εχαρακτηρίζετο ως πεπλανημένη η πορεία, της προ αυτής Εκκλησίας των Αγίων Πατέρων και Ι. Συνόδων, και με την εισαγωγήν εις τα ιερά Δίπτυχα του ονόματος του αιρεσιάρχου Πάπα, όχι μόνον, αλλά και … «πασών των Ανατολικών και Δυτικών ομολογιών»! Ω της συμφοράς! Απαιτείται η μεγαληγορία ενός Μωϋσέως, η δύναμις λόγου ενός Δαβίδ, η ψυχή ενός Ιερεμίου, η καρδιά ενός Απ. Παύλου, η γραφίς ενός Μ. Βασιλείου δια να παρασταθή το μέγεθος αυτής της συμφοράς!

----------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Δυστυχῶς, δέν ἔγινε μόνον «ἄρσις» τῶν ἀναθεμάτων, ἀλλά καί «ἄρσις» τοῦ Σχίσματος, τοὐτέστιν «ἔγινεν» ἡ περιβόητος «Ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν»! (Τά εἰσαγωγικά ὑπονοοῦν ὅτι εἰς τήν πραγματικότητα δέν ἔγινε τίποτε ἀπό αὐτά, καθότι οἱ πράξεις αὐτές δέν ἔγιναν ἀπό Ὀρθοδόξους, ἀλλ' ἀπό Οἱκουμενιστάς, ὁπότε εἶναι ἄκυρες.) Συνεπῶς, ἀπό τήν 7-12-1965 καί ἐντεῦθεν ἡ «ἐκκλησία» τῶν Οἰκουμενιστῶν εἶναι Οὐνιτική.