Έτσι, για να μη ξεχνούμε μερικά βασικά πράγματα της πίστης μας :
αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας !!!
Του κυρίου Ιωάννου Κορναράκη, Ομοτίμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Αθηνών.
«Ο Θεός ήλθοσαν έθνη εις την κληρονομίαν σου, εμίαναν τον ναόν τον άγιόν σου, έθεντο Ιερουσαλήμ ως οπωροφυλάκιον» (Ψαλμ. 78, 1)
Η επέλαση της παπικής αιρέσεως, τον Νοέμβριο του 2006, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, μετέβαλε το Άγιο Όρος ή μάλλον την πνευματική του ηγεσία, τους ηγουμένους των είκοσι Ι. Μονών του, σε εγκαταλελειμμένο και έρημο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας!
Ο λαός του Θεού, το πλήρωμα της Εκκλησίας, ανέμενε την άμεση, δυναμική παρέμβαση του Αγίου Όρους στα διαδραματισθέντα στο Φανάρι, με την επίσκεψη-συλλειτουργία του Πάπα, ως αυτονόητη παρουσία ορθόδοξης αντιδράσεως και μαρτυρίας, όπως ακριβώς συνέβη στο παρελθόν επί Πατριάρχου Αθηναγόρα, με την άρση των αναθεμάτων, όταν σύσσωμο το Άγιο Όρος, η πνευματική του ηγεσία, διέκοψε τη μνημόνευση του ονόματός του!
Αλλά η πνευματική ηγεσία του Αγίου Όρους των ημερών μας, δεν έπραξε το ίδιο!
Δεν διετράνωσε μαχητικά την ορθόδοξη μαρτυρία με το γνωστό κύρος του αγιορείτικου λόγου, ως διορθωτική παρέμβαση στις αυθαίρετες και κραυγαλέες πατριαρχικές παραβιάσεις των ι. Κανόνων της Εκκλησίας.
Αντίθετα επιβράβευσε τις πατριαρχικές αυτές αντορθόδοξες ενέργειες με τη διακήρυξη της ευλαβείας της στο πρόσωπο του κ. Βαρθολομαίου!
Έτσι οι φύλακες της Ορθόδοξης Παράδοσεως, οι πυλωροί της προστασίας και διασφαλίσεως του κύρους των Ι. Κανόνων της Εκκλησίας, εγκατέλειψαν τη θέση τους!
Αρνήθηκαν τον εαυτό τους.
Άφησαν ξέφραγο και απροστάτευτο τον αμπελώνα του Κυρίου και συσχηματίσθηκαν με τον νυν αιώνα του οικουμενισμού, του κακόδοξου χριστιανικού συγκρητισμού.
Ευθυγραμμίσθηκαν με τους νεοεποχίτικους νόες κληρικών και λαϊκών θεολόγων, αρνητών της αληθείας της Μίας, Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού, της Εκκλησίας των ι. Αποστολικών και Συνοδικών Κανόνων, της Πατερικής Παραδόσεως!
Η στάση αυτή της πνευματικής ηγεσίας του Αγίου Όρους αποστερεί σήμερα από την Ορθόδοξη Εκκλησία το φρουρό και φύλακα των παραδεδομένων αληθειών της πίστεως και της διδασκαλίας της.
Σήμερα έπαυσε να είναι το Άγιο Όρος εγγύηση και στήριξη Ορθοδοξίας, έπαλξη παρατάξεως μαρτύρων και ομολογητών Ορθοδοξίας.
Σήμερα το Άγιο Όρος, μοιάζει με αποσαθρωμένο από τον οικουμενισμό και την αίρεση οπωροφυλάκιο, μνημείο πλέον αγιορειτικής εγκαταλείψεως του περιβολιού της Παναγίας!
Το θλιβερό αυτό γεγονός συμβαίνει σήμερα, σε ώρα και στιγμή προχωρημένης αποδυναμώσεως της Ορθοδοξίας από ζωτικές και άγρυπνες δυνάμεις μαρτυρίας και ομολογίας, δεδομένου ότι, σήμερα, επίσκοποι και αρχιεπίσκοποι και
Πατριάρχες αλλά και κληρικοί και λαϊκοί θεολόγοι, μεταποιούμενοι αλαζονικώς σε τάξη εκκλησιαστικής οικουμενικής συνόδου, αποφθέγγονται άρρητα ρήματα κακοδοξίας, «επ’ αγαθώ» της Ορθοδοξίας!
Αιρετικές χριστιανικές κοινότητες αναγνωρίζονται σήμερα ως εκκλησίες, συλλειτουργίες με τους πάσης φύσεως αιρετικούς και συμπροσευχές βαπτίζονται ως αγαπητικές σχέσεις και κάθε ορθόδοξη αλήθεια παραπέμπεται στον κάλαθο του οικουμενισμού, για επανερμηνεία με τα νέα δεδομένα της μετανεωτερικότητας, η οποία απαιτεί τον επαναπροσδιορισμό των πάντων στη θεολογία και γενικώς στη ζωή της Εκκλησίας!
Σ’ αυτή την κρίσιμη ώρα της οικουμενιστικής λαίλαπας, δεν έστερξαν οι αγιορείτες ηγούμενοι να αναδειχθούν· «θεία παρεμβολή και θεηγόροι οπλίται παρατάξεως Κυρίου»!
Παραδόθηκαν στη δειλία και το φόβο της μαρτυρίας, με το…αιρετικό πρόσχημα της ευλαβούς υπακοής στο πρόσωπο του Πατριάρχου!
Έτσι μετέτρεψαν την πνευματική τους ηγεσία σε αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο του περιβολιού της Παναγίας!
Έκαναν την επιλογή τους!
Επέλεξαν την συνοδοιπορία τους με την πατριαρχική οικουμενιστική λογική!
Ντοκουμέντο: Η είσοδος του Κεμάλ στη Σμύρνη, μετά την πυρπόλησή της
Βίντεο -ντοκουμέντο, το οποίο έρχεται στο φως για πρώτη φορά από τουρκική ιστοσελίδα, δείχνει εικόνες από την είσοδο του Κεμάλ Ατατούρκ στη Σμύρνη, επικεφαλής των τουρκικών στρατευμάτων, το 1922.
Η ανταποκρίτρια του Αντέννα στην Κωνσταντινούπολη, Μαρία Ζαχαράκη, έστειλε τις εικόνες που ήταν πράγματι εντυπωσιακές. Όπως εξήγησε, είναι τραβηγμένες την επόμενη μέρα της πυρπόλησης της Σμύρνης!
«Ο τουρκικός λαός υποδέχεται με σημαίες και τραγούδια τον απελευθερωτικό στρατό που ήρθε να σώσει την πόλη από τους Έλληνες. Υποδέχεται τον νικηφόρο στρατηγό Κεμάλ, ο οποίος έριξε τους Έλληνες στη θάλασσα», αναφέρει χαρακτηριστικά το τουρκικό σάιτ!
«Ο τουρκικός λαός υποδέχεται με σημαίες και τραγούδια τον απελευθερωτικό στρατό που ήρθε να σώσει την πόλη από τους Έλληνες. Υποδέχεται τον νικηφόρο στρατηγό Κεμάλ, ο οποίος έριξε τους Έλληνες στη θάλασσα», αναφέρει χαρακτηριστικά το τουρκικό σάιτ!
+ π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης : ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑΙ ΣΥΝΟΔΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
f) Τα Μυστήρια
Το σημαντικώτερον
αποτέλεσμα της εκφραγκο-λατινικεύσεως της Ορθοδόξου θεολογικής παιδείας τον
18ον και 19ον αιώνα, υπήρξεν η εξαφάνισις από τα δογματικά εγχειρίδια, και
ιδίως από τα κεφάλαια περί μυστηρίων, της υπάρξεως των μελών του σώματος του
Χριστού εντός των πλαισίων της καθάρσεως και του φωτισμού της καρδίας και της
θεώσεως, παρ' ότι τα λειτουργικά κείμενα ακριβώς ταύτα προϋποθέτουν. Επερασμένα
από Ρωσικά και Λατινικά εγχρειρίδια ελησμόνησαν το γεγονός το μυστήριον της
ιερωσύνης προϋποθέτει την θέωσιν, δηλαδή την προφητείαν, "μή αμέλει του εν
σοί χαρίσματος, ό εδόθη σοι δια προφητείας μετά επιθέσεως των χειρών του πρεσβυτερίου. (Α' Τιμ. 4:14)"
Συνεχίζεται.
Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.
Ελάτε να συλλαβήσωμεν εν
προσευχή το Ευαγγέλιον της Ορθοδοξίας και την Ορθοδοξίαν του Ευαγγελίου. Ο
Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι ο αγιασμός μας και ο φωτισμός μας, το φως μας
και η παιδεία μας (πρβλ. Α΄ Κορ. 1,30. Ιωάν. 8,12). Αυτός έχει οδεύσει όλην την
οδόν της ανθρωπίνης ζωής και κατέστησε δυνατόν το όλον έργον του αγιασμού και
φωτισμού του ανθρώπου με την αιωνίαν αλήθειαν και την αιωνίαν ζωήν. Εάν έλθης
εις απορίαν έμπροσθεν πράγματός τινος ή είσαι εις αμηχανίαν τι να κάμης, στρέψε
το βλέμμα σου προς τον Κύριον Ιησούν και ερώτησε τον εαυτόν σου: αυτό το πράγμα
θα το έκαμε Εκείνος; Και εάν θα το έκανε Εκείνος, κάμε το και συ, διότι θα
είναι αυτό άγιον και θα αγιάζη και φωτίζη. Εάν όμως δεν θα το έκανε Εκείνος, μη
το κάμης και συ, διότι θα είναι ανόσιον, και θα οδηγή εις το σκότος και τον
θάνατον.
Μέσα εις τας συνθήκας αυτής της ζωής, ο άνθρωπος αποκτά την αγιότητα, ζων την θείαν δικαιοσύνην του Χριστού ως περιεχόμενον της προσωπικότητός του (πρβλ. Ρωμ. 6, 19). Η ψυχή αγιάζεται και φωτίζεται όταν ασκή εαυτήν και το σώμα της εις τας αγίας σκέψεις, εις τα άγια αισθήματα, εις τας αγίας επιθυμίας, εις τας αγίας πράξεις. Και ο καρπός τούτου είναι «ζωή αιώνιος» (Ρωμ. 6,19,22). Η υποδούλωσις του σώματος, της ψυχής και των αισθήσεων εις την αμαρτίαν οδηγεί εις τον θάνατον, εκ του οποίου δεν υπάρχει ανάστασις (Ρωμ. 6,19,21-22). Από την δουλείαν της αμαρτίας ο άνθρωπος απελευθερώνεται δια του Χριστού εάν δια των εν χάριτι ασκήσεων της πίστεως και αγάπης, της προσευχής και νηστείας, της ταπεινώσεως και πραότητος, της υπομονής και συγχωρήσεως, ημέραν και νύκτα, μεταβάλλη εαυτόν από αμαρτωλόν εις αναμάρτητον, από περασμένον εις αιώνιον.
Συνεχίζεται.
Μέσα εις τας συνθήκας αυτής της ζωής, ο άνθρωπος αποκτά την αγιότητα, ζων την θείαν δικαιοσύνην του Χριστού ως περιεχόμενον της προσωπικότητός του (πρβλ. Ρωμ. 6, 19). Η ψυχή αγιάζεται και φωτίζεται όταν ασκή εαυτήν και το σώμα της εις τας αγίας σκέψεις, εις τα άγια αισθήματα, εις τας αγίας επιθυμίας, εις τας αγίας πράξεις. Και ο καρπός τούτου είναι «ζωή αιώνιος» (Ρωμ. 6,19,22). Η υποδούλωσις του σώματος, της ψυχής και των αισθήσεων εις την αμαρτίαν οδηγεί εις τον θάνατον, εκ του οποίου δεν υπάρχει ανάστασις (Ρωμ. 6,19,21-22). Από την δουλείαν της αμαρτίας ο άνθρωπος απελευθερώνεται δια του Χριστού εάν δια των εν χάριτι ασκήσεων της πίστεως και αγάπης, της προσευχής και νηστείας, της ταπεινώσεως και πραότητος, της υπομονής και συγχωρήσεως, ημέραν και νύκτα, μεταβάλλη εαυτόν από αμαρτωλόν εις αναμάρτητον, από περασμένον εις αιώνιον.
Συνεχίζεται.
Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. Eρμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.
Μία ἐπιπλέον θλιβερή πραγματικότης, ἡ ὁποία καί αὐτή ἔχει χαρακτηρίσει καί στιγματίσει τίς ἡμέρες
μας εἶναι ὅτι ὅλα αὐτά
τά σοβαρώτερα ἐκκλησιαστικά θέματα, τά ὁποῖα ἅπτονται τῆς πίστεως καί ὡς ἐκ τούτου ἔχουν ἄμεση
σχέσι μέ τήν
σωτηρία μας, τά ἔχομε ἐναποθέσει εἰς τούς πλέον ἀκατάλληλους διά νά τά ἐπιλύσουν. Αὐτοί
βεβαίως εἶναι οἱ Ἐπίσκοποι
καί οἱ θεολόγοι καθηγητές. Καί οἱ μέν Ἐπίσκοποι σήμερα ἐπιλέγονται καί προάγονται μόνον καί ἐφ’
ὅσον εἶναι
διατεθειμένοι νά ἀκολουθήσουν αὐστηρῶς τήν ἤδη χαραγμένη γραμμή τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ
καί τῆς Νέας Ἐποχῆς,
οἱ δέ θεολόγοι καθηγητές εἶναι ἐμποτισμένοι στήν δυτική θεολογία καί νοοτροπία
μέχρι μυελῶν ὀστέων, εἶναι
δέ ἄγευστοι τελείως τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως καί τῆς ἁγιοπνευματικῆς ἐμπειρίας
τῶν Πατέρων, εἰδικά εἰς
τά θέματα τῆς πίστεως καί τῆς αἱρέσεως.
Αὐτοί ὅλοι
λοιπόν, καθοδηγοῦν σήμερα τόν ὀρθόδοξο λαό καί εἶναι, θά λέγαμε, οἱ ἐπιτηρητές καί ἐπόπτες τῶν
αἱρετικῶν, προκειμένου
νά διατηροῦν σέ ἡσυχία καί πειθαρχία τό ὀρθόδοξο ποίμνιο. Ἄν θά θέλαμε νά μετρήσωμε τήν πίστι ὅλων αὐτῶν
τῶν σημερινῶν
ταγῶν τῆς Ὀρθοδοξίας κατά τό ἁγιογραφικόν,
«δεῖξόν μοι τήν πίστιν σου ἐκ τῶν ἔργων σου» (Ἰακ.
2,18), θά ἠδυνάμεθα
μετά βεβαιότητος νά ἰσχυρισθοῦμε ὅτι ἡ πίστις ὅλων αὐτῶν μαζί δέν δύναται, οὔτε εἰς τό ἐλάχιστο
νά συγκριθῆ μέ τήν πίστι μιᾶς χωρικῆς γυναικός τῆς ἐνορίας τοῦ ἱερέως Θεοφυλάκτου (σελ. 211), ἡ ὁποία αὐθόρμητα
ἀποτειχίστηκε ἀπό τόν ἱερέα της, μόλις ὑποψιάστηκε ὅτι αὐτός λατινίζει.
Συνεχίζεται.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)