O Συναξαριστής της ημέρας.
Πέμπτη, 3 Δεκεμβρίου 2015
Σοφονίου του προφήτου, Αγαπίου Σελεύκου.
Ἔζησε τὸν 7ο αἰώνα π.Χ., ἐπὶ βασιλέως Ἰωσίου. Εἶναι
ὁ ἔνατος ἀπὸ τοὺς μικροὺς λεγόμενους προφῆτες καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ
Συμεὼν ἢ κατ’ ἄλλους τοῦ Λευΐ. Τὸ ὄνομά
του σημαίνει «ὁ Γιάχβε κρύπτει», δηλαδὴ περιφρουρεῖ, προστατεύει.
Τὸ προφητικό του
βιβλίο διαιρεῖται σὲ τρία μικρὰ κεφάλαια. Στὸ πρῶτο ἀπειλεῖ τοὺς Ἰουδαίους, ποὺ
παρεξέκλιναν ἀπὸ τὸν Κύριο στὴν εἰδωλολατρία. Στὸ δεύτερο προλέγει τὴν
καταστροφὴ τῆς Γάζας, τῆς Ἀσκαλῶνος, τῆς Ἀζώτου, τῆς Δαμασκοῦ, τῆς Αἰθιοπίας,
τῆς Ἀσσυρίας καὶ ἄλλων ἀκόμα χωρῶν. Στὸ τρίτο ἐλέγχει τὴν Ἱερουσαλὴμ γιὰ τὴ διαφθορά
της, ἀλλὰ καὶ τὴν ὀνομάζει ἐπιφανή, σὰν κοιτίδα λυτρώσεως τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
Τέλος, χαιρετίζει
μὲ ἀγαλλίαση τὴν μέλλουσα ἐμφάνιση τοῦ Κυρίου στὴ Σιῶν. Ἀλλὰ ὁ Θεὸς μίλησε μὲ
τὸ Στόμα τοῦ προφήτη καὶ νὰ τί εἶπε γιὰ τοὺς ἄνομους ἀνθρώπους: «Ἐξάρω τοὺς ἀνόμους ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς, λέγει Κύριος...
Καὶ τοὺς ἐκκλίνοντας ἀπὸ τοῦ Κυρίου καὶ τοὺς μὴ ζητοῦντας τὸν Κύριον καὶ τοὺς
μὴ ἀντεχομένους τοῦ Κυρίου. Θὰ ξεριζώσω, λέει ὁ Κύριος, τους ἀνόμους ἀπὸ τὸ
πρόσωπο τῆς γῆς. Καὶ θὰ τιμωρήσω αὐτοὺς ποὺ παρεκκλίνουν ἀπὸ τὶς ἐντολὲς τοῦ
Κυρίου, αὐτοὺς ποὺ δὲν ζητοῦν μὲ τὴν προσευχή τους τὸν Κύριο καὶ δὲν κρατοῦν
Αὐτὸν σὰν στήριγμά τους».
Ὁ προφήτης
Σοφονίας πέθανε εἰρηνικὰ καὶ τάφηκε στὸν τόπο τῶν πατέρων του.
ΕΝ ΕΤΟΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ…
Ο Θεός είναι ο Ων. Ο Υπάρχων. Τίποτε πέραν τούτου
μεγαλύτερον, τίποτε αληθέστερον… Απεκαλύφθη εις τον εκλεκτόν Του λαόν Ισραήλ
και ήνοιξε μετ’ αυτού διάλογον. Και ο διάλογος ούτος εκωδικοποιήθη εις την
Παλαιάν Διαθήκην… Εις τα «Εθνη» «ωμίλησε» δια του «σπερματικού λόγου», δια της
φυσικής οδού. Και «ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου», «επ’ εσχάτων των ημερών
τούτων ελάλησεν ημίν εν Υιώ»… Και έκτοτε, έκλεισεν ο διάλογος, ο «δια γνόφου
και νεφέλης» με τον Ισραήλ και ήνοιξεν ένας άλλος διάλογος, «τοσούτω κρείττων
γενόμενος των αγγέλων, όσω διαφορώτερον παρ’ αυτούς κεκληρονόμηκεν όνομα». Ο
διάλογος με τα Έθνη, με ολόκληρον τον κόσμον… Και ο διάλογος ούτος συνεπυκνώθη
εις την Καινήν Διαθήκην. Η Καινή Διαθήκη είναι κήρυγμα, εξαγγελία του θελήματος
του Θεού, είναι το Ευαγγέλιον. Ως κήρυγμα αποτελεί μονόλογον. Ως πρόσκλησις
προς τα λογικά όντα, προς έτερον λόγον, μεταβάλλεται εις διάλογον. Κατά βάθος,
βεβαίως, ο Θεός λαλεί προς τους ανθρώπους, δεν διαλέγεται. Διαλέγεται ο
άνθρωπος με τον Θεόν, αφού έχει αντιρρήσεις, διατυπώνει ενστάσεις, αρνείται,
αποδέχεται τον λόγον, μισεί, αγαπά… Ο λόγος όμως δεν είναι μόνον λόγος, δεν
είναι Ευαγγέλιον μόνον. Είναι και ζωή, ύπαρξις, οντότης, σαρξ. Και «ο λόγος
σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν». Και ούτως, ο ενυπόστατος λόγος, ο Ιησούς
Χριστός, ίδρυσε την Εκκλησίαν… Και η
Εκκλησία είναι Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική, αποτελουμένη από τον Χριστόν
ως Κεφαλήν και τα μέλη, τους πιστούς, ως Σώμα Του… Τούτο αποτελεί την
θεμελιωδεστέραν δογματικήν αλήθειαν της Εκκλησίας. Και η σύνθεσις αυτή, Κεφαλής
και Σώματος, ελέγχει πάσας τας περί «Χριστιανισμού» κ.λ.π. θεωρίας, ως λυδία
λίθος…
Έκκληση για καθολική συμμετοχή στην εκδήλωση της Παμποντιακής στο Σύνταγμα τις 2-12-2015
http://opaidagogos.blogspot.ca/
Η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος καλεί σε εκδήλωση διαμαρτυρίας
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)