Τροπάριον.
Ίδε σοι
το άπορον λέλυται, φησί προς ταύτα ο Γαβριήλ· Καλώς γαρ έφης το πράγμα
δυστέκμαρτον. Λόγοις σων χειλέων πειθαρχούσα λοιπόν, μη αμφίβαλλε ως πλάσματι,
ως πράγματι δε πίστευε· εγώ γαρ χαίρων βοώ· Ευλογείτε, πάντα τα έργα Κυρίου τον
Κύριον.
Ερμηνεία.
Δια του
παρόντος Τροπαρίου αποκρίνεται ο Γαβριήλ προς τα ανωτέρω λόγια της Παρθένου·
επειδή γαρ η Θεοτόκος είπεν ότι κάθε νους των ανθρώπων νικάται και δεν εμπορεί
να καταλάβη το Μυστήριον τούτο· δια τούτο και ο Άγγελος αυτόν τον ίδιον λόγον
της Παρθένου δραξάμενος, ιδού, λέγει, ω Παρθένε, από τα ίδια σου λόγια ελύθη η
απορία σου· λέγουσα γαρ ότι ο νους των ανθρώπων νικάται από το Μυστήριον τούτο,
με αυτό φανερώνεις ότι το πράγμα είναι δυσκολοσυμπέραστον· τούτο γαρ δηλοί το
δυστέκμαρτον, εκ του, Τεκμαίρομαι (ο δηλοί το, βεβαίως και αναγκαίως
συμπεραίνω) και του, Δυς, συντιθέμενον, ταυτόν ειπείν είναι δυσκολοκατάληπτον.
Πείθου λοιπόν, ω Δέσποινα, εις τα ιδικά σου λόγια, και περισσότερον μη ζητής,
μηδέ αμφιβάλης εις το παρ΄ εμού λεγόμενον, ως να είναι ψεύδος και ανάπλασμα
διανοίας, αλλά πίστευε εις αυτό, ως πράγμα ον αληθές και αψευδέστατον· δια
τούτο γαρ και εγώ τούτο το αληθέστατον Μυστήριον εννοών, χαίρω, και χαίρων βοώ:
«Ευλογείτε πάντα τα έργα».