Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Εις την θεανθρωπίνην πρόοδον ο άνθρωπος οδεύει ακαταπαύστως δια του Χριστού ως δια της οδού του Θεού, δηλαδή δια της θείας Αληθείας εις την ζωήν την αιώνιον και αθάνατον. Όλα δε αυτά τα εχάρισεν ο Θεάνθρωπος Χριστός εις το ανθρώπινον γένος δια της αναστάσεώς Του. Όλη η αλήθεια όλων των κόσμων, όλον το νόημα όλων των κτισμάτων, όλη η χαρά όλων των όντων εδόθησαν εις το ανθρώπινον γένος δια της αναστάσεως του Θεανθρώπου Χριστού. Δια τούτο η ανάστασις του Χριστού είναι το πλέον αποφασιστικόν γεγονός εις την ιστορίαν του κόσμου, από αυτήν πηγάζει η αιώνιος και θεία αξία όχι μόνον του κάθε ανθρώπου ως μεμονωμένου προσώπου, αλλά και όλων των ανθρώπων μαζί.

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης:

...Ὁ δεύτερος σημαντικὸς λόγος ποὺ καθιστᾶ τὴν κατάσταση πολὺ πιὸ σοβαρά, ἐπικίνδυνη, εἶναι ἡ ἀλλαγὴ πορείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ἄνοδος στὸν ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο τοῦ Χριστοδούλου τὸ 1998. Τὰ πράγματα τώρα δυσκολεύουν γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία σοβαρὰ καὶ ἐπικίνδυνα. Μέχρι τοῦ ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἦταν αὐστηρὰ παραδοσιακή, ὀρθόδοξη, ἀντιπαπικὴ καὶ ἀντιοικουμενιστική. Γιὰ νὰ φανεῖ, πῶς ἦταν καὶ πῶς κατήντησε σήμερα ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, θὰ παρουσιάσω ἐνδεικτικὰ μερικὰ στοιχεῖα. 



Ὅταν ὁ Ἀθηναγόρας ἀποφάσισε νὰ προτείνει τὴν ἐκ μέρους τῶν Ὀρθοδόξων ἀποστολὴ παρατηρητῶν στὴν Β' Βατικάνειο σύνοδο, μετὰ ἀπὸ σχετικὴ πρόσκληση τοῦ Βατικανοῦ, καὶ συνεκάλεσε τὸ 1963 Πανορθόδοξη Σύσκεψη στὴ Ρόδο, δέχθηκε τὴν ἄμεση ἀντίδραση καὶ ἀντίθεση τοῦ τότε ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Β' καὶ ὁλόκληρης τῆς Ἱεραρχίας, θεωρούντων ἀδιανόητη ἀκόμη καὶ αὐτὴν τὴν παρουσία παρατηρητῶν, ἀφοῦ ἡ Γραφὴ καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες, διὰ τῶν κανόνων, ἀπαγορεύουν κάθε ἐπικοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς. Ἀδίστακτα χαρακτηρίζει τοὺς παπικοὺς ὡς αἱρετικοὺς καὶ διαβεβαιώνει ὅτι ἔχει σύμφωνη τὴ γνώμη τῆς ἱεραρχίας καὶ τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν ὑπῆρχε σχεδὸν ἱεράρχης, πρὶν ἀπὸ ἐλάχιστες δεκαετίες στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ποὺ νὰ διστάζει νὰ χαρακτηρίσει τὸν Παπισμὸ ὡς αἵρεση. 

Εις Την Υπεραγία Θεοτόκο.

Ὁ ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος σὲ ὁμιλία του λέγει γιὰ τὸν πονηρὸ:

«Αὐτὸς ποὺ ἔπλασε τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχή, ἔρχεται καὶ διαλύει κάθε συναναστροφὴ μὲ τὸν πονηρὸ καὶ μὲ τὰ ἔργα του, ποὺ γίνονται στοὺς λογισμούς, τὸν ἀνακαινίζει καὶ τὸν μορφοποιεῖ σὲ ἐπουράνια εἰκόνα, κάνοντας καινούργια τὴν ψυχή του, γιὰ νὰ γίνει πάλι ὁ Ἀδὰμ βασιλιὰς τοῦ θανάτου καὶ κυρίαρχος τῶν δημιουργημάτων. Καὶ στὴ σκιὰ τοῦ νόμου τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὁ Μωυσῆς ὀνομαζόταν σωτήρας τοῦ Ἰσραήλ· διότι τοὺς ὁδήγησε ἔξω ἀπὸ τήν Αἴγυπτο. Ἔτσι καὶ τώρα ὁ ἀληθινὸς λυτρωτὴς Χριστὸς περνάει μέσα ἀπὸ τὰ ἀπόκρυφα μέρη τῆς ψυχῆς, καὶ τὴν ἀπομακρύνει ἀπὸ τὴν σκοτεινὴ Αἴγυπτο, τὸ βαρὺ ζυγὸ καὶ τὴν πικρὴ σκλαβιά. Μᾶς παραγγέλλει νὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ νὰ γίνουμε πτωχοὶ ἀπὸ ὅλα τὰ κακά τοῦ κόσμου, νὰ μὴ ἔχουμε μέριμνα γήινη, ἀλλὰ νύκτα καὶ ἡμέρα νὰ στεκόμαστε στὴν πόρτα καὶ νὰ περιμένουμε πότε ὁ Κύριος θὰ ἀνοίξει τὶς κλεισμένες καρδιὲς καὶ θὰ τὶς λούσει μὲ τὴν δωρεὰ τοῦ ἁγίου Πνεύματος»

"Ο.Τ"

π. Θ. Ζήσης - 1)Η θεραπεία των δαιμονιζομένων 2)Η Οσ. Ειρήνη Χρυσοβ

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

Διακοπή μνημοσύνου.

«Καιρός τω παντί πράγματι» (Εκκλη.3: 1). Και νυν, καιρός θρήνου, καιρός ομολογίας, καιρός αποφάσεως σωτηρίας. «Συντετέλεσται» (1 Βασ. 20: 33) ήδη η πτώσις εν τη πίστει του Πατριάρχου Βαρθολομαίου και τω συν αυτώ Πατριαρχών Αρχιεπισκόπων, Επισκόπων, Αγιορειτών και των κοινωνούντων αυτοίς κληρικών και λαϊκών. Κλαύσατε και αναγγείλατε: Πέπτωκε Βαρθολομαίος και οι συν αυτώ, και διαθέσει και φρονήματι και λόγω και πράξει. Ηθέτησαν, οι δυστυχείς και θεοπαράδοτα δόγματα και θείους νόμους και αγίους Πατέρας και ιεράν Παράδοσιν και Ορθόδοξον Εκκλησίαν, και γενικώς την πίστιν της Ορθοδοξίας. Ωμολόγησαν την μετά της παπικής αιρέσεως ένωσιν και την εν τη Οικουμενιστική παναιρέσει του Π.Σ.Ε. τοιαύτην, «δημοσία… γυμνή τη κεφαλή επ΄ Εκκλησίας» (ΙΕ΄ Κανών ΑΒ Συνόδου), και παραμένουν γηθοσύνως αμετανόητοι.  Καιρός του ποιήσαι το θέλημα Κυρίου, ως τούτο ορίζεται δια του ΛΑ΄ Κανόνος των Αγίων Αποστόλων και του ΙΕ΄ Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, περί χωρισμού και διακοπής του μνημοσύνου του πεπτωκότος Επισκόπου. «Σώζων σώζε την σεαυτού ψυχήν», είναι και νυν η φωνή του ουρανού προς πάντα Ορθόδοξον (Γεν. 19:17).

Τὴν συνάντησιν τῶν ῾Ιεροσολύμων κρίνει ὡς ἀντιβαίνουσαν πρὸς τοὺς ῾Ιεροὺς Κανόνας ὁ ἀείμνηστος ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Αθηνῶν Χρυσόστομος Βʹ:

«῾Ολόκληρον τὸ γρανιτῶδες κανονικὸν καθεστὼς τοῦτο, πρὸ τοῦ ὁποίου οὐδεὶς ᾿Επίσκοπος ᾿Ορθόδοξος δύναται νὰ ἀντιπαρέλθῃ ἄνευ κινδύνου νὰ ὑποστῇ ἀμέσους τὰς ὑπὸ τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων ἀπειλουμένας κυρώσεις, ἐν  τούτοις, ὑπερεφαλάγγισεν, ἀτυχῶς, ἀτυχέστατα, καὶ διὰ πελωρίων βημάτων, ὁδεύσας εἰς τὴν ῾Αγίαν Πόλιν τῆς ῾Ιερουσαλὴμ τὴν 5ην ᾿Ιανουαρίου 1964, συνηντήθη μετὰ τοῦ ᾿Επισκόπου Ρώμης ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ ἠσπάσθησαν μετ᾿ αὐτοῦ ἀμοιβαίως καὶ ἀπὸ κοινοῦ μετ᾿ αὐτοῦ μυστικῶς συμπροσηυχήθησαν, μὴ παρόντος ἄλλου τινός, συνδιασκεφθεὶς εἶτα μετ᾿ αὐτοῦ περὶ πολλῶν, φέροντος μάλιστα καὶ ὠμοφόριον! Γνωστὴ ἡ σημασία τῆς λεπτομερείας ταύτης!»

ΕΚΤΑΚΤΟ: Η Εργασία της Κυριακής είναι βλασφημία των αντιχρίστων στην Ορθόδοξη Παράδοση.

http://katanixis.blogspot.gr/2013/07/blog-post_3177.html

Ε Κ Τ Α Κ Τ Η Ομιλία με το επίκαιρο θέμα: «Οι Υπουργοί Χατζηδάκης και Σκορδάς βλασφημούν την Ορθόδοξη Παράδοση ως αντίχριστοι». Ομιλητής ο π. Νικόλαος Μανώλης.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΙΕΡΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΝΑΟΣ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

Ε Κ Τ Α Κ Τ Η Ὁμιλία μὲ τὸ ἐπίκαιρο θέμα: «Οἱ Ὑπουργοὶ Χατζηδάκης καὶ Σκορδάς βλασφημοῦν τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση ὡς ἀντίχριστοι». Ὁμιλητής ὁ πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Μανώλης.

Ἡ Ὁμιλία θὰ πραγματοποιηθεῖ τὴν Τετάρτη 7 Αὐγούστου στὶς 7.30 μμ., στὸ πνευματικὸ κέντρο τοῦ Ἱεροῦ Βυζαντινοῦ Ναοῦ Προφήτου Ἡλιού τῆς Ι.Μ. Θεσσαλονίκης, στὴν διεύθυνση, Ὀλυμπιάδος 53 (ἀπέναντι ἀπὸ τὸ Ναό).

Στο πνευματικό μας κέντρο (Ολυμπιάδος 53) κάθε Τετάρτη στις 7.30 μμ, πραγματοποιείται η σύναξη νέων (και μεγαλυτέρων).
Αναλύουμε το Ευαγγέλιο της επομένης Κυριακής, καθώς επίσης σοβαρά θέματα της εκκλησιαστικής επικαιρότητας και της σύγχρονης προσωπικής, οικογενειακής και ενοριακής ζωής.

Ομιλητής ο πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Μανώλης.

εκ του Ι. Ναού

τηλέφωνον 2310273790

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Καρπάθιος ἔγραφε πρὸς τοὺς μοναχούς τῆς Ἰνδίας:

 « Ὅταν ἡ ψυχὴ βγεῖ ἀπὸ τὸ σῶμα, ὁ ἐχθρὸς διάβολος ὁρμᾶ ἐναντίον της μὲ θρασύτητα καὶ τὴν πολεμᾶ καὶ τὴν ὀνειδίζει καὶ γίνεται αὐστηρὸς καὶ φοβερὸς κατήγορος τῶν ἁμαρτιῶν της. Ἀλλὰ τότε μπορεῖ νὰ δεῖ κανεὶς τὴν ψυχὴ ποὺ ἀγαπᾶ τὸν Θεὸ καὶ ἔχει μεγάλη πίστη πρὸς αὐτόν, ἂν καὶ πολλὲς φορὲς εἶχε πληγωθεῖ ἀπὸ ἁμαρτίες, νὰ μὴ κατατρομάζει στὶς ἐφόδους τοῦ ἐχθροῦ καὶ στὶς ἀπειλές του, ἀλλὰ μᾶλλον νὰ ἐνισχύεται μὲ τὴν χάρη τοῦ Κυρίου καὶ νὰ τὴν φτερώνει ἡ χαρά· νὰ τὴν κάνουν θαρραλέα οἱ ἅγιοι ἄγγελοι ποὺ τὴν ὁδηγοῦν, καὶ περιτειχισμένη ἀπὸ τὸ φῶς τῆς πίστεως νὰ ἀντιλέγει δυνατὰ μὲ μεγάλο θάρρος στὸν πονηρὸ διάβολο. Καὶ ἐνῶ ἀντιλέγει ἡ ψυχὴ μὲ θάρρος, φεύγει πίσω ὁ διάβολος θρηνώντας μὲ μεγάλη φωνή, μὴ μπορώντας νὰ ἀντισταθεῖ στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Ἀνεβαίνοντας ἡ ψυχὴ πετάει πρὸς τὰ κάτω καὶ ραπίζει τὸν ἐχθρὸ, ὅπως τὸ γεράκι χτυπᾶ τὸν κόρακα. Καὶ ἔπειτα ἀπὸ αὐτὸ μεταφέρεται ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους γεμάτη χαρά.

"Ο.Τ"

Πρωτοπρεσβύτερος π.Θεόδωρος Ζήσης: τὸ «κοινὸ ποτήριο» εἶναι γεγονός. Ἁπλὰ περιμένουν νὰ «ὡριμάσουν» λίγο ἀκόμα οἱ περιστάσεις.

...Τὴν ἴδια φιλοπαπικὴ γραμμὴ ἀκολουθοῦν καὶ ἄλλοι ἀρχιερεῖς τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, τῶν λοιπῶν σιωπώντων δυστυχῶς... Εἰς τοὺς λατινόφρονες ἀνήκει καὶ ὁ μητροπολίτης Σύρου, Τήνου Δωρόθεος. Ὁ μητροπολίτης Σύρου πέρυσι τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2006 καὶ φέτος τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2007, κυκλοφόρησε κοινὴ ποιμαντικὴ Ἐγκύκλιο μὲ τὸν Παπικὸ Ἐπίσκοπο τῆς Σύρου. Εἴμαστε ἑνωμένοι, εἴμαστε μία Ἐκκλησία, βγάζουμε κοινὲς Ἐγκυκλίους. Καὶ νὰ σᾶς πῶ καὶ κάτι ἄλλο, ἐπίσης ἐξοργιστικό. Ὑπάρχει ἕνας καθηγητὴς τῆς Νομικῆς γνωστός, ὁ Κώστας Μπέης. Λέει λοιπόν, ὅτι κάποια φορὰ κάναμε κάποια οἰκουμενικὴ συνάντηση στὴ Σύρο, Παπικοί, Προτεστάντες, μιὰ ὀρθόδοξη χορωδία, μιὰ παπικὴ καὶ στὸ τέλος ὁ Παπικὸς Ἐπίσκοπος βουτοῦσε τὴν ὄστια μέσα στὸν οἶνο, στὸ αἷμα Χριστοῦ, καὶ μᾶς κοινώνησε ὅλους. Κι ἦταν χαρὰ Θεοῦ. Ὑπάρχει κοινὸ ποτήριο ἢ δὲν ὑπάρχει καὶ μᾶς κοροϊδεύουν; Ἔχει γίνει ἤδη ἡ Ἕνωση ἢ δὲν ἔχει γίνει; Ὑπάρχουν καταγγελίες ἀπὸ ἀξιοπίστους μοναχοὺς κληρικοὺς ποῦ ἐπισκέπτονται μητρόπολη Ἰταλίας. Μοῦ τὰ στέλνουνε τώρα καὶ φανερώνονται. (Καὶ ἔγινε τὸ κοινὸ ποτήριο, γιατί τὸ θέλει τὸ Φανάρι καὶ τὸ ἀνέχονται οἱ Ἐπίσκοποι καὶ κατὰ δεύτερο λόγο οἱ πιστοί. Ἂν δὲν τὸ ἀνεχόταν, ἂν δὲν τὸ προωθοῦσε «διπλωματικά», θὰ εἶχε ἀντιδράσει σ’ αὐτὲς τὶς καταγγελίες. Ὅπως ἐπεμβαίνει σὲ θέματα διοικητικὰ καὶ παπικῶ τῷ τρόπῳ καθαιρεῖ Ἀρχιεπισκόπους ἢ τιμωρεῖ ἄλλους κληρικούς, ἔτσι καὶ στὰ κορυφαῖα αὐτὰ θέματα τῆς Πίστεως θὰ ἐπενέβαινε. Ἀλλὰ τὸ «κοινὸ ποτήριο» εἶναι γεγονός. Ἁπλὰ περιμένουν νὰ «ὡριμάσουν» λίγο ἀκόμα οἱ περιστάσεις. Τὴν ὀρθόδοξη συνείδηση τὴν ὡριμάζουν, τὴν χτυποῦν, ὅπως ὁ ψαρὰς τὸ χταπόδι, γιὰ νὰ τρώγεται καὶ νὰ χωνεύεται, γιατί ὅταν εἶναι γνήσια, εἶναι ἀχώνευτη). 

Ο Ελληνισμός και ο Ειρηνικός Ωκεανός

Κωνσταντίνος Χολέβας.

Από τη δεκαετία του 1990 στην αμερικανική αρθρογραφία περί εξωτερικής πολιτικής ο όρος Pacific Rim -δηλαδή οι ακτές του Ειρηνικού Ωκεανού- κατέκτησε σημαντική θέση. Οι αναλυτές των γεωστρατηγικών επιλογών των ΗΠΑ τόνιζαν ότι το μέλλον βρίσκεται περισσότερο στον Ειρηνικό Ωκεανό παρά στην Ευρώπη και ότι οι ΗΠΑ πρέπει εκεί να στρέψουν τα οικονομικά, στρατιωτικά και διπλωματικά ενδιαφέροντά τους. Η οικονομική ανάπτυξη της Ιαπωνίας και της Κορέας, η ύπαρξη επιστημονικού δυναμικού με ειδίκευση στην πληροφορική και στις νέες τεχνολογίες, η δημογραφική ακμή της περιοχής και πάνω απ’ όλα η τεράστια αναδυόμενη αγορά της Κίνας βρίσκονται διαρκώς στο επίκεντρο του αμερικανικού ενδιαφέροντος.

Μετά τους Αμερικανούς διεθνολόγους, επιχειρηματίες και πολιτικούς, στο παιχνίδι της Απω Ανατολής μπήκαν και οι Δυτικοευρωπαίοι. Είναι χαρακτηριστικό ότι ορισμένες μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδες της Βρετανίας και της Γαλλίας έχουν προσανατολίσει τα πρωτοσέλιδά τους περισσότερο προς την περιοχή του Ειρηνικού παρά προς θέματα ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος. Σε αγγλικές εφημερίδες θα δείτε πρωτοσέλιδη είδηση για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει μεγάλη φαρμακευτική βιομηχανία βρετανικών συμφερόντων στην Κίνα. Σε κορυφαία γαλλική εφημερίδα -η οποία εκφράζει ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα- είδαμε να γίνεται πρωτοσέλιδη είδηση η απόφαση της Κίνας να αλλάξει την κατεύθυνση των υδάτων ενός ποταμού, ενώ στο ίδιο φύλλο το κύριο άρθρο αναφερόταν στα πολιτικά πράγματα της Ιαπωνίας. Στροφή προς τον Ειρηνικό και για το ευρωπαϊκό κεφάλαιο λοιπόν!

Ο Ελληνισμός μπορεί και πρέπει να αξιοποιήσει τη στροφή του παγκόσμιου ενδιαφέροντος προς τον Ειρηνικό. Χωρίς να παραβλάπτονται οι παραδοσιακές σχέσεις μας με ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ενωση, καλό είναι να συνδέσουμε τα εθνικά μας συμφέροντα με τον αναβαθμιζόμενο πολιτικό και οικονομικό ρόλο των χωρών του Pacific Rim. Τα δύο δυνατά χαρτιά μας είναι η εμπορική μας ναυτιλία και ο Απόδημος Ελληνισμός. Οι εφοπλιστές μας «χτίζουν» τα νέα πλοία τους στα ναυπηγεία της Κίνας και της Ιαπωνίας. Η δε Ομογένειά μας διαπρέπει στην Αυστραλία, μια τεράστια χώρα που ανήκει και αυτή στη ζώνη του Ειρηνικού. Οι Ελληνες της Αυστραλίας είναι 700.000 και κατέχουν καίριες θέσεις στην πολιτική και επιστημονική ζωή.

Να δώσουμε έμφαση στη ναυτιλία και την Ομογένεια για να έλθουμε πιο κοντά στις αναπτυσσόμενες ακτές του Ειρηνικού.

http://www.dimokratianews.gr/

Εκείνος που ακολουθεί τον Θεάνθρωπον δεν δύναται εις βάρος της Ευαγγελικής Αληθείας να κάμνη συμβιβασμούς με τον ουμανιστικόν άνθρωπον

Μεταξύ ενός τοιούτου κόσμου, ο οποίος εκουσίως «εν τω πονηρώ κείται», και του ανθρώπου που ακολουθεί τον Θεάνθρωπον Χριστόν δεν υπάρχει συμβιβασμός. Εκείνος που ακολουθεί τον Θεάνθρωπον δεν δύναται εις βάρος της Ευαγγελικής Αληθείας να κάμνη συμβιβασμούς με τον ουμανιστικόν άνθρωπον, που όλα αυτά τα δικαιολογεί και ανάγει εις δόγμα. Εδώ πάντοτε πρόκειται περί αποφασιστικού και κρισιμωτάτου διλήμματος και εκλογής: ή ο Θεάνθρωπος ή ο άνθρωπος. Διότι ο ουμανιστικός άνθρωπος δι’ όλων των ενεργειών του εμφανίζεται και φέρεται ως δρων με αυτάρκειαν, ως υπερτάτη αξία και ανώτατον κριτήριον. Εδώ δεν υπάρχει θέσις δια τον Θεάνθρωπον. Δι’ αυτό εις το ουμανιστικόν βασίλειον την θέσιν του Θεανθρώπου την κατέχει ο Vicarius Christi, ο δε Θεάνθρωπος έχει εξορισθή εις τον ουρανόν. Τούτο αποτελεί ασφαλώς ιδιόμορφον αποσάρκωσιν του Θεανθρώπου Χριστού. Δεν είναι έτσι; Δια του δόγματος περί του αλαθήτου, σφετερισθείς υπέρ εαυτού, δηλαδή υπέρ του ανθρώπου, όλην την εξουσίαν και όλα τα δικαιώματα, που ανήκουν μόνον εις τον Θεάνθρωπον Κύριον, ο Πάπας αυτοανεκηρύχθη εις την πραγματικότητα Εκκλησία εν τη Παπική εκκλησία, και έγινεν εν αυτή τα πάντα εν πάσι. Ιδιόμορφος παντοκράτωρ. Δια τούτο το δόγμα περί του αλαθήτου του πάπα απέβη το κεντρικόν δόγμα του παπισμού. Και ο πάπας δεν δύναται να το αποκηρύξη με κανένα τρόπον, έως ότου θα είναι πάπας του ουμανιστικού παπισμού.

Άγ. Ιουστίνος (Πόποβιτς)

ΙΔΟΥ ΕΣΤΗΚΑ ΕΠΙ ΤΗΝ ΘΥΡΑΝ ΚΑΙ ΚΡΟΥΩ

ΙΔΟΥ: Την πρώτη κίνηση την έχω κάνει Εγώ. Σε έχω προλάβει. Ο δικός σου ρόλος αρχίζει λίγο αργότερα… 

ΕΣΤΗΚΑ: Δεν είναι τυχαίο το σταμάτημά μου μπροστά στην πόρτα σου… Δεν ήμουν περαστικός από το σπίτι σου και είπα να σταθώ. Η επίσκεψή μου είναι εντελώς             π ρ ο σ ω π ι κ ή. Έρχομαι αποκλειστικά για σένα… 
ΕΠΙ ΤΗΝ ΘΥΡΑΝ: Εγώ που έχω τη δύναμη να μπαίνω «και των θυρών κεκλεισμένων», θέλω να μπαίνω από την είσοδο του σπιτιού σου. Από κει που εσύ ανοίγεις, που εσύ δέχεσαι… Θέλω η επίσκεψή μου να γίνει από ένα άνοιγμα της ψυχής σου και η είσοδός μου να είναι νόμιμη και αισθητή… 
ΚΑΙ ΚΡΟΥΩ: Που θα πει ζητώ τη συγκατάθεσή σου να μπω. Δεν παραβιάζω πόρτες.  Κ ρ ο ύ ω. Πρέπει να μ’ ακούσεις πρώτα. Κ ρ ο ύ ω. Πρέπει να θελήσεις την επίσκεψή μου έπειτα. Κ ρ ο ύ ω. Θα μου ανοίξεις στο τέλος; 
Είσαι ελεύθερος… 

Κύριε, 
εκείνο το «ιδού» μήπως σημαίνει «αυτή τη στιγμή»;                                                              
Εκείνος ο παρακείμενος «έστηκα», μήπως σημαίνει ότι στην πόρτα μου έχεις σταματήσει εδώ και πολύ καιρό και υπομονετικά περιμένεις; 
Μήπως το «επί την θύραν» σημαίνει ότι πρέπει οπωσδήποτε να μπεις και δεν αρκείσαι σε μια συζήτηση από το παράθυρο ή κάπου έξω από το σπίτι; 
Κύριε, εκείνος ο ενεστώτας «κρούω» με τρομάζει… Πόση ώρα χτυπάς; Ως πότε θα χτυπάς; Ως πότε θα περιμένεις; Ως πότε θα με περιμένει η αγάπη Σου; 
Ένας λόγος είναι να Σου ανοίξω. Με βρίσκεις ανέτοιμο... Μα έχω τόση ανάγκη απ’ αυτή Σου την επίσκεψη… 
και… τρέχω να ανοίξω…

Ἡ Ὁσία Εἰρήνη ἡ Χρυσοβαλάντου

Ὑπῆρξε στὰ χρόνια τῆς βασίλισσας Θεοδώρας, ποὺ ἀναστήλωσε τὶς ἅγιες εἰκόνες.

Ἡ Εἰρήνη καταγόταν ἀπὸ τὴν Καππαδοκία καὶ διακρινόταν ὄχι μόνο γιὰ τὴν εὐσέβειά της, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν σωματικὴ ὡραιότητά της καὶ γιὰ τὴν εὐγενῆ ἀνατροφή της. Εἶχε ζητηθεῖ λοιπὸν σὲ γάμο, ἀπὸ διακεκριμένο ἄνδρα τοῦ παλατιοῦ καὶ ξεκίνησε γιὰ τὸ Βυζάντιο. Στὴ διαδρομὴ ὅμως, πέρασε ἀπὸ τὴ Μονὴ τοῦ Χρυσοβαλάντου καὶ τόσο ἑλκύστηκε ἀπὸ τὴ συναναστροφὴ τῶν καλογριῶν, ὥστε πῆρε τὴ μεγάλη ἀπόφαση νὰ παραμείνει μαζί τους. Ἔτσι ἀπέρριψε τὶς κοσμικὲς δόξες, γύρισε στὴν πατρίδα της, πούλησε τὰ ὑπάρχοντά της, βοηθώντας πολλοὺς φτωχοὺς καὶ τὰ ὑπόλοιπα χρήματα τὰ ἐναπόθεσε στὴ Μονή.

Ἔγινε μοναχὴ καὶ ἡ ζωὴ τῆς μέσα στὸ μοναστήρι ὑπῆρξε πολὺ ἀσκητικὴ καὶ ἁγία. Ὅταν πέθανε ἡ ἡγουμένη, ἡ Εἰρήνη, παρὰ τὴν ἄρνησή της, ὁρίστηκε διάδοχός της. Ἀπὸ τὴ νέα της θέση, ἐπετέλεσε τὰ καθήκοντά της ἄριστα. Ὁ Θεὸς μάλιστα, τὴν προίκισε μὲ τὸ προφητικὸ καὶ θαυματουργικὸ χάρισμα. Ἔτσι διὰ τῆς προσευχῆς της, ἀπάλλαξε πολλοὺς ἀπὸ τὰ δαιμόνια.
Προαισθάνθηκε τὸν θάνατό της καὶ ἀπεβίωσε εἰρηνικά, γεμάτη χαρὰ γιὰ τὸ εὐχάριστο οὐράνιο ταξίδι της.