Ἐρώτησις: «Ποῦ εἶναι σήμερα ἡ Ἐκκλησία;» -- Του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητού Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Ἀπάντησις: «Οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, τῆς ἀληθείας εἰσί καὶ οἱ μὴ τῆς ἀληθείας ὄντες, οὐδὲ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας εἰσὶ» (Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς). Ἐπίσης, «Ὀρθοδοξία εἶναι αὐτό πού πάντοτε, ἁπανταχοῦ καί ὑπό πάντων ἐπιστεύθη» (Ἅγιος Βικέντιος τοῦ Λειρίνου). Ἐναπόκειται εἰς τόν καθένα μας νά ἔχῃ ὡς γνώμονα τά ἀλάνθαστα αὐτά κριτήρια, νά παρακαλῇ μέ δάκρυα μετανοίας τόν Θεόν νά τόν φωτίζῃ πρός ποίαν κατεύθυνσιν νά τραβήξῃ καί νά ἐρευνᾶ ἐξονυχιστικῶς μέ εἰλικρίνειαν (καί ὄχι μέ τό συναίσθημα) τά «πιστεύω» καί τήν ἐν τοῖς πράγμασι στάσιν (ὄχι μόνον τά λόγια) τοῦ «χώρου» ὅπου σκέπτεται νά ἐναποθέσῃ τήν ψυχήν του ΠΡΙΝ νά τό κάνῃ. Ἄς ἔχῃ δέ ὑπ' ὄψιν του ὅτι ὁ Διάβολος συνεχῶς θά τοῦ δείχνῃ λάθος «χώρους», οἱ ὁποῖοι θά πρέπῃ ν' ἀπορρίπτωνται μέ βάσιν τά ὡς ἄνω δύο κριτήρια.

----------------------

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Αληθινή Εκκλησία είναι εκεί όπου υπάρχει εν ενεργεία και ζέων το Πνεύμα του Χριστού. Ενεργούν τα μυστήρια, και οι λειτουργοί του Θεού ζέουν Πνεύματος Αγίου. Έκει γίνεται η θεραπεία και εκεί επιτελείται η θέωση.

------------------

Ο/Η Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

Δέν θα απαντήσω στό ερώτημα "πού βρίσκεται η Εκκλησιά σήμερα ;", αλλά στό "πού ΔΈΝ βρίσκεται".  Δέν βρίσκεται εκεί όπου η Υπερούσιος κρυφιότης, κατά τόν αγ. Γρηγόριο Παλαμά, ερμηνεύεται μέν ώς "τρόπος υπάρξεως" τής Αγίας Τριάδος, δέν νοείται δέ ώς "σχέση τών προσώπων" αυτής.

Όθεν, μέ τήν σχέση, ο χριστιανικός υπαρξισμός τής μετά πατερικής θεολογίας (θεός νά τήν κάνει) καί η πρόταξη τού προσώπου έναντι τής ουσίας. Τό πρόσωπο, λέγουν οι υπαρξιακοί χριστιανοί - ορθόδοξοι καί όχι μόνο -, προηγείται τής ουσίας ! Τόσο διεστραμμένοι είναι.

Τούτο, διότι ο τρόπος ύπαρξης σημαίνει "άρχω υπό τινος" : υπό+άρχω. Τό Πρόσωπο τής κατ' άνθρωπον φύσεως τού Κυρίου ήρχετο υπό τού πατρός. Η θεία όμως φύση Του, η Υπερούσιος Κρυφιότης, ούτε αρχήν είχε, έχει, θά έχει, ούτε τέλος. Ήταν εξ άκρας συλλήψεως ενωμένη μέ τήν θεία. Ακριβέστερα, στά εσώτατα τής υπερουσίου ουσίας.

Εφανερώθη ανθρωπίνως γιά νά μάς εξηγήσει τά κατ' άνθρωπον δυνάμενα νά κατανοήσουμε. Όχι όμως καί τήν σχέση μεταξύ τών θείων προσώπων ! Δηλαδή, τά συμβαίνοντα ιεροκρυφίως άρρητα υπερούσια ρήματα, ότι "αγίω πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται καί καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται ιεροκρυφίως".

Η χείριστη ερμηνευτική απόδοση τού "εγώ ειμί ο ών" σέ "εγώ είμαι ο υπάρχων" είχε αυτό τό αποτέλεσμα. Όμως, τό ρ. ειμί, συντασσόμενο μέ τήν μετοχή ο ών ερμηνεύεται : εγώ είμαι αυτός ο οποίος (μετέχει τού) είναι. Άν αυτό μπορεί νά τό συλλάβει νούς ανθρώπου, τότε δέν είναι δύσκολο νά αυτοανακηρυχθεί αλάθητος καί ικανός πρός ... ιεροκρυφίαν μύηση τής Υπερουσίου κρυφιότητος, ανερχόμενος επί τού βήματος ιεράς τινος Τραπέζης. Επακόλουθο καί αναμενόμενο βήμα, ο Νιτσεϊκός υπεράνθρωπος καί οι ενδοτριαδικές, ερωτικές-αγαπολογικές, σχέσεις. Άς μή ψαχνόμαστε λοιπόν, γιά τό πού βρίκεται εκκλησία σήμερα.

------------------

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Η Εκκλησία του Χριστού είναι στην έρημο, μακριά από γοχ και οικουμενιστάς.

Νὰ καταργηθῆ ἡ Πρᾶξις τοῦ 1928, ποὺ θέτει εἰς κίνδυνον τὴν Μακεδονίαν! -- Γράφει ὁ κ. Διονύσιος Ἀλ. Πελέκης, Δικηγόρος παρ’ Ἀρείῳ Πάγῳ

Ἀγαπητοὶ κύριοι,

Ἐπιβάλλεται νὰ συνειδητοποιήσωμεν ἀπολύτως ὅτι ὁ σοβαρώτερος καὶ ἐνεστὼς κίνδυνος διὰ τὴν Μακεδονίαν εἶναι ἡ μελετωμένη χορήγησις ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην ὁλοκληρωμένης, καὶ ὄχι «κόλουρου», ὅπως ἔπραξε μὲ τὸν ν. Σ καὶ ΣΑ/1850 διὰ τὴν Ἑλλάδα, Αὐτοκεφαλίας τῆς Σκοπιανῆς Ἐκκλησίας ὑπὸ τὴν ἐπωνυμίαν «Αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία Ἀχρίδος», Ὁ κίνδυνος εἶναι ἐνεστὼς καὶ μέγας διὰ τὴν Μακεδονίαν μας, διότι ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀχρίδος, μὲ ἕδραν τὸ Μοναστήριον, (τὸ ὁποῖον δὲν προσηρτήθη εἰς τὴν Ἑλλάδα, ἀπὸ ἄγνοιαν καὶ ἐπιπολαιότητα τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου, τὴν νύκτα τῆς 24-10-1912 μετὰ τὴν συντριβὴν τῶν Τούρκων στὰ Γιαννιτσά, ὅπως ὁ ἴδιος ὡμολόγησε στοὺς κατοίκους κατὰ τὴν ἐπιστροφὴν του ἀπὸ τὸ Βουκουρέστι τὸ 1913), ἐξετείνετο μέχρι Λαρίσης, συνορεύουσα πρὸς Δυσμὰς μὲ τὴν “Μητρόπολιν Ναυπάκτου, εἰς ἥν ἀνῆκον καὶ αἱ Ἐπισκοπαὶ Νικοπόλεως, Φωτικῆς, Ἰωαννίνων (Δωδώνης), Βουθρωτοῦ, καὶ Ἐπιδάμνου (Δυρραχίου). Ὑ­πάρ­χει βάσιμος κίνδυνος κατ’ ἐμέ, μὴ τρέφοντα καμμίαν ψευδαίσθησιν ὡς πρὸς τὰς κινήσεις τοῦ Πατριάρχου, νὰ ὀνομάση τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀχρίδος Ἔξαρχον Κεντρικῆς Μακεδονίας, στοιχεῖον, ἀπὸ τὸ ὁποῖον θὰ ἀνακύψη σωρεία προβλημάτων. Χρειάζεται ἐπαγρύπνησις καὶ ἐπανατοποθέτησις ἐν σοβαρότητι, τῆς Ἑλλάδος ἔναντι τῆς Πατριαρχικῆς Πράξεως τῆς 4-8-1928, ἡ ὁποία κάποτε πρέπει νὰ καταργηθῆ.

Τα τραγούδια του Θεού -- Αλεξ Παπαδιαμάντη

Μὲ εἶχε καλέσει ὁ γενναῖος φίλος μου, ὁ κὺρ Στέφανος Μ., εἰς τὴν οἰκίαν του τὴν ἡμέραν τοῦ Πάσχα, διὰ νὰ συμφάγωμεν τὴν ὥραν τοῦ προγεύματος περὶ τὰς δέκα, ἀπὸ συγκατάβασιν καὶ εὐσπλαγχνίαν, διὰ νὰ κάμω κ᾿ ἐγὼ μετὰ τόσα χρόνια  Πάσχα οἰκιακόν, ἔρημος καὶ ξένος στὰ ξένα. Εὔχαρι καὶ θαλπερὸν ἦτο τὸ ἐσωτερικὸν τῆς ἑστίας του, ἀφοῦ διῆλθον τὴν εὐρεῖαν αὐλήν, μὲ τὴν διάπλατον πύλην, καὶ τοὺς σταύλους τῶν ἀλόγων, καὶ τὴν πρασινάδαν, καὶ τὰς γάστρας τῶν ἀνθέων. Ἡ οἰκογένειά του, ἡ γραῖα Μαρία ἡ συμβία του, ἀφελὴς καὶ ἀρχαϊκή, ὁ υἱός του, ἀμόρφωτος καὶ ἄπλαστος καλὸς ἁμαξηλάτης, κι ὁ ἀδελφός του, στιβαρός, γεροντοπαλλήκαρον, τραχὺς καὶ φιλαλήθης. Τέλος ἡ κόρη του ἡ Ρηνούλα, τελεία ἀντιπρόσωπος τῆς νέας γενεᾶς, κεντήτρια, ζωγραφίνα καὶ θεατρίνα. Πλὴν ὅμως κι αὐτὴ ἀφελὴς καὶ ἁπλῆ εἰς τοὺς τρόπους.  Εἶχε μίαν παιδίσκην ἑπτὰ ἐτῶν, τὴν Μαρίαν, πάντοτε μειδιῶσαν καὶ ἀνοικτόκαρδον, καὶ ἓν χαριτωμένον ξενικὸν πλάσμα, τὴν Τοτώ, ξανθήν, γαλανόμορφον, καὶ ἀγγελοθωροῦσαν. Ἡ μικρὰ κόρη, δὲν ἠξεύρω ἀκριβῶς πῶς, εἶχε πέσει εἰς τὰς χεῖράς της, καὶ ἀπετέλει μέρος τῆς οἰκογενείας. 

ΟΔΟΣ ΚΑΘΑΡΣΕΩΣ ΦΩΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΘΕΩΣΕΩΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

Ἐπιστολὴ πρὸς τὴν σεμνοτάτην ἐν μοναζούσαις Ξένην Μοναχήν.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΟΥ

 
ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Πρὶν τὰ τελευταῖα εἴκοσι ἔτη, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἦτο σχεδὸν ἄγνωστος εἰς τὸν Ὀρθόδοξον Ἑλλαδικὸν χῶρον, ὄχι μόνον εἰς τοὺς πολλοὺς Χριστιανούς, ἀλλὰ καὶ εἰς αὐτοὺς τοὺς διανοουμένους καὶ τοὺς Θεολόγους ἀκόμη. Εἶναι ἀρκετὸν νὰ ρίψῃ κανεὶς ἓν βλέμμα μόνον εἰς τὴν ἐν χρήσει ἀπὸ πεντηκονταετίας «Πατρολογίαν» τοῦ καθηγητοῦ τοῦ ἐν Ἀθήναις Πανεπιστημίου Δ. Μπαλάνου, διὰ νὰ ὁμολογήσῃ ὅτι ἡ ἄγνοια περὶ τὸ θειότατον πρόσωπον τοῦ ἁγίου Γρηγορίου, ἦτο προτιμωτέρα τῆς μεταχειρίσεως, ποὺ ὑφίστατο ἀπὸ Ὀρθοδόξους Θεολόγους.

Δὲν θὰ ἐπεκταθῶμεν, ὡς πρὸς ποίους ἀνήκει ἡ τιμὴ τῆς ἀποκαλύψεως τῆς παλαμικῆς Θεολογίας, ἥτις ἀποτελεῖ μίαν δόξαν τῆς Ὀρθοδοξίας. Πάντως ἀπὸ εἰκοσαετίας καὶ ἐντεῦθεν, πολλὰ συνετέλεσαν εἰς τὴν προβολὴν τῆς ἁγίας μορφῆς τοῦ Παλαμᾶ καί, κατ᾿ἐπέκτασιν, εἰς τὸν ἀναβαπτισμὸν τῆς ἀκαδημαϊκῆς Θεολογικῆς σκέψεως ἐντὸς τῶν κρυσταλλίνων ὑδάτων καὶ τῶν ἁγιοπνευματικῶν ἐμπειριῶν τῆς ἀκραιφνοῦς Ὀρθοδόξου Θεολογίας τοῦ ἁγίου Γρηγορίου.

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΡΑΜΑ ΚΑΙ Η ΡΟΥΜΑΝΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΠΙΕΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΕΣ

 

Τα μάτια μας δεκατέσσερα! Ο Ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου θα δεχθεί διπλή πίεση κατά τους αμέσως επόμενους μήνες. Ο Αλβανός Πρωθυπουργός Έντι Ράμα ανακοίνωσε ότι θα φιλοξενήσει χιλιάδες πρόσφυγες από το Αφγανιστάν με κίνδυνο αλλοιώσεως των πληθυσμιακών δεδομένων στις περιοχές της ελληνικής μειονότητας. Και από την άλλη πλευρά η Ρουμανία εφαρμόζει την απόφαση που έλαβε η Γερουσία της τον Νοέμβριο του 2020: Ιδρύει ρουμανικά σχολεία για να προσηλυτίσει τους πολυάριθμους Βλαχόφωνους Έλληνες που ζουν στην αλβανική επικράτεια.

Τη Β΄ (2α) Σεπτεμβρίου, Άθλησις του Αγίου και ενδόξου Μάρτυρος ΜΑΜΑΝΤΟΣ.

Μάμας ο μέγας του Χριστού και περιβόητος Μάρτυς εγεννήθη εις Γάγγραν, πόλιν της Παφλαγονίας, εν έτει σξ΄ (260). Οι γονείς του ωνομάζοντο Θεόδοτος και Ρουφίνα, ήσαν δε αμφότεροι ευσεβείς και το γένος λαμπρότατοι, έχοντες την καταγωγήν από πατρικίων· ούτοι θερμήν έχοντες την εις Χριστόν αγάπην και μη δυνάμενοι να κρύπτουν τον μέγαν αυτών πόθον, εκήρυττον παρρησία την ευσέβειαν και πολλούς εις αυτήν παρεκίνουν και εστερέωναν. Όθεν μανθάνων ταύτα ο εξουσιαστής της πόλεως Γάγγρας Αλέξανδρος, επειδή είχε προσταγήν από τον βασιλέα, όπως θανατώνη δια βασανιστηρίων όσους Χριστιανούς δεν πείθονται να θυσιάσουν εις τα είδωλα, διέταξε και ωδήγησαν ενώπιόν του τον θείον Θεόδοτον, τον οποίον εβίαζε να θυσιάση εις τα είδωλα· εκείνος όμως ο μακάριος ουδέ καν να τον ακούη δεν εδέχετο· θέλων δε ο κριτής να τον τιμωρήση, ημποδίζετο, επειδή δεν είχεν εξουσίαν να παιδεύση εκείνους, οίτινες κατήγοντο από πατρικίους, εάν δεν έδιδεν ο βασιλεύς ειδικήν άδειαν. Τον απέστειλεν όθεν εις την Καισάρειαν της Καππαδοκίας εις τον ηγεμόνα Φαύστον, όστις ασεβής ων και πολλά σκληρός, ευθύς ως ήλθεν ο Θεόδοτος τον ενέκλεισεν εις την φυλακήν ομού με την σύζυγον αυτού Ρουφίναν, ήτις εκυοφόρει τότε τον μέγαν Μάμαντα. Ευρισκόμενοι αμφότεροι εις το δεσμωτήριον και φοβούμενος ο Θεόδοτος την ανθρωπίνην ασθένειαν και τας βασάνους, εδέετο του Θεού λέγων· «Κύριε ο Θεός των δυνάμεων, ο Πατήρ του αγαπητού σου Υιού, ευλογώ και δοξάζω Σε, ότι δια το όνομά σου ηξιώθην να ευρίσκωμαι εις την φυλακήν. Πλην δέομαί σου, Κύριε, δέξαι μου την ψυχήν εις τα δεσμά ταύτα, ο γινώσκων την ασθένειάν μου, μήποτε καυχήσεται ο εχθρός επ’ εμοί».

Μια ολόκληρη επιστήμη τείνει να μετατραπεί σε ένα απάνθρωπο φιάσκο… -- Γράφει ο Κωνσταντίνος Φαρσαλινός

Στις 22 Αυγούστου, είχα αναφέρει πως θα έρθει η ώρα της “ημερομηνίας λήξης” της υγείας και της ελευθερίας ΟΛΩΝ, όταν οι εμβολιασμένοι θα μετατραπούν σε σκλάβοι και μιάσματα (ως ανεμβολίαστοι) με την έλευση της 3ης δόσης, και όσοι κάνουν 3η δόση θα ξαναγίνουν όμηροι με την έλευση της 4ης δόση…

Έφτασε η ώρα λοιπόν που το Ισραήλ ξεκινάει την επ’ άπειρον υγειονομική ομηρία του υγιούς πληθυσμού, με την καθιέρωση ημερομηνίας λήξης 6 μηνών στα πιστοποιητικά, που θα ανανεώνεται μόνο με επιπλέον εμβολιασμό. Και πέρα από την 3η δόση…

Βιώνουμε την εξέλιξη της ιατρικής από επιστήμη προαγωγής της υγείας σε έναν διεστραμμένο προαγωγό της τρομοκρατίας και της μετατροπής του υγιούς σώματος και πνεύματος σε άρρωστο και αρρωστημένο.

Όλα τα υποκατάστατα της αληθινής λύτρωσης αλωνίζουν την Γη

Κουρασμένος ο άνθρωπος σήμερα από την υποδούλωσή του στα πάθη, από τη σαρκολατρία και τον απάνθρωπο πολιτισμό μας, αναζητεί επίγειους παράδεισους, εύκολες ορθολογιστικές λύσεις, που θα του χαρίσουν κάποια ψευτολύτρωση. Η αίρεση των Ιαχωβιτών υπόσχεται επίγειο παράδεισο στη γη. Ο Μαχαρίτσι με τις Βέδδες του, μια και δεν μπόρεσε να κάνη παράδεισο τις Ινδίες του, επιθυμεί και υπόσχεται να μας μεταβάλη σε παράδεισο. Γέμισε ο κόσμος από τις αποκρυφιστικές «εσωτερίστικες ψυχολογίες» πλασαρισμένες με πολλή τέχνη και γοητευτικές παραστάσεις, ώστε να χαρίζουν τη γοητεία της λύτρωσης, ενώ πρόκειται για ψευτολύτρωση. Και αυτό μας το βεβαιώνουν άνθρωποι που έμπλεξαν σ΄αυτά τα δίχτυα, γοητευμένοι από τα συνθήματα της εξωτικής αυτής ψυχολογίας και «επιστημονικής» αυτογνωσίας, για να καταλάβουν στο τέλος ότι έχασαν την αυτοτέλεια της προσωπικότητάς τους, ότι έγιναν ρομπότ μιας αποκρυφιστικής δαιμονικής τεχνικής, που αυθυποβάλλει το άτομο και το εκμηδενίζει, χαρίζοντάς του κάποια παροδική ψευδαίσθηση λύτρωσης. Όλα τα υποκατάστατα της αληθινής λύτρωσης αλωνίζουν την Γη. Όμως ο αληθινός Παράδεισος βρίσκεται στη καρδιά του ανθρώπου, στον αγιασμό του και την ένωσή του με το Χριστό. Από κει ξεκινά και συνεχίζεται στη Βασιλεία των Ουρανών. Προϋποθέτει το σήκωμα του Σταυρού του Χριστού, όπως τον σήκωσαν και τον σηκώνουν οι Άγιοι κάθε εποχής, μέσα στον ιερό χώρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Φωτιές: Ἡ Δικαιοσύνη σαρώνει κινητά καί διερευνᾶ πληροφορίες γιά ἰσλαμικούς πυρῆνες

Λίστες μέ καρτοκινητά μίας χρήσεως σέ Εὔβοια, Βαρυμπόμπη, Πελοπόννησο – Στό μικροσκόπιο πληροφορία γιά χρηματοδότηση ἀκραίων μουσουλμάνων ἐκτός διεθνοῦς τραπεζικοῦ συστήματος

ΣTA «ΨΙΛΑ» τῶν σαββατιάτικων ἐφημερίδων πέρασε πρό ὀλίγων ἡμερῶν ἡ εἴδησις, ὅτι ἡ Δικαιοσύνη ἐρευνᾶ τήν πιθανή σχέση ἰσλαμικῶν πυρήνων μέ τίς μεγάλες πυρκαϊές πού ἔπληξαν τήν χώρα τίς τελευταῖες ἑβδομάδες. Στό ἴδιο πλαίσιο ἐρευνᾶται καί ἐξωθεσμικό σύστημα πληρωμῶν, τό ὁποῖο χρησιμοποιοῦν οἱ μουσουλμανικές ὀργανώσεις, καθώς ὑπάρχουν βάσιμες ἐνδείξεις ὅτι μέσω τέτοιων δικτύων χρηματοδοτοῦνται τέτοιες ἐνέργειες ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος καί ἄλλων εὐρωπαϊκῶν χωρῶν πού ἀποτελοῦν στόχους τῆς κακοποιοῦ δράσεώς τους. Ἐμπειρογνώμονες ἐπισημαίνουν ὅτι ναί μέν οἱ κρατοῦσες συνθῆκες κατά τίς ἡμέρες τῶν μεγάλων πυρκαϊῶν ἦσαν ἰδανικές γιά τό ξέσπασμα τῆς φωτιᾶς, ἀλλά καί πάλι ὁ τεράστιος ἀριθμός τῶν ἑστιῶν πού ταυτοχρόνως ἐξεδηλώνοντο ἦταν ἀφύσικος. Οἱ ἴδιοι τονίζουν ὅτι οἱ ἐπίδοξοι ἐμπρηστές ἀσφαλῶς καί θά προέβαιναν στίς ἐγκληματικές ἐνέργειές τους, τήν στιγμή ἀκριβῶς κατά τήν ὁποία οἱ καιρικές συνθῆκες θά συνέβαλλον στήν ἐπίτευξη τοῦ πλέον καταστροφικοῦ ἀποτελέσματος.

Πανδημία προπαγάνδας -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Η θεσμική ελίτ έχει καταλάβει όλες τις θέσεις εις τον κρατικό μηχανισμό, ανεξαρτήτως εάν πράγματι υπηρετεί τους θεσμούς, δια τους οποίους έχει πράγματι ταχθεί ή όχι.

Η σημερινή βιούμενη κατάσταση εν Ελλάδι, ομοιάζει με μία μορφή ιδιότυπης ειρκτής όπου ο διανοητικά λοβοτομημένος κόσμος καθίσταται παντελώς αποκεκομένος από την αντικειμενική πραγματικότητα και τις γεωπολιτικές εξελίξεις.

Μολονότι, η Ελλάς απειλείται από τον Θρησκευτικό φονταμενταλισμό, του Ισλάμ με ό,τι τούτο συνεπάγεται δια την καταβαράθρωση του λεγόμενου Δυτικού πολιτισμού, ιδίως μετά την ανακατάληψη της Καμπούλ από τους «Ταλιμπάν», παρά ταύτα, οι, εν Ελλάδι ανθελληνικοί μηχανισμοί των  «δικαιωματιστών»  εκατέρωθεν τόσο αριστεριστών όσο και φιλελεύθερων, προπαγανδίζουν ασυστόλως, εις βάρος της ζώσης Ορθοδόξου παραδόσεως και βάλλουν γηθοσύνως, κατά των δομικών σταθερών του έθνους μας.

Το ευλογημένο φραγγέλιο

Αν κοιτάξουμε βαθύτερα τα γεγονότα, θα δούμε ότι η αντίδραση των χριστιανών εναντίων του Οικουμενισμού, είναι ό,τι ωραιότερο, ζωντανό, ορθόδοξο, παραδοσιακό, αν θέλετε ό,τι έχει μείνει όρθιο μέσα εις την Εκκλησία. Είναι η γλυκειά ελπίδα δια το ξεκαθάρισμα των γνησίων από των νόθων, των λειτουργών από των επαγγελματιών, των χριστοφόρων από των χριστεμπόρων, των φιλοθέων από των φιλοδόξων, των ποιμένων από των λυκοποιμένων. Είναι η φωνή του Θεού, δια την οποία δεν ιδρώνει το αυτί των Οικουμενιστών. Είναι το ευλογημένο φραγγέλιο με το οποίο η Εκκλησία απεμάκρυνε πάντοτε ό,τι νόθο υπήρχε μέσα Της.

Ecclesiastical New Year

For the maintenance of their armed forces, the Roman emperors decreed that their subjects in every district should be taxed every year. This same decree was reissued every fifteen years, since the Roman soldiers were obliged to serve for fifteen years. At the end of each fifteen-year period, an assessment was made of what economic changes had taken place, and a new tax was decreed, which was to be paid over the span of the fifteen years. This imperial decree, which was issued before the season of winter, was named Indictio, that is, Definiton, or Order. This name was adopted by the emperors in Constantinople also. At other times, the latter also used the term Epinemisis, that is, Distribution (Dianome).