Πίστη - Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Έτσι πρέπει να πιστεύουμε, σαν να πρόκειται για ορατά πράγματα και πολύ περισσότερο. Πρέπει να μεταβούμε εκεί και να μπούμε στη βασιλεία των ουρανών. Μην περιεργάζεσαι λοιπόν και μη ζητάς λογικές αποδείξεις• τα δικά μας δόγματα απαιτούν πίστη.

Επειδή εκείνα που ελπίζουμε θεωρούνται ανυπόστατα, η πίστη δίνει σ’ αυτά πραγματική ύπαρξη• ή καλύτερα δεν δίνει, αλλά αυτό είναι η ουσία τους. Παραδείγματος χάριν, η ανάσταση των νεκρών δεν έχει έλθει ακόμη, ούτε είναι υπαρκτή αυτή την στιγμή, η ελπίδα όμως την παρουσιάζει μέσα στη δική μας ψυχή σαν πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει «υπόστασις πραγμάτων ελπιζομένων» (πραγματική ύπαρξη γεγονότων που ελπίζουμε ότι θα πραγματοποιηθούν στο μέλλον).

Αυτό αληθινά είναι το γνώρισμα της πίστεως, όταν δηλαδή η υπόσχεση δεν είναι σύμφωνη με τα ανθρώπινα δεδομένα, όμως εμείς πιστεύουμε στη δύναμη Αυτού που υπόσχεται (δηλαδή του Θεού). Γιατί, όπως λέει και ο τρισευτυχισμένος Παύλος, 
«πίστη είναι η ακλόνητη πεποίθηση στην πραγματική ύπαρξη αγαθών που ελπίζουμε• η απόδειξη και βεβαιότητα για πράγματα που δεν βλέπονται με τα σωματικά μάτια, αλλά τα θεωρούμε ορατά και χειροπιαστά». Και πάλι: «Αυτό που βλέπει κανείς, γιατί και να το ελπίζει;».
Εκείνο λοιπόν είναι η πίστη, όταν δηλαδή πιστεύουμε εκείνα που δεν βλέπουμε, στρέφοντας τη σκέψη μας στην αξιοπιστία Εκείνου που έδωσε την υπόσχεση.

Από τα θαύματα της Κυρίας Θεοτόκου

Ένα συγκλονιστικό  θαύμα της Θεοτόκου άκουσα κάποια στιγμή από μια Μικρασιάτισα. Η Σμύρνη καίγεται οι Τούρκοι προχωρούν σφάζοντας λεηλατώντας καίγοντας. Μια ομάδα άτακτου στρατού κυνηγούν μια κοπέλα με δύο μικρά παιδιά, την έχουν σχεδόν φτάσει. Και τότε ενώ το κορίτσι αποκαμωμένο πέφτει μπροστά στην πόρτα της εκκλησίας και οι Τούρκοι είναι σίγουροι ότι την παγίδευσαν αρχίζουν να χτυπούν ξέφρενα οι καμπάνες μοναχές τους. Οι Τούρκοι πανικόβλητοι το βάζουν στα πόδια δίνοντας την ευκαιρία στην κοπέλα με τα παιδάκια να προλάβει να κρυφτεί. Η Θεοτόκος προστάτιδα της Σωφροσύνης είχε κάνει άλλο ένα Θαύμα!

ΚΑΝΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - KANON OF THEOTOKOS

Οι «50 ομιλίες» του Αββά Μακαρίου του Αιγυπτίου.,

Μελέτημα  13^ον.

1. Δεν είναι μικρός ο αγώνας που χρειάζεται για να συντρίψουμε το θάνατο. Λέει βέβαια ο Κύριος: «Η βασιλεία του Θεού είναι μέσα σας», βρίσκεται όμως και ο θάνατος μέσα μας, που μας πολεμάει και μας αιχμαλωτίζει. Αν νικήσουμε σ΄ αυτόν τον πόλεμο, θα φύγει κάθε πόνος, λύπη και στεναγμός και η έρημος καρδιά θα γεμίσει πηγές υδάτων. Ο Προφήτης μας πληροφορεί: «Εγώ θα δώσω νερό σ΄ εκείνους, που βαδίζουν στην κατάξερη έρημο και διψούνε». Και ο ίδιος ο Κύριος μας λάει: «Όποιος πίνει από το νερό, που εγώ θα του δώσω, δε θα διψάσει στον αιώνα»…                                                                                                                                        
2. Η ψυχή που κυριεύεται από την ακηδία (=αφροντισιά) κατέχεται και από την απιστία. Γι΄ αυτό αναβάλλει από μέρα σε μέρα και δε δέχεται το λόγο του Θεού. Πολλές φορές μάλιστα δίνει φτερά στον εαυτό της με όνειρα, γιατί την έχει κυριεύσει η οίηση, η οποία είναι αναπηρία ψυχής, που δεν μπορεί να δει τις αδυναμίες της.                                                                                                                                                 
3. Όπως το νεογέννητο βρέφος είναι εικόνα του τέλειου άνδρα, έτσι ακριβώς και η ψυχή είναι εικόνα του Θεού, που την έπλασε. Όπως λοιπόν το παιδί όσο μεγαλώνει, τόσο γνωρίζει τον πατέρα του και την πατρική περιουσία που μέλλει να κληρονομήσει. Έτσι και η ψυχή πριν απ΄ την παρακοή, προοδεύοντας θα έφθανε στα μέτρα της τελειότητος του Χριστού μας. Αφού όμως παρήκουσε, απεμακρύνθηκε από το Θεό και σκοτίστηκε και πλανήθηκε μακριά από το Θεό. Ο Θεός όμως δεν έπαυσε να την καλεί κοντά Του, άλλοτε με τους προφήτες και άλλοτε με τον ερχομό Του στη γη. Χάριν της σωτηρίας του ανθρώπου υπομένει ονειδισμούς, ύβρεις, ραπίσματα και τέλος σταυρικό θάνατο. Για να μας υποδείξει ποια διάθεση να έχουμε σ΄ εκείνους που μας ονειδίζουν και εξευτελίζουν ή επιδιώκουν και το θάνατό μας ακόμη. Να γίνουμε δηλαδή σαν κουφοί και άλαλοι, παρακαλώντας τον Κύριο: «να μας καθαρίσει από τα κρυμμένα πάθη μας», οπότε θα γίνουμε άμεμπτοι. Τότε θα βρούμε Εκείνον και θα βρούμε την αιώνια ανάπαυση μαζί με τον Χριστόν μας.                                                                                                                                         
4. Αν θέλεις ν΄ αποκτήσεις, άνθρωπε, τη δόξα, που είχες στην αρχή και που χάθηκε κάνε το εξής: Όπως παραμέλησες τις εντολές του Θεού και υπέκυψες στις συμβουλές του σατανά, έτσι τώρα να επιστρέψεις στον Κύριο, οπότε με πολύ κόπο και ιδρώτα θα πάρεις πίσω τον πλούτο σου. Όποιος λοιπόν νοιάζεται για την ψυχήν του, πρέπει να βιάζει τον εαυτό του να διατηρήσει το ναό του Θεού άσπιλο. Τότε έρχεται Εκείνος που υποσχέθηκε ότι θα κατοικήσει μέσα μας και θα περιπατήσει μαζί μας, οπότε η ψυχή μας καταξιώνεται να γίνει «ναός του Θεού».

Οι πάπαι έχουν αποκηρύξει τον Αγ. Γεώργιον τον Τροπαιοφόρον και άλλους Αγίους της Εκκλησίας μας

Ὁ σημερινὸς Πάπας ὑποκρίνεται πὼς τιμᾶ τὸν Ἅγ. Γεώργιον

Ὁ νέος Πάπας Φραγκῖσκος εἰς μίαν προσπάθειαν νὰ καταδείξη ὅτι εἶναι φιλικὸς πρὸς τὴν Ὀρθοδοξίαν, ἀπεφάσισε νὰ ἑορτάσῃ τὰ ὀνομαστήριά του μὲ τὸ κοσμικόν του ὄνομα, τὸ ὁποῖον εἶναι Γεώργιος. Τὴν 23ην Ἀπριλίου, ἡμέραν ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου (οἱ Ὀρθόδοξοι τὴν ἑορτάζομεν πάντοτε μετὰ τὸ Πάσχα), ἀπεφάσισε νὰ ἑορτάση καὶ νὰ τιμήση τὸν μαρτυρήσαντα Ἅγιον Γεώργιον τὸν Τροπαιοφόρον. 

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Ὁ Μ. Βασίλειος σὲ λόγο του γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωὴ λέει:

«Πολλοὶ προσέρχονται στὸν ἐνάρετο βίο, λίγοι ὅμως δέχονται τὸν ζυγό του, γιατί στοὺς   βιαστὲς ἀνήκει ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Μὲ τὴν λέξη βία ἐννοεῖ τὴν καταπόνηση τοῦ σώματος, ποὺ ὑπομένουν οἱ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ, καθὼς ἀρνοῦνται τὰ δικά τους         θελήματα καὶ τὴν ἀνάπαυση τοῦ σώματος, τηροῦν δὲ ὅλες τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ. Ἂν    λοιπὸν θέλεις νὰ ἁρπάξεις τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, γίνε βιαστὴς μὲ τὴν ὑπομονὴ κάθε   θλίψεως ποὺ ἔρχεται ἐναντίον σου καὶ ἀπὸ τοὺς δαίμονες καὶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους».

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Η ΧΑΡΙΣ

Όλη η θεία πραγματικότης ενσαρκωμένη εις τον Θεάνθρωπον Χριστόν πηγάζει συνεχώς εξ εαυτής αναριθμήτους και αμετρήτους θείας δυνάμεις απαραιτήτους εις το ανθρώπινον είναι δια την σωτηρίαν, την θέωσιν, την χριστοποίησιν, την πνευματοποίησιν, την τριαδοποίησιν, την θεανθρωποποίησιν. Αύται ονομάζονται χάρις. Αι θείαι δυνάμεις αυταί ως δοσμέναι εις το θεανθρώπινον σώμα του Χριστού, την Εκκλησίαν, έχουν θεανθρώπινον χαρακτήρα. Διότι ό,τι υπάρχει εν τη Εκκλησία, είναι Θεανθρώπινον, διότι είναι από τον Θεάνθρωπον. Δεν υπάρχει τίποτε εν τη Εκκλησία, που να είναι εκτός του Θεανθρώπου. Η σωτηρία μας και η θεανθρωποποίησίς μας εν τη Εκκλησία δεν είναι άλλο παρά η διαρκής μας χαρίτωσις. Η Εκκλησία αναδεικνύεται ως ταμιούχος της Χάριτος έχουσα τον άπειρον ωκεανόν των θείων και θεοποιών τριαδικών δυνάμεων, αι οποίαι συνεχώς ενεργούν και εργάζονται εις τον θεανθρώπινον οργανισμόν της Εκκλησίας. Όλαι αι θείαι δυνάμεις αυταί αι αναγκαίαι εις τους ανθρώπους δια την ζωήν και ευσέβειαν και εις τους δύο κόσμους (Β΄ Πέτρ. 1, 3-4) εδόθησαν ημίν δια του Θεανθρώπου Χριστού, όστις είναι η Εκκλησία.

Ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος μιλώντας γιὰ τοὺς πειρασμοὺς μᾶς λέει:

«Νὰ μὴ φέρεται κανεὶς μὲ ἀνυπομονησία στὴ θλίψη τοῦ πειρασμοῦ, ποὺ τοῦ συμβαίνει, οὔτε νὰ τὸν ἀποφεύγει, ἀλλὰ νὰ τὸν ὑπομένει μὲ ταπείνωση, σὰν νὰ εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ δεινοπαθήσει. Νὰ πιστεύει ὅτι δὲν εἶναι ἄξιος νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὸ βάρος καὶ ὅτι ὁ πειρασμὸς πρέπει νὰ παραμείνει γιὰ πολὺ καιρὸ καὶ νὰ ζήσει καὶ νὰ ἐνταθεῖ ἐναντίον του. Καὶ ἂν ἀκόμα δὲν βρίσκει μέσα του τὴν αἰτία, κι ἂν πρὸς τὸ παρὸν δὲν τὴν καταλαβαίνει, νὰ πιστεύει ὅτι τίποτε δὲν εἶναι ἔξω ἀπὸ τὴν κρίση καὶ τὴν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ἀγωνιστεῖ κανεὶς ἐναντίον τῆς ἔμπρακτης ἁμαρτίας καὶ ἀρχίσει νὰ πολεμάει καὶ τοὺς νοεροὺς ἐμπαθεῖς λογισμούς, ταπεινώνεται, συντρίβεται, ἀγωνίζεται καὶ μὲ τὶς θλίψεις καθαρίζεται καὶ    ἐπανέρχεται στὸ “κατὰ φύσιν”»

π. Θεόδωρος Ζήσης - Κυριακή του Παραλύτου

 Simeron Wordpress