H συγκρητιστική χοάνη της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, ως εκφράζεται σήμερον τόσον εις το Παγκόσμιον Συμβούλιον των λεγομένων Εκκλησιών, όσον και εις τα διάφορα διεθνή fora καταδολιεύει και ευτελίζει την Χριστιανικήν αποκάλυψιν και εκκοσμικεύει το άγγελμα της σωτηρίας, μετατρέπουσα αυτό εις ηθικολογίαν στερουμένης ζωής, χάριτος και δυνάμεως Θεού. Είναι τελικώς η προσπάθεια αυτή μία ακόμη άπεπλις απόπειρα του βυθίου δράκοντος να εκμηδενίση το σταυροαναστάσιμον μήνυμα ζωής της Αποστολικής Καθολικής Εκκλησίας. Συγκρητιστική παναίρεση λοιπόν ο Οικουμενισμός, οι εκκλησίες του Παγκόσμιου Συμβουλίου λέγονται εκκλησίες, χωρίς να είναι, όλη δε αυτή η οικουμενιστική προσπάθεια προέρχεται εκ του Διαβόλου.
Εἶναι ποτέ δυνατόν; -- Τοῦ κ. Δηµητρίου Ἰ. Κάτσουρα, Θεολόγου
Εἶναι ποτέ δυνατόν, ἐνῶ ὑφίσταται καί δρᾶ καταλυτικῶς εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας ἡ παναίρεσις τοῦ Οἰκουµενισµοῦ, νά συγκαλῆται κατ’ αὐτάς πανορθόδοξος Σύνοδος, ἡ ὁποία ἀρνεῖται ἐν τῇ πράξει νά ἐπιληφθῆ πρωτίστως τοῦ µείζονος τούτου θέµατος Πίστεως. Εἶναι ποτέ δυνατόν Ὀρθόδοξος Χριστιανός, εἴτε λαϊκός, εἴτε µοναχός, εἴτε Κληρικός νά ἀποδεχθῆ καί ἀναγνωρίση ὡς συνέχεια τῶν Ἁγίων Συνόδων τῆς Ὀρθοδοξίας καί ὡς φωνή τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, Σύνοδο ἀποτελουµένη ἀπό δεδηλωµένους Οἰκουµενιστάς, δηλαδή αἱρετικούς, φιλοπαπιστές, συγκρητιστές, κοινωνικούς πρός κατεγνωσµένες ἀρχαῖες αἱρέσεις, ὅπως ὁ Μονοφυσιτισµός, διῶκτες ὀρθοδόξων ἀγωνιστῶν ὑπέρ τῆς εὐσεβείας, καινοτόµους, ὑποστηρικτές τῆς Βαπτισµατικῆς, συναφειακῆς καί µεταπατερικῆς Θεολογίας, καταφρονητές τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί ἀρνητές τῶν ἱερῶν παραδόσεων; Εἶναι ποτέ δυνατόν νά θεωρηθῆ ὡς συνέχεια τῶν Ἁγίων Συνόδων τῆς Ὀρθοδοξίας Σύνοδος ἡ ὁποία, καίτοι πανορθοδόξου χαρακτῆρος, ἀρνεῖται a priori τήν διεκδίκησι τοῦ χαρακτηρισµοῦ της ὡς Οἰκουµενικῆς αἰτιολογώντας τοῦτο διά στόµατος τοῦ Προέδρου αὐτῆς διά τῆς ὑπ’ αὐτοῦ ἐπικλήσεως τοῦ γεγονότος τῆς δῆθεν ὑφισταµένης διαιρέσεως τῆς Ἐκκλησίας καί κατ’ ἐπέκτασιν (διά) τῆς ἐµµέσου πλήν σαφοῦς ἀναγνωρίσεως τῆς αἱρέσεως τοῦ Παπισµοῦ ὡς τµήµατος τῆς Ἐκκλησίας καί ὡς Ἐκκλησίας Χριστοῦ;
Ποιος Πάπας ήτο αλάθητος;…
Στα τέλη του 8ου αι. η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος (787μ.Χ. ) ανακηρύσσει την αναστήλωση των εικόνων και τις αποφάσεις της συνυπογράφει και ο πάπας Ανδριανός. Λόγω πολιτικών συμφερόντων της Δύσεως όμως το 826μ. Χ. ο πάπας Ευγένιος συναινεί στη σύγκληση Συνόδου στο Παρίσι από φράγκους επισκόπους οι οποίοι ακυρώνουν τις αποφάσεις της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου και τάσσονται υπέρ των εικονομάχων. Καθώς ήδη ο Παπισμός είχε προβάλει το αλάθητο των παπών εύλογα ο άγιος Νεκτάριος αναρωτιέται: «Τις των δύο παπών (ο Ανδριανός, που επεκύρωσε τις αποφάσεις της Ζ΄ Συνόδου ή ο Ευγένιος, που τις απέρριψε) ήτο αλάθητος;» (σελ. 203).
-------------------
Στήν Δωδεκάβιβλον τοῦ Δωσιθέου Ἱεροσολύμων (17ος αἰών) ὑπάρχουν ἄπειρα παραδείγματα τά ὁποῖα ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ «πάπας» Ρώμης, ἀκόμη καί ὅταν ἦτο στήν Ἐκκλησίαν, οὔτε μονάρχης ἦτο οὔτε ἀλάθητος!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)