Της Λαμπρινής Ιω. Μαστρογιάννη, Εκπαιδευτικός – Θεολόγος. Μεταπτυχιακά: α) στην Θρησκειολογία με ειδίκευση στη Φιλοσοφία και β) στην Χριστιανική Αγωγή, Ποιμαντική και Επικοινωνία με ειδίκευση στην Επικοινωνιακή Θεολογία.
Δέν ἀποκτᾶται εὔκολα ἡ ταπεινοφροσύνη,
ἐξηγεῖ ὁ ἅγιος Διάδοχος. Μέ πολλούς ἀγῶνες κατορθώνεται. Ὅταν ὁ ἀγωνιστής τῆς
εὐσεβείας βρίσκεται σέ μία μέση κατάσταση τῆς πνευματικῆς πείρας, τότε ἔχει
κάπως ταπεινότερο τό φρόνημα ἤ λόγῳ ἀσθενείας τοῦ σώματος, ἤ ἐξ αἰτίας ἐκείνων
πού χωρίς λόγο ἐχθρεύονται ὅσους ἀγωνίζονται γιά τή δικαιοσύνη ἤ ἐξ αἰτίας τῶν
πονηρῶν λογισμῶν[1].
Συνεχίζοντας λέγει, πώς ὅταν ὁ νοῦς μέ πολλή αἴσθηση καί πληροφορία καταφωτισθεῖ ἀπό τή θεία χάρη, τότε ἡ ψυχή ἔχει τήν ταπεινοφροσύνη σάν φυσική· καλῶς τρέφεται πλούσια ἀπό τή θεία ἀγαθότητα, δέν μπορεῖ πλέον νά φουσκώνει στήν ἔπαρση τῆς φιλοδοξίας, ἀκόμη καί ἄν ἐργάζεται ἀκατάπαυστα τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, καί μᾶλλον νομίζει τόν ἑαυτό της κατώτερο ἀπό ὅλους, γιατί ἔχει ἔλθει σέ κοινωνία μέ τή θεία ἐπιείκεια.