Annunciation Greek Orthodox Church turns 100 this weekend

MOBILE, ALABAMA USA- Pearl Patronas, 97, Sophia Pappas, 93, and Mary Pafudakis, 94, remember cooking late into the night for Greek Fest, sharing stories and friendship, looking back on decades of involvement at Annunciation Greek Orthodox church.

Nick Lukes, 85, recalls saints days, both festive and spiritual, when people visited house to house.

Callieroy Andreades, 84, and her little sister, Virginia Andreades, 67, who grew up in downtown Mobile, remember walking to the church when it was closeby.

As Annunciation Greek Orthodox Church turns 100 this weekend, these parishioners and others celebrate faith, community, and heritage.

“It’s a blessed time,” says Father Elias Stevens, who arrived at Annunciation church in 2009, becoming its eighth priest over the course of a century. “I feel humbled.”

Striving to Live a Christ-centered Life:

 Five Reasons to Visit a Monastery

Striving to Live a Christ-centered Life: Five Reasons to Visit a Monastery

By Matushka Constantina Palmer 

Introduction: 

Journeying by boat to visit their beloved spiritual father, Constantine Palamas – the father of St. Gregory – suddenly realized he and his family had forgotten to bring food with them for the monastery. While his wife and five children looked on, he raised his voice in prayer and put his hand into the sea; immediately he caught a massive fish. Taking it out of the water, he glorified God for the miracle. Out of his great admiration and respect for the monastic life, Constantine Palamas worked a miracle so that his family would not arrive at the monastery empty-handed. In this way, and in countless others, he instilled in the hearts of his children a firm love for and reverence of monasticism.

Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. Eρμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

Εἴπαμε ὅτι εἶναι διά τούς καιρούς μας ἱστορική αὐτή ἡ ἀπόφασις τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ ἁγ. Ὄρους, ἐπειδή οἱ καιροί μας εἶναι πνευματικά ἄνυδροι καί ὁμολογιακά ἐνδοτικοί. Διά νά ἦταν ὁμολογιακή αὐτή ἡ ἀπόφασις θά ἔπρεπε νά ἀποφασίσουν ὁμοφώνως οἱ μονές τήν διακοπή τῆς μνημονεύσεως τοῦ Πατριάρχου, μέχρις ὅτου αὐτός ἐπιστρέψει εἰς τήν Ὀρθοδοξία. Αὐτό θά ἦταν ἀφ’ ἑνός μέν ἕνα ἄριστο παράδειγμα τῶν ἁγιορειτῶν Πατέρων διά κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς εἰς τόν κόσμον, ἀφ’ ἑτέρου δέ θά βοηθοῦσε τά μέγιστα εἰς τήν κατάσβεσιν τῆς αἱρετικῆς πυρκαϊᾶς. Μετά τόν θάνατο τοῦ Ἀθηναγόρα ὁ νέος Πατριάρχης Δημήτριος, ὅσο πρᾶος καί ἄν ἐφαίνετο ἐξωτερικά, ἀπαίτησε μετά ἀπειλῶν τήν μνημόνευσι τοῦ ὀνόματός του ἀπό τούς ἁγιορεῖτες Πατέρες. Πρός τόν σκοπόν αὐτόν, δύο μόλις μῆνες μετά τήν ἐνθρόνισί του, ἀπέστειλε τόν Μητροπολίτη

Φιλίππων Νεαπόλεως καί Θάσου Ἀλέξανδρον ὡς πατριαρχικόν Ἔξαρχον, διά νά ἐπιβάλλη μέ κάθε τρόπο τήν ἐπαναφορά τῆς μνημονεύσεως. Ἀπό τό περιοδικό «Ἅγ. Σίμων ὁ μυροβλήτης» μεταφέρουμε τά σχετικά μέ τήν ὑπόθεσι γεγονότα: «Μετά τήν ἄφιξι τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐξάρχου ἐγένετο λόγος περί μνημοσύνου τοῦ πατριαρχικοῦ ὀνόματος.Ὀκτώ Ἱεραί Μοναί δέν ἐμνημόνευον τόν Οἰκ. Πατριάρχην.

Ἀφοῦ προσεπάθησεν ὁ πατριαρχικός Ἔξαρχος νά πείσῃ τους ἀντιπροσώπους τῶν Μονῶν ὅτι ὁ πατριάρχης εἶναι ὀρθόδοξος ὅπως καί ὁ προκάτοχός του, ἐκλήθησαν νά ἀπαντήσουν γραπτῶς αἱ μή μνημονεύουσαι Ἱεραί Μοναί. Ἡ Ἱερά Μονή

Σταυρονικήτα ἀπήντησεν ὅτι θά μνημονεύῃ τοῦ λοιποῦ»

( Ἔτος Γ΄, Σεπτέμβριος-Ὀκτωβριος 1972, τεῦχος 13, σελ. 22).

Συνεχίζεται.

Σε κλίμα οδύνης και συγκίνησης...

Σε κλίμα οδύνης και συγκίνησης Ιεράρχες, κληρικοί, φορείς και εκατοντάδες πιστοί "αποχαιρέτησαν" σήμερα το πρωί τον μακαριστό μητροπολίτη Νικοπόλεως και Πρεβέζης Μελέτιο. Της εξοδίου Ακολουθίας, που τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Κωνσταντίνου προεξήρχε ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος, ενώ στην κηδεία παραβρέθηκαν μητροπολίτες, κληρικοί, μέλη της Ιεράς Συνόδου ,βουλευτές, ο περιφερειάρχης Ηπείρου, αντιπεριφερειάρχες, δήμαρχοι, στρατιωτικοί και πλήθος λαού της περιοχής, που είπαν το ύστατο χαίρε στον τόσο αγαπητό Μητροπολίτη. Μετά το πέρας της τελετής εκφωνήθηκαν επικήδειοι λόγοι από ιερείς και τοπικούς φορείς για τον μακαριστό Μελέτιο, εξάροντας την απλότητά του, το ήθος του, την βαθιά και ακλόνητη πίστη του και την μεγάλη του αγάπη για τον συνάνθρωπο, ένα πρότυπο ιερέως με γνήσιο εκκλησιαστικό φρόνημα και πλούσιο φιλανθρωπικό έργο. Το σκήνωμα του μακαριστού γέροντα, που εκοιμήθη το τα ξημερώματα της περασμένης Πέμπτης, ετάφη στον αύλειο χώρο του Ιερού Ναού, εν μέσω συγκίνησης και χειροκροτημάτων.


http://www.atpreveza.gr

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

 Η Εκκλησία είναι η θεανθρωπίνη αιωνιότης ενσαρκωμένη εις τα όρια του χρόνου και του χώρου. Ευρίσκεται εις τον κόσμον τούτον, αλλά δεν είναι εκ του κόσμου τούτου (Ιωάν. 18,36). Ευρίσκεται εις αυτόν τον κόσμον δια να ανυψώση αυτόν τον κόσμον μέχρι του άνω, από όπου προέρχεται και η ιδία. Η Εκκλησία είναι οικουμενική, καθολική, θεανθρωπίνη, αιώνια, δια τούτο αποτελεί βλασφημίαν, ασυγχώρητον βλασφημίαν εναντίον του Χριστού και του Αγίου Πνεύματος, το να κάμωμεν την Εκκλησίαν ένα εθνικόν ίδρυμα (institutio), να την στενεύωμεν μέχρι των μικρών, πεπερασμένων, χρονικών εθνικών σκοπών και μεθόδων. Ο σκοπός της είναι υπερεθνικός, οικουμενικός, πανανθρώπινος: να ενώση εν τω Χριστώ όλους τους ανθρώπους, όλους άνευ εξαιρέσεων εθνικότητος ή φυλής ή κοινωνικού στρώματος. «Ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ, πάντες γαρ υμείς εις εστε εν Χριστώ Ιησού» (Γαλ. 3, 28), διότι «τα πάντα και εν πάσι Χριστός» (Κολ. 3, 11).   Αι  μέθοδοι αυτής της πανανθρωπίνης—θεανθρωπίνης ενώσεως όλων των ανθρώπων εν τω Χριστώ, έχουν δοθή υπό της Εκκλησίας εις τα άγια μυστήριά της και εις τα θεανθρώπινα έργα (ασκήσεις, αρετάς) της. Και πράγματι: το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας συνθέτει και ορίζει και αποτελεί την μέθοδον του Χριστού και το μέσον δια την ένωσιν όλων των ανθρώπων: δια του μυστηρίου τούτου ενώνεται οργανικώς ο άνθρωπος με τον Χριστόν και με όλους τους πιστούς. Δια δε της προσωπικής εξασκήσεως των θεανθρωπίνων αρετών: της πίστεως, της προσευχής, της νηστείας, της αγάπης, της πραότητος, της πανευσπλαγχνίας και ελεημοσύνης, ο άνθρωπος στερεώνει τον εαυτόν του εις αυτήν την ενότητα, διαφυλάττει τον εαυτόν του εις αυτήν την αγιότητα, ζη ο ίδιος προσωπικά τον Χριστόν ως την ενότητα της προσωπικότητός του και ως την ουσίαν της ενότητός του με τα άλλα μέλη του αγίου Σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας.  


Συνεχίζεται.                     

ΤΟ ΓΕΝΕΘΛΙΟΝ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

Του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου

«Και του είπε ο άγγελος· μη φοβάσαι Ζαχαρία, γιατί ο Θεός δέχτηκε την προσευχή σου» (Λουκ. 1,13). Αμέσως με τη διαβεβαίωση αυτή του ᾽διωξε το φόβο, όπως ακριβώς συμβαίνει με κάθε αγγελική οπτασία. Μετά δηλαδή από το φόβο που προκαλεί η εμφάνιση του αγγέλου, αφαιρείται από τον άνθρωπο η δειλία. Ενώ γίνεται ακριβώς το αντίθετο όταν εμφανίζεται ο δαίμονας.

Δηλαδή στην αρχή ο άνθρωπος που τον δέχεται είναι χαρούμενος και θαρραλέος, μετά όμως από λίγο γεμίζει ταραχή και φόβο.

«Μη φοβάσαι, είπε, Ζαχαρία, γιατί ο Θεός δέχτηκε την προσευχή σου και η γυναίκα σου η Ελισάβετ θα φέρει στον κόσμο ένα γιο» (Λουκ. 1,18).

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more