Η ένοχη συνείδηση ως πρόβλημα της υπάρξεως -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη, Ομ. Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η μεγάλη υπηρεσία την οποίαν προσέφερε ο μεγάλος Ελβετός ψυχίατρος και ψυχολόγος Κάρολος Γουσταύος Jung, στην προσπάθεια της κατανοήσεως της πνευματικής ζωής, είναι η υπογράμμιση του ηθικού περιεχομένου των περισσοτέρων απωθήσεων της προσωπικότητας. Ο Jung, στηριζόμενος στην πείρα της καθημερινής ψυχοθεραπευτικής και ιατρικής του δραστηριότητας, υπεστήριξε επανειλημμένως, ότι η ηθική σύγκρουση είναι συνήθως το περιεχόμενο των απωθήσεων αυτών. Μάλιστα ο Jung, σε ορισμένες περιπτώσεις, προχώρησε ακόμη περισσότερο και δίδαξε ότι η νεύρωση, που είναι σήμερα μια πάρα πολύ συνηθισμένη δυσαρμονία της προσωπικότητος, έχει ένα χαρακτήρα θρησκευτικό. Γι’ αυτό, όπως τονίζει, το πρόβλημα της νευρώσεως είναι, κατά τη γνώμη του, ένα θρησκευτικό πρόβλημα.

Πως καταντήσαμε Λοχία!... -- "Ορθόδοξος" Ρώσος Κληρικός των εσχάτων ημερών!...

O Πύρινος Άγιος Ηλίας ο Θεσβίτης -- του αειμνήστου Φώτη Κόντογλου

Προχθές την Παρασκευή ήτανε η μνήμη του προφήτη Hλία. Aυτός ο άγιος ξεχωρίζει ανάμεσα στους άλλους, και με όλο που ήτανε άνθρωπος, φαίνεται σαν κάποιο υπερφυσικό και μυστηριώδες πλάσμα, που έρχεται και ξανάρχεται στον κόσμο. Oι Iουδαίοι περιμένανε να ξανάρθει στον κόσμο, για τούτο θαρρούσανε πως ο άγιος Iωάννης ο Πρόδρομος ήτανε ο Hλίας. Kαι τότε που ρώτησε ο Xριστός τους μαθητές του "Ποιος, λένε, πως είμαι, οι άνθρωποι;", του απαντήσανε πως λέγανε πως ήτανε ο Hλίας ή κάποιος άλλος από τους προφήτες. O προφήτης Mαλαχίας, που έζησε πολύ υστερώτερα από τον Hλία, λέγει: "Tάδε λέγει Kύριος Παντοκράτωρ. Iδού εγώ αποστελώ υμίν Hλίαν τον Θεσβίτην, πριν ή ελθείν την ημέραν Kυρίου την μεγάλην και επιφανή", και πολλοί το εξηγήσανε πως ο Hλίας θάρθη πάλι στον κόσμο πριν από τη Δευτέρα Παρουσία και θα μαρτυρήσει.

Τον Κύριον υμνείτε -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 12 Ιουλίου 2017

Τη ΙΒ΄ (12η) του αυτού μηνός Ιουλίου,  μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΠΡΟΚΛΟΥ και ΙΛΑΡΙΟΥ.                           

Πρόκλος και Ιλάριος οι Άγιοι Μάρτυρες ήκμασαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Τραϊανού και Μαξίμου ηγεμόνος, εν έτει ρστ΄ (106), κατήγοντο δε εκ της χώρας των Καλλίπων, κειμένης πλησίον της Αγκύρας. Συλληφθείς λοιπόν πρώτος ο Άγιος Πρόκλος και ομολογήσας τον Χριστόν ενώπιον του βασιλέως, παρεδόθη εις τον ηγεμόνα Μάξιμον όπως τιμωρηθή. Όθεν κατά προσταγήν του ηγεμόνος οι στρατιώται, καταξέσαντες πρώτον τον Άγιον, κατέκαυσαν έπειτα με ανημμένας λαμπάδας τα μέλη του, τα οποία είχον πληγωθή εκ των ξεσμών· μετά ταύτα δ’ εκρέμασαν αυτόν επί ξύλου και προσέθεσαν εις τον πόδα του πέτραν βαρείαν. Ύστερον απεφάσισεν ο ηγεμών να θανατωθή ο Άγιος δια βελών. Φερόμενος λοιπόν ο τρισμακάριος αθλητής εις τον τόπον της τιμωρίας συναντά καθ’ οδόν τον ανεψιόν του Ιλάριον, ο οποίος, επειδή εχαιρέτισε τον θείον του, συνελήφθη και αυτός υπό των Ελλήνων. Και ο μεν Άγιος Πρόκλος, καταπληγωθείς εκ της πληθύος των βελών, απήλθε προς Κύριον και έλαβε του μαρτυρίου τον στέφανον. Ο δε Άγιος Ιλάριος, ερωτηθείς και ομολογήσας εαυτόν Χριστιανόν, κρεμασθείς εδάρη, έπειτα εσύρθη κατά γης επί τρία μίλλια, έπειτα δε απεκεφαλίσθη και ενεταφιάσθη μετά του θείου του Αγίου Πρόκλου. Τελείται δε η αυτών σύναξις και εορτή εις το Μοναστήριον της Υπατίας, πλησίον εις τον τόπον τον λεγόμενον Ματρώνα.

Περὶ ἐξόδου ψυχῆς, καὶ περὶ τῆς δευτέρας παρουσίας - Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας

Φοβοῦμαι τὸν θάνατον, ὅτι πικρός μοί ἐστι.

Φοβοῦμαι τὴν γέενναν, ὅτι ἀτελεύτητός ἐστι.

Φοβοῦμαι τὸν τάρταρον, ὅτι οὐ μετέχει θέρμης.

Φοβοῦμαι τὸ σκότος, ὅτι οὐ μετέχει φωτός.

Φοβοῦμαι τὸν σκώληκα τὸν ἰοβόλον, ὅτι ἀτελεύτητός ἐστι.

Φοβοῦμαι τοὺς ἀγγέλους τοὺς ἐπὶ τῆς κρίσεως, ὅτι ἀνελεήμονές εἰσι.

Φοβοῦμαι ἐννοῶν τῆς ἡμέρας ἐκείνης τὸ φοβερὸν καὶ ἀδέκαστον δικαστήριον, τὸ βῆμα τὸ φρικῶδες, τὸν δικαστὴν τὸν ἀδέκαστον.

Τη ΙΑ΄ (11η) του αυτού μηνός Ιουλίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΚΙΝΔΕΟΥ του Πρεσβυτέρου.

Κινδέος ο Άγιος Μάρτυς κατήγετο εκ κώμης ονομαζομένης Ταλμενίας Σίδης της Παμφυλίας, κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού, εν έτει 290μ.Χ. καταγόμενος εκ προγόνων από τα Ουμάναδα· οδηγηθείς δε εις τον ηγεμόνα Στρατόνικον, ωμολόγησε παρρησία τον Χριστόν. Διο εκάρφωσαν εις τους πόδας του σιδηρά υποδήματα και ηνάγκασαν αυτόν να τρέξη κατά το μέρος της Ιεράς λεγομένης Πύλης. Εκεί απήντησαν άνθρωπον, όστις εβάσταζε φορτίον ξύλων· επειδή δε οι Έλληνες ήθελον να αρπάσωσι τα ξύλα, ίνα κατακαύσωσι τον Μάρτυρα, ο Άγιος έδωκεν εις τον άνθρωπον εκείνον τριάκοντα νομίσματα δια την τιμήν των ξύλων. Θελόντων δε των Ελλήνων να φορτώσωσι τα ξύλα εις άλλους τινάς, δεν αφήκεν ο Άγιος, αλλ’ αυτός ο ίδιος τα εφορτώθη εις τον ώμον του.